| No. 1094 เพื่อน (ตะพาบ) |
|
| เพื่อนมีหลายกลุ่ม เช่นกลุ่มจักรยาน และ กีฬา กลุ่มจ๊อกกิ้ง กลุ่มศูนย์การค้า กลุ่มโรงงาน กลุ่มบล๊อกแกงค์นี่เอง |
|
| ตอนเช้าไปสวนหลวง ร.9 ออกกำลังกายก่อนทำงาน ไปจ๊อกกิ้ง & ทอกกิ้งวีงไปคุยไป...เพื่อนได้ยินเสียงดนตรีเลย |
| ชวนแวะฟังไวโอลิน กับคนเล่นแอคคอเดี้ยน ฟลูทขลุ่ยไทยจีน ไพเราะ มีคนเล่นด้วยเครื่องดนตรีจริงและร้องเพลง 5 -6 คน |
| ตัวเองแล้วฟังเพลงไทยและเพลงสากลมาตั้งแต่เด็กร้องตามบ้างนิดหน่อย |
| เลยฮัมเพลงตามเสียงดนตรี คนเล่นไวโอลินได้ยินเสียงร้องก็สบตา พยักหน้าและให้เพิ่มเสียงร้องขึ้น ผมก็เอาซิร้องเต็มเสียง |
| ตั้งแต่นั้นมาผมมักจะแวะกลุ่มดนตรีจนกลายเป็นเพื่อนกัน |
| |
| ระยะนั้นได้ไปเล่น วินด์เซิร์ฟ เรือใบ..รู้จักกับ หัวหน้าศูนย์กีฬาทางน้ำกับครูฝึก ที่บึงหนองบอนอยู่ติดกับสวนหลวง |
| ที่นั่นมีพื้นที่กว้าง 647 ไร่คนน้อยมาก(ขณะนั้น) เท่าที่ดูด้วยสายตาวันธรรมดาน่าจะไม่เกิน 50 คน.. ระหว่างรอลมให้แรงเพื่อเล่น |
| วินด์เซิร์พใจเริ่มคิดว่า ที่นี่สงบเหมาะสำหรับเล่นดนตรีกัน |
| |
| วันต่อไปเลยนำเครื่องเสียงเล็กไปร้องเพลงกับเพื่อนสองสามคน ที่ศาลาชมวิวใกล้ ศาลาศูนย์ฝึกกีฬา(เก่า) |
| มีผู้ฟังพวกเราร้องหลายคน |
| จนกระทั่ง กทม.สร้างอาคารศูนย์ฝึกกีฬาเป็นอาคารใหญ่อยู่ห่างกันน่าจะไม่เกิน ครึ่งกม. ผมก็ยังไปเล่นเรือใบวินด์เซิร์ฟเช่นเดิม |
| เลยไปคุยกับ หัวหน้าศูนย์ฝึกกีฬาทางน้ำ (คุณพยุง) ท่านนี้ที่ช่วยให้ ปชช.กว่า 300 คนมีที่ฝึกซ้อมร้องเพลง คลายเครียด ไม่เป็นโรคซึมเศร้า ขอขอบพระคุณท่าน |
|
| ว่าจะขอนำเครื่องเสียง ลำโพงคอมพิวเตอร์มาฝึกร้องเพลงที่ศาลาเล็ก จะเป็นที่ฝึกเต้นกีฬาเต้นรำ ลีลาศสำหรับเพื่อน ๆ และ |
| ต่อไปผมจะดึง ครูแอโรบิกจากสวนหลวง ร.9 (ตอนนั้นเป็น รองประธานชมรม) มาฝึกสอนเต้นแอโรบิกให้ประชาชนฟรี |
| และทำเรื่องเป็นหนังสือ ขออนุญาตอย่างเป็นทางการ เสนอไปไม่ถึงอาทิตย์ หน.ศูนย์ฝึกมาแจ้งว่า อนุญาตให้ใช้ศาลาและ |
| กระแสไฟฟ้าฟรี ข้างล่างเป็นศาลาชมวิวที่เรา ได้รับอนุญาตให้ใช้เล่นดนตรี/ร้องเพลง(ปัจจุบันท่านย้ายไปรับตำแหน่งที่อื่น) |
|
| เลยนำ เครื่องเสียงใหญ่ ลำโพง ไมโครโฟน ซื้อคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะมาลงซอฟแวร์เพลงที่ซื้อมา ใช้เงินไม่เกิน 3 หมื่นบาท |
| (เม้มเงินเมียมา 555) ชวนคนแถวนั้นมาร่วมฝึกร้องเพลง และนำกาแฟซอง ชาน้ำดื่มบริการเพื่อน ๆ ฟรี |
| ปกติห้องเพลงเกือบทุกแห่ง เก็บเงินกันแต่ผม ไม่เก็บเพราะมีทำงานประจำอยู่แล้ว เพื่อนรู้ว่าไม่ได้ทำการค้า จึงขอร่วม |
| สมทบซื้อกาแฟน้ำดื่ม อะไรขาดเหลือก็นำมาให้เช่น ไมโครโฟนเพิ่ม คนมาเยอะเต็มศาลาเกือบทุกวันที่เปิดบริการ |
| หัวหน้าศูนย์กีฬาเลยเรียกไปพบ ให้ย้ายไปเล่นดนตรีกันที่อาคารใหญ่(อาคารน้ำคือชีวิต) ตอนนั้นยังไม่มีงบประมาณทำอย่างอื่น |
| ห้องว่างกว้างมาก.. เป็นห้องแอร์คอนดิชั่น (ปัจจุบันเป็นห้องฟิตเนสใหญ่) |
| |
| มีคนมาเต้นรำ สอนเต้นรำฟรี มีนักร้องอาชีพมาร่วมสังสรรร้องเพลง 2 -3 คนรวมทั้งนักไวโอลิน |
| แอคคอเดี้ยนที่นั่นจึงกลายเป็น "ชมรมดนตรีร่มไม้ในสวน" ในปี พศ.2552 เป็นต้นมา |
| ที่เกิดขึ้นมาได้กลุ่มนี้มาเพราะ "เพื่อน" ร่วมมือกัน |
|
| ระยะแรกผมทำหน้าที่ดีเจเอง เริ่มสังเกตหลายคนน่าจะทำเป็นเลยประกาศว่า จะเปิดบริการเพิ่มอีกวันสองวัน |
| ต้องการอาสาสมัครทำงานเป็นดีเจ ทำฟรีนะครับ |
| โชคดีมาก มีอาสาสมัครหลายคน เป็นคนร้องเพลงลูกทุ่ง หนึ่งคน ..นักดนตรีโอไวลิน เก่งด้านระบบเสียง...นักร้องหญิงระดับครูเพลง |
| นักเพาะกาย่ร้องเพลงเสียงแน่นนุ่ม เก่งคอมพิวเตอร์ ครูแอโรบิก ข้าราชการเกษียณระดับบน ๆ ทนายความ วิทยากรของบริษัทใหญ่ |
| ผจก.ฝ่ายจัดการบริษัทสัมนา อีกคนเอะไม่ใช่ซิ 2 คนปั๋วเมียเขาชำนาญการใช้คอมพิวเตอร์และถนัดร้องเพลง |
| มาร่วมงานกันอย่างจริงจัง หลายปี |
| |
| ผมเลยตัดสินใจเปิดห้องซ้อมดนตรี 2 ห้องติดกันเพื่อสมาชิกจะไม่ต้องรอคิวซ้อมร้องนานเกินไป |
| เพื่อน ๆ ที่ช่วยมาเป็นดีเจ ทีมงานมีความชำนาญเพิ่มเริ่มนาน ๆ เข้า เริ่มเห็นช่องทางสว่างข้างหน้า ก็ขอแยกตัวไปทำเองในสถานที่อื่น |
| ประมาณ 4 แห่ง |
| เมื่อมีคนจากไปเพราะต้องการมีช่องทาง ก็ประกาศรับทีมงานเสริม...ได้มาเพิ่มไม่น้อยกว่าครั้งละ 4 - 5 คนก็แบ่ง ๆ งานกันทำ |
| มีคนมาสมัครเป็นสมาชิกเพิ่ม และขอช่วยสนับสนุนให้ชมรมอยู่ได้ เพราะสมาชิกรู้ว่าทีมงาน/กรรมการทำงานให้ฟรี |
| |
| สมาชิกเห็นใจทีมงานเพราะต้องใช้เงินส่วนตัวซื้อ กาแฟ น้ำดื่ม แม้แต่ใส่ซองเงินเรี่ยไร หุ หุ (มีอยู่แล้ว) หรือซื้อไมโครโฟน ซ่อม |
| เครื่องเสียง สมาชิกรวมตัวกันลงเสียงว่า ทุกคนที่มาฝึกซ้อมร้องเพลง จ่ายคนละ 50 บาท..ทุกคนเลยทำตามนำเงินไปใส่กระป๋อง |
| และรวบรวมเงินเก็บไว้ใช้......ผมและทีมงานเลยทำงานสบาย ๆ ไม่ต้องเม้มเงินภรรเมียมาจ่ายอีก |
| |
| ผมกับเพื่อนจึง ใช้วิธีเพิ่มวันบริการประชาชนเป็นอาทิตย์ละ 4 วันแทนให้ ให้ดีเจ...แบ่งทำงานแต่ละวันแต่ละคน |
| ส่วนผม บังเอิญนายคงเห็นว่าสบายไปมั้งให้ ย้ายจากทำงานที่โรงงานผลิตเฟอร์นิเจอร์ไปทำงาน ที่สีลม.. เลยได้มาเป็นบางวัน |
| เพื่อมิให้งานด้านดนตรี ชะงักเลยขออาสาสมัครทำหน้าที่กรรมการ 5 คนทำหน้าที่ต่าง ๆ |
| แต่ยังไม่พอ ขอสมัครทีมงาน หรือ ผช.ดีเจ ฝ่ายประชาสัมพันธ์ การเงินบัญชี |
| |
งานด้านดนตรี นี้แตกต่างกับ งานด้านกีฬามากมาย เพราะเพื่อน ๆ นักกีฬาพวกเราเจอกัน เมิงมาพาโวย ตะโกนทักหยอกล้อไม่โกรธ
|
| แต่เพื่อน นักร้องนักดนตรีไม่ใช่นะครับ (บางคนหลายคน) มีจิตใจอ่อนไหว (sensitive มาก) |
| เราเลยต้อง ออกกฏระเบียบปฏิบัติเป็นลายลักษณ์อักษร และคอยแนะนำบางคน ค่อนข้างได้ผลเช่น |
|
| 1. ดีเจจะจัดให้..สมาชิกเข้าฝึกซ้อมร้องเพลงตามคิว ไม่แบ่งว่าเป็นสมาชิกใหม่/เก่า หรือกรรมการ/ทีมงานต้องเข้าคิวเช่นกัน |
| (ที่มา.. เคยไปซ้อมที่อื่นมีการแซงคิว จนน่าเกลียด บางครั้งเราเด๋อด๋าเพราะไม่ใช่พวกเขา น่าน้อยใจมากเหมือนข้าวนอกนา) |
| 2. ห้ามร้องเพลงซ้ำกัน แต่จะให้อีกคนร้องต้องทิ้งช่วงให้คนอื่นร้องไปอย่างน้อย 4 คนจึงจะร้องเพลงนั้นได้ |
(ที่มา.. เพื่อนกลุ่มนี้ละเอียดอ่อนมากถ้าให้ร้องติดกัน เหมือนการข่มกัน)
|
| 3. ห้ามสอนร้องเพลงเด็ดขาด...ชมรมจะมอบให้ ทีมงานบางคนช่วยสอน..ถ้าต้องการให้สอนจะต้องขอกับผู้สอนเท่านั้น |
| (ที่มา...สมาชิกส่วนใหญ่มีความเชื่อมั่นตนเองสูงไม่ชอบให้ใครสอน.. บางคนแอบสอนทั้งที่ตนเอง"ร้องได้"แต่ยัง"ร้องไม่เป็น" |
| บางคนร้องเพลงเก่งแต่สอนไม่เป็นไม่มีจิตวิทยาในการสอน) |
| 4. ห้ามถ่ายเซลฟี่ขณะอยู่บนเวทีการแสดง งดเดินผ่านหลังนักร้องที่ร้องอยู่หน้าเวทีบ่อย |
| (ที่มา..คนถ่ายเซลฟี่จะทำหน้าทำตาก่อนถ่ายไม่น่าดู นักร้องคนอื่นไม่ควรเดินไปมาบนเวทีทำให้ความสนใจจากนักร้องหน้าเวที |
| ไปอยู่ที่คนเดินไปมา) |
| 5. นักร้องที่จะได้ขึ้นเวที ต้องมาฝึกซ้อมที่ชมรมอย่างน้อยเดือนละ 6 ครั้ง.. เพลงที่จะนำไปขึ้นร้องบนเวทีที่ชมรมจัด ต้อง |
ร้องให้กรรมการ 3 คนฟังและผ่านการคัดเลือกและบันทึกไว้เท่านั้น
|
| (ที่มา..แรก ๆ นำเพลงที่ร้องไม่ดีขึ้นเวทีทำให้เวทีนั้นด้อยค่าไปคือ อ่อนซ้อม..เมื่อเข้าชมรม ผู้ฝึกสอนจะเรียกมาแนะนำให้เลือกเพลง |
| ที่เหมาะสมกับวัย ฝึกการเก็บลม การปล่อยเสียงจากข้างในผ่านลำคอ สู่เพดานหรือออกสู่ปาก(เสียงหน้า) ฯ |
| การใช้ฟัน ริมฝีปากบังคับเสียง และอื่น ๆ ให้ฝึกร้อง... ถ้าแนะนำแล้วไม่ฝึกต่อก็ต้องปล่อยไปไม่สอนต่อ |
| |
| เรื่องการฝึกซ้อมสำคัญที่สุด จะได้เข้าใจเนื้อเพลง ความหมายว่าเป็นเพลงเล่า เพลงตัดพ้อ เพลงรัก เพลงสนุกสนานเรียกว่าร้อง |
| ได้อารมณ์เพลงทำให้คนฟังคล้อยตามและมีความสุข ไม่ร้องแง้ว ๆ หรือแบบท่องสูตรคูณไร้ความรู้สึก |
 |
| การวางตัว การอยู่ร่วมกันในชมรม จะไม่ออกเป็นคำสั่งหรือวิธีปฏิบัติเป็นหนังสือ ประธานชมรมจะแนะนำทั่ว ๆ ไปไม่บ่อยนัก |
| ถ้ามีเหตการณ์ไม่เหมาะสมจะเรียก สมาชิกทั้งสองคนมาสอบถามและตักเตือน ให้งดการกระทำไม่เหมาะสม |
| ถ้าหากยังไม่ทำตามก็จะให้ งดเข้าชมรมเป็นเวลา 1 เดือนทั้งคู่ (แต่คนอื่นจะไม่ทราบคือหายไปเฉย ๆ) |
| แต่ถ้าเกิดเรื่องขึ้นอีก ก็ต้องให้ทีมงานคัดชื่อออกจากกลุ่มทันที |
|
| วิธีการทำงานการฝึกสอนและออกระเบียบปฏิบัติ ผู้ทื่กำหนดไม่ใช่ผมคนเดียวนะครับ...มาจากเพื่อนที่เป็นคณะ |
กรรมการ ดีเจ ผช.ดีเจและทีมงานประชุมกันและบันทึกการประชุม
ภาพแรกกับ ภาพศาลาชมวิวนี้ เป็นที่ตั้งของชมรมดนตรีในปัจจุบันมาหลายปีแล้ว
|
| เอะ แล้วคนร้องเพลง ทำไมต้องร้องเพลง ร้องแล้วได้อะไร ไว้โอกาสดี ๆ จะเล่าให้ฟัง... |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| st ผู้เข้าชม 2,262,202. |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์/ทิ้งร่องรอยนิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ |
| |
| Diarist |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
เพื่อนกลุ่มร้องเพลงให้ความรื่นเริง สนุกสนาน
อย่างไรก็ตาม..เมื่อมีการอยู่ร่วมกันมาก
ก็ต้อง มี กฏ กติกา มารยาท
แบบจัดระเบียบสังคมนะคะ