++

สวัสดีค่ะคุณครูก๋า

บล๊อกวันนี้ยาว อ่านเพลินจนลืมไปเลยว่าจะเม้นท์อะไร

แต่ก็ยินดีด้วยค่ะที่ชีวิตเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น ใจเย็นมากขึ้น

เมื่อวานฝนตกด้วยเหรอคะ แต่ภารกิจก็สำเร็จเรียบร้อยดีนะคะ

มีความสุขมาก ๆ นะคะคุณครูก๋าและคุณภรรยาคนสวย

ใจเย็นๆดีแล้วค่ะ
รอบข้างจะได้เย็นด้วย

จะไปทุกข์อะไรมันนักหนา
เกิดมาเดี๋ยวก็ตาย

............................


ดี.ก็ว่า......

อันนี้..เวลาเปลี่ยนคุณก๋าไปในทางที่ดีเยี่ยม...อาจเป็นเพราะเริ่มแก่...ก็เริ่มเรีนรู้อะไรไปเยอะ..เนอะ 5555
พรุ่งนี้จะตามมาอ่านบับ 4

เมื่อคืนน้องนอนในไอซียูค่ะเพื่อจะเช็คคลื่นหัวใจโดยละเอียด

แต่ผลที่เช็คของเมื่อวานยังไม่ออก

ภาวนาว่าอย่าให้มีอะไรที่ไม่ดีเลย

ถ้าไม่มีอะไรวันนี้น้องคงได้ออกมาอยู่ห้องธรรมดา

พี่ทินคอยส่งข่าวเป็นระยะน่ะค่ะ

ห่วงน้องนู๋นีลมากเช่นกันค่ะ

อ่านจดหมายฉบับนี้

ทำให้คิดอะไรได้มากเหมือนกัน

เมื่อวานมีคนมาบอกว่าจะขอห้องทำงานที่นั่งอยู่
เพื่อปรับปรุงให้กับคนที่ตำแหน่งสูงกว่ามานั่ง

แรกๆ เวลาใครพูดแบบนี้จะมีอาการไม่พอใจ
เพราะมันเป็นห้องทำงานส่วนตัวของเรา

แต่เมื่อวาน นั่งยิ้มและบอกเขาว่า
อย่างไรก็ได้ แล้วแต่เขาเลย

มันคิดว่า...ณ วันหนึ่ง
ทุกสิ่งทุกอย่างก็ย่อมเปลี่ยนแปลง
ห้องทำงานไม่ใช่ของเรา เป็นของหน่วยงาน
ณ วันหนึ่ง เราก็ต้องออกมาจากห้องนี้

ชีวิตทำงานไม่ใช่ชีวิตของเราทั้งหมด
ยึดติดอะไรไว้ก็เท่านั้น
นั่งตรงไหน อยู่ตรงไหน
เราก็ทำงานได้
ก็เลยเฉยๆ หากใครจะเอาห้องทำงานเราไปทำอะไร
และเฉยๆ ถ้าจะให้เราไปนั่งทำงานที่ไหน

ปัญหาบางทีมันเล็กน้อย
แต่เราเองต่างหาก ทำให้มันดูใหญ่

เคยบอกพี่ที่ทำงานบ่อยๆ ว่า
ถ้าเราเหนื่อยมากขึ้น
แต่ปัญหาบางอย่างมันจบ
และงานเราเดินต่อไปได้
สู้เรายอมเหนื่อยและทำมันไม่ดีกว่าหรือ

ดีกว่าปล่อยมันเป็นปัญหาค้างคา
เพียงเพราะต้องการหาคนรับผิดชอบ

สิ่งใดยอมได้และมันดีกว่า
สู้ยอมดีกว่า...แล้วสิ่งดีๆ มันจะตามมา

*****

เออ ตา กวก.
ยังไงพี่ก็ชอบคนที่เขียนจดหมายหาเราว่ะ
พี่ว่าเขาบ้าแต่คิดอะไรลึกๆ ดี

อิอิ

แวะเข้ามาอ่านครับ ขอให้มีความสุขมากขึ้นเรื่อย ๆ นะครับ ดีใจด้วยครับ

สวัสดีค่ะ ... คุณส่วนหนึ่งของกะว่าก๋า

no more words ..

สวัสดีครับ คุณเหงา เหงา

ผมตอบคำถามของฉบับที่ 1 แล้วนะครับ

ยินดีด้วยคะ ที่สงบลง

ตอนนี้ก็กำลังหัดให้เย็น เย็นลง

เมื่อเคยเย็นได้มากกว่านี้ แต่มีเหตุจนร้อนรน
วันนี้ต้องปรับให้เย็นให้ได้กว่าอดีต

สวัสดีค่ะ
มาทักทายและทำความรู้จัก
และได้อ่านอะไรดีๆ ขอบคุณนะคะ

ความทรงจำที่ดีในวัยเด็ก.. เมื่อยามที่เราคิดถึง..ก็ทำให้สุขใจ..ไม่น้อยค่ะ

อ่านมา4ฉบับแล้ว ไม่สบายใจเลย
ทั้งนิสัยการอ่าน ทั้งเรื่องย้ายถิ่นฐาน ทั้งเรื่องแฟนฉัน แล้วยังมาเจอก๋วยเตี๋ยวเข้าอีก
อ่านแล้วเหมือนอ่านเรื่องของตัวเองไงไม่รู้
ถ้าแม่น้องรันอัพบล๊อกเรื่องสมัยเด็กอีก ต้องมีคนว่าลอกกะก๋าแน่เลย

รับทราบค่ะ

เค้าบอกว่า คนชอบเที่ยวภูเขาเมื่ออายุเยอะ

เลี่บงคำว่า แก่ ให้แระนะ

อ้าว พุโออกไปแร้วนี่นา ว่า แก่

เพระเจงๆเราก็แก่ แระ ชอบเที่ยวภูเขาเหมือนกันเด๊วนี้

อาการที่เรียกว่าเป็นไปตามวัย .....

นี่จะเกิดขึ้นเมื่อเรา "แก่" ใช่ไหมคะคุณก๋า....

ถึงว่า ยิ้มยังไม่เป็นไปตามวัย.... เสียที 5 5 5

อืมมม มันเป็นเช่นนี้เอง

สังเหตุเหมือนกันคะ คนเรายิ่งแก่ขึ้น หรือ อายึมากขึ้นนั่นอง จิตใจจะสงบเยือกเย็นมากขึ้นคะ อิอิอิ

ตามมาถึงฉบับที่ 4 แล้ว

ฉบับนี้อ่านเพลินจริงๆๆเลย

ความทรงจำบางเรื่องมันก็คงรอให้เรากลับไปหา
และเรื่องราวบางเรื่องก็คงยังอยู่แม้กาลเวลาจะผ่านไปเนิ่นนาน

นั่นสิหรือว่าเพราะเราโตขึ้น เห็นอะไรมาก็มาก จะทำให้เรา
เปลี่ยนแปลงไป เรื่องของอารมณ์ มันก็คงเย็นขึ้นตามตัวเลขที่มันเพิ่มขึ้น เอ จริงรึป่าวหนอ
เพราะบางเรื่องมันยังทำให้เราปี๊ดแตกได้บ่อยๆๆๆ

หลังจากมาหลงอยู่ใน diary online ซ้านาน
อ่านจดหมายถึงคุณก๋าแล้ว ต้องกลับไปหา diary เล่มเก่าที่โดนทิ้งไว้บนชั้นหนังสือมานานบ้างแล้ว

ป้ามาอ่านเมื่อเช้าแล้วค่ะ อิอิ
ขอบคุณค่ะที่ไปเยี่ยมป้านะคะ อิอิ

ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองเป็นเด็กมีปัญหา
อาจมีบ้างที่รู้สึกว่าตัวเองมีหัวคิดดีกว่าพี่น้อง กว่าพ้องเพื่อน กว่าผู้ใหญ่บางคน
แม้จะโดนปรามาสว่าเป็นแกะดำ แต่ก็ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองเป็นเด็กมีปัญหา

อ่านแล้วรู้สึกดีค่ะคุณก๋า....

เมื่อเวลาผ่านไป มีหลายสิ่งเข้ามาในชีวิต จะทำให้ความรู้สึก การแสดงออกแล้วเราปรับไปตามภาวะโดยอัตโนมัติค่ะ...

คิดว่างั้นนะ...

คุณกะว่าก๋า

ทราบแล้ว ...เปลี่ยน..ขอรับ..

มีความสุขมากมากนะคะ

เห็นบอกว่าจะไปร้องเพลงวันจันทร์
ร้องเพลงในงานครูจรัลรึป่าวเอ่ย
เมื่อกี๊ดูข่าว เห็นมีใครไม่รู้บนเวที
รีบเพ่งเป็นการใหญ่ เผื่ออาจจะเป็นใครแถวๆนี้

เมื่อวานเข้ามาอวยพรไม่ทัน ไม่คิดว่าจะเห่อไปแต่เช้างั้น
ตอนบ่ายก็พยายามหาคลื่นวิทยุเชียงใหม่เหมือนกัน หาไม่เจอเลยอด
cm77 เข้าไปคลิกแล้วเด้งออกหมด อดอีก
บุญน้อยเนอะ ไม่ได้ฟังกีตาร์ผิดๆคนดีดเปียกฝนปากสั่น เลย

แล้วมีคนดูเหรอ ฝนตกงั้น ดีน่ะไม่โดนไฟดูดตาย
อ้อ ลืมไป มาดามไปเชียร์ขอบเวทีหนิ ใครไม่ดูก็ช่างประไรเนอะ มีมาดามอยู่ทั้งคน

กะก๋า ถ้าสมมุติว่า แฟนเก่าของมาดามโทรฯมาที่บ้าน พอกะก๋ารับสายเค้าก็วาง
แล้วโทรมาบ่อยๆโดยที่ถ้ามาดามรับสายเค้าถึงจะคุย กะก๋าจะทำไง
เอาแบบจริงจังน่ะ
ปล.แฟนเก่า(สมมุติ)ของมาดาม อยู่บริเวณบ้านกะก๋า เองด้วย

คนแก่มักจะกลัวความเหงาค่ะ
ป้าเซี้ยมถึงยังคงจะขายก๋วยเตี๋ยวต่อไป
ดีกว่าไม่มีอะไรทำค่ะ เหมือนยายเราเลยค่ะ
ยายก็ไม่ชอบอยู่เฉย แต่ตอนนี้สังขารไม่ไหว
แต่ใจรัก ก็ทำอะไรไม่ได้แล้วค่ะ
อิอิ

ชีวิตเป็นการเดินทางที่แสนยาวนาน
การเดินไปข้างหน้าเพื่อค้นหาตัวเองเป็นการกระทำที่ท้าทาย
น้อยคนนักที่จะเจอคนที่คอยอยู่อีกฝากทางหนึ่งเพื่อบอกเล่าสิ่งต่างต่างที่คุณทำว่าดีหรือไม่ดี

คุณก๋าเป็นคนโชคดีที่เจอเขาคนนั้นอยู่อีกฝากฝั่ง
กระจกเงา...ส่องให้เห็นได้แต่เพียงรูปร่างน่าตา
ไม่ส่องให้เห็นใจ

ใจของตัวเองนั่นแหละที่จะส่องใจตัวเองเห็น

อยากเห็นชีวิตของตัวเองอย่างที่คุณก๋าเห็นมั่งจัง

^
^
มาบ่นอะไรอยู่แถวนี้ หนวกหู

อืมมมมครับ ใช่เลย หอมกรุ่นในใจ

เฉลย......
แม่น้องตอบเพื่อน(ฝ่ายชาย)ไปว่า "เปลี่ยนเบอร์ซะ(เบอร์มือถือ) แล้วสั่งเมียว่าไม่ต้องไปให้เบอร์ไอ้หมอนั้นอีก แล้วถ้ายังมีโทรมาอีกเตะเมียไม่รักดีได้เลย"
ฮาๆๆๆ แม่น้องรันเหม็นหน้าเมียเพื่อนคนนี้มานานล่ะ
กะก๋าจะเรียกว่า "ยุทธการปราบเมียเพื่อนก็ได้น่ะ"

เป็นตัวแทนพ่อบูมาครับ

เรื่องของเรื่องคือคุณน้องสาวให้ผมมาแจ้งความกับสารวัตรก๋าว่า พ่อบูไม่ค่อยแข็งแรงครับ คือว่าวันก่อนท่านหน้ามืดเล็กน้อยครับ คุณหมอเลยให้พักผ่อนเต็มที่ พ่อลอกผมว่าไม่ใช่เพราะการท่องเที่ยวในบล็อค ดังนั้นขอให้ทุกคนอย่าได้กังวลครับ พ่อบอกผมว่าให้ลงไว้ที่บ้านคุณก๋าหรือน้องใบไม้ใหญ่ก็ได้

ผมฝากไว้ที่นี่นะครับ
น้องสาวผมกลับพรุ่งนี้ครับ

เธอบอกว่าเพิ่งหวานแหว๋วกับ นป
ดังนั้นต้องห่างๆเน็ตเวลาออกนอกสถานที่ครับ

สวัสดีนะครับทุกคน

มาแจ้งข่าวน้องนู๋นีลค่ะ
v
v


สวัสดีครับคุณพียงและเพื่อนบล๊อคหนูเหม่ง
อาการตอนนี้อยู่ในสถานะปกติที่คุณหมอประจำตัวเขาโอเค และอนุญาตให้ออกมาพักที่ห้องธรรมดาแล้วครับยังซ่าและพูดมากเหมือนเดิม

แต่ไม่หายแน่นอนคืออาการกลัวผีแล้วใจสั่นครับ ส่วนผลการตรวจปกติครับ คุณหมอคาดว่าอาจจะมาจากผลข้างเคียงของยาบางตัวต้องเช็คต่อไป หนูเหม่งฝากขอบพระคุณทุกคนมาด้วยครับแล้วบอกผมให้ลงท้าย จุ๊บ จุ๊บ ด้วยครับ




โดย: พี่ทิน IP: 58.10.84.135 4 กันยายน 2550 15:46:15 น.

มีความคิดเห็นเกี่ยวกับตอนท้ายครับ

คนเราไม่ได้แก่ลงหรอกครับ

เพียงแค่อายุมากขึ้นต่างหาก

ผู้คนที่บอกว่าโอ้ย.. ฉันแก่แล้ว

ทั้งๆ ที่ยังสามารถทำประโยชน์แก่คนอื่นได้

ผมมองพวกนี้ว่าเห็นแก่ตัวนะ

เพราะคนเรามันจะแก่เมื่อเราคิดว่าเราจะแก่

อย่างผม ถ้าคิดว่าผมไม่สบาย

คุณก๋าเชื่อผมไหมว่า สองวันถัดมามันเป็น!

ความคิดหรือจิตมันเป็นตัวกำหนดรู้ เป็นตัวกำหนดสภาพของสิ่งมีชีวิตครับ

ไม่ใช่เพียงแค่คนเท่านั้นนะ ในสัตว์ยังมีเลยครับ

กรณีศึกษาที่ผมเรียน

เป็นตัวอย่างของนกเพนกวิน

มันเกิดอาการแพ้ท้อง

ทำตัวมันเองเหมือนว่าตั้งท้อง .. ทั้งๆที่ไม่ใช่

กรณีนี้ทางการ(สัตว์)แพทย์ กล่าวไว้ว่า

มันเป็นพฤติกรรมทางจิตใจว่าคิดไปเองแล้วแสดงอาการออกมา


เห็นไหมครับ จิตมันสำคัญ สำหรับสิ่งมีชีวิต

ทุกๆวันที่ผมยังหายใจอยู่นี้

ผมค้นพบว่าจิตของผมมันมีอานุภาพรุนแรงมากกว่านิวเคลียร์หลายล้านเท่า

และมีความเร็วมากกว่าแสงยิ่งนัก

เชื่อผมไหม?? (เข้าเรื่องนี้ได้ไงหว่า -.- )

^
^
กะก๋างงไหม
แม่น้องรัน...........งง.......

หลายอย่างในชีวิตทำให้คนคนหนึ่งเปลี่ยนได้
แค่มุมมองเล็ก ๆ อาจพลิกผันชีวิต.. คนคนหนึ่งจากหน้าเป็นหลังมือ ก็ยังมีให้เห็น

โชคดีเหลือเกิน ที่คุณก๋าพบเจอมุม ๆ นั้น ไม่ว่าด้วยวิธีใดก็ตาม...

การเปลี่ยนแปลงที่ดี เกิดขึ้นได้ แต่ไม่ใช่กับทุกคน ดีใจด้วยนะคะ สำหรับการเปลี่ยนแปลงที่คุณก๋าได้พบ..

คุณครูก๋าคะ

ขอบคุณที่มาส่งข่าวเรื่องคุณพ่อค่ะ

ช่วงนี้มีแต่คนป่วยเลยค่ะ คุณครูก๋ากับคุณภรรยาคนสวยก็ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ

อยากเขียน จม หาตัวเองมั่งจัง
สารภาพค่ะ ว่ายังไม่ได้อ่าน วันนี้ตาลายชะมัด

แต่

แต่จะกลับเข้ามาอ่านอีกค่ะ สัญญา
วันนี้ก็เลยได้แต่ยิ้ม

ทักทาย ..

"มองท้องฟ้ามองทะเล แล้วรู้สึกว่าปัญหาเรามันเล็กนิดเดียว"
กะก๋าเคยบอกว่าชอบ แม่น้องรันนึกว่าพูดไปงั้นๆซะอีก
ตอนนี้เชื่อล่ะว่าคิดงั้นจริงๆ

" พี่เกือบแย่
เมื่อวานตากฝนร้องเพลงครับ
หัวเปียกตั้งแต่บ่ายสามยันสี่ทุ่ม
กลับมาเกือบป่วย

แต่นึกขึ้นได้ว่ามีภารกิจสำคัญ
ต้องกลับมาทำบล็อก กินยาเข้านอน
แล้วหายป่วยเลยครับ 555 "

5555555 โอ๊ย อะไรจะขนาดนั้น

บางทีการตื่นเช้าก็ทำให้เรารู้สึกดีๆ ได้ทำอะไรได้หลายๆ อย่างในสิ่งที่ไม่เคยทำในเวลาเช้าๆ....เนอะ

เวลา...ก็ทำให้คนเราใจเย็นขึ้นได้ ไม่ว่าจะมาจากประสบการณ์ ผู้คนที่เราเห็น หรือสิ่งใดก็ตาม

ขอบคุณค่ะ สำหรับคำอวยพรวันเกิด...ถือเป็นหนึ่งกำลังใจดีๆ ที่มีให้เลยนะเนี่ย...อ่ะ...เอาเค้กมาแบ่งให้กินจ้า

ทานอะไรหรือยังคะ ถ้ายังไปทานที่บล๊อกได้เเน้อเจ้า

อย่างงี้สิคับที่ว่าสุดยอด
การได้มองและรับรู้ตัวเองก่อนอะไรอื่น
ผมว่ามันก๋ามากๆคับเฮีย

คุณก๋าหวัดดีค่า วันนี้มาส่งคุณก๋าเข้านอน โฮะๆ

อ่าน จม. ฉบับที่4 แล้ว คนเราเปลี่ยนกันได้เนอะค่ะ

ใจเย็นขึ้น สงบขึ้นเนี่ย เมื่อไรกิลจะทำได้น่ะ ^^

ปล. กิลทานก๋วยเตี๋ยว ไม่เคยปรุงเลยค่ะ มาแบบไหน

เอาลงท้องแบบนั้นเลย

ใช้เวลาคุยกะตัวเองนานๆ นานหลายหน้ากระดาษเลย
ได้ย้อนนึกคิด ทบทวน และเฝ้ามองการเปลี่ยนแปลง
ความเป็นไปของตัวเอง
มาถึงวันนี้ ยังมีคำถามว่า "ทำไม" อยุ่อีกหรือเปล่า?
ในสิ่งที่ตัวเองเป็นไป อารมณ์แจ่มแจ้ง
เหมือนการขายก๋วยเตี๋ยวของป้าเซี้ยมมั๊ย

ฮือๆ ไม่ได้เข้ามาบ้านคุณก๋า 2-3 วัน เลยพลาด จม.ฉบับก่อนหน้าไปอ่ะค่ะ

ขอกลับไปอ่านก่อนน่อ

สุขสันต์วันพุธค่ะ

จดหมานฉบับที่ห้า งัยไม่เปิดคอมเม้นทฺ ทะเลาะกะคนที่บ้านเปล่าคะ เป็นห่วงเน้อเจ้า

พลาดไปตุ้งแต่ฉบับแรกเลย

แอบอ่านจดหมายคนอื่นจะว่าไหม๊เนีย

เรื่องราวบางเรื่องในชีวิตของเรา
ก็ไม่ต่างอะไรกับ “ก๋วยเตี๋ยว” ของป้าเซี้ยม
ซึ่งคงยังอุ่นและส่งกลิ่นหอมเสมอ
ในใจของเราตลอดไป