อืม...อ่านแล้ว ใช่เลยอ้าย อย่างที่อ้ายเคยบอกเรานั้นแหล่ะ ได้มุมมองใหม่ๆ ได้เพื่อนใหม่ๆ ...

บางทีการที่คนเราไม่รู้จักกันเลย...สามารถที่จะบอกเล่าความรู้สึกความคิดของเราได้อย่างตรงไปตรงมา..

ตอนนี้มีความสุขกะบล็อกดี มีหลายเรื่องหลายสิ่งที่คิดจะเอามาลงบล็อก...แต่อ้ายก็รู้เรายังไม่มีเวลา

ขอบคุณน่ะพี่ชาย..

ขอแวะเข้ามาทักทายคุณก๋าด้วยนะคะ ... เคยได้อ่าน
งานแล้วแต่ว่าดันไม่ทิ้งคอมเม้นท์ทักทายเอาไว้
เนื่องด้วยเพราะอ่านเจอแล้วแต่ก็ละเลยการบอกกล่าว
หนนี้เหมือนได้มาเรียนรู้จักกับการเขียนบล็อก
เป็นการเริ่มต้นบล็อก เลยทำให้คิดว่ เออ อ่านแล้ว
แวะมาทักทายกันหน่อยก็ดี เพราะว่ามุมมองของคุณก๋า
เรื่องการทำบล็อกก็คล้ายๆ กับที่เราคิดไว้เหมือนกันค่ะ

Aan blog P'Kit tum hai jai sa-hngob kha

raern roo a rai mak mai jak tee nii

roo' juk plaoi wang mak kun lae

raern roo duay tua ang wa'

tum yang rai hai chee wit mee kwam suk

doy tee mee P'Kit pen dung kru kon nang tee koy son kha

Kob Kun mak mai kha Pee chai



dee jai tee P'Kit ja mai laerk tum blog kha...praol nun' kor hmai kwam wa'

Puak raol gang Pod ja mee barn barn nang tee raol mar maer yam tee raol tong karn sa-hngob jit jai kha

Ann kor laerk tee ja pen sai num tee yen chum...mob kwam sod chaun hai took kon tee yoo klai kha

Fark Bok K'P'Pan-la-ya kon suay naa kaa wa'

K'P'Pan-la-ya doo dek kwa' ar yu mak mai kha

hen laew nauk wa' 20 kwa' kwa'

Aun nii pood jing kha mai dai kreng chum laer kha

K'P'Pan-la-ya suay naruk mak jing jing kha

Kor hai Pee tung 2 kon mee kwam suk naa kaa

P.S. Ton nii tam aan bun took nai daun Feb. kha

kong ja aan job nai rew wan nii kha...chob mak mai

kha

Laum bok kha...roob suay muk muk kha

พี่กิ๋วมาจอบเบิ่งแล้วทีนึง

วิ่งไปอาบน้ำให้ลูก
โหย กลับมา โดนปาดซะแระ



วิ่งไปดูลูกก่อนนะ
เดี๋ยวมาใหม่จ้า

หวัดดียามเช้าคะคุณก๋า

ยามเช้าแบบนี้ มีกิจกรรมมากมาย
ในแต่ละมุมมองชีวิตที่เริ่มต้นเกิดขึ้น
อยู่กับวัย อาชีพ ความรับผิดชอบ
ความชอบ และอื่น ๆ อีกมาก
องค์ประกอบเหล่านี้ทำให้กิจกรรมยามเช้าของควรเราต่างกัน

อย่าง Kookkom หรือ คุณก๋า กับเพื่อนใน Blog อีกมาก
ตื่นมาหลังจากเสร็จธุระประจำวัน
ก็มาเข้า blog ซึ่งเหมือนจะถือว่าเป็นกิจกรรมประจำ
ไปแล้วก็ได้เนอะ

ตอนแรกที่ทำ ไม่คิดว่าจะได้พบเพื่อน
ที่จะสามารถแลกเปลี่ยนความคิดเห็น
ได้หลากหลายมากมายแบบนี้
ร่วมทั้งมิตรภาพดี ๆ ก็ก่อตัวขึ้นผ่าน
ตัวอักษรแห่งความจริงใจ

มิตรภาพไร้พรมแดนจริง ๆนะคะ

ก๋าลูกรัก
การเขียนบันทึกทุกวัน
ก็เหมือนกับการทบทวนสิ่งที่เราทำ
วันแล้ววันเล่า
อย่างค่อยเป็นค่อยไปนะลูก

สิ่งใดดี
กลับมาทำอีก
สิ่งใดไม่ดี
กวาด โกย เก็บ
ทิ้งขยะไป

พ่อต้องรักษาอาการปวดสะบัก
ให้หายขาดทุเลาสักหน่อยลูก
อาจห่างหายไปบ้างนะลูกนะ

ด้วยรัก

บางทีการที่คนเราไม่รู้จักกันเลย
กลับเป็นวิธีการสื่อสารที่ทำให้เราไม่ต้องกังวลถึงความรู้สึกของอีกฝ่าย
เราสามารถบอกเล่าความรู้สึกนึกคิดของเราได้อย่างตรงไปตรงมา

...........................


ตอนแรกก็คิดอย่างนั้นล่ะค่ะ
แต่พอนานๆไป กลับรู้สึกว่าไม่ใช่
รู้สึกว่าตัวเอง
สามารถแคร์ใจคนที่ไม่รู้จัก คนที่ไม่เคยเห็นหน้า
ได้มากเท่าแคร์ใจคนที่คุ้นเคยมีตัวตน
แม้กระทั่งความรัก...ก็เกิดขึ้นมาแล้ว



ตอนนี้ดี.ยังอยู่สุโขทัยอยู่เลย
บ่ายๆจะเดินทางกลับ
มีเวลานิดหน่อย เลยแวะเข้ามา
ที่จริงแว๊บบบบเข้ามาได้ทุกวัน
แต่เน็ตช้าซ๊าจนขี้เกียจรอโหลดค่ะ

เหอะๆๆๆๆ
มาไม่ทันพ่อบูอีกละ
ไหนบอกหมอห้ามพิมพ์ไงพ่อ
โด่ๆๆๆๆๆๆๆ

ก๋าๆๆๆๆๆๆ
มาดามๆๆๆๆๆๆๆ
เดี๋ยวนี้ไม่รู้เป็นไรอ่ะ

ก๋ากับมาดามอยู่ทางเหนือไม่ค่อยรู้สึกแน่นอน

แต่ทางภาคใต้กับภาคกลาง

พยูนระบาด

กรี๊ดดดดดดด

นอกจากการเล่นบล๊อคจะทำให้พวกเรา
มีเพื่อนใหม่เพิ่มขึ้น
มากหน้าหลายตาขึ้นแล้ว
ยังมีสปีชีส์ใหม่ๆ แบบเป็ดกะพยูน

ได้มุมมองใหม่ๆๆ
ถูกๆๆๆๆ

อ่านเรื่องบันทึกคุยกับตัวเอง
ชอบสุดๆๆๆๆ
เหมือนเวลาเรียนประวัติศาสตร์

"ภาษาพ่อขุน"

ครูก๋าของแท้และแน่นอน

ปลื้มฮ่ะ

เบื้องบนคือกิจวัตรประจำของครูก๋า

ว่ายน้ำมาเกยตื้น
อ่านหนังสือ เล่นกีตาร์

แต่ยังไงๆครูก๋าใจดีก็ไม่เคย

สวัสดีค่ะคุณครูก๋า

วันนี้มีการบ้องหูกันด้วย

เขียนบันทึกครบ 1 ปีแล้ว ปีต่อไปก็ทำคละกันไปก็ได้ค่ะ ทั้งบันทึก เพลง หนังสือ หนัง ยังไงก็ยังอยากอ่านบันทึกอยู่นะคะ เพราะว่าอ่านแล้วก็ได้คิดอะไรบางอย่างที่ไม่เคยคิดมาก่อนค่ะ

น้องแอนเม้นท์ยาวเชียว เดี๋ยวไปหาคุณพ่อ แล้วไปทานข้าว แล้วค่อยมาอ่านดีกว่า ตอนนี้หิวจนตาลายแล้ว

มีความสุขมาก ๆ นะคะคุณครูก๋าและคุณภรรยาคนสวย

roob suay muk muk kha
แต่ มาน รูป โต้น อา ราย ค้า

คุยกับตัวเอง..ดีออกค่ะ
ได้ปลดปล่อย เพราะเขียนออกมาจะรู้สึกดีกว่าเอาแต่คิดแน่นอน

หวัดดีคะ ช่วงนี้หนิงยุ่งมากๆเลย ต้องอ่านภาษาญี่ปุ่นคะ เพราะภาษาหนิงมันไม่ไปไหนเลย กนิงเลยอาจจะอัพบล๊อกน้อยลง และอาจจะไม่ได้มาบ่อยๆนะคะ แต่ก้อไม่ลืมคะ จะหาเวลามาคะ

ตอนนี้ที่บ้านเปิดเพลงที่ส่งตรงมาจากเชียงใหม่อีกแล้ว
ขนาดหลานยังร้องรางวัลแด่คนช่างฝันได้หลายท่อนแล้วเลยอ่ะ

พี่เอถามว่าไปเอามาจากไหนวะ

พี่บอกว่าความลับๆๆๆ
พี่เอถามว่า ลับเลิบอะไรของเอ็งวะ นี่เค้าเล่นกีตาร์โปร่งโคตรเก่งเลยนะ( โด่ หมอสิวมันเล่นกีตาร์ขั้นเทพ ทำมาชม) เราเลยเก(ย์) ทับไปว่า
"ไม่เก่งได้ไง นี่คือสุดยอดแห่งล้านนา"
พี่เอบอกว่าเอามาๆๆๆ เอาไป draft ไว้ฟังในรถก่อนพรุ่งนี้เอามาคืน เพราะบ้านเราคลั่งเพลงครูจรัลทุกคน

พอเค้าไปหยิบออกจากเครื่องปุ๊บ สายตาเหยี่ยวจิกสาวของเขาก็ไปจิกแผ่น กะว่าก๋า song แล้วบอกว่า
"เฮ้ยยยย นี่ก๋าส่งมาเหรอ(ทำเป็นเรียกก๋า โด่ ไอ้มั่วรู้จักเค้าซะก็เปล่า) เสียงดีหว่ะ เนอะ"

เออดิ สุดยอดไปออกคอนเสิร์ทมาแล้วโว๊ย(ทับบลัฟท์กันแหลก) แล้วมันก็เอาซองจดหมายไปเบิ่งๆๆๆๆ


ตาโต เหงื่อแตก(เกินไป)
พี่บอกว่าดีนะที่เค้ามีงานมีการทำ ยุ่งกับงานทั้งวัน แต่ก็ตกลงกับค่ายยักษ์ไปแล้วหล่ะ

"ค่ายไหนอ่ะ" (คำถามนี้จริงใจอยากรู้จริงๆ)

คำตอบ

"วันธงชัย"

เสร็จแล้ววิ่งหนีๆๆๆๆๆๆ
ส่วนพี่เอเพิ่งเอาซีดีสองแผ่นมาคืนเมื่อวาน
ดังแน่ ขอให้เปิด volume สูงสุดละกัน

จาก ป. พะโล้สาว
เออความจริงข้อปมด้อยอ่ะ
พี่อยากเขียนความจริงว่าลูกกระเดือก แต่กลัวคนจะจับจ้องเวลาดูรูปพี่เลยแกล้งเขียนอย่างอื่นๆไถๆแถ่กๆไป
เจ็บขี้โครงน่าดูหว่ะ

สวัสดีค่ะครูก๋า ป้าก็ได้เพื่อนจากการทำบล็อคและตามตรูดป้าซ่าส์ อิอิ จนมาเจอครูก๋าเนี่ยเลยค่ะ

ครูก๋าเท่ย์ ครูก๋าเกยตื้น เอ้ยยยย ครูก๋ามีปรัชญาดี ๆ ให้อ่าน

สวัสดีเช้าวันจันทร์ค่ะ ทำงานก่อนค่ะ

กุ๊ด มอนิ่ง มันเดย์ ท่านพี่ก๋า

เพิ่งรู้ว่าคุณครูก๋าอยู่ค่ายวันธงชัย 555555555

" คุณครูก๋า พยูนเผือกเกยตื้น

^
^
^

โอว....เปิดแผลในหัวจายยยย...
เบิร์ดรับไม่ได้
เบิร์ดรับม่ายด้ายยยยยยยยยยย "

55555555

ชมพู่น้ำก็บอกว่าตัวเองเป็นพี่มอส แต่ใบไม้ว่าเป็นพี่มอดมากกว่า 555555

กุหลาบหินเชียงใหม่สวยกว่าอีกล่ะ
แม่น้องรันจะเลิกปลูกต้นไม้ล่ะ ชักเซ็ง

จริงๆนะน้องครูก๋า

ไม่เคยอยากให้ลูกเป็นดารา

แต่ที่อยากให้ลูกเป็นมากๆคือ เห็นความสำคัญของการศึกษาและเป็นคนดี

บ้านพี่กิ๋วน่ะบ้ามากๆเรื่องการเรียนลูก

แต่ไม่ใช่บีบคอบังคับ หรือลูกพี่ต้องเลิศเลอเพอร์เฟคนะ

การศึกษาทำให้เรามองเห็นอะไรในชีวิต หรือสิ่งรอบๆตัวเราในแง่มุม
ที่แตกต่างกันออกไป
พี่อยากให้ลูกคิดเป็น เรียนรู้เป็น ใช้ชีวิตให้เป็น
และต่อไปในอนาคตเค้าก็จะได้ปลูกฝังลูกๆของเค้าในสิ่งที่ดีงาม

พี่กิ๋วเองก็ไม่ใช่คนดีคนเลิศอะไร
มีโอกาสได้เรียนหลายอย่างที่ตัวเองอยากจะเรียน
มีโอกาสได้เจอคนกลุ่มที่เค้าเรียกว่ามันสมองของประเทศมาก็เยอะ

เคยนั่งฟังพวกด๊อกเตอร์จากที่ดังๆระดับโลกเค้าถกปรัชญาจิบไวน์กันมาก็หลายหน

สุดท้ายพอเค้ามีปัญหาชีวิตมาก็วิ่งมาหาพี่กะอาเฮียของพี่ หุหุ เป็นศิราณีให้ซะงั้น

พี่อยากให้ลูกพี่เห็นความงามของศิลปะและดนตรี
อยากให้เค้ารู้สึกว่า เกิดเป็นคนในจักรวาลที่กว้างใหญ่เป็นแค่
มนุษย์ตัวนิดเดียว แต่มนุษย์เรานั้นโชคดีนักหนาที่ยังสามารถมองเห็นความงดงามที่ยิ่งใหญ่ยิ่งกว่าจักรวาลในชีวิตรอบๆตัวเองได้

ได้เกิดเป็นคน ได้รู้จักเรียนรู้พระพุทธศาสนา ได้มีโอกาสมากกว่าสัตว์โลกหลายล้านที่รู้จักการให้และมีความเมตตาต่อกัน

เอ้า...สาธุได้ หุหุ นานแล้วไม่ได้พิมพ์ยาว

อยากพิมพ์ยาวเหมือนกัน

แต่ลูกจะไปนอนแว้วว

ผมก็ได้รู้จักเพื่อน ๆ จากบลอกแก๊งเยอะเลยคับ ตอนเข้าใหม่ ๆ ก็ยังสงสัย ทำไมบางบลอกมีคนเข้าไปดูเยอะจัง ก็ลองเข้าไปดูบ้าง เค้าก็ตอบกลับมา ทำให้เรารู้สึกดีนะคับ ในบลอกมีเรื่องราว ต่าง ๆ ให้ได้อ่านเยอะนะคับ มีทั้งสุข เศร้า เคล้าน้ำตา มีหมด อยากรู้เรื่องอะไรไปเขียนในบอร์ด มีคนมาตอบเยอะมากคับ ได้เพื่อนจากบลอกเยอะนะคับ ผมว่าความจริงในบลอกมีนะคับ ลองไปดูในโพรไฟล์ได้

ถึงจะเกยตื้น แต่ครูก๋าหล่อ 5555 (ห้าบาทค่าชม)

ดีใจ..ที่ได้เข้ามาอ่านบล็อคคุณก๋านะ..
ไม่ได้ชม เพื่อเอาใจนะคะ.. แต่อ่านแล้วมีสาระแต่ไม่เครียด..
...
มุมมองของแต่ละคนไม่เหมือนกัน..
การเอาบางมุมมาถ่ายทอดให้คนอื่นได้รับรู้.. ก็ย่อมจะมีประโยชน์..ทั้งผู้รับบ้าง..ไม่มากก็น้อย..
...
เอ๊ะ.. เขียนไปเขียนมา เหมือนคำนำส่งครูยังไงไม่รู้..
..
เอานะ .. อัพบล็อกล่ะ ดีแล้ว..มีคนรออ่านอยู่หลายคนเลยหล่ะค่ะ ...

สวัสดีค่ะ คุณกะว่าก๋า ...

สุขสันต์วันต้นสัปดาห์ค่ะ

ทำมาขำ ทำมาเยาะเย้ย
อิจฉาเค้าล่ะซิ นาย"สิงโตหมันหันเข้าวัด"

^
^
^
55555555 ขำสมญานามที่แม่น้องรันตั้งให้ครูก๋าก่อน



เข้ามาชมอีก ครูก๋าเก่ง ครูก๋าเจ๋ง ครูก๋าหล่อล่ำ ซิกแพ็คเยี่ยม กรี๊ดๆๆๆ ชมไปสี่ทีได้อีกสองหมื่น ป้าไม่ทำงานแล้วล่ะ ชมครูก๋าทุกวันก็เลี้ยงลูกได้ละ 555

^
^

555555555 ขำป้าแป๋ว

" ถึงจะเกยตื้น แต่ครูก๋าหล่อ 5555 (ห้าบาทค่าชม) " 5555555

คุณครูก๋าแอบเสกพยูนธนูเข้าท้องชมพู่น้ำไปแล้วใช่มั๊ยคะ 5555555

สวัสดีครับ
คุณเหงา เหงา

วันนี้วันแรกของการทำงาน
เค้าใส่เสื้อเหลืองกันหมด
ผมใส่ลายขวางดำ-ขาว
โดดเด่นเป็นสง่าดีมาก 555

โห......มีคนชมซะขนาดนี้........ตัวลอยเลยดิ กะก๋า....ลอยเลย ลอบเลย.......ว่าแต่ลอยไหวเปล่าว

" เสกแล้ว
แต่พยูนไม่เข้า
เพราะตุ่มแตก

555+++ "

555555555

เจอมุกนี้ไป ขอตายดีกว่า

มาดามมมมมมมมมม
พยูนเผือกของมาดามมากระโดดอยู่บล๊อกแม่น้องรัน มาลากกลับไปที เดี๋ยวบล๊อกแม่น้องรันทรุด

เอาเลย กะก๋า โดดให้ยุบไปเลย เดี๋ยวแม่น้องรันจะมายึดบล๊อกนี้แทน
ดีเหมือนกัน เพื่อนเยอะอบอุ่นดี ไม่ต้องอัพบล๊อกให้เมื่อยด้วย มีพยูนเผือกเป็นบริวารคอยอัพให้อยู่แล้วหนิ
เออเข้าท่าแฮะ ยกบล๊อกนั้นให้กะก๋าถล่มไปเลยล่ะกันแม่น้องรันไม่เอาล่ะ

มาส่งบิลเก็บตังส์ค่าชม 20,000ถ้วน ๆ

" วิ่งบ้านนู้น ออกบ้านนี้
ราวกับคนไม่มีการมีงานทำ 5555 "

เหมือนจะใช่

แต่ที่ถูกคือเล่นเน็ตเป็นงานหลักต่างหาก

ได้เวลาแล้ว

หวัดดีค่ะ

แวะมาเยี่ยมค่ะ

อืมมม จริงอย่างน้องใบไม้ เหมือนไม่มีงานทำ
จริง ๆ อ่ะมี แต่ชะแว้บบ่อย ๆ อิอิ

ว่าแล้วก็ทำงานอีกรอบ

ปล. ไม่กล้าเก็บตังส์ที่แม่น้องรัน อิอิ

ตามมาดูพยูนเผือกของคุณใบไม้ค่ะ

ว๊ายยย ตายจริงขอโทษนะค๊าที่แท้คุณกะว่าก๋าต่างหาก

"ความตั้งใจในการท้าทายตัวเองให้เขียน 365 บันทึก"

ป้าซ่าส์เคยตั้งใจว่าจะเขียนเรื่องเล่า
สาวสองพันปี....
กะว่าจะมีสองพันตอน
55555555555


ผ่านมานานแล้วเพิ่ง
ได้ 7 ตอน.....

อย่าเข้าใจอะไรผิดๆๆๆ
เข้ามาเชียร์นะเนี่ย

หุ หุ หุ
เหอ เหอ เหอ
( หัวเราะอย่างจริงใจนะเนี่ย )

มาเป็นกำลังใจให้ไปถึงวันที่366นะครับ...

ก็จะพยายามตามอ่านค่ะ

ว่าแต่เขียนทุกวัน ไม่ซ้ำเรื่องนี่ สุดยอดค่ะ
...........................................
ได้เพื่อนในโลกไซเบอรเยอะนะค่ะ

อย่างแรกที่ได้เลยคือ หายเหงาค่ะ

พอใจที่ได้ทำแล้วมีความสุขน่ะ

ความรู้สึกคงไม่แตกต่างกันหรอกค่ะ
สำหรับเรื่องการทำบล็อกตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้
สิ่งที่พี่คิดว่าพี่ได้เหมือนกันกับคุณน้องก็คือ คำว่าเพื่อน
ซึ่งจริงมากๆ ที่ว่าเราอาจจะไม่จำเป็นต้องเห็นหน้าค่าตากันมาก่อน
แต่น่าแปลกที่เราพูดคุยกันได้ ด้วยน้ำใสใจจริง
บางครั้งมากกว่าคนที่เราเห็นหน้าค่าตากันอยู่ทุกวันเสียอีก
ทั้งๆที่ตัวพี่เองในตอนแรกไม่ได้มีความคิดอยากทำบล็อกเลยนะคะ
พี่ติ๊กชวนพี่หลายครั้งมาก พี่บอกไม่เอา ไม่ทำ ขี้เกียจ
แต่พอรู้จักกับพี่ฝากเธออีกคนได้ 3 เดือน พี่เขาก็ชวนให้ทำบล็อก
ตอนแรกอิดๆ ออดๆเหมือนกันนะคะ แต่ก็ตกลงทำเพราะไม่อยากขัดใจ
อีกอย่างพี่เขาหวังดีด้วย เขาไม่อยากให้พี่เหงาก็เลยคะยั้นคะยอ
แต่พอทำเข้าจริงๆ ทุกวันนี้ติดบล็อกจนไปไหนไม่รอดเลย
ซึ่งจริงๆแล้วถ้าจะให้พูดให้ถูก พี่ว่า พี่ติดเพื่อนๆ ที่บล็อกมากกว่าค่ะ
............................
มีความสุขมากๆและรักษาสุขภาพนะคะ

ตกลงว่าคุณก๋า เป็นคุณครูจริงๆ หรอคะเนี่ย.......ที่แท้คุณก๋าก็เป็นผู้มีวิชาอาคม นี่เอง.....อืม

ว่าแต่นึกไม่ออกเลยค่ะว่าคุณก๋าจะเป็นคุณครูสอนวิชาอะไร

รู้สึกเป็นปลื้มค่ะ แฟนๆเยอะจริงๆ
เมื่อย้อนไปครั้งแรกที่ได้รู้จักบลอกนี้
เป็นบลอกที่เจ้าของอัพบ่อยๆเกี่ยวกับวัดที่ได้ไปเที่ยวมา
เข้ามากี่ทีก็มีแต่รูปวัด อิอิ
จนเราไม่รู้จะคอมเม้นอะไร
มาชอบใจตรงคำคม รวบรวมไว้เยอะดี
จนเราต้องมาขอหยิบไปประกอบบลอก
และเราก็เป็นfriends blog กัน
นับแต่นั้นก็เห็นคุณขยันอัพบลอกบ่อยขึ้น และมีเรื่องราวที่น่าสนใจ
น่าติดตาม แฟนๆก็เยอะขึ้น เยอะขึ้น


ดีใจแทนค่ะ เป็นปลื้มจริงๆ ที่เห็นการเติบโตของบลอกกะว่าก๋า

เชื่อแน่ว่าบลอกนี้จะยังอยู่อีกนานเลย และแฟนๆก็จะเยอะขึ้น เยอะขึ้นตามลำดับ

ครูก๋าอ่ะ...ถึงครูก๋าจะเป็นพยูน

แต่ ครูก๋าก็เป็นพยูนที่หน้าตาน่ารักอ่ะ...





ขอค่าชม 20 ค่ะ

ครูก๋าอ่ะ...ถึงครูก๋าจะเป็นพยูน

แต่ ครูก๋าก็เป็นพยูนที่หน้าตาน่ารักอ่ะ...





ขอค่าชม 20 ค่ะ

สวัสดียามดึกคะลุง
ได้รับหนังสือสองเล่ม กำลังทยอยอ่าน
คิดว่าจะนำมาลงให้เพื่อนได้อ่านกันด้วยบ้างส่วนบ้างตอน
กับมุมมอง ของตนเอง


และหากมีเพื่อนท่านใดต้องการหนังสือก็บอกนะคะจะได้ส่งต่อ ต่อไปให้คะ

ลุงเขียนต่อไปเรื่อย เรื่อย นะ วันไหนหยุดเขียน
sysee จะเหงาไม่มีblog ให้ comment แย่เลย

อิอิอิอิ

สวัสดียามดึกคะลุง
ได้รับหนังสือสองเล่ม กำลังทยอยอ่าน
คิดว่าจะนำมาลงให้เพื่อนได้อ่านกันด้วยบ้างส่วนบ้างตอน
กับมุมมอง ของตนเอง


และหากมีเพื่อนท่านใดต้องการหนังสือก็บอกนะคะจะได้ส่งต่อ ต่อไปให้คะ

ลุงเขียนต่อไปเรื่อย เรื่อย นะ วันไหนหยุดเขียน
sysee จะเหงาไม่มีblog ให้ comment แย่เลย

อิอิอิอิ

ต้นไม้ที่เหมือนดอกไม้ข้างบนสวยจังค่ะ
..
..
ยิ่งเล่ายิ่งมีเรื่องให้อยากเล่า
ยิ่งเขียนยิ่งมีเรื่องให้อยากเขียน
..
..
ยิ่งทำความเข้าใจกับตัวเองยิ่ง "เข้าใจ" ว่าตัวเอง
เป็นคนที่เข้าใจยากจริงๆอันนี้หมายถึงตัวเราอ่ะค่ะ
..
..
พยายามต่อไปค่ะ

ไม่ได้แวะมาหลายวัน ต้องมาตามเก็บบทความดีอีกแล้วคะ ขอเวลาอ่านก่อนนะจ๊ะ

>>>บางทีการที่คนเราไม่รู้จักกันเลย
กลับเป็นวิธีการสื่อสารที่ทำให้เราไม่ต้องกังวลถึงความรู้สึกของอีกฝ่าย
เราสามารถบอกเล่าความรู้สึกนึกคิดของเราได้อย่างตรงไปตรงมา

อย่างที่สอง
นอกจากคุณได้เพื่อนใหม่ คุณก๋ายังได้มุมมองใหม่ๆจากเพื่อนที่แตกต่างกันทั้งอายุ การงาน
บางคนอยู่ต่างประเทศ บางคนอยู่ต่างจังหวัด
คำตอบที่ได้รับย่อมแตกต่างไปตามเหตุผลดังกล่าว
แน่นอน ...วิธีคิดของบางคนทำให้คุณได้เปิดมุมมองใหม่ๆ
เป็นมุมที่คุณคาดไม่ถึง...

และเราก็ได้มุมมองใหม่ๆจากคุณคะ.....คุณก๋า

ถ้าครบหนึ่งปีแล้วพี่เลิกเขียน พวกเราคนอ่านก็คงเหงาค่ะพี่ (จริงๆนะ)