ชาล้นถ้วย
นั่งคุยกับตัวเอง : ชาล้นถ้วย
เขียนโดย : สิงโตหมอบ
16 เมษายน 2550
ศาสตราจารย์ชาวตะวันตกคนหนึ่ง
มีโอกาสได้เข้าพบกับพระเซนชาวญี่ปุ่น
เพื่อแลกเปลี่ยนความรู้ในทางศาสนา
พระอาจารย์นำถ้วยชาออกมาวาง
หลังจากนั้นก็ค่อยๆรินชาจากกา ด้วยอาการสงบ
เทไปเรื่อยๆโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
จนที่สุดน้ำชาก็ล้นทะลักออกมาจากถ้วย
ศาสตราจารย์เห็นเช่นนั้นจึงร้องทักออกไปว่า
“ท่าน...ชาเต็มแล้ว ทำไมยังเทอยู่อีก ?”
พระอาจารย์จึงพูดขึ้นว่า
“ชาถ้วยนี้ก็เหมือนตัวท่านนั่นเอง
เมื่อท่านทำความรู้ของท่านให้เต็มแล้ว
ยังเหลือที่ทางใดให้ความรู้ใหม่เข้าไปเติมเต็มอีกเล่า”
…………………………………….
แม้แต่เพื่อนสนิทยังงง
ที่เห็นผมนั่งคุยกับยายของมันนานเป็นชั่วโมง
ยายที่มันชอบพูดว่า “คนแก่แม่งน่าเบื่อ คุยแต่เรื่องอะไรก็ไม่รู้”
แต่ผมกลับรู้ว่าจะคุยเรื่องอะไร ถามอะไร
ผมฟังแกเล่าถึงวีรกรรมสมัยสาวๆ
ใครจะไปคิดว่าเวลาที่คนแก่หง่อมอายุเจ็ดแปดสิบ
พูดถึงตัวเองในวัยสาวแล้วจะมีความสุขได้ถึงขนาดนี้
ดวงตาของแกเป็นประกายเหมือนได้ย้อนวัยกลับไปเมื่อครั้งเป็นสาวรุ่น
ยิ่งฟัง ยิ่งเพลิน นึกภาพตามย้อนเวลากลับไปในอดีต
ภาพแบบ “ยายนะ..ใส่ผ้าถุงสีแจ่ม พายเรือไปเที่ยวงานวัด โอ๊ย...สนุกอย่าบอกใคร”
ผมว่าอารมณ์ประมาณสาวสายเดี่ยวไปเที่ยวเธคในยุคนี้ยังไงยังงั้น
จำได้ดีว่าผมนั่งคุยกับแกเป็นชั่วโมง ทั้งที่เพิ่งเคยพบกันครั้งแรก
ตอนจะกลับ...คิดแบบไม่เข้าข้างตัวเอง
ผมเห็นสายตาของแกเหมือนแทนคำพูดว่า
“แล้วกลับมาฟังยายเล่าเรื่องในอดีตอีกนะไอ้หนูเอ๊ย...”
............................................
หลายคนชอบทำตัวเป็นชาล้นถ้วย
รู้แล้ว รู้ดี รู้ไปหมด
คนอื่นมีแต่ทำไม่ถูก คิดไม่เป็น
ฉันคนเดียวที่ถูก ที่เก่ง ที่เลอเลิศ เหนือคนอื่นไปหมด
สุดท้ายก็หลงงมงายอยู่แต่ในโลกที่มีแต่ทัศนคติอันคับแคบ
ไม่เปิดรับความรู้ใหม่ๆ ไม่สนใจความรู้สึกของคนอื่น
รู้แต่ยิ่งกดคนอื่นให้ลงต่ำได้เท่าไหร่
ตัวเองก็จะสูงขึ้นเท่านั้น
สุดท้ายก็ตายจากโลกนี้ไป แบบที่ชีวิตเต็มไปด้วย “อวิชชา”
และเป็นความตายที่ใครไม่อยากจดจำ
คนเก็บขยะก็เป็นครูของเราได้ โสเภณีก็เป็นครูของเราได้
จบป.2 หรือจบปริญญาเอก ไม่สำคัญเท่ากับสิ่งที่เขาได้รับ
ได้ผ่าน ได้เรียนรู้มาในช่วงชีวิต
เราไม่มีทางผ่านเข้าไปสู่ทุกประสบการณ์ได้
แต่เราเรียนรู้จากชีวิตผู้คนต่างๆที่อยู่แวดล้อมเราได้
หรือหากคิดว่า “ถ้วยน้ำชา” ของคุณมันเต็มอยู่แล้ว
ผมก็คงทำอะไรไม่ได้ นอกจากเอาใจช่วย
และหวังว่า ถ้วยของคุณมันคงไม่คว่ำล้มไปเสียก่อน
ก่อนที่จะได้รู้ว่าแท้ที่จริงแล้ว
ในถ้วยของคุณนั้น มันอาจว่างเปล่าและไร้น้ำชาอยู่ข้าง
ในมานานแล้ว โดยที่คุณไม่เคยรู้ตัว.
| Create Date : 16 เมษายน 2550 |
| Last Update : 16 เมษายน 2550 7:10:52 น. |
|
22 comments
|
| Counter : 732 Pageviews. |
|
 |
|
|
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ นะคะ
...........มาอรุณส๊าหวัดไว้ก่อนค๊า เดี๋ยวกับมาอ่าน ฮี่ ฮี่ (แถวอุบลเขาเรียกว่า ฟ่าว (รีบ) 
*** เราไม่มีทางผ่านเข้าไปสู่ทุกประสบการณ์ได้
การเป็นนักอ่านต้องใจกว้างอย่างที่คุณบอก เรื่องที่อ่าน แม้จะเป็นเรื่องเดียวกัน สำนวนเดียวกัน แต่อ่านต่างกันไปในแต่ละช่วงเวลาก็จะทำให้เกิดความคิดเห็นใหม่ ๆ อย่างนี้ ยังไงก็เหมือนอ่านใหม่อยู่เสมอล่ะค่ะ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [
เลยต้องแวะเวียนมาอ่านบล็อกนี้บ่อยๆ มาเก็บแง่คิดดีๆไปใช้ เก็บกำลังใจไว้เต็มใจ
เอ็นดูด้วยนะคะ... (โหย จะอ้อนไปหน่อยไหมเนี่ย)
ปล. รู้สึกว่าน้ำชาของคุณเจ้าของบล็อกเป็นชาร้อน หอมคุณภาพดีอีกต่างหาก อย่าเพิ่งเบื่อปรุงชาให้คนอ่านเสียก่อนนะคะ