เห็นระบบการศึกษาในปัจจุบันยังนึกห่วงเด็กรุ่นหลังอยู่เสมอ

เหมือนถอยหลังลงทุกวัน

"ไม่ศรัทธา"
คำเดียว
แต่เปลี่ยนโลกได้นะคะ

บางครั้งเราก็เป็นเพียงแค่จุดเล็กๆ ที่ยากจะเปลี่ยนแปลงจุดใหญ่ๆได้...แต่เราสามารถปรับเปลี่ยนตัวเอง และสร้างสิ่งที่ยิ่งใหญ่ได้

อืม ก้อยังดีเนอะยังมีอาจารย์ที่ดีหลงเหลืออยู่บ้าง
แต่ไม่ใช่ในคณะเรานี่สิ จิงๆ แล้วเราต้องสนิทกับอาจารย์ที่คณะมากกว่าหน่ะ
ถ้าเป็นอาจารย์คุณจขบ. ต้องเป็นอาจารย์ที่ดีมากแน่ๆ เลยค่ะ
อุดมการณ์ ศรัทธา ความฝัน...

หลายครั้งที่เราคิดว่า เราก็แค่จุดเล็กๆที่ไม่มีพลังมากพอจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้ เราทั้งหลายจึงกลายเป็นคนในชนชั้นผู้ชม ชมแล้วได้แต่นั่งทอดถอนใจว่า เราคงทำอะไรไม่ได้ เพราะเรื่องมันใหญ่และไกลตัวเราเกินไป

แต่แท้ที่จริง ความกลัวที่จะยืนขึ้นและเป็นผู้เปลี่ยนแปลงมันเสียเอง ที่ฝังอยู่ในใจเราต่างหากที่ใหญ่ เสียจนทำให้เรากลัวลาน

เพราะงั้นฉันชื่นชมในความกล้าหาญ ของคุณและเพื่อนๆที่ร่วมกันจัดบอร์ดในนิทรรศการครั้งนั้น ที่กล้าวิพากษ์วิจารณ์ระบบการเรียนการสอนที่คุณไม่ศรัทธา

เพราะอย่างน้อยมันได้พิสูจน์ว่าคุณและเพื่อนๆกล้า แม้ผลของมันจะยังไม่มีแรงกระทบมากพอจะก่อให้เกิดความเปลี่ยนแปลง แต่อย่างน้อยคุณก็ไม่ได้เป็นแค่เพียงชนชั้นผู้ชมที่ได้แต่ยืนชมเฉยๆ แล้วเอาแต่ทอดถอนใจว่า "เฮ้อ..แล้วเราจะทำอะไรได้"

มีความสุขทุกๆวันค่ะ

แม้การศึกษาจะตายไปแล้ว
แต่ถ้า “ครู” ยังอยู่
“การศึกษา” น่าจะฟื้นขึ้นมาใหม่ได้

^^

ระบบการศึกษาในปัจจุบัน...เฮ้อ...ไม่รู้พวกผู้ใหญ่เค้าเล่นอะไรกัน
น่าเศร้าใจ

อาจารย์ ดีและไม่ค่อยดี หมอ ดี และไม่ค่อยดี ลูกจ้าง ดี และไม่ค่อยดี

ในคำว่าอจารย์ ไม่ดี ท่านก็มีทั้งส่วนดี และส่วนไม่ดี ในคำว่าอาจารย์ ดี ท่านก็มีทั้งส่วนดี และส่วนไม่ดี

ขอให้มองส่วนดี จะได้สบายใจ

โลก ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ

ในโลกแห่งโลกาภิวัฒน์...ได้ฆ่า...และทำลายล้างคนที่คิดจะเป็นอาจารย์ดีๆไปหมดแล้ว...
ป้าคนหนึ่งที่อยากเป็น...ครูที่ดี...แต่อุปสรรคที่ได้รับกับคววามกดดันจากผู้อยู่เบื้องสุงที่ทำกันเป็นกระบวนการทำให้ความคิดในการศึกษาบิดเบือน...

เมื่อวานเข้าสัมมนาทางวิชาการเรื่องการทำผลงานทางวิชาการของเหล่าอาจารย์...

สิ่งที่วิทยากรพูดถึงสิ่งแรกคือ...ผลตอบแทนที่เรียกว่าเงิน

เฮ่อ...เลยเซ็ง...นิดๆ...แต่ต้องยอมรับ...

ขอถามคุณหน่อย...ครูเป็นคนเหมือนกันใช่ใหม...

ในขณะที่ครูคนหนึ่งสอนคนจนจบไป 10 - 20 รุ่น นักเรียนของครูขับรถโก้...ผ่านครูที่สอนมาแต่เด็ก...ที่เดินไปทำงาน...ไม่แม้จะหยุดทัก...หรือแวะรับ...เพราะครูคนนี้สอนเลข...และดุเหลือเกิน...ให้คุณตกเลขถึง2 ครั้ง...แต่ปัจจุบันคุณเป็นนักบัญชีที่เก่งที่สุดในประเทศ...คุณคิดอย่างไรกับครูที่ยังเดินอยู่ข้างถนนเพื่อไปสอนหนังสือ...

คุณจะให้คนเป็นครู...คิดอย่างไง...คุณจะให้เด็กนักเรียนที่เดินตามมา...และเห็นพฤติกรรมของรุ่นพี่ที่กระทำต่อครู...คิดอย่างไร...และเมื่อรุ่นน้องคุณโต...และต้องมาเป็นครู...คุณก็คิดเองก็แล้วกัน...เด็กรุ่นหลังๆก็จะเป็นครูอย่างที่คุณรู้จัก...แบบที่คุณไม่ชอบ...ตราบใดที่ครูยังจน...ยังต้องเจ็บจากการถูกนักเรียนของตนเหยีดหยาด....

ครูก็เป็นคนนะค่ะ...น้อยใจเป็นเหมือนกัน

ปล.เงินเดือนครู ป.โท 8000 บาท ป.ตรี 6530 เท่านั้นค่ะ...

กลับมาแล้วจ้า

ขอบใจที่แวะไปทักทายนะ

พบสัจธรรมบางอย่างกับชิวิต

แค่เพียงหนึ่งอาทิตย์เอง

บรรลุเลย

อิอิ

ถ้าพลาดการเข้าบล็อกของคุณเพียงวันเดียว
อาจไม่ได้อ่านคมความคิดที่สดใหม่...ที่คุณนำเสนอ
อาจพลาดมุมมองดี ๆ จากเพื่อนบล็อก

อยากถามเหมือนกันว่า...ครูดี ๆ อยู่ที่ไหนคะ
ไม่ใช่ไม่มีนะคะ
แต่อยากให้มีมาก ๆ ๆ

ใครจะตระหนักบ้างว่า ครูมีอิทธิพลต่อการ"สร้าง"เด็กมากแค่ไหน ครูไม่ใช่"แม่พิมพ์" แต่ครูสร้าง"รูปพิมพ์คนดี"ได้

"แล้วผลที่ตามมามันไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรให้ดีขึ้นเลยครับ
ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม
มีแต่ตัวผมที่เปลี่ยนไป...."

มันเปลี่ยนสิคะ อย่างน้อยที่สุดก็คุณ ฉันไม่รู้หรอกที่คุณบอกว่า "มีแต่คุณที่เปลี่ยนไป" คุณเปลี่ยนไปในทิศทางไหนและอย่างไร แต่จากการที่เข้าบล็อกคุณมาหลายๆบล็อก ฉันมีความเชื่ออย่างหนึ่งว่า

อย่างน้อยฉันก็เห็นความเป็นคน "คุณภาพ" จากงานที่คุณเขียน จากสิ่งที่คุณคิด อย่างน้อยสิ่งที่คุณมี ก็คือจิตสำนึกที่ดีต่อสังคม นั่นก็น่าจะพอถูกไหมคะ ในหลวงทรงตรัสว่าเราทุกคนต่างมีหน้าที่ เราจึงต้องทำหน้าที่ของแต่ละคนให้ดีที่สุด

เราอาจไม่ได้ทำสิ่งยิ่งใหญ่ขนาดเปลี่ยนแปลงโลก แต่หากเราทำภาระหน้าที่ส่วนของเรา ได้อย่างดีแล้ว ก็ไม่มีอะไรให้ต้องเสียใจอีกค่ะ

นอนหลับฝันดีนะคะ

มาอ่านคำคมคับ

ความศรัทธา คือพลังอันยิ่งใหญ่ จริงๆค่ะ