: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - พ่อแม่ เต้าเต๋อจิง :
: พ่อแม่ เต้าเต๋อจิง :เขียน - William Martinแปล - ถิง ชู และ วิจักษณ์ พานิช
‘เต้าเต๋อจิง’ เป็นคัมภีร์โบราณซึ่งรจนาขึ้นโดยท่านเหลาจื่อ นักปราชญ์ยุคสองพันปีก่อน 81 บทของคำสอนในคำภีร์เล่มนี้ถูกแปลออกมามากมายหลายครั้ง มีทั้งแปลตามตัวบทอักษร และการตีความขึ้นใหม่ เกี่ยวโยงได้หมดทั้งด้านการทหาร การเมือง การปกครอง และการใช้ชีวิต
แต่หนังสือ ‘พ่อแม่ เต้าเต๋อจิง’ เล่มนี้ เป็นงานเขียนประยุกต์คำสอนเก่าแก่เข้ากับวิธีการเลี้ยงลูก
81 บทในหนังสือเล่มนี้ไม่ได้บอกวิธีการสร้างเด็กอัจฉริยะ หรือทำให้คนอ่านกลายเป็นพ่อแม่ที่ประสบความสำเร็จในการเลี้ยงลูก หนังสือเล่มนี้พาเราไปสำรวจตรวจสอบ ‘ความคิด’ ของตนเอง ในฐานะพ่อแม่ที่กำลังเลี้ยงดูเด็กคนหนึ่งให้เติบโตขึ้นมา ท่ามกลางการเรียนรู้ การแก้ปัญหา บทเรียนแห่งความผิดพลาด ไปจนถึงการช่วยประคับประคองให้ลูกค้นพบตนเองอย่างที่ควรจะเป็น
รวมถึงช่วยให้เราย้อนมองดูเส้นทางที่ผ่านมาของการทำหน้าที่พ่อและแม่
ผมอ่านหนังสือเล่มนี้ครั้งแรกเมื่อ 10 ปีที่แล้ว ในตอนนั้นลูกชายของผมอายุ 4 ขวบ วันนี้...เด็กคนนั้น กลายเป็นเด็กหนุ่มวัยรุ่นอายุ 14 ปี ผมยังเลี้ยงลูกแบบที่ตัวเองเชื่อ คือ “การเลี้ยงลูกให้เติบโตอย่างมีความสุข”สอนลูกให้มีความสุข และรู้จักรักตัวเอง สอนลูกให้รู้จักเคารพตัวเองเมื่อเผชิญกับการดูถูก สอนลูกให้รู้จักแยกแยะในสิ่งที่ควรทำกับสิ่งที่อยากทำ สอนให้ลูกรับรู้ในสิ่งที่ควรได้กับสิ่งที่อยากได้ สอนให้ลูกมีความสุขและสนุกกับการเรียนรู้ในทุก ๆ เรื่อง
คำที่ผมได้ยินบ่อยมากจากพ่อแม่หลายคน เช่น “ไม่รู้จะคุยกับลูกยังไง ?” “ไม่รู้จะเล่นกับลูกแบบไหน ?” “สอนลูกไม่เป็น” ฯลฯ
แต่ผมกลับคิดว่าพ่อแม่ควรเป็นแบบอย่างให้ลูก ผมเชื่อเสมอว่า ‘หนึ่งการกระทำ ดีกว่าร้อยคำสอน’ พ่อแม่ควรเชื่อมั่นในความดีที่มีในตัวลูก การเลือกและตัดสินใจผิดพลาดของลูก ไม่ใช่ความโง่เขลา ทุกคนสามารถสับสนและเกิดความกลัวได้เสมอในทุกช่วงวัยของชีวิต
ทุกความผิดพลาด แก้ไขได้ ทุกความล้มเหลว เปลี่ยนแปลงได้ ทุกความเจ็บปวด ให้อภัยได้ อย่ารักลูกเพียงแค่ช่วงเวลาที่ลูกทำตัวน่ารักหรือตามใจพ่อแม่ อย่าเปรียบเทียบลูกกับเด็กคนอื่น อย่าเอาเกรดหรือคะแนนมากดดันให้ลูกต้องคร่ำเคร่งอยู่แต่กับการเรียน จนละเลยเพิกเฉยมิติด้านอื่น ๆ ของชีวิต
สื่อสารกับลูกให้ดีและมีคุณภาพ อย่าเอาแต่ออกคำสั่งและบังคับ
ให้อิสระกับลูกในการคิดและทำสิ่งต่าง ๆ มองดูอยู่ห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ และปล่อยให้ลูกเติบโตอย่างที่เขาต้องการ
เปิดใจให้กว้าง อ้าแขนกว้างโดยไม่ต้องโอบกอดลูกตลอดเวลา แล้วลูกจะเติบโต แข็งแรง มั่นใจ มีความกล้าในการใช้ชีวิต
มีคนเคยถามผมว่าคาดหวังอะไรในตัวลูกบ้าง“ไม่เคยเลย” นั่นคือคำตอบของผม จนถึงวันนี้ผมก็ยังเชื่อในคำตอบของตัวเอง ผมมั่นคงและไม่เคยไขว้เขวในการเลี้ยงดูลูก ไม่ว่าสุดท้ายแล้วเขาจะเติบโตขึ้นมาอย่างไรก็ตาม อย่างหนึ่งที่ผมเชื่อมั่นมาโดยตลอด คือลูกรู้เสมอว่าพ่อกับแม่รักเขา พ่อแม่ยืนเคียงข้างลูกเสมอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ยิ้มและให้คำชมในวันที่ลูกประสบความสำเร็จ ให้กำลังใจและอยู่ใกล้ ๆ เสมอในวันที่ลูกล้มเหลวผิดหวัง
การเลี้ยงดูลูกให้เติบโตอย่างเป็นธรรมชาติ และค้นพบตนเองได้อย่างแท้จริง สำหรับผมนี่คือ ‘พันธกิจที่สำคัญ’ ในความเป็นพ่อแม่คนอย่างแท้จริง














Create Date : 13 มีนาคม 2566 |
Last Update : 13 มีนาคม 2566 5:27:29 น. |
|
19 comments
|
Counter : 449 Pageviews. |
|
 |
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณtanjira, คุณเริงฤดีนะ, คุณหอมกร, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณปัญญา Dh, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณThe Kop Civil, คุณnonnoiGiwGiw, คุณทุเรียนกวน ป่วนรัก, คุณทนายอ้วน, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณเนินน้ำ, คุณtoor36, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณชีริว, คุณhaiku, คุณอุ้มสี, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณSweet_pills, คุณnewyorknurse |
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 13 มีนาคม 2566 เวลา:7:51:38 น. |
|
|
|
โดย: tanjira วันที่: 13 มีนาคม 2566 เวลา:7:52:26 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร วันที่: 13 มีนาคม 2566 เวลา:8:27:27 น. |
|
|
|
โดย: ปัญญา Dh วันที่: 13 มีนาคม 2566 เวลา:11:01:13 น. |
|
|
|
โดย: ทนายอ้วน วันที่: 13 มีนาคม 2566 เวลา:14:23:36 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 13 มีนาคม 2566 เวลา:19:51:17 น. |
|
|
|
โดย: ชีริว วันที่: 13 มีนาคม 2566 เวลา:22:11:39 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี วันที่: 13 มีนาคม 2566 เวลา:23:23:39 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills วันที่: 14 มีนาคม 2566 เวลา:1:23:39 น. |
|
|
|
| |
เกิด แล้วตาย
ตาย แล้ว เกิด
สาธุ ค่ะ