: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - รู้เห็นเป็นธรรม เส้นทางแห่งธรรมศิลป์ : : รู้เห็นเป็นธรรม เส้นทางแห่งธรรมศิลป์ : เขียน - เชอเกียม ตรุงปะ แปล - สายพิณ กุลกนกวรรณ ฮัมดานี หนังสือบางเล่ม อ่านยาก เข้าใจยาก และหนังสือเล่มนี้ ทำให้ผมรู้สึกอย่างนั้น อ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจ ไม่ค่อยสัมผัสใจ แต่ก็อยากอ่านจนจบ ผมลังเลใจในว่าจะซื้อมาอ่านดีหรือไม่ เพราะตอนแรกเดาเนื้อหาว่าน่าจะเกี่ยวกับการวาดภาพพู่กัน แต่พออ่านไปเรื่อย ๆ ผมกลับรู้สึกว่าหนังสือเล่มนี้ เป็นหมือน “แนวคิด” การมองศิลปะในแขนงต่าง ๆ โดยใช้แนวคิดแบบพุทธสายวัชรญาณของธิเบตเป็นกรอบในการศึกษา “ธรรมศิลป์” ที่ท่านเชอเกียม ตรุงปะ คุรุชาวธิเบตได้บรรยายสอนลูกศิษย์นั้น จึงคล้ายคำสอนของธรรมะ มากกว่าการบรรยายด้านศิลปะ การรับรู้งานศิลปะผ่านความเชื่อ หลักการ หรือรูปแบบ วิธีการ อาจไม่ได้เป็นหัวใจหลักในคำบรรยายของท่าน เท่ากับการอธิบายเรื่องการฝึกภาวนาก่อนที่จะทำงานศิลปะ รวมทั้งการปรับใช้แนวคิดด้านหลักธรรมเพื่อผสานกับหลักสุนทรียศาสตร์ทางศิลปะ หลักธรรมที่อาจกล่าวได้ว่า “ศิลปะแห่งความเป็นจริง” นั้นมันจะถูกค้นพบ และการรับรู้ไม่ได้เกิดขึ้นผ่านการเรียนการสอน แต่เกิดขึ้นจากการเตรียมสภาพแวดล้อมให้เหมาะสมกับการค้นพบ แล้วจึงนำการค้นพบนั้นไปใช้ในชีวิตประจำวัน รวมทั้งการสร้างงานศิลปะในทุกแขนงด้วย ไม่ว่าจะเป็น การล้างจาน การพับเสื้อผ้า การกวาดบ้าน การทำสวน การวาดรูป ถ่ายภาพ จัดดอกไม้ ฯลฯ ทั้งหมดมี “ธรรมศิลป์” อยู่ในนั้น ศิลปะที่แท้จริงในความหมายของผู้ปฏิบัติธรรม คือ การสื่อแสดงความจริง การงาน คือ การปฏิบัติธรรม การปฏิบัติธรรม คือ การสื่อสารกับตนเองอย่างตรงไปตรงมา งานศิลปะก็เฉกเช่นเดียวกัน มันคือการสื่อสารระหว่างตัวเรากับสิ่งที่เรากำลังทำอยู่ และเปิดให้ผู้อื่นสื่อสารกับงานศิลปะของเราอีกครั้ง โดยหากงานศิลปะที่ถูกสร้างขึ้นมานั้นเกิดจากผู้รังสรรค์ซึ่งมีจิตอันตื่นรู้ งานชิ้นนั้นก็อาจส่งต่อพลังในการยกระดับความคิดของผู้ชมได้เป็นวงกว้าง ผมนึกถึง “พู่กันเดียว” ที่ผมวาดอยู่เป็นประจำ ผมใช้มันเป็นการฝึกฝนทบทวนตรวจสอบความคิดของตนเอง ว่างเมื่อไหร่ก็วาด วาดด้วยความว่าง เพราะถ้าไม่ว่าง ก็จะวาดไม่ได้ ผมใช้จิตเดียวกันกับตอนที่ล้างจาน ถ้าฟุ้งซ่านก็จานแตก เอาเข้าจริง ผมไม่ได้สนใจด้วยซ้ำว่าทำไมจึงต้องวาด วาดไปทำไม ผมรู้แค่ว่าผมวาด วาดเสร็จแล้วก็วางพู่กัน อยากวาดก็วาด ไม่อยากวาดก็ไม่วาด ง่าย ๆ เท่านี้เอง หนังสือบางเล่ม อ่านยาก เข้าใจยาก และหนังสือเล่มนี้ ทำให้ผมรู้สึกอย่างนั้น อ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจ ไม่ค่อยสัมผัสใจ แต่ผมก็อ่านจนจบ จบแล้วก็วางมันลง   Create Date : 04 มีนาคม 2566 21 comments Last Update : 4 มีนาคม 2566 4:54:28 น. Counter : 928 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณปัญญา Dh, คุณtanjira, คุณคนผ่านทางมาเจอ, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณhaiku, คุณNior Heavens Five, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณnonnoiGiwGiw, คุณอุ้มสี, คุณเริงฤดีนะ, คุณหอมกร, คุณเนินน้ำ, คุณทนายอ้วน, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณกิ่งฟ้า, คุณสองแผ่นดิน, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณSweet_pills, คุณnewyorknurse

สวัสดียามเช้าครับคุณก๋า มาอ่านธรรมะครับ   โดย: ปัญญา Dh 4 มีนาคม 2566 5:18:12 น.

สวัสดียามเช้าค่ะก๋า ก๋ายังอ่านไม่ค่อยเข้าใจ พี่ก็คงยากจะเข้าใจนะคะ เมื่อวานพี่อ่านเจอข้อความของผู้หญิงคนนึงในทวิตเตอร์ เขาบอกว่าจะทำยังไงดีกับแม่ที่ต้องใส่บาตรพระทุกวัน ทั้งๆที่เขากับแม่ก็แทบจะไม่เหลือเงินใช้ กับข้าวเพียงพอสำหรับคน 2 คน แต่แม่ก็เอาส่วนนั้นไปใส่บาตร บอกแม่แม่ก็ไม่ฟัง เขาออกจากงานเพื่อมาดูแลแม่ รายได้น้อย แต่ถ้าแม่ไม่ใส่บาตรก็จะยังพอมีกินในทุกมื้อ หลากหลายคนมาคอมเม้มท์ ว่าบ้างบ่นบ้าง ให้คำแนะนำบ้าง เรื่องแบบนี้เราแทบจะแนะนำไม่ได้เลย สว ส่วนมากอยากจะใส่บาตรทำบุญ ไม่ค่อยนึกถึงตัวเองว่าจะยังไง แหะๆ พี่แค่อยากเล่าให้ฟังค่ะ เพราะพ่อพี่เอง เขาก็ชอบใส่บาตร บอกก็แล้วอะไรก็แล้วว่าใส่บ้างไม่ใส่บ้างก็ได้ เขาก็บอกพระไม่มีอะไรฉันท์ พี่ก็บอกเราไม่ใส่คนอื่นก็ใส่ เดี๊ยวนี้วัดมีโรงครัวนะ เขาก็ไม่ฟัง เราก้ต้องปล่อยแล้วหาของไว้ให้เขาใส่บาตรตามสะดวกใจเลยค่ะ คิดว่าวันไหนลุกขึ้นใส่ไม่ไหวเขาก็คงเลิกใส่ไปเอง ไม่อยากบ่นให้ขุ่นใจกันทั้งเราและพ่อ ก็ได้แต่สงสารน้องคนที่เขาโพสทวิตแหละค่ะ ปห นี้ยากจะแก้จริงๆ ก๋า มาดาม หมิงหมิง มีความสุข รักษาสุขภาพนะคะ ปล. วันนี้พี่มาก่อนคุณหอมกรอีกแน่ๆ เช้านี้เข้าได้บล็อกเดียวแหละค่ะ ฝากสวัสดีคุณหอมกรทางนี้เลยนะคะ วันนี้ภาระกิจแต่เช้าเลยค่ะ   โดย: tanjira 4 มีนาคม 2566 6:46:50 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า.. หนังสือคืออ่าน อ่านจบก็วางลง ได้สัจจะธรรมมาอีกหนึ่ง..อิอิ   โดย: คนผ่านทางมาเจอ 4 มีนาคม 2566 6:52:40 น.

เห็นแล้วจริงมองดู ถ้าไม่ได้สนใจเห็นก็อาจไม่อยากจะดูก็ได้นะ พวกเล่มบางๆ ต้องตีความเยอะนี่ไม่ใช่แนวเลยครับ แหะๆ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 4 มีนาคม 2566 8:06:06 น.

แบบที่เขาเรียกๆว่า เนื้อหากับปกเล่ม ไม่ตรงกัน หนังสือไม่ตรงปก บางคนไม่เน้นเนื้อหาซื้อเพราะปกหนังสือก็มี   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 4 มีนาคม 2566 8:09:21 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ก๋า หนังสือเล่มนี้แฝงไปด้วยธรรมะ ไม่ง่ายเลยที่จะทำความเข้าใจ พี่ก๋าสบายดีนะครับ ผมไม่ได้เข้าบล็อกมาเกือบ 1 ปีเลย โหวตครับ   โดย: Nior Heavens Five 4 มีนาคม 2566 8:39:51 น.

ตอนเห็นชื่อนักเขียน หนูเดาไม่ออกเลยค่ะว่าชาติไหน ท่านเป็นชาวธิเบตนี่เอง ฝุ่นเริ่มกลับมาอีกแล้วค่ะ วันนี้อากาศเย็นๆมีลมด้วย อยากดูบอลคืนนี้ แต่ไปเตะ5ทุ่มครึ่งวันอาทิตย์ เป็นช่วงวันและเวลาที่ไม่ชอบที่สุดแล้วค่ะ ครึ่งๆกลางๆสำหรับหนูมาก 555555 สวัสดียามสายค่ะ พี่ก๋า   โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ 4 มีนาคม 2566 9:07:23 น.

หนังสือ หรืองานศิลปในรูปแบบต่าง ๆ ผู้สร้าง/เขียน/ทำ น่าจะทำเพื่อความสุขส่วนตัว แต่ก็อยากจะเผย แพร่ความคิดให้คนอื่นรู้เพื่อจะได้มีประโยชน์ใด ๆ บ้าง คงเหมือนปริศนาธรรม... ซึ่งคนรู้เรื่องอาจจะดี แต่ผมหัวช้าค่อน ข้างมากเลยต้องปล่อยผ่านไปก่อนครับ 555 ชอบกินกล้วยเพราะใช้มือบิดึงเปลือกออกเข้าปากเคี้ยว... แต่ เราไม่มีค่า ยกมือไม่เป็นนี่ซิ   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 4 มีนาคม 2566 9:48:31 น.

เป็นหนังสือดีมากจ้า   โดย: อุ้มสี 4 มีนาคม 2566 11:43:21 น.

บางทีก็รู้สึกว่า อีความคิดเนี่ยะมันเป็นไปตามอายุจริงๆค่ะ แต่เดี๋ยวนี้น้องก็ยังคิดว่าใครรวยแล้วเก่งนะคะ ใครหาเงินได้เยอะก็ชื่นชมว่าเขาเก่งจริงแหละ แต่ ทั้งนี้ทั้งนั้น.. พอแก่ตัวขึ้นก็ชื่นชมกับคนที่มีสติ ในการใช้ชีวิตมากขึ้นด้วยเหมือนกันค่ะ พออายุเข้าเลข 4 นอกจากเรื่องหาเงินแล้ว อยากสวดมนต์มากขึ้น อยากนั่งสมาธิมากขึ้น มีความคิดเรื่องอยากสะสมบุญ เจริญภาวนา เพื่ออุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรมากขึ้น เพราะตั้งแต่ใช้ชีวิตมาเหมือนไม่ค่อยได้ทำตรงนี้เท่าไร หลังๆ ชอบคิดว่า เราควรเริ่มสะสมมันและทำมันตั้งแต่วันนี้ พอถึงวันที่เราตายไป เราไปเจอเขา เราจะได้รู้สึกว่าเออ ตูก็ทำให้ตลอดนะ อะไรแบบนี้อ่ะพี่.. บางทีมันก็ดูบ้าๆ อยู่เหมือนกันนะคะเรื่องนี้ คนที่ตายเพราะความเครียดน่ากลัวมากนะคะ เพราะถ้าปล่อยให้ตัวเองเครียดจนถึงจุดหนึ่ง มันก็ดิ่งจนเค้าหาทางออกไม่ได้ แถมตายแล้วก็ยังต้องวนเวียนเพราะกรรมอีก รอดพ้นจากตรงนั้น ก็ยังต้องไปเจอตรงนี้ต่อ น่าสงสารค่ะพี่   โดย: nonnoiGiwGiw 4 มีนาคม 2566 13:51:38 น.

พี่ก๋า สงสัยน้องพูดเรื่อง ตอ อา ยอ เยอะ เม้นโดนแบนเลยค่ะพี่   โดย: nonnoiGiwGiw 4 มีนาคม 2566 13:52:16 น.

อ่านยากตั้งแต่ชื่อคนเขียนแล้วคุณก๋า เรื่องที่คุณธัญเล่ามีในกระทู้พันทิปด้วยนะ เห็นท่าตาลุงนั่นทำแล้วทุเรศตาจริงๆ   โดย: หอมกร 4 มีนาคม 2566 14:07:07 น.

ึคุณก๋ามีหนังสือดี ๆ สะสมไว้เยอะมากเลยค่ะ ตอนนี้เปิดร้านแล้ว ขอให้กิจการเจริญรุ่งเรืองนะคะ   โดย: เนินน้ำ 4 มีนาคม 2566 15:08:58 น.

สวัสดีครับคุณก๋า . ศิลปะนั้นก็คือการขัดเกลาจิตใจนะครับ . ชอบปกหนังสือด้วยครับ   โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา 4 มีนาคม 2566 21:05:13 น.

สวัสดีค่ะน้องก๋า พี่กิ่งมาอ่านริวิวหนังสือ รู้เห็นเป็นธรรม เส้นทางแห่งธรรมศิลป์ ก็มีความรู้สึกว่าอ่านยาก เข้าใจยาก เหมือนที่น้องก๋าว่าไว้จริงๆค่ะ โหวต Book Blog พี่กิ่งขอให้ร้านเปิดใหม่เจริญรุ่งเรือง เฮงๆรวยๆ ปังๆ ค่ะ   โดย: กิ่งฟ้า 4 มีนาคม 2566 21:45:53 น.

สวัสดี ยามดึก จ้ะ วันนี้มาอ่านงานเขียนเธอดึกเชียว เพราะวันนี้ตื่นและเช้า เหลน น้องชาย หลาน จะมารับไปสุสานพ่อแม่และพี่สาวที่บ้านบึงหัวกุญแจ ชลบุรี ไปเยี่ยนพวกท่าน ปัละหนึ่งครั้ง ปีนี้ มีเหลน เหลนเขย มา ด้วยหลายคน แต่ต่างคนต่างเอารถมา ช่วยกันทาสีสุสานทั้งของ พ่อแม่ครู และของพี่สาวด้วย สุสาน ฮวยซุ้ย ปีนี้ เลยสวยงามเป็น พิเศษ จ้ะ "รู้เห็นเป็นธรรม เส้นทางแห่งธรรมศิลป์" หนังสือที่เธอนำมา แนะนำวันนี้ เธอบอกว่า เข้าใจยาก แต่เธอก็อ่านจนจบ ครูอ่าน ชื่อเรื่องแล้ว ก็เห็นด้วยนะ ธรรมะ ก็เป็นศิลปะอย่างหนึ่งได้นะ แล้วแต่ผู้บรรยาย ท่านเหล่านั้น ต้องมีศิลปะในการสอน เพื่อเป็น การเผยแผ่คำสอนของท่าน น่าจะใช้คำว่า เป็นกลวิธีการสอนก็ได้ นะ ศิลปะ เป็นเรื่องจำกัดความค่อนข้างยาก แล้วแต่มุมมองและ ต้องกับจริต ต้องกับประสบการณ์ของตนด้วย จึงอาจจะมองต่างกัน ในภาพเดียวกัน เนาะ อย่างตัวอย่างที่ก๋ายกตัวอย่างในการเขียน พู่กันเดียว นั่นเอง เนาะ โหวดหมวด แนะนำหนังสือ   โดย: อาจารย์สุวิมล 4 มีนาคม 2566 21:52:55 น.

อบการเปลี่ยนเทียบจิตที่นิ่งกับการล้างจานครับ มันดูเป็นพ่อบ้านที่ดีมากๆ 55555 แต่เวฃาฃ้างจานผมก็ชอบนะครับ หัวโล่งดี จะไม่ชอบก็ตรงล้างหม้อ...... งานพู่กันเดียวของพี่ก๋า สำหรับผมคือความสวยงามของจิตและจิตนาการครับ 1พู่กัน 1 ความคิด 1 ลมหายใจ ออกมาเป็นงานที่สื่อความหมายออกมาได้ในทุก ๆ รูปแบบของประสบการณ์ ขนาดผมมึนๆ ยังรู้สึกตามงานพู่กันเดียวของพี่ก๋าได้เลยครับ จากบล๊อก ทะเลผมว่า มีนา เมษา นี่ไม่เหมาะจะเที่ยวละครัรบ ร้อนจัดๆ แทนที่จะเป็นลมเย็นๆ เหมือนที่ผมเพื่งไปมา จะหน้าชาจากลมร้อนๆ ซะเปล่าๆ 55555 โห แทบไม่เชื่อเลยครับว่าพี่ก๋าจะดุน้องหมิงแรง เพราะจากที่พี่ก๋าบอกว่า หลังจากช่วงมหาลัย พี่ก๋าเย็นลงเยอะ และผมรู้สึกได้เสมอว่าพี่ก๋าเข้าใจและใช้เหตุผลกับน้องหมิงมากๆ แต่มันก็ต้องมีบ้างแหละ ไม่ต้องพ่อลูกหรอก คนอยู่ด้วยกันยังไงก็ต้องมีหลุดกันบ้าง คือถ้าผมรู้ตัวว่าโมโหเนี้ย จะไม่แสดงอาการหรอกครับ นิ่งๆ ไป แต่ถ้าหลุดเมื่อไหร่คือเป็นการโมโหที่อยู่ ๆ จาก 0 ก็ถึง 100 เลย แบบไม่ผ่าน 2-3-4-5 อันนี้หยุดไม่อยู่เลยครับ 55555 แต่ดีใจที่เพื่อนไม่หนี แต่พยายามมานั่งใกล้ๆ มาคุยด้วย ผมบอกให้ไปทำอะไรก็ไป มันก็ไม่ไป บอกว่า ไม่อยากให้ผมหงุดหงิดไปทั้งวัน อยากด่าก็ด่ามาเลย ขึ้นสุดแล้วจะได้ลง 55555   โดย: จันทราน็อคเทิร์น 4 มีนาคม 2566 22:53:49 น.

จากบล๊อก 5555555 ผมว่านั้นเป็นพรสวรรค์ของน้องหมิงครับ ที่รู้ใจ รู้แนวของคุณแม่ และรับมือไปแบบเนียนๆ แต่ที่พี่ก๋าบอกผมเชื่อว่าจริงครับ ที่ยิ่งโต ยิ่งดุกันน้อยลง เมื่อก่อนพ่อผมดุมาก จู้จี้เรื่องเรียน เรื่องนั่นนี่กับผมมาก เรื่องเรียนที่ที่สุดครับ โดนดุโดนว่าประจำ ไหนจะทำอะไรตกหรือล้ม หรือเจ็๋บตัวที่ไหนมา โอ้....โดนดุซ้ำอีก แต่พอโตขึ้น พอเข้ามัธยม พ่อก็ไม่ค่อยยุ่งกับผมแล้วครับ จะเตือนอะไรก็เตือนเบาๆ มหาลัยยิ่งไม่ต้องพูดถึง เค้าไม่ยุ่งเลย แต่จะมีเตือนอะไรนิดๆหน่อยๆ บ้าง   โดย: จันทราน็อคเทิร์น 5 มีนาคม 2566 0:05:21 น.

วาดด้วยความว่าง เพราะถ้าไม่ว่าง ก็จะวาดไม่ได้ ว่างบรรทัดบน กับว่างบรรทัดล่าง คนละความหมายใช่มั๊ยคะคุณก๋า คุณก๋ารีวิวหนังสือเหมือนถึงแก่นน่ะค่ะ ไม่ได้อ่านเล่มจริงก็ได้หลักคิดดีๆจากหนังสือไปด้วย ขอบคุณมากนะคะ ฝันดีค่ะคุณก๋า ขอบคุณกำลังใจค่ะ   โดย: Sweet_pills 5 มีนาคม 2566 0:27:45 น.

หนังสือน่าสนใจครับ อ่านไม่คอยเข้าใจ ก็ยิ่งอยากอ่านให้เข้าใจครับ ธรรมศิลป์ ชอบคำนี้ครับ   โดย: สองแผ่นดิน 5 มีนาคม 2566 0:34:05 น.

สวัสดีค่ะน้องก๋า   โดย: newyorknurse 5 มีนาคม 2566 2:09:25 น.