: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - คุรุวิพากษ์คุรุ ตอนที่ 2 :
: คุรุวิพากษ์คุรุ ตอนที่ 2 :บรรยาย - OSHOแปล - โตมร ศุขปรีชา
ท่านโอโชเป็นนักคิดชาวอินเดีย
มีศูนย์วิปัสสนาขนาดใหญ่ในหลายประเทศ
เป็นนักพูด นักปราชญ์ ผู้นำทางจิตวิญญาณซึ่งมีชื่อเสียงโด่งดังระดับโลก
ในอีกทางหนึ่งก็มีข้อครหาเกี่ยวกับวิธีสอน คำสอนอันหมิ่นเหม่ ท้าทายความเชื่อ
รวมถึงเงินและของสะสมมีค่าจำนวนมากมายที่ท่านมี
ผมชอบอ่านหนังสือของท่าน ทุกครั้งที่อ่านเหมือนได้ฟังความคิดที่ท้าทายความคิด
เหมือนเป็นคำสอนที่ยั่วให้อ่านและคิดตาม คำสอนซึ่งท้าทายให้เราลืมสิ่งที่เคยเชื่อ
เพื่อลองค้นหา ‘คำตอบ’ ใหม่ ๆ ในสิ่งที่เราเคยสงสัย
การอ่านหนังสือเล่มนี้ซ้ำอีกรอบ ทำให้ผมเข้าใจสิ่งที่เคยไม่เข้าใจมากขึ้น
เพราะนักปราชญ์ นักเขียน ศาสดา ผู้นำทางจิตวิญญาณ ในหนังสือเล่มนี้ที่ท่านโอโชกล่าวถึง
ผมเริ่มได้อ่านงานเขียน คัมภีร์ หนังสือของคนเหล่านั้นในภายหลังมาเรื่อย ๆ จำนวนหลายเล่ม
เช่น หนังสือของท่านรูมี , กฤษณะมูรติ , คาลิล ยิบราน ,เล่าจื้อ , ไบเบิล ฯลฯ‘คุรุวิพากษ์คุรุ’ ให้ความรู้สึกเหมือนท่านโอโชบรรยายให้ลูกศิษย์ฟัง
เล่าเรื่องเกี่ยวกับนักคิด นักปราชญ์ ศาสดาทั้งหลาย
โดยมีทั้งข้อมูล ประวัติ แนวคิด และบทวิพากษ์ที่ท่านโอโชมีกับคำสอนหรือแนวคิดของบุคคลเหล่านั้น
โดยแทรกเรื่องเล่า นิทานขำขันเป็นระยะ ๆ
สิ่งที่ท่านท้าทายลูกศิษย์อยู่เสมอ คือ ทำอย่างไรเราจึงจะรู้แจ้งดั่งนักคิด นักปราชญ์ และศาสดา
เพราะต่อให้เราอ่านคัมภีร์ทุกเล่มบนโลกนี้ เราก็ไม่อาจรู้แจ้ง
ยิ่งมีความรู้มากเท่าไหร่ เหมือนเรายิ่งพอกพูนอัตตาและความยึดมั่นถือมั่นในตัวมากเท่านั้น‘การรู้แจ้ง’ จึงไม่อาจเกิดขึ้นได้ด้วยการแสวงหา แต่มันเกิดขึ้นเมื่อการค้นหาล้มเหลว
ท่านโอโชกล่าวว่าท่านไม่ได้ห้ามลูกศิษย์แสวงหา
เพราะหากเราไม่แสวงหา ย่อมไม่มีวันรู้ว่าการแสวงหานั้นเป็นเรื่องว่างเปล่าและไร้ค่า
การ ‘ค้นพบ’ สิ่งนี้ในตนต่างหากที่มีค่า และมันจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อเราสิ้นสุด ‘การค้นหา’ นั่นเอง‘การปฏิบัติธรรม’ จึงมีหลากหลายวิธี หลากหลายรูปแบบ
แต่ทั้งหมดต้องนำไปสู่ ‘การตระหนักรู้ในความจริงแห่งชีวิต’หนทางมีหลายสาย แต่ถนนทุกสาย นำไปสู่จุดหมายเดียวกัน
‘ความทุกข์’ ในชีวิตเปรียบเสมือน ‘คุก’
บางคนอยู่ในคุก และบางคนก็กลายเป็นคุกนั้นไปเลย
ถ้าเราปรารถนาที่จะออกจากคุก หรือ ไม่อยากจะเป็นทุกข์
สิ่งแรกที่เราต้องรู้ คือ เราอยู่ในคุก หรือ เราคือทุกข์
‘การระลึกได้’ คือ บานประตูบานแรกของการเปิดออกสู่อิสรภาพ !
การเปลี่ยนผ่านภายในตนเอง
ไม่อาจแสวงหาพบในวัด มัสยิด โบสถ์
ไม่มีสิ่งนี้ในทุก ๆ ที่...ที่เธอไป
ไม่มีใครช่วยเธอได้ ไม่มีใครทำให้เธอรู้ได้ นอกจากตัวเธอเอง
ท่านโอโชใช้คำว่า อย่าเป็นมนุษย์ที่ติดฉลาก
ทำไมต้องติดป้ายว่าตนเองเป็นพุทธ คริสต์ มุสลิม เป็นเต๋า เป็นเซ็น ฯลฯ
แต่จงทำให้โลกทั้งโลกกลายเป็นโบสถ์วิหารอันศักดิ์สิทธิ์
จงทำให้สรรพสิ่งกลายเป็นวัด หรือสถานธรรม
จงมองให้เห็นพระเจ้าในตนเอง และมองเห็นตนเองในพระเจ้า
ไม่มีประโยชน์เลยในการคาดหวังว่าจะมีใครสักคนพาเราพ้นทุกข์พบธรรม
เสียเวลาที่จะร้องขอว่า “ได้โปรดเปิดประตูให้ฉันด้วย”
เพราะแท้ที่จริงแล้วประตูไม่เคยปิด
แต่เธอต้องเดินเข้าไปสู่ ‘ความรู้แจ้ง’ นั้น
ด้วยตัวเธอเอง
| Create Date : 10 มีนาคม 2566 |
| Last Update : 10 มีนาคม 2566 4:09:34 น. |
|
14 comments
|
| Counter : 410 Pageviews. |
|
 |
|
|
| ผู้โหวตบล็อกนี้... |
| คุณปัญญา Dh, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณเริงฤดีนะ, คุณThe Kop Civil, คุณอุ้มสี, คุณkae+aoe, คุณหอมกร, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณกิ่งฟ้า, คุณtoor36, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณtanjira, คุณตะลีกีปัส, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณสองแผ่นดิน, คุณnewyorknurse |
โดย: ปัญญา Dh   วันที่: 10 มีนาคม 2566 เวลา:4:57:18 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ  วันที่: 10 มีนาคม 2566 เวลา:6:30:59 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี  วันที่: 10 มีนาคม 2566 เวลา:7:37:24 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร  วันที่: 10 มีนาคม 2566 เวลา:8:42:28 น. |
|
|
|
โดย: กิ่งฟ้า  วันที่: 10 มีนาคม 2566 เวลา:9:23:49 น. |
|
|
|
โดย: NENE77  วันที่: 10 มีนาคม 2566 เวลา:10:30:11 น. |
|
|
|
| โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 10 มีนาคม 2566 เวลา:10:42:30 น. |
|
|
|
โดย: tanjira  วันที่: 10 มีนาคม 2566 เวลา:16:38:21 น. |
|
|
|
โดย: ตะลีกีปัส  วันที่: 10 มีนาคม 2566 เวลา:19:04:17 น. |
|
|
|
โดย: สองแผ่นดิน  วันที่: 10 มีนาคม 2566 เวลา:23:31:23 น. |
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 388 คน [
