BlogGang.com : : กะว่าก๋า : :: ศึกชิงบัลลังก์ยุทธ์ มังกรพยัคฆ์บูรพา ตอนที่ 19 ::

:: ศึกชิงบัลลังก์ยุทธ์ มังกรพยัคฆ์บูรพา ตอนที่ 19 ::

:: ศึกชิงบัลลังก์ยุทธ์ มังกรพยัคฆ์บูรพา ตอนที่ 19 ::

เรื่องและภาพ : กะว่าก๋า

เตมูบูจินยืนเหม่อมองทะเลสาบเบื้องหน้า
น้ำใสราวกระจก สาดสะท้อนเงื้อมเงาขุนเขาอันยิ่งใหญ่เบื้องหน้า

3 ปีที่แล้วเขาคือชายหนุ่มผู้เจ็บปวดจากชะตากรรมชีวิตอันพลิกผัน
ที่มาที่ไปของชาติกำเนิดลึกลับดำมืด มิเคยรู้กระทั่งว่ามารดาของตนเองเป็นใคร
แม่นมเคยแอบเล่าความลับให้เขาได้รับรู้เพียงน้อยนิด
ว่าแม่แท้ ๆ อาจเป็นหญิงต่างเผ่าซึ่งจินข่านจับมาเป็นนางบำเรอหลังจากรบชนะ
เมื่อนางตั้งครรภ์และคลอดบุตรออกมาเป็นชาย ก็ถูกขับไล่ไสส่งให้กลับไปอยู่ยังเผ่าเดิมของนาง
เนื่องจากธรรมเนียมเดิมนั้น ผู้จะขึ้นเป็นข่านต้องมาจากชนเผ่าเตอร์กิตเพียงเท่านั้น

เตมูบูจินถูกเลี้ยงดูมาอย่างเข้มงวดกวดขัน ถูกฝึกหนักเกินวัย ไม่ว่าจะเป็นการยิงธนู
การต่อสู้บนหลังม้า หรือแม้แต่การฝึกฝนวรยุทธ์แขนงต่าง ๆ
นี่ไม่นับรวมไปถึงการเรียนรู้ภาษาต่างแดนอย่างภาษาซ่ง และภาษาเปอร์เซียที่ต้องศึกษาเรียนรู้โดยตลอด

หลายครั้งหลายคราเตมูบูจินบาดเจ็บสาหัสจากวิธีการฝึกซึ่งโหดร้ายทารุณ
แต่ไม่เคยเลยสักครั้งที่จินข่านจะผ่อนปรนหรือสั่งให้ทุเลาการฝึก
บททดสอบหนักหน่วงขึ้นเรื่อย ๆ จนเขากล้าแกร่งเกินวัย
อายุเพียง 15 ขวบปี ก็หาคู่ต่อกรในแผ่นดินจินได้ยาก
แม้ครูผู้สอนมากับมือยังพ่ายแพ้ให้กับเขา

สิ่งหนึ่งซึ่งเปลี่ยนแปลงชีวิตของเตมูบูจินไปตลอดกาล
นั่นคือการเดินทางมาถึงของคณะสงฆ์จากอาณาจักรจินหลิน พวกเขาถ่ายทอดเพลงยุทธ์อันยอดเยี่ยม
สักยันต์เกราะเพชรไว้กลางหลังพร้อมสลักอาคมคาถา
เตมูบูจินได้รู้ได้เห็นวิชาคงกระพันเป็นครั้งแรกในชีวิต มันเป็นวิชาที่น่าอัศจรรย์ใจอย่างแท้จริง

แม้เก่งกาจเพียงใด รบทัพจับศึกชนะมามากมายเพียงไหน
เตมูบูจินกลับรู้สึกคล้ายเป็นเครื่องมือรับใช้ผู้เป็นบิดาเพียงเท่านั้น
ไม่มีสิทธิโต้แย้งหรือตัดสินใจอะไรได้เลย มีหน้าที่แค่รอรับคำสั่ง
แล้วปฏิบัติตามโดยมิอาจหลบเลี่ยงขัดขืนในทุกกรณี

……………………………………

เช้าวันนั้นจินข่านให้ทหารเรียกตัวเตมูบูจินเข้าพบ
ตรงหน้ากระโจมใหญ่ของเผ่า พี่ชายต่างมารดานั่งคุกเข่า มือถูกมัดไพล่หลังไว้

“เตมูบูจิน พี่ชายของเจ้าเฮอลากู คิดล้มล้างอำนาจของข้า เพื่อขึ้นเป็นใหญ่ในดินแดนจิน
สมคบกับเผ่ากรูยิชซ่องสุมกำลังพลมานาน ดีที่ข้าไหวตัวทันและรู้เรื่องราวซะก่อน
บัดนี้ข้าจะมอบโอกาสให้เจ้าได้ลงทัณฑ์ผู้ทรยศด้วยมือของเจ้าเอง ลงมือ !”

จินข่านสั่งการอย่างเด็ดขาด

เตมูบูจินยืนมองดูชายซึ่งคุกเข่าอยู่เบื้องหน้า แม้เป็นพี่ชายต่างมารดา
แต่ทั้งสองสนิทสนมกลมเกลียวราวกับพี่น้องคลานตามกันมาจากท้องแม่เดียวกัน
มือซึ่งกุมฝักดาบอยู่นั้นสั่นเทาโดยไม่รู้ตัว
แม้รู้ดีว่าพี่ชายต่างมารดาแอบไม่พอใจที่จินข่านแต่งตั้งเขาเป็นรัชทายาท
แต่ไม่เคยคาดคิดเลยว่าเฮอลากูถึงขั้นคิดล้มล้างเข่นฆ่าบิดาของตนเอง

“จัดการซะ !!!” จินข่านตะโกนสั่งด้วยน้ำเสียงอันเด็ดขาด

เตมูบูจินดึงดาบคมวาวของตนออกมา ภายในใจรู้สึกสับสนปนเปไปหมด

“อย่าได้รั้งรอเลยน้องเจ้า”

เฮอลากูเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาราวกับยอมรับในชะตากรรมที่เกิดขึ้น

เตมูบูจินง้างดาบขึ้นเหนือหัว ฟันฉับในดาบเดียว ศีรษะของเฮอลากูลอยขึ้นไปบนฟ้า
เตมูบูจินใช้ผ้ารับศีรษะของเฮอลากูอย่างรวดเร็ว ก่อนส่งให้ทหารคนสนิทรับไป
ร่างไร้ศีรษะค่อย ๆ เอนล้มลงบนพื้นดิน เลือดไหลนองทะลักออกมาทั่วบริเวณ

จินข่านยิ้มอย่างสะใจ ก่อนเดินเข้ากระโจมไปโดยไม่เอ่ยถ้อยคำใดอีก
ปล่อยให้เตมูบูจินยืนตัวสั่นเทาร้องไห้อย่างสะอึกสะอื้นด้วยความเสียใจอย่างสุดแสน

...............................................

จากเหตุการณ์นั้น เขานอนฝันร้ายนานแรมเดือน
แม้การเข่นฆ่าจะเป็นเรื่องปกติซึ่งเกิดขึ้นในดินแดนจินตลอดเวลา
แต่ความตายของพี่ชายอันเป็นที่รัก แถมตนเองยังเป็นผู้ลงดาบ ทำให้เตมูบูจินรับไม่ได้
ช่วงนั้นถึงกับพยายามหลบหน้าหาเหตุเลี่ยงพบพระราชบิดา
เขาขอลาพัก แอบเดินทางไปทั่วทุ่งหญ้าป่าเขา เพื่อคลายความทุกข์ในใจ

มิคาดคิดว่าจะเดินเดี่ยวบุกป่าฝ่าดงไปถึงดินแดนรกร้างห่างไกล
และบังเอิญได้พบลามะผู้หนึ่งกำลังปฏิบัติธรรมอย่างมุ่งมั่นตั้งใจ
บนแถบเทือกเขาสูงอันกันดารหนาวเหน็บและร้างไร้ผู้คน

ซองซัน กันโป รินโปเช ธุดงค์มาจากแดนไกล --- ดินแดนหลังคาโลก
จีวรของท่านแหว่งวิ่นเก่าคร่ำคร่า แต่ใบหน้าอันเรียบสงบกลับสยบความรุ่มร้อนในใจเตมูบูจินได้จนหมดสิ้น

ซองซัน กันโป รินโปเชชักชวนให้เตมูบูจินอยู่รับใช้ปฏิบัติธรรมกับท่าน
เตมูบูจินกราบคารวะท่านเป็นอาจารย์ --- วันผ่านวัน คืนผ่านคืน สองเดือนผ่านไป
ธรรมะที่อาจารย์สอนสั่ง กลับคล้ายน้ำเย็นชโลมใจให้คลายทุกข์ไปจนหมดสิ้น

ซองซัน กันโป รินโปเชให้หลักคิดแก่เตมูบูจินในเรื่อง ทาน ศีล ขันติ วิริยะ สมาธิ และปัญญา
ทำการอภิเษก ตั้งมณฑลถ่ายทอดมหามุทราและ ตันตระโยคะทั้ง 6 ให้โดยไม่ปิดบังซ่อนเร้น

“เตมูบูจินเจ้าจงพิจารณาปัญญาซึ่งเกิดจากการแสวงหาความรู้ ปัญญาซึ่งเกิดจากการพินิจพิจารณา
และปัญญาซึ่งเกิดจากการลงมือปฏิบัติ ไม่มีใครมอบปัญญาเหล่านี้ให้เจ้าได้
นอกจากต้องลงมือปฏิบัติอย่างต่อเนื่องด้วยตัวเจ้าเอง --- ทำเอง รู้เอง ทำไป รู้ไป
จงตัดขาดจากกิเลสและความลุ่มหลงทั้งปวง ราวกับการใช้สายฟ้าฟาดผ่านความทุกข์ทั้งปวงในใจของเจ้า
นี่เป็นที่สุดแห่งคำสอนของข้าซึ่งถ่ายทอดให้เจ้าด้วยความปรารถนาดี
ชะตาชีวิตของเจ้ายังต้องผกผันไปไม่สิ้นสุด ดีร้าย ร้ายดี จงอย่าได้ท้อถอยกับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น
แต่ขอให้ตั้งสติรับมือ ใช้ปัญญาแก้ไขสถานการณ์ อะไรที่ไม่ใช่ของเจ้า ย่อมไม่มีวันเป็นของเจ้า

“ชีวิตเป็นเพียงหยดน้ำสามหยดซึ่งหลอมรวมเป็นหนึ่ง”

จงจำคำสอนของข้าเอาไว้ให้ดี”

ซองซัน กันโป รินโปเชยังมอบวัชระซึ่งทำจากทองคำให้เตมูบูจินเก็บไว้เป็นที่ระลึก
ก่อนเดินทางธุดงค์ยังดินแดนอื่นต่อไป
เมื่อแยกจากธรรมาจารย์ เตมูบูจินเดินทางกลับมายังกองทัพของตน
จิตใจของเขาแปรเปลี่ยนไปมากมายเพียงใดหามีใครรู้ได้

.........................................

บัดนี้เตมูบูจินอายุ 20 ปีเต็ม กล้าแกร่งทั้งทางโลก ลุ่มลึกทั้งทางธรรม
แม้มีความสับสนในใจอยู่บ้าง ทุกครั้งที่ได้รับคำสั่งให้ออกไปรบทัพจับศึกสงคราม
ต้องเข่นฆ่าผู้คนมากมายตามรายทาง เขาหาได้ปรารถนาจะทำเช่นนั้นไม่
แต่คำสั่งของจินข่านนั้นไม่ว่าใครก็ไม่มีสิทธิขัดขืน

เตมูบูจินไม่เคยคิดการใหญ่ ไม่ปรารถนาในดินแดนของผู้ใด
การยึดครองต้าซ่งหาใช่ความฝันของเขา การอยู่อย่างสงบสุข ผู้คนรอบข้างดำเนินชีวิตอย่างเรียบง่าย
กินอยู่พอเพียงไม่อดโซ ครอบครัวกลมเกลียวรักใคร่ นี่ต่างหากที่ใจเขาต้องการ
หาใช่การหลงวนอยู่ในสมรภูมิแห่งการช่วงชิงอำนาจ พี่ฆ่าน้อง ลูกฆ่าพ่อ เพื่อครองตำแหน่งข่าน
จากนั้นรุกคืบไปยังดินแดนผู้อื่น เพื่อหวังจะครองความเป็นใหญ่ในใต้หล้า ได้อำนาจมาแล้วยังไง ?

เขาเคยคิดเล่น ๆ คงเหมือนได้ดอกไม้ดอกหนึ่ง จากนั้นอยากได้อีกสามสี่ดอก
พอได้มาเยอะเข้า คราวนี้อยากได้ทั้งสวนดอกไม้
ลามเลยไปถึงความปรารถนาจะครอบครองป่าทั้งป่ามาไว้เป็นของตน
จนหลงลืมความสุขของการครอบครองดอกไม้ดอกหนึ่งซึ่งอยู่ในมือมาตั้งแต่ต้น

ใช่หรือไม่ว่า ผู้คนต่างโลภและกระหายในอำนาจเงินตรากันโดยไม่สิ้นสุด

เตมูบูจินย้อนคิดถึงการต่อสู้แบบดวลเดี่ยวกับไป่จิงเหวินในคราก่อน
ชายผู้นี้มีฝีมือน่ายกย่อง สร้างปัญหาให้เขาได้มากที่สุด
ครั้งก่อนที่ผาดับพยัคฆ์ยังสู้กันไม่จบ เขาอยากท้าประลองกับไป่จิงเหวินอีกสักครั้ง
เพื่อทดสอบฝีมือและความก้าวหน้าในเพลงยุทธ์ หาใช่อยากรู้ผลแพ้ชนะระหว่างกัน

สิ่งที่รบกวนใจในตอนนี้ กลับเป็นการต้องฝืนใจเข้าพิธีอภิเษกสมรสกับองค์หญิงจากต้าซ่ง
เขาไม่ได้รักนางเลยแม้แต่น้อย เนื่องเพราะเขามีนางในดวงใจอยู่แล้ว
เธอเป็นหญิงสาวชาวบ้านต่างเผ่า ซึ่งจินข่านไม่มีวันยอมให้ราชบุตรของตนไปแต่งงานด้วยอย่างแน่นอน
บุตรในครรภ์ซึ่งกำลังลืมตาขึ้นมาดูโลกจะต้องประสบชะตากรรมเดียวกันกับเขาอย่างนั้นหรือ ยิ่งคิดยิ่งเจ็บปวดใจ

“ต้องทำอย่างไรข้าจึงจะหลีกเลี่ยงพิธีสมรสจอมปลอมนี้ได้ ?”

เตมูบูจินพยายามครุ่นคิดหาวิธี
แต่ ณ เวลานี้เขาไม่อาจหาคำตอบให้ตัวเองได้เลย

..............................................

ริ้วขบวนขององค์หญิงชุนเหลียนเดินทางขึ้นเหนือ เพื่อมุ่งตรงไปยังอาณาจักรจิน
การเดินทางราบรื่นกว่าคาดคิดไว้ จิงตู้สงบเสงี่ยมเจียมตนเป็นอย่างมาก หลังพ่ายแพ้ไป่จิงเหวินจนหมดรูป

สิ่งที่ทุกคนหารู้ไม่ นั่นคือ ตลอดการเดินทางอันยาวไกล มีบุรุษผู้หนึ่งสวมชุดดำอำพรางตน
คอยนำทางล่วงหน้าโดยไม่มีใครรู้ อุปสรรคขวากหนามใดเกิดขึ้น
เขาคอยจัดการแก้ไขให้ก่อนเสมอ เหล่าคนร้ายซึ่งซุ่มรอดักปล้นนักเดินทาง
ถูกขจัดไปจนหมดสิ้น สะพานชำรุด มีคนคอยซ่อมแซมให้ สัตว์ป่าดุร้ายระหว่างทางถูกสังหารไปจนหมด
ทำให้การเดินทางเป็นไปได้ด้วยดี

ในใจของหญิงสาวที่นั่งอยู่บนเกี้ยว กลับรู้สึกใจหาย ยิ่งใกล้แผ่นดินจิน ใจยิ่งเจ็บ
ตลอดการเดินทาง องค์หญิงชุนเหลียนทำได้เพียงนอนร้องไห้จนน้ำตาแทบจะแห้งเหือดไปจากชีวิต

ความเดิมจากตอนที่แล้ว

ตอนที่ 1   ตอนที่ 2   ตอนที่ 3   ตอนที่ 4   ตอนที่ 5

ตอนที่ 6   ตอนที่ 7   ตอนที่ 8   ตอนที่ 9   ตอนที่ 10

ตอนที่ 11   ตอนที่ 12   ตอนที่ 13   ตอนที่ 14   ตอนที่ 15

ตอนที่ 16   ตอนที่ 17   ตอนที่ 18

Create Date : 02 กันยายน 2562

Last Update : 2 กันยายน 2562 6:14:39 น.

26 comments

Counter : 3090 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณสองแผ่นดิน, คุณkae+aoe, คุณmultiple, คุณหอมกร, คุณTui Laksi, คุณสาวไกด์ใจซื่อ, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณThe Kop Civil, คุณอุ้มสี, คุณtuk-tuk@korat, คุณธนูคือลุงแอ็ด, คุณmcayenne94, คุณInsignia_Museum, คุณตะลีกีปัส, คุณSai Eeuu, คุณJinnyTent, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณhaiku, คุณSweet_pills, คุณtoor36

เอาแล้ว..กำลังลุ้นให้ เตมู..ชนะความเหี้ยมโหดเข้าสู่ ธรรมมะ
อ้าว มาเจอต้องแต่งงานอีก..

เอาไงดี 555

โดย: ไวน์กับสายน้ำ

วันที่: 2 กันยายน 2562 เวลา:6:25:54 น.

สวัสดียามเช้าค่ะพี่ก๋า

โดย: kae+aoe

วันที่: 2 กันยายน 2562 เวลา:8:13:38 น.

จันทร์สวัสดีครับ คุณก๋า
ตามอ่านต่อครับ
พระเอก พระรอง มีปัญหาชีวิต พอๆกันเลย
หยดน้ำสามหยดซึ่งหลอมรวมเป็นหนึ่ง ลามะสอนคล้ายอาจารย์ไป่จิงเหวิน
ไป่จิงเหวินนำทางจนถึงอาณาจักรจิน ก็จะได้พบเตมูบูจิน ก็จะได้ประลองยุทธกันแล้ว
รออ่านต่อครับ

เช้านี้ ฟ้าครึ้ม ฝนโปรยปรายหยุดๆตกๆครับ

โดย: สองแผ่นดิน

วันที่: 2 กันยายน 2562 เวลา:8:16:32 น.

กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
ใช่แล้วคุณก๋าท่าน น. ไม่ใช้คำว่าพลังยุทธ์จริงๆ แหละ

โดย: หอมกร

วันที่: 2 กันยายน 2562 เวลา:8:31:39 น.

เอาละซิ ชักสงสัยว่าพี่เต ถุกเก็บมาเลี้ยง
หรือว่า จะกลายเป็นพี่น้อง แม่เดียวกันกับ พี่ไป่ งงวุ้ย 555

ส่วนบุรุษ ชุดดำ เดาว่า ต้องเป็นพี่ไป่ แหงๆ ชอบแอบอยู่ห่างๆ แบบห่วงๆ มีแต่พี่ไป่ คนเดียว นี่แหละ

ปล. เจาะเวลาหาจิ๋นซี เหมือน อ.เต๊ะ จะเคยดูนะครับ คน พากย์ ฮาดีมาก ชอบครับ555

โดย: multiple

วันที่: 2 กันยายน 2562 เวลา:8:32:50 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า จากภูเก็ตนะคะ
อ่านวันนี้ได้เพิ่มเรื่องราวของท่านเตบูมูจินที่เราชอบเยอะเลย
ชอบๆๆค่ะ ชักสนุกละ มีเวลาว่างจะตามอ่านที่ยังไม่ได้อ่าน
มัวเที่ยวสนุก ถึงที่พักอยากนอนเลย เหนื่อยแต่สนุกคร้า
ขอบคุณค่ะ

โดย: Tui Laksi

วันที่: 2 กันยายน 2562 เวลา:8:54:49 น.

เหมือนท้ายที่สุดจะมีทางออกที่ดีสำหรับทุกฝ่ายในเรื่องของความรักนะคะนี่ แฮร่...

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 2 กันยายน 2562 เวลา:8:55:11 น.

ไข้กินเพิ่งกระเตื้อง
ได้แต่วิ่งตอบแทนกำลังใจเพื่อนๆ
ไอ้นุ้งมันเก่งนะคะ คุณก๋า
สองวันมี 30 โหวต แฟนตรึม
แม่มันเป็นปลื้มจิ แล้วก็ตอบแทนพอทัน
เพราะไม่ใช่ทุกคนที่มาโหวตให้จะอัพพร้อมๆกัน

พี่ไม่เคยอ่านกำลังภายในแล้วเก็บความมาคุยได้
จำได้ว่าเคยลองอ่านโกวเล้งที่ใครแปลมาไม่รู้
อ่านได้ไม่เท่าไรก็เลิก คืออ่านเนื้อหาก็พอรู้เรื่อง
แต่สำบัดสำนวนเข้าไม่ถึงค่ะ มันทำให้เบื่อ
อย่างดาวพิษก็เหมือนกัน นั่นถือว่าเป็นอาชีพ
จริงๆก็ไม่ค่อยชอบอ่านหรอก ได้เงินก็ทำถ้าสุจริต
แถมเรื่องนั้นมีภาษาลาตินเยอะมาก ปวดขมับอีก

อย่างของคุณก๋าเนี่ย อ่านมาเรื่อยๆนะคะเพราะคิดว่า
ควรอ่านทุกอย่างที่เพื่อนตั้งใจเขียน แต่ไม่อยาก
คอมเม้นท์เลยค่ะ ไม่อยากขยายขี้เท่อ แหะๆ
เหลืออีกสิบตอนเท่านั้นเองเนอะ คนอ่านติดงอมแงม

โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า

วันที่: 2 กันยายน 2562 เวลา:9:10:41 น.

วันนี้บ่งบอกแต่ละอารมณ์ของตัวละครในเรื่อง ทุกคิดได้คิดแต่

ทุกสิ่งทุกอย่างต้องดำเนินไปแม้ในใจจะบอกว่า

ไม่ใช่แบบนี้ ไม่ต้องการแบบนี้เลย

วันนี้ฟ้ามึดมาแต่เช้าเลยค่ะคุณก๋า พายุลูกใหม่กำลังมาอีกแล้ว

โดย: โอน่าจอมซ่าส์

วันที่: 2 กันยายน 2562 เวลา:9:11:45 น.

ขณะที่ลูกเข้าสู่วัยรุ่น
เราก็เข้าสู่วัยใกล้ชรา

ในด้านอารมณ์
กับเหตุผล

มันก็จะลงตัวกันพอดี
เนาะ

โดย: sunny-low

วันที่: 2 กันยายน 2562 เวลา:9:29:19 น.

ยิ่งอ่าน ยิ่งลุ้นตามไปด้วยเลยครับ

โดย: The Kop Civil

วันที่: 2 กันยายน 2562 เวลา:10:56:24 น.

ยุคสมัยนี้
เขาบอกว่า
เก็บเงินไว้ในกระเป๋า
ดีที่สุด

มันคือความจริง
และมันจะแย่ลงไปมากกว่านี้อีก

ถ้าบ้านเรายังอยู่ในมือ....

โดย: sunny-low

วันที่: 2 กันยายน 2562 เวลา:11:46:53 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
เจ้าหญิงไอดิน Topical Blog ดู Blog
tuk-tuk@korat Music Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog

แวะมาอ่านต่อจ้า

โดย: อุ้มสี

วันที่: 2 กันยายน 2562 เวลา:12:00:13 น.

เราคงต้องยอมทนลำบากกับฝน
ให้มีพายุและฝนแรงๆที่ลงเขื่อนได้อีกมากๆ
ไม่เช่นนั้นเกษตรกรรมจะเสียหายหนัก
แต่ก็นั่นแหละ ถ้าลงไปท่วมนาข้าวมากๆ
ก็ตายกับตายสถานเดียว

พี่เคยคิดว่า อะไรจะยังงัยพี่ก็ห่วงแต่ลูกหลาน
จะอยู่กันยังงัย แต่วันก่อนเพื่อนบอกว่า
ลูกแกก็อยู่อีกไม่นานเท่าไรหรอก แกแหละจะต้อง
กลับมาเกิดตอนมันแย่กว่านี้มาก พี่ก็ เออ จริงแฮะ
ตูยิ่งไม่ค่อยได้ทำบุญสักเท่าไหร่

โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า

วันที่: 2 กันยายน 2562 เวลา:12:34:12 น.

อนาคตต้องเป๋นเพื่อนกั๋นแน่ ๆ อิอิ

โดย: tuk-tuk@korat

วันที่: 2 กันยายน 2562 เวลา:13:46:46 น.

สวัสดียามบ่ายครับคุณกะว่าก๋า
ระยะนี้ลุงแอ็ดงานเข้า มีเพื่อนๆแวะเยียมเยือน
ให้พาเทียวสวนน้ำใกล้บ้าน
ขอบคุณคุณกะว่าก๋าด้วยครับที่แวะไปทักทาย

โดย: ลุงแอ็ดชวนท่องเที่ยวไทย (สมาชิกหมายเลข 4365762

) วันที่: 2 กันยายน 2562 เวลา:15:18:43 น.

สวัสดียามบ่ายครับคุณกะว่าก๋า
ระยะนี้ลุงแอ็ดงานเข้า มีเพื่อนๆแวะมาเยียมเยือน
ให้พาเทียวสวนน้ำใกล้บ้าน
ขอบคุณคุณกะว่าก๋าด้วยครับที่แวะไปทักทาย

โดย: ลุงแอ็ดชวนท่องเที่ยวไทย (สมาชิกหมายเลข 4365762

) วันที่: 2 กันยายน 2562 เวลา:15:19:39 น.

สวัสดียามบ่ายค่ะ
มารออ่านตินต่อไป
องค์หญิงไม่มีใครต้องการ
สงสัยบวชชีแหง

โดย: mcayenne94

วันที่: 2 กันยายน 2562 เวลา:15:34:51 น.

สวัสดีมีสุขค่ะ

นางเอกชื่อไร จำไม่ได้แล้วค่ะ ซุนหลานหรือเปล่า...แฮ่ะ
แต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก เขามีลูกมีเมียเสียอีก เฮ้อ..น่าเศร้าค่ะ
จากบู๊ กลายเป็นเรื่องเศร้าเคล้าน้ำตาซะแระ

โดย: ตะลีกีปัส

วันที่: 2 กันยายน 2562 เวลา:16:47:30 น.

วัดที่รอหื้อไปถ่ายรูปนอกจากสวยแล้วต้องเก่าตวยเจ้า

โดย: tuk-tuk@korat

วันที่: 2 กันยายน 2562 เวลา:19:40:08 น.

สวัสดีมีสุขค่ะ

555พี่เปลี่ยนชื่อนางเอกจาก ซุนเหลียน เป็นซนหลานซะแระ
แสดงถึงความไม่แก่เลยค่ะ

โดย: ตะลีกีปัส

วันที่: 2 กันยายน 2562 เวลา:19:51:37 น.

แวะมาให้กำลังใจค่ะ

โดย: Sai Eeuu

วันที่: 2 กันยายน 2562 เวลา:20:51:12 น.

มาอ่านเหียดึกเลย อิอิ
เกือบพลาดตอนสำคัญ ตัวตนของเตมูบูจิน
กับความลับของชายชุดดำ อิอิ

ทั้งไป่จิงเหวินและเตมูบูจิน จะต้องมีอะหยังที่พูกผันกันแน่ ๆ เจ้า
แถมเจออาจารย์ที่สอนเหมือนกั๋นเดะเลย โดยเฉพาะในทางธรรม
ส่วนวรยุทธิ์ต้องไปวัดกันตอนประลองอีกครั้ง

ชีวิตของเตมูบูจิน ปี้นึกถึงคำของหลวงพ่อปราโมทย์
ที่เคยเล่าเคยสอนในซีดีตอนหนึ่งที่ว่า

วัฎสงสารเป็นสิ่งที่น่ากลัว
อย่างเช่น การที่เตมูบูจินต้องฆ่าพี่ชายต่างมารดาของตนเอง
ทั้งที่รักใคร่กลมเกลียวกัน แต่จำเป็นต้องฆ่า
ในทางธรรม มันมีเหตุหื้อต้องทำแบบนั้น
วัฎวงสารมันทำหื้อคนเฮาลืมอดีตชาติ
แล้วหลงอยู่ในสังสารวัฎโดยที่บะฮู้จักความน่ากลัวของมัน
ที่กำหนดหื้อเฮาต้องพานพบกับอะหยังผ่อง

วันนี้ฝนตกหนักขนาดเจ้า
ในซอยบ้านปี้ที่ ต.หนองผึ้ง ขับรถเข้าบะได้
อ้ายเต้ยเอารถจอดถนนหนองหอย รอน้ำลด
นี่ยังลุ้น ปิ๊กบ้านน้ำจะลดและเข้าบ้านได้ก่อ 5555

โดย: JinnyTent

วันที่: 2 กันยายน 2562 เวลา:21:17:26 น.

สวัสดี ยามดึก จ้ะ น้องก๋า

วันนี้มาอ่านงานเขียนเธอดึกหน่อย มีสมาชิกโทรมาคุย
หลายคน ห้าห้า ไปเรียนภาษาจีนอีก ครึ่งวัน

บล็อกวันนี้ เป็นประวัติความเป็นมาของ เตมูบูจิน เนาะ
อ่านแล้วก็สงสารเธอนะ เป็นประวัติชีวิตคล้ายคลึงกับ ไป่จิงเหวิน
แต่น่าสงสารกว่าอีกนะ ที่มีพ่อที่โหดร้าย บ้าอำนาจ และบังคับ
ให้ออกรบ ฆ่าคน เฮ้อ โหดมาก แม้แต่ลูกชาย ก็สั่งฆ่าได้
และทำร้ายจิตใจลูกอีกคน ที่ให้ฆ่าพี่ชายตัวเอง เขาว่ากันว่า
เสือร้ายยังไม่กินลูก นี่มันยิ่งกว่าเสือร้ายเลย เศร้าจริง ๆ เนาะ

เขาก็ยังโชคดีที่ได้เจอ ลามะ ได้อบรมจิตใจและสอน
วิชาทางธรรมให้ ทำให้จิตใจที่โศกเศร้านั้นคลายลงบ้าง

ต่อไป ก็ต้องมาสงสาร องค์หญิงจากเมืองซ่ง ต้องมา
รับชะตากรรมในเมือง จิน รอลุ้นเหตุการณ์ต่อไป

โหวดหมวด งานเขียนฯ

โดย: อาจารย์สุวิมล

วันที่: 2 กันยายน 2562 เวลา:22:05:34 น.

ทำเอง รู้เอง ทำไป รู้ไป
หากปฏิบัติตามคำสอนอย่างต่อเนื่องผลที่ได้คงรู้ด้วยตนเองนะคะ

เตมูบูจินกับไป่จิงเหวิน ยอดฝีมือคู่นี้จะได้ประลองยุทธกันหรือไม่
องค์หญิงชุนเหลียนหากเดินทางถึงแผ่นดินจินแล้วเหตุการณ์จะเป็นอย่างไรต่อไป
น่าติดตามอ่านต่อค่ะคุณก๋า

โดย: Sweet_pills

วันที่: 2 กันยายน 2562 เวลา:23:30:09 น.

คราวนี้เป็นอดีตของเตมูบูจิน เตมูบูจินจะทำอะไรก็ทำเถอะ ไม่รีบเดี๋ยวจะแย่นะ

โดย: คุณต่อ (toor36

) วันที่: 2 กันยายน 2562 เวลา:23:58:14 น.