:: ศึกชิงบัลลังก์ยุทธ์ มังกรพยัคฆ์บูรพา ตอนที่ 21 ::
:: ศึกชิงบัลลังก์ยุทธ์ มังกรพยัคฆ์บูรพา ตอนที่ 21 ::เรื่องและภาพ : กะว่าก๋า
น้ำในทะเลสาบฮุฟสกุลกลายเป็นสีฟ้าอมเขียวตระการตา
ยิ่งงามเมื่อแดดต้องส่องฉายเป็นลำลงมาจากฟากฟ้า ทิวสนเรียงรายหวิวไหวไปตามแรงลมโชยพัด
เบื้องหน้าคือเงาสะท้อนน้ำ เบื้องหลังคือทิวเขายาวไกลสุดสายตา
สองบุรุษแห่งยุคสมัยยืนห่างกันในราว 20 ก้าว
เตมูบูจินประหลาดใจเมื่อเห็นไป่จิงเหวินยืนอยู่โดยลำพัง
“เหตุใดเจ้าจึงมาอยู่ที่นี่ได้ ?” เขาถาม
“ข้าแอบติดตามองค์หญิงชุนเหลียนมาโดยมิให้ใครล่วงรู้ ด้วยห่วงความปลอดภัยในตัวนาง
ข้าคิดไว้ว่าเมื่อเสร็จสิ้นภารกิจ องค์หญิงได้อภิเษกสมรสกับเจ้าเรียบร้อย
ก็จะเดินทางกลับต้าซ่งโดยลำพัง มิคาดคิดว่าจะเกิดเรื่องในงานเลี้ยงรับรองขึ้นเสียก่อน
ข้าขอแสดงความเสียใจกับเจ้าด้วย” ไป่จิงเหวินกล่าวขึ้นด้วยน้ำใสใจจริง
“บัดนี้ข้ามิใช่รัชทายาท อีกทั้งมิใช่แม่ทัพใหญ่ของจินอีกต่อไป”
เตมูบูจินกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบไร้อารมณ์
“ข้าเองก็กลายเป็นนักโทษประหารของแผ่นดินซ่ง เนื่องจากขัดราชโองการในคราก่อนขณะสู้รบกับเจ้า
บัดนี้ข้าคงไม่มีวันรับใช้ชาติบ้านเมืองในฐานะนักรบอีกต่อไป”
ไป่จิงเหวินกล่าวขึ้น และนั่นทำให้เตมูบูจินรู้สึกคล้ายว่าไป่จิงเหวินคือเพื่อนร่วมชะตากรรมเดียวกัน
เตมูบูจินกับไป่จิงเหวินยืนเงียบกันไปทั้งคู่
ลมพัดแรงขึ้นจนสนลู่ลม เมฆดำก้อนใหญ่เคลื่อนตัวมาอย่างรวดเร็ว จากฟ้าสว่างแจ้ง
แปรเปลี่ยนเป็นบรรยากาศมืดครึ้มอึมครึมในฉับพลัน
“ที่ผาดับพยัคฆ์ น่าเสียดาย...ข้ากับเจ้ายังมิรู้ผลแพ้ชนะ
เนื่องจากตอนนั้นข้าต้องการเพียงชัยชนะในการทำศึก จึงต้องใช้เล่ห์อุบายในการรบ
เจ้าเป็นคู่ต่อสู้ซึ่งมีฝีมือดีที่สุดเท่าที่ข้าเคยประมือมา ไหน ๆ เราก็มิใช่แม่ทัพใหญ่ด้วยกันทั้งคู่
ข้าอยากถือโอกาสนี้ประลองกับเจ้าเพื่อแลกเปลี่ยนวิทยายุทธ์ซึ่งกันและกัน
เจ้ามีความเห็นเช่นไร ?” เตมูบูจินกล่าว
ไป่จิงเหวินยิ้มรับ พยักหน้าแทนคำตอบ เดินลมปราณพร้อมรับมือ
“ล่วงเกินท่านแล้ว !” เตมูบูจินตะโกน ก่อนกระโจนเข้าหาไป่จิงเหวินราวกับราชสีห์พุ่งตะปบเหยื่อ
หมัดแรกของเตมูบูจินพุ่งตรงเข้าไปที่หน้า ไป่จิงเหวินตีลังกากลับหลังสามตลบ
ก่อนขึ้นไปเหยียบยืนอยู่บนหมัดขวาของเตมูบูจินด้วยวิชาตัวเบาอันลึกล้ำ
“ยอดเยี่ยมมาก” เตมูบูจินชื่นชมคู่ต่อสู้ด้วยใจจริง ก่อนเตะซ้ายตรงตวัดขึ้นไปเต็มแรง
ไป่จิงเหวินลอยตัวหลบอย่างง่ายดาย เมื่อเท้าเหยียบพื้นดิน ก็เปลี่ยนเป็นฝ่ายรุกอย่างฉับพลัน
หมัด เท้า เข่า ศอกประเคนใส่เตมูบูจินเป็นท่าชุดต่อเนื่อง อาวุธหนักหน่วงรุนแรงเข้าจุดตายทั้งสิ้น
เตมูบูจินป้องกันตัวเองได้ดี ไม่มีอาวุธใดลอดผ่านมาทำร้ายได้เลย
การต่อสู้ระหว่างสุดยอดจอมยุทธ์ทั้งสอง ราวกับการก่อประกายไฟท่ามกลางพายุ
บัดนี้ลมยิ่งพัดกระหน่ำโหมรุนแรง คลื่นลมพัดน้ำในทะเลสาบจนกระฉอกกลายเป็นคลื่นยักษ์
เสียงฟ้าร้องโครมครามดังต่อเนื่องไม่หยุดหย่อน สายฝนกระหน่ำเทลงมาอย่างหนัก
แต่บุรุษทั้งสองยังคงต่อสู้กันโดยไม่นำพาสิ่งใด
100 กระบวนท่าผ่านไปโดยยังไม่มีใครเพลี่ยงพล้ำ การต่อสู้เร่งเร้าหนักหน่วงมากขึ้นเรื่อย ๆ
จังหวะหนึ่งเตมูบูจินเตะขวาเต็มแรง ไป่จิงเหวินหมุนตัวลัดเลาะแข้ง แล้วใช้ท่าหิรัญม้วนแผ่นดิน
หักศอกเข้าเต็มใบหน้าเตมูบูจินจนกระเด็นไปไกล เตมูบูจินมึนงงด้วยความเจ็บปวด
ไป่จิงเหวินกระโจนตามติด แล้วพิชิตด้วยท่ามังกรสะท้านโลกันต์
ฝ่ามือขวาของไป่จิงเหวินกระแทกเข้าไปกลางหน้าอกของเตมูบูจินเต็มแรง
หากเป็นนักรบธรรมดาทั่วไปคงสิ้นชีพไปแล้วด้วยกระบวนท่านี้
แต่ยันต์เกราะเพชรคุ้มกายไว้บวกกับร่างกายอันแข็งแกร่งเกินคนธรรมดา
ทำให้เตมูบูจินได้รับบาดเจ็บสาหัส กระอักเลือดออกมาเป็นจำนวนมาก ไม่สามารถลุกขึ้นมาสู้ได้อีกต่อไป
ไป่จิงเหวินยั้งมือในทันที รีบเดินเข้าไปหาคู่ต่อสู้ด้วยความห่วงใย
ต่อสู้กันใช่ว่าต้องเข่นฆ่ากันเสมอไป บางครั้งมิตรภาพกลับก่อเกิดขึ้นโดยมิต้องการคำพูด
ใครมีนิสัยใจคออย่างไรย่อมปรากฏในกระบวนท่าที่ใช้
“เจ้าบาดเจ็บมาก อยู่นิ่ง ๆ สักพักเถิด เดี๋ยวข้าจะขับพลังออกให้”
ไป่จิงเหวินกล่าวกับเตมูบูจิน ค่อย ๆ ประคองให้ลุกขึ้นนั่ง
จากนั้นถ่ายทอดพลังวัตรรักษาอาการบอบช้ำภายในให้เตมูบูจินโดยไม่ลังเล
เตมูบูจินจึงค่อยคลายความเจ็บปวดไปได้มาก ยิ่งรู้สึกยกย่องชื่นชมไป่จิงเหวินมากกว่าเดิม
ฝีมือเพลงยุทธ์ของไป่จิงเหวินก้าวหน้ากว่าครั้งสู้กันที่ผาดับพยัคฆ์
เตมูบูจินยอมรับในความพ่ายแพ้อย่างลูกผู้ชาย
“ท่านเก่งกาจจริง ๆ ข้ามิอาจเอาชนะท่านได้เลย” เตมูบูจินกล่าวชื่นชมไป่จิงเหวิน
“เจ้าบาดเจ็บหนัก อย่าเพิ่งพูดอะไรเลยในตอนนี้
ข้าขอใช้กำลังภายในรักษาเจ้าให้อาการดีขึ้นก่อนเถิด” ไป่จิงเหวินกล่าว
ทั้งสองต่างนั่งถ่ายเทพลังท่ามกลางสายฝนซึ่งตกกระหน่ำลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา
ท่ามกลางธรรมชาติอันผันผวนป่วนปั่น มิตรภาพกลับงอกงามลึกซึ้ง
ครึ่งชั่วยามผ่านไปการรักษาเยียวยาจึงเสร็จสิ้นลง
ไป่จิงเหวินแสดงอาการเหนื่อยล้าไม่น้อย ส่วนเตมูบูจินมีสีหน้าเลือดฝาดดีขึ้น
เตมูบูจินประสานมือค้อมหัวคารวะขอบคุณไป่จิงเหวินจากใจจริง
“ข้าผ่านศึกเหนือเสือใต้มานับพันนับหมื่นสมรภูมิ มิเคยพานพบผู้ใดมีวรยุทธ์ยอดเยี่ยมเช่นท่านเลย
การช่วยเหลือข้าในครั้งนี้ถือเป็นบุญคุณตลอดชีวิต สักวันหนึ่งข้าต้องตอบแทนบุญคุณท่านอย่างแน่นอน”
“อย่าได้คิดมากเกินไป บัดนี้ข้าคิดว่าเจ้ากับข้าหาใช่ศัตรูกันอีกต่อไปแล้ว
สมควรที่เราจะคบหากันเป็นมิตรสหายจะดีกว่า เจ้ามีความเห็นเช่นไรเตมูบูจิน”
“ข้าอายุน้อยกว่าท่านมาก ไม่สมควรเป็นสหาย แต่หากท่านไม่รังเกียจ
ข้าขอนับถือท่านเป็นพี่ ท่านจะเห็นสมควรอย่างไร”
“ดี...เช่นนั้น...นับแต่นี้ต่อไป เตมูบูจิน เจ้าคือน้องของข้า” ไป่จิงเหวินกล่าว
“ขอท่านพี่ไป่จิงเหวินรับการคารวะจากข้าด้วย” เตมูบูจินคุกเข่าประสานมือคารวะอีกครั้ง
มิตรภาพก่อเกิดขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ บัดนี้อดีตแม่ทัพใหญ่ของสองอาณาจักรกลับกลายเป็นพี่น้องร่วมสาบาน
แผ่นดินจะเกิดเรื่องราวอะไรขึ้นอีก หาใช่สิ่งต้องนำพาใส่ใจ
ฝนที่ตกกระหน่ำลงมาเริ่มซาลง กลายเป็นหยดละอองน้ำพร่างพรมโปรยปราย
เมฆดำทะมึนหายไปกลายเป็นท้องฟ้าสีเทาอ่อน
ไป่จิงเหวินสนทนาพาทีกับเตมูบูจินอย่างสนิทสนม
ใช้เวลาพูดคุยกันอยู่นานพอสมควร แล้วจึงต่างแยกย้ายกันไปตามวิถีทางความเดิมจากตอนที่แล้วตอนที่ 1 ตอนที่ 2 ตอนที่ 3 ตอนที่ 4 ตอนที่ 5
ตอนที่ 6 ตอนที่ 7 ตอนที่ 8 ตอนที่ 9 ตอนที่ 10
ตอนที่ 11 ตอนที่ 12 ตอนที่ 13 ตอนที่ 14 ตอนที่ 15
ตอนที่ 16 ตอนที่ 17 ตอนที่ 18 ตอนที่ 19 ตอนที่ 20
| Create Date : 04 กันยายน 2562 |
| Last Update : 4 กันยายน 2562 10:23:07 น. |
|
17 comments
|
| Counter : 3016 Pageviews. |
|
 |
|
|
| ผู้โหวตบล็อกนี้... |
| คุณRananrin, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณธนูคือลุงแอ็ด, คุณสองแผ่นดิน, คุณบาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน, คุณkae+aoe, คุณสาวไกด์ใจซื่อ, คุณhaiku, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณJinnyTent, คุณตะลีกีปัส, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณmultiple, คุณmcayenne94, คุณก้นกะลา, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณSweet_pills, คุณnewyorknurse |
โดย: Rananrin  วันที่: 4 กันยายน 2562 เวลา:7:24:54 น. |
|
|
|
โดย: สองแผ่นดิน  วันที่: 4 กันยายน 2562 เวลา:8:07:29 น. |
|
|
|
โดย: kae+aoe  วันที่: 4 กันยายน 2562 เวลา:8:11:37 น. |
|
|
|
โดย: JinnyTent  วันที่: 4 กันยายน 2562 เวลา:12:12:43 น. |
|
|
|
โดย: ตะลีกีปัส  วันที่: 4 กันยายน 2562 เวลา:14:28:00 น. |
|
|
|
| โดย: multiple วันที่: 4 กันยายน 2562 เวลา:18:23:03 น. |
|
|
|
โดย: mcayenne94  วันที่: 4 กันยายน 2562 เวลา:19:12:32 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36  ) วันที่: 4 กันยายน 2562 เวลา:20:53:36 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills  วันที่: 5 กันยายน 2562 เวลา:0:11:05 น. |
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [
รินเห็นด้วยค่ะกับเรื่องของคน
เพราะว่าเครื่องจักรมันก็ทำหน้าที่ของมันในทุกๆ วัน
ส่วนคนนั้น บางวันดี บางวันร้ายนะคะ
โชคดีมีสุข พบเจอสิ่งดีๆ ค่ะ ^^