:: ศึกชิงบัลลังก์ยุทธ์ มังกรพยัคฆ์บูรพา ตอนที่ 28 ::
:: ศึกชิงบัลลังก์ยุทธ์ มังกรพยัคฆ์บูรพา ตอนที่ 28 ::เรื่องและภาพ : กะว่าก๋า
ไป่จิงเหวินส่งตัวแทนทูตสามคนให้ส่งสาน์สไปยังมือของคูบิไลข่าน
เพื่อเจรจาขอหย่าศึกยอมจำนน ทางฝ่ายจินเมื่อรับรู้เจตจำนงก็ทำหนังสือแจ้งกลับมายังฝ่ายต้าซ่ง
เมื่อได้รับหนังสือตอบรับกลับมา เย่วฉินฟงเรียกประชาชนทุกคนในเมือง
ข้าราชการและเหล่าทหารหาญทุกนาย มาร่วมรับฟังคำปราศรัย ณ ลานกลางเมือง
ทุกคนพากันมองหน้ากันเลิ่กลั่ก มิรู้ท่านแม่ทัพจะกล่าวคำใดให้รับรู้
รอเพียงครู่เดียว เย่วฉินฟงเดินขึ้นไปยืนกลางกำแพงสูง แล้วกล่าวถ้อยคำซึ่งกลั่นมาจากใจ
“พ่อแม่พี่น้องทุกท่าน สหายร่วมรบทุกคนของข้า ---
ข้า...เย่วฉินฟง พร้อมสู้ตายถวายชีวิต เพื่อปกป้องทุกท่านและบ้านเมืองมาโดยตลอด
บัดนี้ข้าจำต้องกล่าวถ้อยคำตามความเป็นจริง ว่าเมืองเซียนหยางของเรานั้น
มิอาจต้านตีต่อสู้กับอาณาจักรจินได้อีกต่อไป ที่ผ่านมาข้าทำทุกวิถีทางเพื่อรับศึก
โดยทางเมืองหลวงไม่เคยส่งกำลังและเสบียงสนับสนุนมาให้พวกเราเลยแม้แต่ครั้งเดียว
ขุนนางกินสินบาทคาดสินบน เรียกเก็บภาษีเพิ่มขึ้นทุกปี ๆ จนทุกท่านเองก็เดือดร้อนกันถ้วนหน้า
ข้าสู้ทนแบกรับความเจ็บปวดของพี่น้องเอาไว้โดยไม่ปริปาก ไม่โจมตีทางการ
เพราะรู้ดีว่าหากเราสามัคคีปรองดองกันแล้ว ย่อมต้านทานทหารจินไว้ได้นานที่สุด
ทุกท่านคงทราบดีแล้วว่า เมืองใดก็ตามที่ไม่ยอมจำนน
หากแพ้ศึก ข่านจินจะทำการฆ่าและเผาทำลายเมืองนั้นจนสิ้นซาก
ข้าไม่อาจทนเห็นภาพบาดตาบาดใจเช่นนั้นได้
หากข้าตายเพียงคนเดียวและรักษาชีวิตทุกคนไว้ได้เพื่อให้อยู่รอดปลอดภัย
ข้าขอเลือกหนทางนั้น ดังนั้น วันนี้---ข้าจึงขอแจ้งให้พวกท่านได้ทราบว่า
ข้าจะยอมแลกชีวิตของตัวเอง ยอมจำนนต่อพวกจิน เพื่อให้พวกท่านรอด
เพื่อให้เมืองปลอดภัย ข้าจะวางดาบยอมรับความพ่ายแพ้เพื่อรักษาเมืองนี้เอาไว้
โดยที่พวกท่านไม่ต้องกังวลในชีวิตและทรัพย์สิน
เพราะข้าจะทำสัญญาตกลงกับฝ่ายจินว่าหากข้ายอมจำนนและมอบศีรษะตนเองให้กับจินข่าน
เขาจะไว้ชีวิตพวกท่านทุกคน ข้าเชื่อว่าแม่ทัพจินและจินข่านเป็นลูกผู้ชายพอและจะรักษาคำมั่นสัญญานี้
ข้าขอขอบคุณพี่น้องทุกคนที่อยู่ร่วมเคียงบ่าเคียงไหล่กันมาโดยตลอด
แม้ข้าไม่อาจทำให้พวกท่านอยู่สุขสบายอย่างที่ควรเป็น
แต่ 7 ปีที่ผ่านมาพวกเรายังมีชีวิตอยู่รอดได้ตามอัตภาพ แม้ข้าต้องตายในวันนี้ก็จะไม่มีวันเสียใจ”
เมื่อพูดจบ เสียงร้องไห้ดังระงมขึ้นทั้งเมือง ทุกคนร่ำไห้อาลัยรักในตัวแม่ทัพเย่วฉินฟงยิ่งนัก
ทหารหลายนายถึงกับพร้อมใจอาสายอมมอบตัว ขอติดตามไปรับโทษประหารกับเย่วฉินฟง
ด้วยศรัทธาในความเสียสละของแม่ทัพใหญ่จนหมดหัวใจ
………………………………………..
บ่ายวันนั้น ประตูเมืองถูกเปิดออก
แม่ทัพเย่วฉินฟงมัดตัวเองยอมมอบตัวจำนนกับคูบิไลข่านโดยไร้การต่อต้านอีกต่อไป
เตมูบูจินลงมาจากหลังม้า เดินเข้ามาคารวะท่านแม่ทัพเย่วฉินฟงด้วยความนอบน้อม
ข้างกายเย่วฉินฟงมีบุรุษท่าทางองอาจขนาบข้าง
เตมูบูจินมิอาจสงวนความดีใจ ร้องทักไปทันที
“คารวะท่านพี่จิงเหวิน มิได้พบพานกันนานหลายปี ท่านสุขสบายดีใช่ไหม ?”
ไป่จิงเหวินยิ้มรับ เขาไม่ได้สวมใส่หน้ากากไม้แล้ว
“ข้าสุขสบายดีตามอัตภาพ น้องเจ้าล่ะเป็นเช่นไรบ้าง ?”
“บัดนี้บ้านเมืองสมควรมีการเปลี่ยนแปลง เรียนท่านพี่ตามตรง
กองทัพของท่านคูบิไลข่านได้ยึดหัวเมืองสำคัญของต้าซ่งไว้ได้หมดสิ้นแล้ว
เหลือเพียงเมืองเซียนหยางแห่งนี้เท่านั้นซึ่งยังหยัดยืนต้านทานเราไว้ได้นานที่สุด
ทำอย่างไรก็มิอาจตีเมืองให้แตกได้ ครานี้ข้าจึงต้องออกหน้านำทัพ
มาพร้อมกับท่านคูบิไลข่านด้วยตนเอง ข้ามิรู้มาก่อนเลยว่าจะมีโอกาสได้พบพานท่านพี่ในวันนี้”
“ข้าปรารถนาจะวางมือตัดขาดจากเรื่องราวทางโลก แต่สุดท้ายก็มิอาจทำได้
เมื่อเห็นชะตากรรมบ้านเมืองเลวร้ายลงทุกวี่วัน องค์จักรพรรดิเสพสุขจนไม่ใส่ใจกิจการบ้านเมือง
ประชาชนล้มตายด้วยความอดอยากยากแค้น ข้าราชการน้ำดีถูกรังแกจากขุนนางชั่วโฉด
ราชสำนักกระทำแต่เรื่องเลวร้ายมากขึ้นทุกวัน ๆ ข้าจึงต้องวางความต้องการของตัวเองลง
แล้วออกมาช่วยเยียวยาสถานการณ์บ้านเมืองในครั้งนี้ บัดนี้ท่านเย่วฉินฟงได้เสียสละตนเอง
มอบชีวิตตนเพื่อแลกกับความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินของประชาชนทุกคน
ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่ทำร้ายรังแกใครในเมืองเซียนหยางตามที่ได้ทำสัญญาตกลงกันไว้”
ไป่จิงเหวินอยากได้ยินคำมั่นจากฝั่งจิน
เตมูบูจินมองดูแม่ทัพเย่วฉินฟงอย่างชื่นชมในความเสียสละและกล้าหาญ
เขาชักดาบออกมาจากฝัก แล้วตวัดฟันเชือกที่มัดตัวจนขาดในคราวเดียว
“ท่านแม่ทัพช่างเป็นผู้กล้า ข้ามิอาจทำร้ายท่านได้ นี่เป็นคำสั่งของท่านคูบิไลข่าน
ท่านว่าหากเมืองเซียนหยางยอมจำนนต่อจินโดยดี
ให้มีการสมานฉันท์รักษาบรรยากาศทุกอย่างดังเดิม จะไม่มีการปลดข้าราชการ
ไม่มีการข่มเหงรังแกใครผู้ใดทั้งนั้น ทหารมิจำเป็นต้องปลดอาวุธ
เพียงขอให้มีตัวแทนจินเข้าร่วมปรึกษาทำงานกันอย่างใกล้ชิด
เพื่อรักษาความสุขสงบในการปกครองบ้านเมืองต่อไป
โดยทางเราจะมอบทรัพย์สินและอาหารเพื่อเยียวยาปลอบขวัญประชาชนในเมืองด้วยอีกทาง”
แม่ทัพเย่วฉินฟงไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ตนเองได้ยิน
นี่เป็นนโยบายสำคัญซึ่งสร้างการยอมรับนับถือได้อย่างมากจากประชาชนชาวซ่ง
หากฝ่ายจินทำเช่นนี้ได้จริง การต่อต้านย่อมไม่มีทางเกิดขึ้นอีกต่อไป
“ถ้าท่านคูบิไลข่านรักษาคำพูดดังนี้ ข้าก็ไม่มีอะไรต้องห่วงอีกแล้ว ขอบใจเจ้ามากเตมูบูจิน
ภารกิจของข้าเสร็จสิ้นแล้ว ต่อไปเราคงมิได้พบพานกันอีก”
ไป่จิงเหวินรู้สึกโล่งใจที่ภารกิจสำคัญของบ้านเมืองลุล่วงไปได้ด้วยดี
“เหตุใดท่านพี่จึงกล่าวคำเช่นนั้นเล่า ข้าอยากขอร้องให้ท่านรับตำแหน่งสำคัญในการปกครองบ้านเมือง
คูบิไลข่านต้องการให้ท่านรับตำแหน่งอัครเสนาบดี ช่วยเคียงข้างทำนุบำรุงบ้านเมืองให้มั่นคงก้าวหน้า
ปวงประชาเป็นสุข แล้วใยท่านจึงคิดหลีกลี้หนีหายไปเช่นนี้”
เตมูบูจินพยายามไหว้วอนร้องขอ
“คูบิไลข่านมีเจ้าช่วยบริหารบ้านเมืองย่อมเพียงพอแล้ว
ข้ามิปรารถนาตำแหน่งแห่งหนหรือความยิ่งใหญ่ใดอีก ข้ามีหนทางไปเป็นของตัวเองแล้ว
ขอน้องเจ้ารักษาเนื้อรักษาตัวให้ดี ปกครองบ้านเมืองด้วยจริยธรรม ด้วยคุณธรรมที่ดี
สร้างสุขให้ประชาชน สร้างความมั่นคงมั่งคั่งให้แผ่นดินสืบไปเถิด ข้าไม่มีสิ่งใดต้องห่วงอีกแล้ว”
พูดจบความไป่จิงเหวินก็หัวเราะลั่นไม่ต่างอะไรกับเสียงหัวเราะของก่งเป่ยต้าซืออาจารย์ผู้สอนวิชาตัวเบาให้กับเขา
จากนั้นกระโดดขึ้นไปยืนบนยอดไผ่สูงลิบ โผนกระโจนเหยียบยอดไผ่ทีละกอ เหินหายลับตาไปอย่างรวดเร็ว !!!
และไม่ปรากฏว่ามีใครได้พบเห็นไป่จิงเหวินอีกเลยนับตั้งแต่นั้น !!!ความเดิมจากตอนที่แล้วตอนที่ 1 ตอนที่ 2 ตอนที่ 3 ตอนที่ 4 ตอนที่ 5 ตอนที่ 6
ตอนที่ 7 ตอนที่ 8 ตอนที่ 9 ตอนที่ 10 ตอนที่ 11 ตอนที่ 12
ตอนที่ 13 ตอนที่ 14 ตอนที่ 15 ตอนที่ 16 ตอนที่ 17 ตอนที่ 18
ตอนที่ 19 ตอนที่ 20 ตอนที่ 21 ตอนที่ 22 ตอนที่ 23 ตอนที่ 24
ตอนที่ 25 ตอนที่ 26 ตอนที่ 27
| Create Date : 11 กันยายน 2562 |
| Last Update : 11 กันยายน 2562 6:10:20 น. |
|
24 comments
|
| Counter : 2943 Pageviews. |
|
 |
|
|
| ผู้โหวตบล็อกนี้... |
| คุณสองแผ่นดิน, คุณkae+aoe, คุณkae+aoe, คุณหอมกร, คุณสาวไกด์ใจซื่อ, คุณtuk-tuk@korat, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณThe Kop Civil, คุณInsignia_Museum, คุณบาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน, คุณJinnyTent, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณRananrin, คุณmariabamboo, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณhaiku, คุณSweet_pills, คุณnewyorknurse, คุณอุ้มสี |
โดย: สองแผ่นดิน   วันที่: 11 กันยายน 2562 เวลา:8:04:00 น. |
|
|
|
โดย: kae+aoe  วันที่: 11 กันยายน 2562 เวลา:8:17:56 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร  วันที่: 11 กันยายน 2562 เวลา:8:45:54 น. |
|
|
|
| โดย: sawkitty วันที่: 11 กันยายน 2562 เวลา:12:05:33 น. |
|
|
|
| โดย: multiple วันที่: 11 กันยายน 2562 เวลา:14:20:41 น. |
|
|
|
โดย: JinnyTent  วันที่: 11 กันยายน 2562 เวลา:18:04:03 น. |
|
|
|
| โดย: JinnyTent วันที่: 11 กันยายน 2562 เวลา:19:42:46 น. |
|
|
|
| โดย: JinnyTent วันที่: 11 กันยายน 2562 เวลา:19:43:38 น. |
|
|
|
| โดย: Rananrin วันที่: 11 กันยายน 2562 เวลา:20:28:32 น. |
|
|
|
โดย: mariabamboo  วันที่: 11 กันยายน 2562 เวลา:21:12:33 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36  ) วันที่: 11 กันยายน 2562 เวลา:23:23:02 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills  วันที่: 11 กันยายน 2562 เวลา:23:32:03 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี  วันที่: 12 กันยายน 2562 เวลา:5:45:29 น. |
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [
ตามอ่านต่อครับ
พระเอกของเราไปสันโดษปลีกวิเวก แต่ยังเหลืออีก 1 ตอน
(น่าจะมีบท นางเอก ตามไปอยู่อย่างสันโดษด้วย)
ยุคมองโกล ตั้งราชวงค์หยวน
คูบิไลข่านในเรื่องของคุณก๋า น่าจะเป็นกุบไลข่าน เป็นกษัตริย์ที่ดี สามารถชนะใจชาวจีนได้
พอสิ้นยุคคูบิไลข่าน ก็มีการช่วงชิงอำนาจกันต่อไปอีก
ค่ำวาน ฝนตกโปรยปรายครับ