:: ศึกชิงบัลลังก์ยุทธ์ มังกรพยัคฆ์บูรพา ตอนที่ 23 ::
:: ศึกชิงบัลลังก์ยุทธ์ มังกรพยัคฆ์บูรพา ตอนที่ 23 ::เรื่องและภาพ : กะว่าก๋า
คูบิไล --- ข่านองค์ใหม่ดูภายนอกเหมือนนักปราชญ์ราชบัณฑิตมากกว่าเป็นนักรบ นักปกครอง
ด้วยบุญพาวาสนาส่งพระองค์จึงได้ขึ้นครองอำนาจท่ามกลางการแก่งแย่งช่วงชิงราชบัลลังก์
ราชบุตรทั้งหมดของจินข่านองค์ก่อนถูกลดทอนอำนาจลง
คนที่แสดงท่าทีขัดขืนต่อต้านถูกฆ่าทิ้งจนสิ้นตระกูล
ส่วนคนที่ยอมสยบถูกยึดกำลังทหาร ส่งตัวไปประจำยังชายแดนห่างไกล
ไม่อาจทำการต่อต้านอันใดได้อีกต่อไป ขุนนางซึ่งเคยก่อความวุ่นวายถูกปลดถูกย้ายตำแหน่งจนสิ้น
คูบิไลจัดสรรงานต่าง ๆ ได้อย่างเด็ดขาดรวดเร็ว สิ่งที่ทุกคนเห็นเจนตาคือข้างกายขององค์ข่าน
มีบุรุษปริศนาทำตัวลึกลับนุ่งห่มชุดดำ สวมใส่หน้ากากไม้สีขาวตลอดเวลา
ไม่มีใครล่วงรู้ว่าบุคคลผู้นั้นคือใคร รู้แต่เพียงว่าคน ๆ นั้นต้องมีความสำคัญมากที่สุด
คูบิไลข่านจึงไว้เนื้อเชื่อใจอย่างยิ่ง อยู่เคียงข้างกายพระองค์แทบจะตลอดเวลา
.................................................
ย้อนไปเมื่อสองปีก่อน...
ขณะที่คูบิไลออกล่าสัตว์อย่างสนุกสนานกลางทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ไพศาลของแดนเหนือ
ม้าซึ่งควบขี่กลับเกิดพยศวิ่งเตลิดเปิดเปิงมิรู้ทิศ
พาคูบิไลลัดเลาะผ่านสุมทุมพุ่มไม้จนกลุ่มทหารคนสนิทติดตามไม่ทัน
คูบิไลนั่งตกตะลึงอยู่บนหลังอานม้า ปกติม้าตัวนี้เชื่องมือและไม่เคยมีปฏิกิริยาแบบนี้เลยแม้แต่ครั้งเดียว
ไม่ว่าจะตะโกนสั่ง หรือใช้มือตบไปตรงแผงต้นคอเพื่อให้มันสงบ ดูเจ้าม้าไม่มีท่าทีจะสยบความคลั่งลงได้เลย
มันควบฝีเท้าจนสุดกำลัง ในที่สุดก็พาคูบิไลบุกป่าฝ่าดงไปจนถึงริมทะเลสาบเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง
ก่อนหยุดยืนนิ่งเหนื่อยหอบ คูบิไลค่อย ๆ กระโดดลงมาจากหลังม้า
เบื้องหน้ามีชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งตกปลาอยู่อย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย
คูบิไลรู้สึกคุ้นตากับบุคคลผู้นี้อย่างบอกไม่ถูก
เมื่อเดินเข้าไปใกล้ ส่งคำทักทายจนชายผู้นั้นหันมา
จึงพบว่านั่นคือ เตมูบูจิน ขุนศึกผู้เกรียงไกรที่สุดในอาณาจักรจิน !
ทั้งสองเคยพบหน้าค่าตากันมาก่อนหน้านั้น แม้ไม่ได้สนิทชิดเชื้อ
แต่คูบิไลเคารพนับถือในความเก่งกาจและความเป็นผู้นำของเตมูบูจินอย่างหมดหัวใจ
เขาเคยอยากเข้าไปทักทายพูดคุย แต่ไม่เคยมีโอกาสได้ทำเช่นนั้น
จนวันซึ่งเกิดเหตุแตกหักในกระโจม คูบิไลจึงได้ทราบในภายหลัง
ว่าเตมูบูจินถูกปลดจากการเป็นรัชทายาทและแม่ทัพใหญ่ของอาณาจักรจิน
“คารวะท่านแม่ทัพ มิคาดคิดว่าวันนี้ข้าจะมีวาสนาได้พบพานท่านที่นี่”
คูบิไลกล่าวขึ้นอย่างนอบน้อมถ่อมตนอันเป็นนิสัยประจำตัวของเขา
เตมูบูจินหันมายิ้มตอบด้วยไมตรี หลังปล่อยวางเรื่องทางโลก
เขาหลบเลี่ยงหลีกลี้ความวุ่นวาย มาใช้ชีวิตอยู่กลางป่าลึกเขาสูง
แต่ละวันดำเนินไปอย่างเรียบง่ายไร้ความทะยานอยาก
วันคืนล่วงไปช้า ๆ ท่ามกลางธรรมชาติอันตระการตาของดินแดนอันแสนทุรกันดาร
“ท่านคงเป็นคูบิไลใช่หรือไม่ ข้าเคยเห็นท่านในหลายครั้งหลายครา”
เตมูบูจินทักทายด้วยไมตรีเทียมกันโดยไม่ถือตัว
คูบิไลพยักหน้ารับ “ใช่แล้ว เป็นข้าเอง”
ทั้งสองสนทนาว่าความกันอย่างถูกคอ ราวกับเป็นมิตรสหายสนิทกันมาแต่หนหลัง
คูบิไล มีอายุราว 40 ปีเศษ ส่วนเตมูบูจินอายุเพียงยี่สิบตอนต้น นับว่ามีอายุห่างกันราวพ่อกับลูกได้เลย
“เหตุใดท่านคูบิไลจึงขี่ม้ามาถึงที่นี่ ปกติสถานที่แห่งนี้หาใช่มีใครล่วงเข้ามาถึง” เตมูบูจินตั้งข้อสงสัย
คูบิไลอดหัวเราะไม่ได้
“สงสัยจะเป็นชะตาฟ้ากำหนดกระมัง
อยู่ดีดีม้าคู่ใจของข้ากลับเตลิดพาข้าวิ่งลัดเลาะจนมาหยุดอยู่ยังที่ท่านนั่งตกปลาอยู่นี่ล่ะ”
จากนั้นคูบิไลถามไถ่เอาความกับเตมูบูจินต่อไป
“ข้ารู้ว่าท่านตัดขาดจากเรื่องทางโลก แต่ท่านรู้หรือไม่ว่าขณะนี้อาณาจักรจินกลับวุ่นวายอย่างหนัก
ราชสำนักอ่อนแอ ชนเผ่าเร่ร่อนกลุ่มต่าง ๆ ที่เคยยอมสยบกลับแข็งข้อ
สงครามกบฏเกิดก่อขึ้นทุกวันในทุกหนแห่ง ประชาชนเดือดร้อนทุกหย่อมหญ้า
ท่านไม่อยากกลับไปช่วยแก้ไขปัญหาบ้านเมืองด้วยตัวเองบ้างหรอกหรือ ?”
เตมูบูจินส่ายหน้าแทนคำตอบ
“ข้ามิปรารถนาจะพาตัวเข้าไปวุ่นวายกับเรื่องทางโลกอีกแล้ว”
คูบิไลกลับเห็นต่าง
“ข้ากลับคิดว่าท่านเป็นผู้มากมีความสามารถ เหตุไฉนไม่ใช่มัน เพื่อสร้างความร่มเย็นเป็นสุขให้บ้านเมือง”
“จินข่านก็ยังอยู่ ปัญหาย่อมถูกสยบได้ในไม่ช้า”
“ท่านอยู่ในป่าในเขาคงไม่รู้เรื่องราวในวัง บัดนี้จินข่านคล้ายคนสติฟั่นเฟือนวิปลาส
ดื่มน้ำจัณฑ์ทั้งวันทั้งคืน สั่งฆ่าคนตามอำเภอใจ ปล่อยปละละเลยเรื่องราชการ
โยนอำนาจให้ขุนนางชั่วสวินจ้างนำไปใช้ผิด ๆ ก่อเกิดความวุ่นวายทั่วทั้งแผ่นดิน
ข้ามองเห็นความเป็นไปเช่นนี้ได้แต่สะทกสะท้อนใจ อดเป็นห่วงสงสารประชาชนทั้งแผ่นดินไม่ได้”
พูดจบความคูบิไลก็ร่ำไห้ออกมาอย่างคับแค้นใจ
เตมูบูจินนั่งใช้ความคิดเงียบ ๆ โดยไม่เอื้อนเอ่ยคำใดออกมา
เขาค่อย ๆ ยกคันเบ็ดขึ้นมาจากน้ำ ตัวตะขอเบ็ดกลับปราศจากเหยื่อ
คูบิไลมองเห็นเช่นนั้นจึงเกิดความสงสัยในใจ
“ท่านตกปลาโดยมิใช้เหยื่ออย่างนั้นหรือ รึว่าปลาตอดเหยื่อกินจนหมดสิ้น” คูบิไลไต่ถาม
“ข้าไม่เคยใส่เหยื่อในเบ็ดเลย” เตมูบูจินตอบ
“แล้วปลาจะติดเบ็ดได้อย่างไร” คูบิไลยิ่งสงสัยหนักขึ้นไปอีก
“ปลาจะติดเบ็ดหรือไม่หาใช่เรื่องสำคัญ เพราะข้ามิได้สนใจว่าจะมีปลามาติดเหยื่อหรือไม่ต่างหาก”
เตมูบูจินตอบเป็นปริศนาธรรม
คูบิไลมิรู้จะเจรจาความต่อไปอย่างไรอีก
ได้แต่นัดแนะเวลาสถานที่เพื่อขอโอกาสกลับมาสนทนากันอีกในครั้งหน้า
เตมูบิจินตอบรับไว้ด้วยไมตรีความเดิมจากตอนที่แล้วตอนที่ 1 ตอนที่ 2 ตอนที่ 3 ตอนที่ 4 ตอนที่ 5
ตอนที่ 6 ตอนที่ 7 ตอนที่ 8 ตอนที่ 9 ตอนที่ 10
ตอนที่ 11 ตอนที่ 12 ตอนที่ 13 ตอนที่ 14 ตอนที่ 15
ตอนที่ 16 ตอนที่ 17 ตอนที่ 18 ตอนที่ 19 ตอนที่ 20
ตอนที่ 21 ตอนที่ 22
| Create Date : 06 กันยายน 2562 |
| Last Update : 6 กันยายน 2562 6:10:39 น. |
|
23 comments
|
| Counter : 1696 Pageviews. |
|
 |
|
|
| ผู้โหวตบล็อกนี้... |
| คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณคนผ่านทางมาเจอ, คุณเริงฤดีนะ, คุณสองแผ่นดิน, คุณkae+aoe, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณJinnyTent, คุณตะลีกีปัส, คุณThe Kop Civil, คุณmcayenne94, คุณอุ้มสี, คุณRananrin, คุณสมาชิกหมายเลข 4365762, คุณSai Eeuu |
โดย: เริงฤดีนะ   วันที่: 6 กันยายน 2562 เวลา:7:02:31 น. |
|
|
|
| โดย: multiple วันที่: 6 กันยายน 2562 เวลา:8:22:25 น. |
|
|
|
โดย: สองแผ่นดิน  วันที่: 6 กันยายน 2562 เวลา:8:42:43 น. |
|
|
|
โดย: kae+aoe  วันที่: 6 กันยายน 2562 เวลา:8:49:13 น. |
|
|
|
| โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 6 กันยายน 2562 เวลา:9:01:53 น. |
|
|
|
โดย: JinnyTent  วันที่: 6 กันยายน 2562 เวลา:11:02:20 น. |
|
|
|
| โดย: sawkitty วันที่: 6 กันยายน 2562 เวลา:11:16:29 น. |
|
|
|
โดย: ตะลีกีปัส  วันที่: 6 กันยายน 2562 เวลา:11:55:29 น. |
|
|
|
โดย: mcayenne94  วันที่: 6 กันยายน 2562 เวลา:12:35:58 น. |
|
|
|
| โดย: JinnyTent วันที่: 6 กันยายน 2562 เวลา:12:55:09 น. |
|
|
|
| โดย: kae+aoe วันที่: 6 กันยายน 2562 เวลา:16:10:39 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี  วันที่: 6 กันยายน 2562 เวลา:16:20:11 น. |
|
|
|
| โดย: Rananrin วันที่: 6 กันยายน 2562 เวลา:19:14:22 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36  ) วันที่: 6 กันยายน 2562 เวลา:22:50:59 น. |
|
|
|
โดย: Sai Eeuu  วันที่: 7 กันยายน 2562 เวลา:2:24:04 น. |
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 360 คน [
แล้ว แต่ไม่ได้เป็นศัตรูมีไมตรีทักทายต่อกัน แต่โลกความจริง
คนบางคนไม่เคยเจอกันสักครั้ง เสียงก็ไม่ได้ยิน พิมพ์ตัวหนังสือ
บางคนเกลียดกันข้ามชาติไปเลย ก็มีให้เห็น
สวัสดีวันดีๆอีกวันในรอบปีของคุณก๋าค่ะ