มีนาคม 2550
 
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
19 มีนาคม 2550

วางปีกลง...แล้วจึงค่อยบิน

นั่งคุยกับตัวเอง : วางปีกลง...แล้วจึงค่อยบิน
เขียนโดย : สิงห์โตหมอบ
19 มีนาคม 2550




บินสูง เกินฝั่งฝัน
เกินความหวัง อันสุดสอย
เลื่อนเปื้อน ความหวังลอย
ใจคนถ่อย เกินสั่งสอน


ความเลว คือ ความดี
อัปลักษณ์ กลายกลับงาม
ผ่านไป อย่าติดตาม
อย่าไถ่ถาม ความทรงจำ


ฉันผ่าน มาให้พบ
ให้เธอจบ แค่ความฝัน
ชีวิต นั้นมันสั้น
จดจำกัน ก็เพื่อลืม


บินสูง จนลิบฟ้า
ใครห่วงหา คงเหงาหงอย
บินหาย จนลับลอย
ใจใครคอย คงไร้ค่า


ฉันจาก เพื่อทรงจำ
เพื่อคำถาม วันร้างไร้
วันนี้ แม้จากไป
ถึงอยู่ไกล ไม่สำคัญ

อยู่...เพื่อพบเห็น
จบ...เพื่อจากลา
สุดท้าย เร็วหรือช้า
เราต้องลา จากกันไป


บินสูง หรือบินต่ำ
ใช่ให้ใคร คอยคาดหวัง
บาดหมาง ใดสะสาง
ช่วยทิ้งล้าง ทุกสิ่งไป


ใจถ่อย เกินสั่งสอน
แค่เพียงหวัง เธอเข้าใจ
เลวสุดฉัน...เธอรับได้
แค่เท่านี้...ที่ใจต้องการ.



27 กุมภาพันธ์ 2543


………………………………………


ไม่ว่าจะเป็นคนรักหรือเพื่อน
เราล้วนแต่ต้องการ “ความจริงใจ” จากคนเหล่านั้น
ในยามที่คบหาสมาคมกัน
ไม่ใช่การให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ตนมีจนหมด
ไม่ใช่การรับโดยไม่เคยตอบแทนความรู้สึกให้อีกฝ่าย
แต่มันคือการประนีประนอมพื้นที่ในหัวใจ
เธอให้...ฉันรับ
ฉันให้...เธอรับ


........................................


มีผู้คนมากมายเพียงใด
ที่เดินผ่านเข้ามาในเส้นทางชีวิตของเรา
บ้างเข้ามาเพียงชั่วครู่ชั่วยาม แล้วจากไปราวลมพัด
บ้างบางคนเข้ามาเหมือนพลุไฟ ที่สว่างไสวเพียงวูบแล้วจากไป
หลายคนอยู่เพื่อพบพราก แต่ไม่อาจลบลืมไปจากใจได้
เขามาเพื่อทวงถามความคิดถึงจากเราไปตลอดชีวิต...


.........................................


ความจริงหนึ่งซึ่งเป็นสัจธรรม
คือ คนเราพบกันเพื่อจากลา
ต่อให้รักเท่าแผ่นฟ้า
หรือเกลียดชังดังหุบเหว
ช้าหรือเร็ว...
ก็ย่อมต้องจากกันอยู่ดี

ชีวิตคือการเดินทาง....
เราต่างมีเส้นทางบินเป็นของตัวเอง
บินสูง หรือบินต่ำ
วันหนึ่งก็ต้องตกมาเรี่ยรายอยู่บนผืนดินเดียวกัน


หรือต้องรอจนวันที่ถอดปีกลง
แล้วจึงได้กอดประคองกันสักที.












 

Create Date : 19 มีนาคม 2550
10 comments
Last Update : 19 มีนาคม 2550 7:45:06 น.
Counter : 1028 Pageviews.

 

เหมือนที่คุณพงษ์เทพ กระโดนชำนาญร้องไว้ในเพลงๆหนึ่ง

"จากก็เจ็บ อยู่ก็จำเจ...จึง ไปเพื่อไถ่ถามถึง ห่วงหากันอีกสักหน"

 

โดย: คนเลวที่แสนดี 19 มีนาคม 2550 8:23:28 น.  

 

อืมมมมมมม

ซาบซึ้ง

 

โดย: antz (antz_anita ) 19 มีนาคม 2550 10:07:02 น.  

 




..

 

โดย: printcess of the moon 19 มีนาคม 2550 12:25:02 น.  

 

ใช่ค่ะ คนเรามีพบก้อต้องมีจากกัน
ผ่านพบกันเพื่อเพียงลาจาก
สวัสดีเจ้า อยู่เจียงใหม่เหมือนกั๋นเลยเจ้า

 

โดย: jeab (annyjeab ) 19 มีนาคม 2550 14:33:19 น.  

 

ใช่ค่ะ การที่จะคบใครสักคน ไม่ว่าคนรักหรือเพื่อน
ก็ย่อมต้องการความจริงใจจากคนๆนั้นเสมอ

 

โดย: fonrin 19 มีนาคม 2550 17:20:57 น.  

 


ระยะเวลามิอาจพิสูจน์ความจริงใจ
คบกันนานแค่ไหน
ก็ไม่ได้หมายว่า.....จะจริงจัง

.................................

เคยเจอเพื่อนชนิดนี้ไหมคะ

 

โดย: มั บ เ มี ย ง (todayd ) 19 มีนาคม 2550 18:21:38 น.  

 

เข้ามาเยี่ยมคุณทุกวันเลยคับ

นิยมความคิดคุณมากเลย

ขอบคุณที่นำสิ่งดีๆ มาให้ผมสะดุดใจได้ทุกวันคับ

*อะดัม*

 

โดย: DekChaiDam 19 มีนาคม 2550 19:43:50 น.  

 


เห็นแมะ เรา

มีคนหลงความคิดเราแบบพี่เพียบเลย

อิอิ

หลงจนหาทางออกไม่เจอ

เข้ามาไม่ได้เมนท์ก็ยังมา

มาเพื่อจะดูว่า วันนี้น้องเราจะบอกอะไร

อ่านคร่าวๆ แล้ว แต่สมองหนัก
เลยเมนท์ไม่ออกจ้ะ

 

โดย: sunny-low (sunny-low ) 19 มีนาคม 2550 21:06:01 น.  

 

อยู่...เพื่อพบเห็น
จบ...เพื่อจากลา
สุดท้าย เร็วหรือช้า
เราต้องลา จากกันไป

...................................


 

โดย: d__d (มัชชาร ) 19 มีนาคม 2550 22:19:04 น.  

 


มาถึงวันนี้

เข้าใจสัจธรรมของการพบเพื่อจากลาแล้วล่ะ

กับบางคนต่อให้เรารักเขามากมาย
และห่วงใยเขามากมาย

เมื่อถึง ณ เวลาหนึ่ง

ยังไง เราก็ต้องพรากจากกันอยู่ดี

ไม่ว่าจะพรากกันทั้งยังเป็นๆ
หรือพรากจากันเมื่อหมดลมหายใจ

ความรู้สึกอาจต่างกัน
แต่ท้ายสุดเหมือนกัน
คือ เราจะไม่ได้พบกันอีกเลย

ขอเพียงเข้าใจ
การจากกัน ก็ไม่ได้ทำให้เราทุกข์
มากไปกว่าการที่อยู่แล้วยิ่งทำให้รู้สึกเจ็บ

บางที การจากกัน อาจจะดีกว่าซะด้วยซ้ำนะ

 

โดย: sunny-low (sunny-low ) 20 มีนาคม 2550 18:36:12 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 


กะว่าก๋า
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [?]




มองฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
หรืออาจไม่เห็นฉัน

ฉันแค่แวะผ่านทางมา
และอาจไม่หวนกลับมาทางนี้อีกแล้ว

เราเคยรู้จักกัน
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

มองดูฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
และฉันอาจมองไม่เห็นเธอ.





[Add กะว่าก๋า's blog to your web]