มีนาคม 2550
 
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
20 มีนาคม 2550

คุณค่า

นั่งคุยกับตัวเอง : คุณค่า
เขียนโดย : สิงห์โตหมอบ
20 มีนาคม 2550





ศิลปินชื่อดังคนหนึ่ง นั่งวาดภาพสีน้ำอยู่บริเวณพระราชวังเก่าแก่แห่งหนึ่ง
เศรษฐีที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองเดินผ่านมาโดยบังเอิญ
เขาเห็นรูปที่ศิลปินคนนี้กำลังวาดอยู่ เป็นรูปที่งดงามถูกใจเขาเป็นอย่างยิ่ง
เขาจึงเดินเข้าไปขอซื้อภาพวาดนี้
“ท่านให้ราคาเท่าไหร่ ?” ศิลปินถาม
“หนึ่งแสนเหรียญ” เศรษฐีตอบด้วยน้ำเสียงลำพอง
“ผมคงขายให้ท่านไม่ได้” ศิลปินตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
เศรษฐีทำหน้าแปลกใจ
“น้อยเกินไปหรือ งั้นผมให้คุณห้าแสนเลยเป็นไง”
“ผมก็ยังคงขายให้ท่านไม่ได้อยู่ดี” ศิลปินตอบยิ้มๆ

ขณะที่การสนทนาต่อรองราคาเป็นไปอย่างเข้มข้นอยู่นั้น
มีเด็กชายวัยสิบขวบคนหนึ่งเดินผ่านมา
เจ้าหนูยืนหยุดมองดูภาพวาดตาแป๋วด้วยความสนอกสนใจ
มือขวาล้วงกระเป๋าเหมือนกำอะไรไว้แน่นราวกับในกระเป๋ามีของล้ำค่าซ่อนอยู่
ศิลปินหันไปถาม
“ชอบภาพนี้เหรอเจ้าหนูน้อย”
“ครับ”
ศิลปินยิ้มให้เด็กน้อย
“หนูจะซื้อมันมั้ยล่ะ ฉันจะขายให้”
เจ้าหนูทำหน้าเศร้า
“หนูรู้ว่ารูปของท่านราคาแพงมาก หนูมีเงินแค่นี้เอง
คงซื้อรูปที่ท่านวาดไม่ได้หรอกครับ”

เด็กน้อยว่าพลางล้วงมืออกมาจากกระเป๋ากางเกง
เมื่อแบมือออกมามีเพียงเหรียญๆเดียวปรากฏอยู่
“ฉันตกลงขายภาพนี้ให้หนูราคาหนึ่งเหรียญ เอามั้ย...”
เด็กน้อยทำหน้าตาตื่นเต้นดีใจสุดชีวิต รีบจ่ายเงินให้กับศิลปิน พร้อมกับรับรูปภาพมาอุ้มไว้แนบอกด้วยความดีใจ
ก่อนวิ่งจากไป เจ้าหนูหันกลับมาฉีกยิ้มพร้อมกับกล่าวคำว่า
“ขอบคุณมากครับท่าน”
แล้วก็วิ่งหอบรูปภาพจากไปอย่างรวดเร็ว


เศรษฐีมองดูสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยความงงงัน
“ทำไมถึงไม่ขายรูปนี้ให้กับผม ในเมื่อผมให้เงินท่านตั้งเยอะ”
เศรษฐีต่อว่า
“ท่านให้ผมน้อยเกินไป” ศิลปินพูด
เศรษฐียังไม่หายข้องใจ
“แล้วทีเด็กคนนั้นให้ท่านแค่เหรียญเดียว ท่านกลับขายให้เขา หมายความว่าอย่างไร ?”
“เจ้าหนูคนนั้นให้ผมมากเกินไป”

ศิลปินพูดพลางเก็บเครื่องมืออุปกรณ์วาดภาพ
แล้วลุกเดินจากไป
ปล่อยให้เศรษฐียืนงงงันอยู่ตรงนั้นด้วยความไม่เข้าใจ.






 

Create Date : 20 มีนาคม 2550
7 comments
Last Update : 20 มีนาคม 2550 7:39:05 น.
Counter : 1019 Pageviews.

 

มานั่งอ่าน "ข้อเขียน" แกล้ม "ข้อคิดดี ๆ " จากคุณ กะว่าก๋าอีกแล้วค่า..

 

โดย: i'm not superman 20 มีนาคม 2550 7:57:15 น.  

 

คุณค่าอยู่ที่จิตใจ ไม่ใช่วัตถุ....

มากปริมาณ แต่ไม่มีความหมาย....

 

โดย: คนเลวที่แสนดี 20 มีนาคม 2550 8:25:38 น.  

 




จริงจริงแล้วสิ่งที่อยู่ในใจ งดงามที่สุดเสมอ
ความรักก็เช่นกัน....ตีเป็นราคาไม่ได้
เพราะคิดเป็นเงินเท่าไหร่ก็ไม่มากพอ
แต่เพียงแค่ใครสักคนที่เรามีใจให้ร้องขอ
ก็...ให้ไปเลยฟรีฟรีไม่ต้องเสียตังค์เลยน๊า





 

โดย: d__d (มัชชาร ) 20 มีนาคม 2550 8:35:29 น.  

 

กำลังจะบอกพอดีว่า

สำหรับคนที่เห็นคุณค่า

ให้ฟรีเลยก็ยังไม่เสียดาย

ขอบคุณสำหรับวันนี้คับ!!!

 

โดย: DekChaiDam 20 มีนาคม 2550 12:15:02 น.  

 

คุณมับเมียงครับ
ผมเข้าไปเยี่ยมบล็อกคุณไม่ได้นะ
มันต้องใช้รหัสผ่าน...

 

โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 20 มีนาคม 2550 14:28:57 น.  

 

ราคาอยู่ที่ความพอใจ ใช่มั๊ยคะ

 

โดย: มั บ เ มี ย ง (todayd ) 20 มีนาคม 2550 17:37:24 น.  

 


เมื่อวานนั่งรถสองแถวไปทำงาน

มีผู้หญิงคนหนึ่งถือถุงพลาสติกใบใหญ่ใส่ดอกแคป่ามาเต็มถุง เห็นแล้วก็เลยต้องช่วยถือ ปรากฎว่าเขาเกรงใจมากที่จะให้เราถือ

เพราะว่า

มดแดงมันเต็มถุงเลย มันมากับดอกแคป่าที่เขาเพิ่งเก็บมา
เพื่อจะเอาไปทำอาหาร

แต่เราก็ยังถือให้ และทำให้เกิดน้ำใจดีๆ ตามมา

เพราะระหว่างที่เราถือถุงให้เขา คนที่นั่งข้างๆ เราที่เราไม่รู้จัก และพี่เจ้าของถุง ต่างก็ช่วยกันคอยดูไม่ให้มดแดงขึ้นมาตอมแขนแล้วตลอดทางจนลงจากรถเลย

นี่ก็เป็นคุณค่าจากน้ำใจเล็กๆ
ที่ยังพอจะพบเห็นได้
ในเมืองใหญ่ เช่น กทม.

วันนี้สมองว่าง พอจะเสนอความเห็นได้ล่ะ

อิอิ

 

โดย: sunny-low (sunny-low ) 20 มีนาคม 2550 18:31:41 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 


กะว่าก๋า
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [?]




มองฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
หรืออาจไม่เห็นฉัน

ฉันแค่แวะผ่านทางมา
และอาจไม่หวนกลับมาทางนี้อีกแล้ว

เราเคยรู้จักกัน
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

มองดูฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
และฉันอาจมองไม่เห็นเธอ.





[Add กะว่าก๋า's blog to your web]