: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - วัชรเฉทิกปรัชญาปารมิตาสูตร :
: วัชรเฉทิกปรัชญาปารมิตาสูตร :แปลจากภาษาสันสกฤตเป็นภาษาจีน : พระกุมารชีวะ
แปล : ธัมมนันทา สามเณรี
หลังจากอ่านหนังสือ ‘แก่นพุทธศาสน์’ ซึ่งบรรยายธรรมโดยท่านพุทธทาสภิกขุจบลง
ผมเลือกหนังสือเล่มบาง ๆ ที่ชื่อ ‘วัชรเฉทิกปรัชญาปารมิตาสูตร’ มาอ่านต่อ
และพบว่าเนื้อหาหนังสือทั้งสองเล่มนั้นมีความสอดคล้องกลมกลืนกันเป็นอย่างยิ่ง
ทั้ง ๆ ที่เล่มหนึ่งเป็นคำสอนของพุทธสายเถรวาท
ส่วนอีกเล่มเป็นคำสอนพุทธในมหายาน
ตอนแรกผมยังคิดว่า ‘วัชรเฉทิกปรัชญาปารมิตาสูตร’
คือ ‘ปรัชญาปารมิตาหฤทัยสูตร’ แต่เมื่ออ่านจนจบ
จึงพบว่าเป็นหนังสือคนละเล่ม มิใช่พระสูตรเดียวกัน
แต่ก็มีเนื้อหาที่คล้ายคลึงกันเป็นอย่างยิ่ง
การได้อ่าน ‘แก่นพุทธศาสน์’ แล้วต่อด้วย ‘วัชรเฉทิกปรัชญาปารมิตาสูตร’
ทำให้ผมเกิดความรู้สึกที่ยากจะบรรยายออกมาเป็นคำพูด
เพราะถ้าย้อนเวลากลับไปสัก 10 ปีก่อน
ผมอาจจะอ่านหนังสือเล่มนี้โดยไม่เข้าใจในเนื้อหาเลยก็เป็นได้
ผมบันทึกความรู้สึกของตัวเองหลังจากอ่านหนังสือเล่มนี้จบ
โดยเขียนเป็นบทกวี เมื่อเขียนบทกวีเสร็จ
ผมรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูกอธิบายไม่ได้
ยังรู้สึกปีติอยู่คนเดียวต่ออีกหลายวันทีเดียว
และมันทำให้ผมตระหนักถึงคำว่า “ถึงเวลา รู้เอง”
คำนี้ยังคงเป็นจริงเสมอไม่ว่าเรื่องใดของชีวิต
ถ้ายังไม่ถึงวาระรู้ ทำยังไง ศึกษาเพียงใด ก็ไม่เข้าใจ
แต่เมื่อวาระเวลามาถึง เรื่องยากก็กลายเป็นเรื่องง่าย
เรื่องที่ไม่เคยเข้าใจ ก็สามารถเข้าใจได้โดยยากจะอธิบายในเชิงเหตุผล
ผมเขียนบทกวีนี้รวดเดียวจบ
โดยไม่มีการแก้ไขข้อความ หรือเขียนผิดเลยแม้แต่คำเดียว
------------------------------------------------: จงพิจารณาธรรมตามความเป็นจริง :สรรพสิ่งที่มองเห็นรูป
ล้วนปราศจากความจริงอันเที่ยงแท้
แม้นรู้ว่า ‘ธรรม’ นั้นมีอยู่
แต่หากยึดมั่นถือมั่นใน ‘ธรรม’
‘ธรรม’ นั้นก็มิอาจพาใครข้ามพ้นฝั่งแห่งการเวียนว่ายตายเกิด
ดังนั้น แม้แต่ ‘ธรรม’ ก็ต้องวาง
แม้แต่ความคิดว่าตนเองรู้ธรรม เห็นธรรม
เข้าใจธรรม ได้ธรรม ก็ต้องวาง
มีเพียงการวางความยึดมั่นถือมั่นทั้งปวงเท่านั้น
ที่จะนำไปสู่หนทางแห่งการไม่เกิด-ไม่ดับ -ไม่ลับล่วง
ไม่มีการไป ไม่มีการมา ไม่มีการเข้าสู่ ไม่มีการออกไป
ไม่มีการกลับมาอีก ไม่มีการกลับไปอีก
ไม่มีอะไรให้บรรลุถึง ไม่มีอะไรให้ได้รับหรือสูญเสีย
เพราะลักษณะทั้งปวงที่มนุษย์กำหนดขึ้น
ไร้ความจริงแท้
เพราะอารมณ์ความรู้สึกนึกคิดทั้งปวง
ไร้ความจริงแท้
เพราะอัตลักษณ์ ตัวตน
ไร้ความจริงแท้
เพราะรูปและนามทั้งปวง
ไร้ความจริงแท้
ธรรมทั้งหลาย
ล้วนเป็นเช่นนั้นเอง
ไม่มีธรรมใดให้ใครเข้าถึง
ไม่มีธรรมใดเลย
ที่ผูกมัดรัดตรึงกับรูปและนามทั้งหลาย
ไม่มีธรรมใด
ที่ขึ้นอยู่กับอดีต ปัจจุบันและอนาคต
ธรรมะ
มิได้มีสิ่งใดให้เพิ่มเติมเสริมแต่ง
ธรรมะ
มิได้มีสิ่งใดให้ต้องตัดแต่งลดทอนการปฏิบัติธรรมทั้งหลาย
ก็เพื่อให้ตนเองเป็นอิสระ
จากการร้อยรัดทั้งปวงของรูปและนาม
ของสิ่งที่ตนสมมุติขึ้นการปฏิบัติธรรมทั้งหลาย
ก็เพื่อคลายความยึดมั่นถือมั่นในตัวตน
ในความรู้สึกว่านี่คือของตน เป็นของตน
ไม่มีใคร
ทำให้ใครหลุดพ้นได้
สิ่งนี้ พึงรู้ได้ด้วยตนเอง
ความเข้าใจอย่างถ่องแท้ในสรรพสิ่ง
คือ การปล่อยวางความยึดถือในธรรมลักษณะทั้งปวงที่อยู่ในจิต
เพราะสรรพสิ่งทั้งปวง
คือ มายาลวงตาลวงใจ
ลวงจิตให้พลั้งเผลอไป
ในพริบตานั้น
จงพิจารณาตน
จงพิจารณาธรรม
จนเห็น ‘ธรรม’ ในตน
เพื่อหนทางแห่งการหลุดพ้น
จากการยึดมั่นถือมั่นในตนนี้เทอญ
| Create Date : 07 ธันวาคม 2567 |
| Last Update : 7 ธันวาคม 2567 5:15:13 น. |
|
16 comments
|
| Counter : 459 Pageviews. |
|
 |
|
|
| ผู้โหวตบล็อกนี้... |
| คุณหอมกร, คุณmultiple, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณtuk-tuk@korat, คุณnonnoiGiwGiw, คุณปัญญา Dh, คุณชีริว, คุณกะริโตะคุง, คุณmcayenne94, คุณปรศุราม, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณhaiku, คุณสองแผ่นดิน, คุณSweet_pills |
โดย: หอมกร   วันที่: 7 ธันวาคม 2567 เวลา:6:11:28 น. |
|
|
|
| โดย: multiple วันที่: 7 ธันวาคม 2567 เวลา:8:40:06 น. |
|
|
|
โดย: ปัญญา Dh  วันที่: 7 ธันวาคม 2567 เวลา:14:43:54 น. |
|
|
|
โดย: ชีริว  วันที่: 7 ธันวาคม 2567 เวลา:16:05:54 น. |
|
|
|
| โดย: mcayenne94 วันที่: 7 ธันวาคม 2567 เวลา:18:01:02 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36  ) วันที่: 7 ธันวาคม 2567 เวลา:18:37:09 น. |
|
|
|
| โดย: กะริโตะคุง วันที่: 7 ธันวาคม 2567 เวลา:19:26:37 น. |
|
|
|
โดย: สองแผ่นดิน  วันที่: 7 ธันวาคม 2567 เวลา:23:18:56 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills  วันที่: 8 ธันวาคม 2567 เวลา:0:12:33 น. |
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 395 คน [
ไม่แวะมาทักกันแน่ๆ คุณก๋า