: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - เพชรตัดทำลายมายา :
: เพชรตัดทำลายมายา :เขียน : ติช นัท ฮันห์ แปล : สดใส ขันติวรพงศ์
‘เพชรตัดทำลายมายา’ คือ หนังสืออรรถาธิบาย ‘วัชรเฉทิกปรัชญาปารมิตาสูตร’ซึ่งท่านติช นัท ฮันห์ อาจารย์เซนชาวเวียดนามได้อธิบายเนื้อหาของพระสูตรนี้อย่างละเอียด
หัวใจของ ‘เพชรตัดทำลายมายา’ คือ ตัดทำลายความเห็น 4 ประการ ได้แก่ ความมีตัวตน (self) ความเป็นมนุษย์ (man) ความเป็นสิ่งมีชีวิต (living being) และ การพ้นไปจากการเวียนว่ายของช่วงชีวิต (life span)
เนื้อหาในพระสูตร คือ การถามตอบทางธรรมในเรื่อง “ความว่าง”ระหว่างท่านสุภูติ กับ พระพุทธเจ้า แต่เมื่ออ่านความและคำในพระสูตร เราจะพบการใช้คำที่ย้อนแย้งกันเป็นระยะ ๆ ดั่งตัวอย่าง เช่น“ดอกกุหลาบ ไม่ใช่ดอกกุหลาบ นั่นคือ ดอกกุหลาบ”การปฏิบัติธรรม ก็เพื่อพ้นทุกข์ ทุกข์จากสิ่งใด ? ทุกข์จากการยึดมั่นถือมั่นในตัวตน
ถ้ายังมี “ตัวฉัน” ก็ยังมี “ของฉัน” สุขของฉัน ทุกข์ของฉัน รักของฉัน ลูกของฉัน ครอบครัวของฉัน การงานของฉัน เงินทองของฉัน ร่างกายของฉัน ฯลฯ“ฉันประกอบด้วย สิ่งที่ไม่ใช่ฉัน ดังนั้น ฉันคือฉัน”แล้วทำอย่างไร จึงจะพ้นไปจาก “ตัวฉัน” และ “ความเป็นตัวฉัน” ได้ในที่สุด เพราะทุกสิ่งล้วนเชื่อมโยงถึงกันและกัน ไม่ใช่แค่ตัวเรากับคนรอบตัวเรา แต่ตัวเรากับทุกสิ่งนั่นเอง ที่เชื่อมโยงกันไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง“ความปรารถนาจะพ้นทุกข์ อาจนำความทุกข์ให้ยิ่งเพิ่มพูน ยิ่งอยาก ยิ่งปล่อยวางไม่ได้ ยิ่งต้องการ กลับยิ่งไม่ได้อย่างที่หวัง”คำสอนอันย้อนแย้งนี้ หากพิจารณาให้ดี จะเห็น “ทวิภาวะ” หรือ ความเป็นคู่ในทุกสิ่ง เกิด-ตาย สูง-ต่ำ ดำ-ขาว ดี-ชั่ว ฯลฯ ทั้งหมดล้วนเป็น “มายา” หรือ “สิ่งสมมุติ” ซึ่งเราสร้างขึ้นมาเองทั้งสิ้น การรู้ทันมายา ไม่ใช่การไม่รับรู้ หรือมุ่งทำลายการรับรู้ ซึ่งเกิดจาก ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจของเรา เพราะทั้งหมดต่างทำหน้าที่ของมันอย่างซื่อสัตย์ แต่ตัวเราต่างหากที่ต้อง “รู้ทัน” การเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ของอารมณ์ทั้งปวง เราต่างหากซึ่งต้องรับรู้ความไม่เที่ยงของทุกสิ่งที่เป็นคู่ตรงข้าม โลกธรรม 8 คือ สิ่งที่เราต้องยอมรับความจริง ว่าทุกสิ่งนั้นไม่มีสิ่งใดคงทนถาวรเลยแม้แต่สิ่งเดียว
การยอมรับว่าทุกสิ่ง คือ “มายา” ทำให้เราเห็น “ความจริง” ซึ่งซ่อนอยู่ในมายาเหล่านั้น เมื่อเห็น “ความจริง” เราจึงยอมรับความจริงได้ในที่สุด“เพชร” ที่ตัดทำลาย “มายา” ก็คือ การเห็น “ความจริงแท้แห่งสัจธรรม” นั่นเอง“ความว่าง” ที่พระสุภูติตั้งคำถามถามต่อพระพุทธองค์ คือ ความว่างซึ่งมีอยู่แล้วในตัวเราทุกคน ในตัวเราทุกคนมี “พุทธะ” แต่เรามองไม่เห็น ไม่เชื่อว่าตัวเองมี เพราะถูก “มายา” บดบังจิตที่จะรู้ธรรมนี้
เราไม่จำเป็นต้องสร้าง “พุทธะ” แค่เอา “มายา” ออกไปจากจิต จิตนี้ก็เปี่ยมด้วยการตื่นรู้ในความจริงแห่งชีวิต
มองให้เห็น “ความจริง” แล้วเราจะค้นพบว่า ตัวเรานั่นแหละ มีทั้ง “ความจริง” และ “มายา” อยู่ในตน พบแล้วจะทำอย่างไรกับ “ความจริง” และ “มายา” ก็อยู่ที่การเลือก หากเลือก “มายา” ก็เวียนว่ายตายเกิดต่อไปไม่รู้จบ หากเลือก “ความจริง” เธอย่อมรู้ดีว่าที่สุดแล้ว การไม่เกิด คือ “นิพพาน”
นิพพานอันสงบเย็น ไร้สิ้นมายาทั้งปวง ไม่มีกิเลส ไม่อวิชชา ไม่มีตัวฉัน-ของฉัน ไม่มีสิ่งใดเลย แม้แต่ “ความว่าง” ก็ไม่มีเมื่อไม่มีอะไร ก็ไม่มีอะไรอีกต่อไป เมื่อไม่มีอะไรอีกต่อไป อะไรก็ไม่มี




Create Date : 08 ธันวาคม 2567 |
Last Update : 8 ธันวาคม 2567 4:17:57 น. |
|
10 comments
|
Counter : 658 Pageviews. |
|
 |
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณnonnoiGiwGiw, คุณmultiple, คุณเนินน้ำ, คุณกะริโตะคุง, คุณ**mp5**, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณหอมกร, คุณปรศุราม, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณhaiku, คุณสองแผ่นดิน, คุณSweet_pills |
โดย: multiple วันที่: 8 ธันวาคม 2567 เวลา:5:20:28 น. |
|
|
|
โดย: เนินน้ำ วันที่: 8 ธันวาคม 2567 เวลา:7:46:05 น. |
|
|
|
โดย: กะริโตะคุง วันที่: 8 ธันวาคม 2567 เวลา:8:20:17 น. |
|
|
|
โดย: **mp5** วันที่: 8 ธันวาคม 2567 เวลา:10:48:17 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร วันที่: 8 ธันวาคม 2567 เวลา:19:15:42 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 8 ธันวาคม 2567 เวลา:21:54:58 น. |
|
|
|
โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 8 ธันวาคม 2567 เวลา:23:28:35 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills วันที่: 9 ธันวาคม 2567 เวลา:0:44:29 น. |
|
|
|
| |
นี่พยายามนอนอยู่ แม่ก้อกรนครอกๆอยู่ข้างๆ