ธันวาคม 2567
 
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
8 ธันวาคม 2567

: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - เพชรตัดทำลายมายา :


: เพชรตัดทำลายมายา :
เขียน : ติช นัท ฮันห์
แปล : สดใส ขันติวรพงศ์






‘เพชรตัดทำลายมายา’
คือ หนังสืออรรถาธิบาย ‘วัชรเฉทิกปรัชญาปารมิตาสูตร’
ซึ่งท่านติช นัท ฮันห์ อาจารย์เซนชาวเวียดนามได้อธิบายเนื้อหาของพระสูตรนี้อย่างละเอียด

หัวใจของ ‘เพชรตัดทำลายมายา’ คือ ตัดทำลายความเห็น 4 ประการ
ได้แก่ ความมีตัวตน (self)
ความเป็นมนุษย์ (man)
ความเป็นสิ่งมีชีวิต (living being)
และ การพ้นไปจากการเวียนว่ายของช่วงชีวิต (life span)


เนื้อหาในพระสูตร คือ การถามตอบทางธรรมในเรื่อง
“ความว่าง”
ระหว่างท่านสุภูติ กับ พระพุทธเจ้า
แต่เมื่ออ่านความและคำในพระสูตร เราจะพบการใช้คำที่ย้อนแย้งกันเป็นระยะ ๆ
ดั่งตัวอย่าง เช่น



“ดอกกุหลาบ ไม่ใช่ดอกกุหลาบ นั่นคือ ดอกกุหลาบ”


การปฏิบัติธรรม ก็เพื่อพ้นทุกข์
ทุกข์จากสิ่งใด ?
ทุกข์จากการยึดมั่นถือมั่นในตัวตน

ถ้ายังมี “ตัวฉัน” ก็ยังมี “ของฉัน”
สุขของฉัน ทุกข์ของฉัน รักของฉัน ลูกของฉัน ครอบครัวของฉัน การงานของฉัน
เงินทองของฉัน ร่างกายของฉัน ฯลฯ


“ฉันประกอบด้วย สิ่งที่ไม่ใช่ฉัน ดังนั้น ฉันคือฉัน”

แล้วทำอย่างไร จึงจะพ้นไปจาก “ตัวฉัน” และ “ความเป็นตัวฉัน” ได้ในที่สุด
เพราะทุกสิ่งล้วนเชื่อมโยงถึงกันและกัน
ไม่ใช่แค่ตัวเรากับคนรอบตัวเรา
แต่ตัวเรากับทุกสิ่งนั่นเอง ที่เชื่อมโยงกันไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง



“ความปรารถนาจะพ้นทุกข์
อาจนำความทุกข์ให้ยิ่งเพิ่มพูน
ยิ่งอยาก ยิ่งปล่อยวางไม่ได้
ยิ่งต้องการ กลับยิ่งไม่ได้อย่างที่หวัง”



คำสอนอันย้อนแย้งนี้ หากพิจารณาให้ดี
จะเห็น “ทวิภาวะ” หรือ ความเป็นคู่ในทุกสิ่ง
เกิด-ตาย สูง-ต่ำ ดำ-ขาว ดี-ชั่ว ฯลฯ
ทั้งหมดล้วนเป็น “มายา” หรือ “สิ่งสมมุติ” ซึ่งเราสร้างขึ้นมาเองทั้งสิ้น
การรู้ทันมายา ไม่ใช่การไม่รับรู้ หรือมุ่งทำลายการรับรู้
ซึ่งเกิดจาก ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจของเรา
เพราะทั้งหมดต่างทำหน้าที่ของมันอย่างซื่อสัตย์
แต่ตัวเราต่างหากที่ต้อง “รู้ทัน” การเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ของอารมณ์ทั้งปวง
เราต่างหากซึ่งต้องรับรู้ความไม่เที่ยงของทุกสิ่งที่เป็นคู่ตรงข้าม
โลกธรรม 8 คือ สิ่งที่เราต้องยอมรับความจริง
ว่าทุกสิ่งนั้นไม่มีสิ่งใดคงทนถาวรเลยแม้แต่สิ่งเดียว

การยอมรับว่าทุกสิ่ง คือ “มายา”
ทำให้เราเห็น “ความจริง” ซึ่งซ่อนอยู่ในมายาเหล่านั้น
เมื่อเห็น “ความจริง” เราจึงยอมรับความจริงได้ในที่สุด



“เพชร” ที่ตัดทำลาย “มายา”
ก็คือ การเห็น “ความจริงแท้แห่งสัจธรรม” นั่นเอง



“ความว่าง” ที่พระสุภูติตั้งคำถามถามต่อพระพุทธองค์
คือ ความว่างซึ่งมีอยู่แล้วในตัวเราทุกคน
ในตัวเราทุกคนมี “พุทธะ”
แต่เรามองไม่เห็น ไม่เชื่อว่าตัวเองมี
เพราะถูก “มายา” บดบังจิตที่จะรู้ธรรมนี้

เราไม่จำเป็นต้องสร้าง “พุทธะ”
แค่เอา “มายา” ออกไปจากจิต
จิตนี้ก็เปี่ยมด้วยการตื่นรู้ในความจริงแห่งชีวิต

มองให้เห็น “ความจริง”
แล้วเราจะค้นพบว่า ตัวเรานั่นแหละ มีทั้ง “ความจริง” และ “มายา” อยู่ในตน
พบแล้วจะทำอย่างไรกับ “ความจริง” และ “มายา” ก็อยู่ที่การเลือก
หากเลือก “มายา” ก็เวียนว่ายตายเกิดต่อไปไม่รู้จบ
หากเลือก “ความจริง” เธอย่อมรู้ดีว่าที่สุดแล้ว
การไม่เกิด คือ “นิพพาน

นิพพานอันสงบเย็น ไร้สิ้นมายาทั้งปวง
ไม่มีกิเลส ไม่อวิชชา ไม่มีตัวฉัน-ของฉัน
ไม่มีสิ่งใดเลย แม้แต่ “ความว่าง” ก็ไม่มี


เมื่อไม่มีอะไร ก็ไม่มีอะไรอีกต่อไป
เมื่อไม่มีอะไรอีกต่อไป อะไรก็ไม่มี



















Create Date : 08 ธันวาคม 2567
Last Update : 8 ธันวาคม 2567 4:17:57 น. 10 comments
Counter : 658 Pageviews.  

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณnonnoiGiwGiw, คุณmultiple, คุณเนินน้ำ, คุณกะริโตะคุง, คุณ**mp5**, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณหอมกร, คุณปรศุราม, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณhaiku, คุณสองแผ่นดิน, คุณSweet_pills


 
อยากนอนตื่นสายแต่ร่างกายมันตื่นเองอ่ะพี่
นี่พยายามนอนอยู่ แม่ก้อกรนครอกๆอยู่ข้างๆ


โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 8 ธันวาคม 2567 เวลา:4:48:30 น.  

 
แฮร่ อ่านแล้ว เป็นเรื่องที่ลึกซี้ง และ ต้องตั้งใจทำความเข้าใจอย่างมากเลยนะครับ

เม้นท์บน น้องหนอน หนึ่ง ตื่นมาทำกับข้าวแหงๆ
ส่วนอาจารย์เต๊ะ ตื่นมาตอบเม้นท์เพื่อนๆ เช้าๆสมองปลอดโปร่ง
แบตเต็ม
ถ้าเป็น ตอนเย็น เม้นท์ไม่ค่อยได้ อดข้าวเย็น แบตอ่อนมากเลยเชียวครับ 555



โดย: multiple วันที่: 8 ธันวาคม 2567 เวลา:5:20:28 น.  

 
โอ้โฮ สองคนแรกตื่นแต่เช้าก็เข้าบล็อกแก๊งเลย

คนเรายิ่งมีความอยาก ก็ยิ่งโลภยิ่งมีความทุกข์นะคะ
และบางทีก็แยกแยะไม่ได้ว่าอะไรคือมายา อะไรคือความจริง


โดย: เนินน้ำ วันที่: 8 ธันวาคม 2567 เวลา:7:46:05 น.  

 
สวัสดีครับ
ธรรมวันนี้อธิบายเข้าใจง่ายแต่ทำยากมาก ผมว่าก่อนมาถึงจุดนี้ ต้องปล่อยวางจากทุกสิ่งก่อนเลย ต้องเข้าใจตัวเอง เข้าใจโลกและสิ่งรอบข้าง ปลดความรู้สึกที่มีต่อทุกอย่างทิ้งหมด มีจิตใจที่เบิกบานไร้ทุกข์ก่อน

ด้วยความที่เป็นมนุษย์ ฆารวาสอย่างเราๆก็จะมีอะไรให้ห่วง มีความอยากได้อยากมี มีสิ่งที่ต้องต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอดอยู่ตลอด มันก็เลยยาก...


โดย: กะริโตะคุง วันที่: 8 ธันวาคม 2567 เวลา:8:20:17 น.  

 
แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ


โดย: **mp5** วันที่: 8 ธันวาคม 2567 เวลา:10:48:17 น.  

 
ของคนนี้อ่านแล้วปวดหัวมากคุณก๋า



โดย: หอมกร วันที่: 8 ธันวาคม 2567 เวลา:19:15:42 น.  

 
อ่านแล้วงงๆ ในหลายๆ อันครับ

ผมว่าวันนี้เข้าใจค่อนข้างยากนะ


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 8 ธันวาคม 2567 เวลา:21:54:58 น.  

 
สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

"เพชรตัดทำลายมายา" เพชร เป็นแร่ธาตุที่มีคุณค่าและของที่
แข็งที่สุด คมที่สุด ตัดกระจกได้ ดังนั้น เพชร จึงตัด จึงทำลาย มายา (กิเลส)ได้อย่างแน่นอน จิตเราจึงต้องหมั่นฝึกให้แข็งดั่งเพชร เพื่อคอยตัดกิเลส มายา ทั้งหลายให้ขาดออกไปจากจิตเรา เราจึงจะพ้นทุกข์และหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด (นิพพาน) จ้ะ

โหวดหมวด แนะนำหนังสือ


โดย: อาจารย์สุวิมล วันที่: 8 ธันวาคม 2567 เวลา:22:03:14 น.  

 
สูงสุดสิ้นสุดคือนิพพาน

วันนี้ ค่าฝุ่นไม่เกิน หัดวิ่งเดินขึ้นทางชัน งานวิ่งครั้งหน้ามีขึ้นภูเขา





โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 8 ธันวาคม 2567 เวลา:23:28:35 น.  

 
"ดอกกุหลาบไม่ใช่ดอกกุหลาบ นั่นคือดอกกุหลาบ"
อาจจะลึกซึ้ง รวมถึงความและคำอื่นๆที่อ่านแล้วอาจเข้าไม่ถึง
ขอเลือกอ่านที่คุณก๋าเขียนก่อนค่ะ

ต๋าออกกำลังกายไม่มากอยู่แล้วและเคยหยุดไป
กว่าจะเริ่มใหม่ใช้เวลาค่ะคุณก๋า
วันนี้เดิน 3.52 กม. ถ้าเดินอย่างน้อย 5 วันต่อสัปดาห์ได้จะรู้สึกดีค่ะ

การล้างจานได้ฝึกสติและสมาธิ
ตัวอย่างเมื่อวานเลยค่ะ ล้างเชิงเทียนเป็นแก้วหนา
เผลอคิดเรื่องอื่นแป๊บเดียว หล่นจากมือ ยังดีที่ไม่แตกค่ะ

ึคุณก๋าฝันดีนะคะ



โดย: Sweet_pills วันที่: 9 ธันวาคม 2567 เวลา:0:44:29 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

กะว่าก๋า
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 395 คน [?]




มองฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
หรืออาจไม่เห็นฉัน

ฉันแค่แวะผ่านทางมา
และอาจไม่หวนกลับมาทางนี้อีกแล้ว

เราเคยรู้จักกัน
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

มองดูฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
และฉันอาจมองไม่เห็นเธอ.





[Add กะว่าก๋า's blog to your web]