:: ก๋าราณีตอบคำถามน้องเสือย้อมแมว ::
:: ก๋าราณีตอบคำถามน้องเสือย้อมแมว ::พี่ก๋ารู้วิธีตัดใจจากคนที่เรารักเขาแต่เขาไม่ชอบเราไหมครับ รักคนที่เกลียดเรา ยิ่งรักก็เหมือนหยิบมีดมาแทงตัวเองซ้ำ ๆ พี่ก๋ามีวิธีเร่งลัดไหมครับในการลืมคน ๆ หนึ่งซึ่งเป็นคนที่เราแคร์
คำถามโดย : เสือย้อมแมว
แรกเริ่ม คือ หนอน หนอนตัวน้อยค่อย ๆ เติบโต ค่อย ๆ สร้างรังดักแด้มาห่อหุ้มตัว ใครจะรู้ว่ามันกลัวหรือไม่กลัวเพียงใดภายใต้เปลือกที่ห่อหุ้มอยู่ แต่กลัวหรือไม่กลัว วันหนึ่งมันก็เติบโต วันที่พ้นออกมาจากรัง คือ วันที่เจ็บปวดที่สุดวันหนึ่งของชีวิต ถ้ามีใครไปช่วยแหวกดักแด้ให้มันออกมาง่าย ๆ ความสบายนั้นจะฆ่ามันทันที เพราะช่วงขณะที่มันเจ็บปวดจากการกระเสือกกระสน ขยับเปลือก ขยับปีกอยู่นั้น มันจะแข็งแรงและแกร่งขึ้น ช่วงเวลาที่ต่อสู้กับตัวเองเพื่อมีชีวิตต่อไป จะทำให้หนอนผีเสื้อเติบโต แข็งแรง แต่มันต้องใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี --- เพื่อเติบโต
หลุดจากเปลือกเก่าได้ มันจะนิ่ง รอ ชั่วขณะหนึ่ง ก่อนค่อย ๆ ขยับปีกช้า ๆ และ .....โบยบิน
.............................................
ก่อนความกลัวจะหายไป คนเราต้องเคยกลัวมาก่อน
ก่อนความเจ็บปวดจะหายไป ต้องเคยเศร้าซึมมาก่อน
ก่อนความเสียใจจะหายไป ต้องเคยเจ็บช้ำมาก่อน
ก่อนจะรวย ต้องเคยจนมาก่อน
ก่อนเจอคนที่ใช่ ต้องเจอคนที่ไม่ใช่มาก่อน
ในชีวิตของคนทุกคน ต้องพบผ่านความผิดหวัง ล้มเหลว สูญเสีย เสียใจ ท้อแท้ ผิดพลาด เจอรักที่ไม่ใช่ เจอคนที่ไม่ตอบโจทย์หัวใจ ต้องจากลาคนที่รัก ต้องหักห้ามใจจากความโกรธเกลียด ฯลฯ แล้วยังไง ? อะไรต่อ....
บางเรื่องราวของชีวิต ไม่จำเป็นต้องลืม เก็บไว้เป็นบทเรียนได้ ทำไมผิดพลาด ทำไมล้มเหลว ทำไมรักพัง ทำไมเพื่อนไม่คบ ทำไมจบงานชิ้นนี้ไม่ลง ทำไมปลงไม่ได้สักที ทำไม ?
ตั้งคำถามกับตัวเองเวลาเกิดทุกข์ เกิดปัญหา เกิดอุปสรรค เกิดความท้อแท้หน่ายเนือย นั่งนิ่ง ๆ แล้วลองหาคำตอบ ลองไม่โทษคนอื่น ลองไม่โทษใคร ไม่ต้องโทษตัวเองด้วย แค่ถามตอบตัวเองไปเรื่อย ๆ
ทำไม อะไร อย่างไร ?
ทำไม เพราะอะไร แล้วต้องทำอย่างไร จึงจะไม่ต้องกลับไปสู่วังวนเดิม ๆ ของความทุกข์
ไม่ต้องไปหาความผิด ไม่ต้องไปหาคนผิด มองแค่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทำไม เพราะอะไร แล้วต้องทำอย่างไร ?
ทำไมเขาไม่รักเรา ? เพราะอะไร ? แล้วต้องทำอย่างไรให้เขารัก
ทำไมเขาไม่รักเรา ? เพราะอะไร ? แล้วต้องทำอย่างไรหากเขาไม่รัก
จะรักหรือเลิก ไม่ใช่คำตอบที่แท้จริงหรอกครับ คำตอบที่แท้จริงอยู่ตรงที่ว่า
เราได้เรียนรู้อะไรจากเรื่องราวที่เกิดขึ้นบ้าง
พ้นไปจากความเสียใจ คือ การเติบโต
พ้นไปจากความทุกข์ คือ ความสุข
พ้นไปจากความสูญเสีย คือ การพบคนที่ดีกว่า (หรือสิ่งที่ดีกว่า)
ไม่ต้องไปลืมความเศร้าในวันนี้ด้วยซ้ำ แค่เก็บมันไว้เป็นบทเรียนในวันพรุ่งนี้
เหมือนผีเสื้อที่ขยับปีกตัวเองออกมาจากรัง ขยับชีวิตตัวเองออกจากความเศร้านั้นด้วยตัวเอง นั่งนิ่ง ๆ มองดูอะไรให้ชัด ๆ
จะดีกว่าไหมถ้าความเจ็บในวันนี้ทำให้เราเติบโต แข็งแรง แกร่ง และพร้อมที่จะบิน








Create Date : 02 พฤศจิกายน 2562 |
Last Update : 2 พฤศจิกายน 2562 6:16:36 น. |
|
18 comments
|
Counter : 2789 Pageviews. |
|
 |
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณmultiple, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณRananrin, คุณhaiku, คุณSweet_pills, คุณnonnoiGiwGiw, คุณคนผ่านทางมาเจอ, คุณmcayenne94, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณสองแผ่นดิน |
โดย: Rananrin วันที่: 2 พฤศจิกายน 2562 เวลา:7:59:10 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills วันที่: 2 พฤศจิกายน 2562 เวลา:9:00:37 น. |
|
|
|
โดย: poongie วันที่: 2 พฤศจิกายน 2562 เวลา:11:28:19 น. |
|
|
|
โดย: mcayenne94 วันที่: 2 พฤศจิกายน 2562 เวลา:12:31:36 น. |
|
|
|
โดย: multiple วันที่: 2 พฤศจิกายน 2562 เวลา:13:14:31 น. |
|
|
|
โดย: In the past วันที่: 2 พฤศจิกายน 2562 เวลา:21:20:27 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 2 พฤศจิกายน 2562 เวลา:23:05:07 น. |
|
|
|
โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 3 พฤศจิกายน 2562 เวลา:0:13:19 น. |
|
|
|
| |
แข็งแรง แกร่ง และพร้อมที่จะบิน
กว่าที่จะบินได้ สะบักสะบอมหัวใจสาหัสสากรรจ์เอาเรื่องเลยนะคะ
สวัสดีจ้าคุณก๋า