| No. 1130 เกาะสีชัง ความชอบที่แตกต่าง แต่ลงตัว...? |
|
| ไม่กี่วันมานี้เล่าเรื่อง ไปเที่ยวเกาะสีชัง แอบเล่าเรื่องเจ๊ลาวัลย์เข้าห้องน้ำ |
| ที่บ้านพักแบบบ้าน ๆ นั่งยอง ๆ เจอคลื่นทะเลซัดเข้าฝั่งก็ตรงใต้ถุนบ้านคลื่นซัดกระทุ้งน้ำพร้อมฉี่ย้อนไปถูกก้นเปียกซะ |
| เล่าไปก็ขำหวังนิด ๆ ว่าเจ๊ลาวัลย์คงไม่เข้ามาอ่านเนาะ 555 |
| |
| ความที่คิดว่าเกาะสีชังน่าจะไม่มีอะไรมาก ชอบอิสสระเลยเช่ามอไซค์ขี่เองแบบ เอวอ่อนเอวแข็งคือกลัวรถมอไซค์ล้ม |
| หัวจะทิ่มก้อนหินกับถนนคอนกรีต เพราะไม่ได้ขี่มอไซค์เองเกินกว่า 20 ปี |
| เกาะแห่งนี้แม้จะไม่ได้ไปบ่อยนักแต่ก็ไปหลายครั้ง...ไปกลับแบบสบาย ๆไม่ค้างคืนก็ได้ |
มีคนถามว่ามีที่พักหรูหรือแบบสบาย ๆมีเปล่า ?
|
| มีซิครับ..มีบริการรถมอไซค์ให้เช่าขี่เพื่อนที่เข้ามาอ่าน |
| เอ..เขาให้เช่าแล้วไม่จดหรือไม่เอาบัตรประชาชน/พาสปอร์ตไว้ได้เหรอ คือเพื่อนคนนี้เกรงว่าจะมีคนหัวแหลมนำไปหลบ |
| ในที่ลับตาขนลงเรือข้ามฝั่งไปขายทั้งคันหรือไม่ก็ถอดชิ้นส่วนไปขาย หุ หุ คิดได้ไงเนาะ |
|
| ขี่มอไซค์ไปก็เห็นรีสอร์ท สีเจ็บ ๆ แบบข้างบนนี้หลายหลังเป็นภาพบางส่วน จริงแล้วมีเยอะกว่านี้ไม่ว่ากัน เขามีรสนิยม |
ชอบสีจัดจ้านอาจจะถูกใจหนุ่มสาวที่นั่งทำงานในกรุงเทพ
...
หันไปทางไหนก็เห็น
|
แต่กองเอกสาร..มึดทึม ๆ พอไปเห็นบ้านพักรีสอร์ทสีเจ็บแบบนี้ชอบ อุ้ยน่ารักจัง...บางคนโหตาสว่างเลยหายง่วง
|
| มิได้เข้าไปดูข้างในห้องพักนะครับเลยไม่รู้ว่าข้างในสีโทนอ่อนนุ่มหรือสีเจ็บแบบข้างบน |
|
| หลังจากขี่มอเตอร์ไซค์สีชมพูหวานแหว๋วเข้าวังคือขี่ออกจากท่าเทียบเรือก็เลี้ยวซ้ายไปเรื่อย ๆ ไม่ไกลเลยเลาะริมฝั่งทะเล |
เห็นอาคารสวยแบบนี้ถอดรองเท้าเข้าไปดู
|
| ต้องบอกว่าร่มเย็นสบายตา..ในการมองผนังหน้าต่าง |
| อยู่ข้างบนเรือนมองลงไปเห็นใบไม้สีเขียวคนเดินไปมาดูมีความสุขจากการได้มาเยือน |
พระจุฑาธุชราชสถาน
|
เป็นความงดงามที่ลงตัวให้สีขาวตัดกับสีน่ำตาลเข้มของพื้นไม้
|
เข้าไปดูข้างในเรียกว่าสวยเรียบกริ๊บก็ว่าได้
|
ภาพข้างบนเป็นเรือนพักใช้สีขาวกับสีเขียวเหมาะสำหรับภูมิประเทศ ร้อนชื้นดูทั่วแล้วก็ลงบันใดหน้าเรือนพัก
....
.
|
| เห็นเนินสูงมีต้นไม้เยอะน่าจะมีอะไรดู |
|
| นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่มักจะไม่เดินขึ้นเนินข้างบนเพราะไม่คิดว่าจะมีของสวยงาม งั้นเดินไปดูใกล้เนินมีต้นมะขามยืนรอ |
ผู้มาเยือนต้นมะขามอายุมากแล้วกิ่งสาขาของต้นทอดยาวออกไปทางขวา สันนิษฐานไว้ก่อน
|
| ว่าสมัยก่อนพื้นที่ด้านขวานี้โล่งมีแดดเขาเลยยื่นกิ่งออกมารับแสงแดดเพื่อปรุงแร่ธาตุในดินให้เป็นอาหาร |
| ทางเดินไม่สูงเป็นเพียงเนินดินเดินได้สบายร่มรื่นเย็นสบายมีต้นไม้อายุเยอะมากทอดกิ่งต้อนรับผู้มาเยือนหรืออาจจะ |
เหนื่อยล้าเพราะอายุมากไม่รู้ซินะ ห หุ
|
ระยะทางเดินเพียง 100 กว่าเมตรสั้น ๆ ก็ถึงอาคารชั้นเดียวเป็นที่ต้อนรับนักท่องเที่ยวมีเจ้าหน้าที่คอยต้อนรับ
|
ข้าง ๆ เรือนพักมีต้นไม้ขึ้นแสงแดดส่องเป็นลำสู่ดินสวย
....
|
| กลางเรือนพักด้านบนเป็นโดมกลมสวย |
| ได้พูดคุยกับ เจ้าหน้าที่หญิงเธอตอบคำถามที่เราสงสัยได้ชัดเจนมองไปด้านขวามือสู่ทะเลเห็นต้นไม้ใหญ่น่าสนใจ |
เดินไปไม่ถึง 50 ก้าว ก็ถึงแล้วมองไปอีกทางถ้านักเล่นต้นไม้คงใช้คำว่า ฟอร์ม มั้งดูซิครับ
|
| ถ้ามองลอดทะลุได้จะเป็นทะเลกั้นระหว่างเกาะสีชังกับตัวอำเภอศรีราชา |
ได้สอบถามเจ้าหน้าที่ถึงอายุไม่ใช่อายุสาวล่ำบึกคนเดินข้างบน
|
| ได้ความว่าต้นลั่นทมอายุกว่า 130 ปี |
ใกล้กันมีเรือน รับรองโบราณที่ทางการได้เก็บรักษาทนุบำรุงสวยเดินเข้าไปร่มรื่นเย็นสบาย
|
เรือนรับรองนี้เป็นเรือนชั้นเดียวยกสูงจากพื้นประมาณ 80 เซ็นติเมตร
|
| ยืนถ่ายภาพแล้วมองไปข้างบนที่ระเบียบเห็นการออกแบบ การเข้าไม้ สวย เรียบร้อยมากด้านหลังมีเรือนทาสีขาวนวล |
ปนเขียวไม่ได้เดินไปดูเพราะเขาปิดไว้สันนิษฐานก่อนว่าเป็นห้องครัวหรือไม่ก็ห้องน้ำแต่สงสัยอีกแหละว่า
 |
ทำไมไม่มีช่องลมระบายควันหรืออากาศ |
ระหว่างที่อยู่บริเวณเรือนรับรองร่มเย็นแม้จะไม่มีลมพัดก็ตาม แต่มองทะเลไม่เห็นต้นไม้บัง
|
เลยอยากจะดูให้ไกลสุดลูกหูลูกตาดูป้ายชี้ทางว่าไปดูจุดชมวิวประมาณครึ่ง กม. เดินไหวอยู่แล้วเอาไว้ค่อยไป
|
| เริ่มหิวอาหารเที่ยงแล้วขี่รถย้อนกลับดีกว่า ขี่มาที่ร้านลุงวิดตามภาพข้างล่าง |
|
| ไปแถวร้านลุงวิดลุงแกเป็นชาวต่างชาติได้ภรรเมียคนไทยชื่อเดวิดเราสองคนเห็นคน |
เยอะขี้เกียจรอ(ภาพข้างบนซ้ายมือร้านลุงวิด) เลยแวะทานข้าวร้านทั่ว ๆ ไปแทน
|
| เลยขี่เลยไปอีก 100 เมตร เป็นร้านอาหารธรรมดาดูน่าจะสบายด้านหลังร้านมีบ้านพักตากอากาศสีแสบเช่นแดงชมพูน้ำเงิน |
| ปลูกอยู่บนเนินไม่รู้เป็นไงเห็นบ้านสีแสบไม่ถ่ายภาพมาเฉยเลย |
| สั่งอาหาร มากินกัน 2 คน ผมสั่งผัดสิ้นคิดหมูสับใส่พริกติ๊ดเดียว คนร้บออเดอร์ตะโกนบอกคนครัว ใส่พริกเม็ดเดียว 555 |
ลูกสาวแม่ยายสั่งข้าวผัดรอไม่นานอาหารก็มารสชาดงั้น ๆ แหละครับ
|
| พอไหว.... เห็นไอติมแบบหวานเย็น อยู่ในตู้ น่าจะอร่อย |
| เป็นไอติมแบบชาวบ้านกัดกินไปอืม ๆอร่อยดีคงจะแพงกว่ากท.หน่อยน่าจะแท่งละ 15 บาทต่างคนต่างกินแล้วติดใจ |
เลยกินไปคนละ 2 แท่ง เจ้าของร้านเห็นก็อมยิ้ม...
|
| พอเรียกคิดเงินค่าข้าว 2 จาน 100 บาทค่าเป๊บซี่ 15 บาท ส่วนไอติมอุแม่เจ้าแท่งละ 25 บาท 100 บาทรวมค่าอาหาร 215 บาท |
| เสร็จแล้วก็ขี่มอเตอร์ไซค์ไปเที่ยวหาดทรายถ่ำเขาพังลำบากตอนขี่ลงเนินเขามันหัก |
| ศอกลง เสียว...มาก แต่เห็นหาดแล้ว โอเคเลย.... |
| ชมวิว แล้วค่อย ๆ เร่งเครื่องมอเตอร์ไซค์ไปต่อทางไปปารีฮัทแต่ถนนทางเข้าปารีฮัทเป็นดินไม่ค่อยเรียบ(ตอนนั้น) |
| เลยไม่ได้เข้าไปอีกอย่างไม่ได้ตั้งใจไปพักนี่นา อ้าวไปเพื่อน ๆ เมื่อยสายตาไว้เล่าต่อครับ... |
| |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ (re 410/1,254) |
| st ผู้เข้าชม 2,362,632. |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์/ทิ้งร่องรอยนิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ |
| |
| Diarist |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
