:: ก๋าราณีตอบคำถามคุณคล้ายดาว :: :: ก๋าราณีตอบคำถามคุณคล้ายดาว :: ฉันเป็นคนหนึ่งที่อยากวิ่งไล่ตามความฝัน อยากไปทำงานที่ชอบ แต่บางครั้งสิ่งที่เราคิดกับสิ่งที่เราต้องทำในปัจจุบัน มันก็เป็นแค่จินตนาการในฝัน คุณก๋าว่าถ้าฉันไปวิ่งไล่ตามฝัน แล้วโยนความรับผิดชอบของครอบครัวทิ้งไปนี่ ฉันจะบาปมั้ยคะ? แล้วคุณก๋าล่ะคะ พอใจมั้ย กับสิ่งที่คุณทำอยู่ ณ ปัจจุบัน? คำถามโดย : คล้ายดาว วันที่ : 1 ธันวาคม 2553 เวลา : 23:38:56 น. ผมเคยฝันอยากเป็นครู ตั้งใจมาก ยอมเรียนเจ็ดปีเพื่อจะเป็นครู เรียนจบ...ผมกลับมาที่เชียงใหม่ ทำงานเป็นสถาปนิก 1 เดือน แล้วพ่อก็บอกผมว่า มาช่วยงานที่ร้านด้วยเพราะไม่มีใครช่วย ตอนที่ผมไปขอลาออกกับเจ้านาย ท่านงงมาก รีบถามว่าผมมีปัญหาอะไรกับงานหรือเปล่า ? ผมตอบท่านว่า “เปล่าครับ แต่พ่อไม่มีใครช่วย” ผมอธิบายเหตุผลให้เจ้านายทราบ ท่านรับฟังอย่างเข้าใจ ก่อนพูดประโยคที่ผมไม่เคยลืมว่า “พี่เชื่อว่าเธอต้องทำได้ดีแน่นอน” นั่นเป็นการเลือก "หน้าที่" ก่อนเลือก "ความฝัน" ผมเลือกงานที่ร้านเพราะผมเป็นลูกที่ต้องช่วยพ่อทำงาน เป็นหน้าที่ของความเป็นลูก งานที่ร้านหนักมากนะครับ 2 ปีแรกผมไม่เคยหยุดงานเลยแม้แต่วันเดียว วันที่ผมไม่ได้ไปทำงานคือสองวันที่ผมป่วยหนักจนลุกไม่ไหว ผมมีปัญหาในการปรับตัวมากพอสมควร นี่คืองานที่ผมไม่เคยคิดจะทำ ไม่ได้ทำในสิ่งที่เรียน ไม่ได้เป็นในสิ่งที่หวัง ผมทำงานแบบไม่มีความสุขประมาณ 4 ปีเห็นจะได้ งานไม่สนุก คนร่วมงานไม่เป็นไปอย่างที่คาดหวัง ตื่นเช้ามาไม่อยากลุกไปทำงาน แต่ที่สุดแล้ว วันหนึ่งผมเกิดรู้ขึ้นมาได้เองว่า ถ้ายังปล่อยชีวิตให้คิดแบบนี้ไปเรื่อยๆ เราคงกลายเป็นคนที่ทุกข์หนักไปตลอดชีวิตแน่ๆ เพราะจะไปเป็นครูคงไม่มีทางแล้ว ผมเลยลองเปลี่ยนความคิดของตัวเองว่า เราจะมีความสุขจากสิ่งที่เราไม่อยากทำได้บ้างไหม แรกๆที่คิดแบบนี้ยังแอบด่าตัวเองว่าบ้าเลย ทั้งๆที่เกลียดงานที่ตัวเองทำ... ทำไมต้องเสแสร้งว่ารักมัน แต่เมื่อค่อยๆเปลี่ยนความคิดไปเรื่อยๆ วันหนึ่งผมจึงได้รู้ว่างานที่เราทำกับครอบครัว มันไม่ได้เลวร้ายอะไรเลย แต่ที่เราไม่มีความสุขกับมัน เพราะเราไม่มีความสุขกับตัวเองต่างหาก เหมือนกับเราใส่แว่นสีแดง มองอะไรก็เห็นเป็นสีแดง ต่อให้แหงนหน้ามองฟ้า ท้องฟ้าก็เป็นสีแดงอยู่ดี ผมเลยลองถอดแว่นสีแดงออก แล้วมองพระอาทิตย์ตาเปล่าดู ถ้าไม่มีโอกาสได้ทำในสิ่งที่รัก ก็จงรักในสิ่งที่เราทำ ฟังดูง่าย แต่ทำยากมากเลยนะครับ... กรณีของผมกับคุณคล้ายดาวเงื่อนไขคงไม่เหมือนกัน ดังนั้นผมคงตอบไม่ได้ว่าคุณควรทำหรือไม่ควรทำงานที่บ้าน บาปหรือเปล่า ? บาปคืออะไร ? บาปคือความทุกข์ที่เราจงใจทำอย่างตั้งใจ ความทุกข์คือสิ่งไม่เป็นไปอย่างที่เราพึงพอใจ ถ้าสิ่งที่ทำแล้วคุณทุกข์ คนรอบข้างทุกข์ แต่เป็นสิ่งที่คุณไม่ได้ตั้งใจทำให้ใครทุกข์ใจจริงๆ ผมว่าไม่บาปหรอกครับ มันแค่อาจเป็นสิ่งที่ทุกคนยอมรับได้ยากเท่านั้นเอง ผมอยู่ร้านมา 14 ปี 4 ปีแรกทุกข์มาก 10 ปีหลังค่อยๆลดความทุกข์ลง กลายเป็น 10 ปีที่ผมได้รู้ว่างานที่ตัวเองทำอยู่นั้นดีเยี่ยมเพียงใด มีเวลาเลี้ยงลูกทั้งวัน มีเวลาเล่นบล็อก งานที่ทำอยู่ก็คล่องมือหมดแล้ว แค่คอยแก้ไขปัญหานิดๆหน่อยๆที่เกิดขึ้นเท่านั้น ผมรู้สึกพอใจกับชีวิตตัวเองในตอนนี้มาก ไม่ใช่เพราะชีวิตมันเป็นอย่างที่ผมต้องการ แต่ผมต่างหากที่ยอมรับชีวิตได้ว่ามันจะต้องเป็นอย่างนี้ เป็นอย่างที่มันเป็นจริงๆ ไม่ใช่เป็นอย่างที่เราอยากให้มันเป็น   Create Date : 14 มีนาคม 2554 124 comments Last Update : 14 มีนาคม 2554 4:49:52 น. Counter : 1077 Pageviews. Share Tweet

เจิมนะ(คิดว่า)   โดย: นอนเอาเฮงก่อนเน้อ (prunelle la belle femme ) 14 มีนาคม 2554 4:56:16 น.

วันนี้เป็นคำถามที่ดีมาก และคนตอบก็ตอบได้ดีเช่นกัน อยากให้หลานชายเค็งมาอ่านบ้างจัง แต่ว่าไม่ได้ ให้มานอ่าน มานก็คงจะคิดไม่ได้เหมือนคุณก๋า ทุก ๆ บ้าน ทุก ๆ คน ล้วนมีปัญหาทั้งสิ้นเนอะ ไปดีกว่ารู้จักเครียดค่า อ้อ ขอให้มีความสุขกับวันจ. วันทำงานของวันแรกนะค่า   โดย: ลงสะพาน...เลี้ยวขวา 14 มีนาคม 2554 5:09:52 น.

โดย: หัวเหม่งคุง 14 มีนาคม 2554 5:20:02 น.

สวัสดีค่ะ พี่ก๋า มาดาม แลกหมิง หมิง ขอบคุณคำถามน่าคิด และคำตอบดี ๆ ๆจากพี่ก๋าค่ะ คนเราเมื่อมีปัญหา และมีผู้ช่วยหาทางออกให้แบบนี้ คงทำให้คุณคล้ายดาว สบายใจขึ้นมากทีเดียวค่ะ เพราะ ก้อยก็เคยได้รับคำตอบดี ๆ จากพี่ก๋า นี่เอง ถึงได้รู้ดีทีเดียว   โดย: Gunpung 14 มีนาคม 2554 5:27:12 น.

เห็นรูปหมิง หมิง แล้วนึกได้ ตกลงได้เข้าเรียนหรือยังค่า   โดย: ลงสะพาน...เลี้ยวขวา 14 มีนาคม 2554 5:31:08 น.

ทุกคนมีความฝัน อยู่ที่ว่าใครจะทำฝันนั้นให้เป็นจริง แม้ไม่เป็นจริงตามฝัน แต่ก็ใช่ว่าชีวิตจะสิ้นสุด โลกใบนี้ยังมีอะไรใ้ห้เราได้เห็นเสมอ   โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว 14 มีนาคม 2554 5:59:48 น.

ทักทายสวัสดีกับคุณก๋ายามเช้าๆ ครับ หลายคนเป็นไปได้ยากๆ กับความฝัน จากการร่ำเรรียน และตามฝันที่สำเร็จนั้นได้ ปัญหาที่แตกต่างกันในแต่ละคน แต่ละครอบครัว ยากที่จะนำมาเปรีียบเทีียบ เทียบเคียงกันจริงๆ เชื่อว่าคุณคล้ายดาวได้อ่านก๋าราณีตอบคำถามแล้ว คงมีคำตอบอยู่ในใจนะครับ   โดย: ถปรร 14 มีนาคม 2554 6:56:15 น.

นาน ๆ ฟังเพลงสากล เปลี่ยนอรรถรสในเสียงดนตรีค่ะคุณก๋า   โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว 14 มีนาคม 2554 7:02:39 น.

ชอบทั้งคำถาม คำตอบเลย ก๋าราณีไม่เคยทำให้ผิดหวังสักครั้งเลย มีคนมากมายนะคะที่ไม่สมหวังกับความฝัน ไม่สามารถไปตามความฝันได้ แต่ .. ประสบความสำเร็จในชีวิตได้อย่างงดงาม   โดย: d__d (มัชชาร ) 14 มีนาคม 2554 7:05:02 น.

อรุณสวัสดิ์ครับคุณก๋า   โดย: panwat 14 มีนาคม 2554 7:14:34 น.

อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณก๋า มีความสุขมากๆนะคะ   โดย: โตเหมี่ยว 14 มีนาคม 2554 7:17:27 น.

ม้อนิ่งๆๆค่ะพี่ก๋า   โดย: kwan_3023 14 มีนาคม 2554 7:24:29 น.

ใช่ครับ ฟังดูง่าย แต่ทำยากมากเลยนะครับ   โดย: คนเคยผ่านมหาสมุทร 14 มีนาคม 2554 7:44:54 น.

ทักทายตอนเช้าจ้า เช้านี้ครึ้มมากจ้า คล้ายฝนจะตกเลย   โดย: tong-crochet 14 มีนาคม 2554 7:45:57 น.

บางครั้งความจริงกับความฝันย่อมเดินสวนทางกันเสมอ แต่เราต้องอยู่กับความเป็นจริง ฉะนั้น...ต้องทำใจให้รักความเป็นจริงที่เป็นอยู่ ทักทายเช้าวันจันทร์ค่ะพี่ก๋า   โดย: fonrin 14 มีนาคม 2554 7:50:20 น.

สวัสดีเช้าวันจันทร์ค่ะ เมื่อวานพาเด็กๆไปอ่านหนังสือ ปล่อยให้อ่านเท่าทีอ่านจนพอใจ ออกจากร้านจึงถามพนักงาน ว่าหมื่นตาอยู่ตรงไหน ไปถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐาน จะส่งทางอีเมล์ตามที่มีในหนังสือนะคะ เหลือสองเล่มสุดท้านในซีเอ็ดพัทยาบีช ลูกถามว่าแม่ซื้อให้ใคร บอกไปว่าแม่มีลูกสองคน ให้ลูกอ่านเป็นภูมิคุ้มกัน ซื้อธนาคารความสุขมาด้วย จะได้แบ่งกันอ่านให้ทั่วถึง รวมทั้งคนซื้อก็ต้องอ่านค่ะ กี่รอบกี่รอบก็ต้องอ่าน :):) ขอบคุณที่มีบทความดีดีให้อ่าน ขอบคุณที่ที่ทำงานที่มีตังให้ไปซื้อหนังสือดีดี ขอบคุณคณก๋าที่แบ่งปันประสบการณ์ ให้ทุกท่านรักในงานที่ทำ......   โดย: A IP: 182.53.251.75 14 มีนาคม 2554 8:01:17 น.

แวะมาอ่านข้อคิด...ก่อนทำงาน.... ยังไม่ตาย.... หัวใจก็ยังไม่หยุดฝัน....   โดย: Calla Lily 14 มีนาคม 2554 8:02:50 น.

ได้ใจครับ.... ช่วงนี้ผมก็วนเวียนกับความทุกข์ใจไม่น้อยเลย....เห้อ...พยายามอยู่กับสิ่งที่ไม่ชอบ ไม่อยากเป็นให้ได้ครับ   โดย: สิงห์นครพิงค์ 14 มีนาคม 2554 8:03:24 น.

เป็นไปได้ยากที่ฝันกะความจริงจะเหมือนกัน ชอบที่คุณกำเขียนจัง บางครั้งเราเองก็เหมือนนั่งอยู่ในความฝัน เชื่อมั้ยคะว่าเราไม่กล้าบอกใครว่าทำอะไรอยู่นอกจากเลี้ยงลูกและกรีดยาง ไม่กล้าบอกใครที่นี่ว่าหนังสือนิยายเล่มเล็กนั่นเราเขียน กลัวเขาไม่เชื่อและหาว่าโม้ ส่วนหนึ่งเขาคิดว่าคนเขียนหนังสือต้อ0ดีก่านี้ติดภาพคุณทมยันตีกันหมด ส่วนใหญ่คนที่นี่จะรู้้จากพี่สาวชะมากกา่า อ้อลืมบอกว่าหนั0สือที่เขียนนี่เป็นนิยายน้ำเน่าาคะ แบบที่เคยแปะในบล6อกแหละ อ่านง่ายใช้เวลาไม่นานแต่ตอนเขียนหลายวันเหมือนกัน   โดย: แม่อาเดียว IP: 115.67.226.139 14 มีนาคม 2554 8:04:26 น.

รออ่านทุกคำถาม-ทุกคำตอบเลยค่ะ เพราะทุกอย่างล้วนแต่ให้แง่คิด มากๆๆๆเลยค่ะ ชอบจริง จิ๊งง งง ง เวลาก๋าราณีปรากฏตัว   โดย: d__d (มัชชาร ) 14 มีนาคม 2554 8:11:12 น.

เมื่อไม่มีโอกาสทำสิ่งที่เรารัก ก็จงรักสิ่งที่เราทำ คติดีมากๆ เลยค่ะ ว้นนัองหมิง หมิง น่ารักค่ะ   โดย: newyorknurse (newyorknurse ) 14 มีนาคม 2554 8:11:51 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ก๋า ติดไว้ก่อนนะครับเดี๋ยวกลับมาอ่านวันนี้ยุ่งแต่เช้าเลย   โดย: raknakubkondee 14 มีนาคม 2554 8:13:37 น.

ที่ยากที่สุดก็คือใจเรานี่แหล่ะครับ แค่ให้มันไม่ฟุ้ง สัก 10 นาที ยังไม่ค่อยสำเร็จเลยครับ   โดย: คนเคยผ่านมหาสมุทร 14 มีนาคม 2554 8:15:49 น.

สวัสดีครับคุณ A ขอบคุณมากนะครับคุณ A ที่ช่วยอุดหนุนหมื่นตา หวังว่าน้องคงได้รับประโยชน์จากการอ่านหมื่นตาไม่มากก็น้อยนะครับ เล่มสองผมพยายามเขียนให้อ่านง่ายขึ้น เล่มสามอาจจะกลับมาเขียนให้อ่านแล้วงงมากขึ้นบ้างครับ 555 ผมคิดว่าอะไรที่อ่านแล้วไม่เข้าใจทั้งหมด ก้เป็นความท้าทมายของคนอ่านเหมือนกันนะครับ คือได้อ่าน ได้คิด ได้สนุกกับการตีความ... แต่ผมก็ยังไม่คิดเริ่มต้นเขียนหมื่นตา 3 เลยล่ะครับ   โดย: กะว่าก๋า 14 มีนาคม 2554 8:18:34 น.

สวัสดีค่ะ หลายคนคงเคยเป็นอย่างข้างบนแน่ๆเราก็เป็น ยังไม่รู้ด้วยว่าตอนนี้ตัวเองชอบอะไรบ้าง กำลังจะเปลี่ยนงานค่ะ อาทิตย์หน้านี้แล้ว ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง อยากลองหาประสบการณ์ใหม่ดู   โดย: sonshy 14 มีนาคม 2554 8:19:10 น.

ดี.อัพบล็อกน้อยลงค่ะั ส่วนนึงคือทำบล็อกยากขึ้นด้วย แต่ละบล็อกจะใช้เวลาในการทำมากขึ้น ต้องหาข้อมูลมากขึ้น พอทำเสร็จเลยปล่อยไว้หลายวันค่ะ มันเหนื่อย อิอิ แต่ถ้ามีเวลา บล็อกเรื่อยเปื่อยก็ยังมีอยู่นะคะ ไม่งั้น .. ไม่ใช่ดีดีแน่เลย   โดย: d__d (มัชชาร ) 14 มีนาคม 2554 8:31:33 น.

บางทีคนเราก็มักจะฝืนทำในสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบค่ะ ด้วยเหตุผลที่จำเป็น   โดย: maistyle 14 มีนาคม 2554 8:35:35 น.

โอพี่ตื่นเต้นดัวยเลย พี่จำได้ว้นแรกลูกคนโตไปโรงเรียน พีตี่นเต้นมาก หมิง หมิง คงงง อยู่ อีกสองสามว้น มีเพื่อนคงสนุกนะ :)   โดย: newyorknurse (newyorknurse ) 14 มีนาคม 2554 8:37:19 น.

สวัสดีวันจันทร์คะพีก๋า ฝนหยุดตกหรือยังคะ   โดย: sawkitty 14 มีนาคม 2554 8:56:25 น.

อรุณสวัสดิ์นะครับพี่ก๋า ^^   โดย: พระจันทร์ของขวัญ (Great_opal ) 14 มีนาคม 2554 9:13:08 น.

แค่รักทุกนาทีของชีวิต ไม่ว่าจะทำอะไร ... มันก็สามารถทำได้ด้วยความเต็มของใจนะคะ ใจที่เต็มแล้ว อยู่ตรงไหนก็สุข ทำอะไรก็สุข ... หนูคิดงี้นะคะ   โดย: ดวงลดา 14 มีนาคม 2554 9:16:09 น.

เวลาเราทำงาน เราแบ่งเป็นสองส่วนใหญ่ๆค่ะ อย่างแรก ทำเพื่อหล่อเลี้ยงชีวิต อีกอย่างทำเพื่อหล่อเลี้ยงจิตใจ ( do job for the future, the other for leisure) เราเป็นอีกคนที่ทำตามฝันไม่ได้ แต่เราก็แปลงมันมาเป็นงานอดิเรก และฝันถึงมันบ่อยๆ บางทีการที่เราไม่ได้ทำตามฝันเสียงทั้งหมด ก็เป็นส่วนดีให้แต่ละวันมีความหวัง เพราะไม่แน่หรอกว่า ถ้าเรากระโจนไปหาความฝันจริงๆ แล้วปรากฏว่าเราผิดหวัง เราจะเหลืออะไรไว้ฝัน จริงไหมคะ   โดย: Love At First Click 14 มีนาคม 2554 9:31:48 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ก๋า คิดถึงหมิงหมิงคุง ครับ เดี๋ยวเร็วๆ นี้ไปเชียงใหม่อีกดีกว่า และจะให้ป้าคล้ายดาว ทำคุ๊กกี๊ไปฝากด้วย ส่วนพี่ดอยทำหน้าที่เป็นคนส่งให้ 5555++ ชอบคำตอบทุกคำตอบที่พี่ก๋าตอบน้องมากเลยครับ ขอบคุณครับพี่ เป็นสิ่งดีๆ ที่ผมเองก็ได้รับการแบ่งปันด้วย   โดย: กลิ่นดอย 14 มีนาคม 2554 9:32:34 น.

สวัสดียามสายค่ะ ขอบคูณนะคะที่แวะมาทักทายบ่อยๆ ตอนที่ไม่อยุ่บ้าน วันนี้เน็ตเน่าแต่เช้าเลยค่ะ   โดย: Inki 14 มีนาคม 2554 9:45:39 น.

มาสวัสดีนิชคุณยามเช้า..   โดย: โจนบ้ากับป้าแก่ๆ 14 มีนาคม 2554 9:45:40 น.

คำถามของน้องเจสดีมากครับ คนตอบก็เทพพอๆกัน ตอบได้แจ้งกระจ่างสว่างดี ตอนก้มหน้าก้มตาตอบ มีแววว่าต้องหล่อกว่าโดมแน่นอน 555   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 14 มีนาคม 2554 9:46:12 น.

เราเคยอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง ที่บอกว่า มีบางสิ่งบางอย่างสำคัญไม่น้อยไปกว่าความรัก เช่นกันค่ะ สำหรับเรา บางอย่าง ก็ควรค่าแก่การเสียสละความฝันเช่นกัน เพียงแต่..เราอาจจะต้องหาความสุขจากสิ่งที่มีให้ได้น่ะ..นะคะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 14 มีนาคม 2554 9:46:33 น.

สวัสดียามเช้าครับ คุณก๋า มาดาม น้องหมิง หมิง ครอบครัว บุพการี หลายคนทิ้งครอบครัว ทิ้งบุพการี เพื่อไปตามฝัน ในครอบครัว ใครครับ ถ้าไม่ใช่พ่อ แม่ ที่ชราลงทุกวัน .. แค่หน้าที่ ความก้าวหน้าในการทำงาน เป็นคนใหญ่คนโต คือ ความฝันของคุณ แต่ จิตใจของพ่อ แม่ มีใครคิดถึงบ้างครับ ถ้าเคยอ่านข่าวผ่านตา จากหน้าหนังสือพิมพ์ สองตายายอยู่เพียงลำพัง ไร้ญาติเหลียวแล พอหนังสือพิมพ์ลงข่าว ลูกๆ(เป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่)ออกมาแก้ข่าว ไม่ได้ทิ้งพ่อแม่ แต่ส่งเสียเงินประจำ จิตใจของพ่อแม่ กับ เงินส่งประจำ ความสุขของพ่อแม่ กับ ความสุขของลูก(ล่าความฝัน) บาป หรือ ไม่บาป ... กตัญญู คำๆ นี้ควรอยู่ในหัวใจลูกทุกคน ...   โดย: เศษเสี้ยว 14 มีนาคม 2554 9:48:27 น.

ไม่หยุดเขียนหรอกคะ จนกว่าเขาบอกว่าให้หยุดเขียน แต่ก็คงไม่หยุด ก็คงเขียนไปเรื่อย ๆ แหละไม่มีใครอ่านก็ใส่สมุดไว้เก็บ ..น้องเล็กและคุณกำ เหมือนกันตรงที่ งานที่ทำ ไม่ได้เรียนมา สักนิด แ่ต่ ใช้ประสบการณ์และสมองล้วน ๆ ในการเผชิญหน้ากับมัน ... ไม่ได้ชมนะตัวเอง แต่เก่งจัง..   โดย: ปันฝัน 14 มีนาคม 2554 9:48:35 น.

ทักทายวันทำงานค่ะพี่ก๋า   โดย: Summer Flower 14 มีนาคม 2554 9:57:30 น.

สวัสดีค่ะคุณกะว่าก๋า กิ่งมาอ่านข้อความที่คุณตอบคุณคล้ายดาวแล้วก็เห็นด้วยค่ะ เพราะบางทีสิ่งที่เราคิดฝันและอยากเป็น ก็จะเป็นไม่ได้ดั่งที่เราคิด เราฝันและอยากเป็น กิ่งเองก็เช่นกันเรียนมาบางทีเราชอบที่จะสอนในวิชาที่เราชอบแต่ก็ทำไม่ได้เพราะต้องสอนตามตารางวิชาที่ทางฝ่ายวิชาการเค้าจัดให้บางครั้งก็เป็นวิชาใหมซึ่งเราก็ต้องเตรียมใหม่ศึกษาใหม่ให้คล่องเพื่อนำมาสอนเด็กๆได้อย่างไม่ขัดเขิน อะไรก็ตามในโลกนี้น้อยคนนักที่จะได้สมปรารถนาที่ตนเองต้องการนะคะ ฉะนั้นเราจึงต้องทำใจยอมรับกับสิ่งที่ได้และเป็นจริงๆค่ะ น้องหมิงหมิงน่ารักนะคะโตเร็วจริงๆค่ะจะเป็นหนุ่มแล้ว ขอให้ครอบครัวกะว่าก๋ามีความสุขทุกวันนะคะ   โดย: กิ่งฟ้า 14 มีนาคม 2554 10:06:58 น.

หวัดดีครับพี่ก๋า ผมเชื่อว่าคุณคล้ายดาวคงพอใจในคำตอบนี้มากๆเลยครับ เป็นกำลังใจให้คุณคล้ายดาวอีกแรงหนึ่ง ผมก็เป็นอีกคนนึงที่มีโอกาสทำตามฝัน ผมคงไม่ปล่อยมันให้หลุดมือไปแน่นอนครับ   โดย: biomechanic 14 มีนาคม 2554 10:11:39 น.

สวัสดีเจ้า อ้ายก๋า น้องหมิงหมิงสบายดีก่อเจ้า อรหายไปเมินเลย แล้วก่อท่าจะบ่ได้อัพบล็อกแหมเมิน แต่ว่างเมื่อใดจะแวะมาแอ่วหาแน่นอนเจ้า ฮักในสิ่งตี้ทำ ก่อท่าจะคล้ายๆ กับจงพอใจในสิ่งที่ตนมีอยู่เนาะ มีเต้าใดก่ออยู่หื้อมีสุขหื้อได้ แต่ท้ายสุดแล้ว ความฝันคนเฮามันมีได้เรื่อยๆ บ่สิ้นสุด ต้องหยุดด้วยความกตัญญู อิอิ ว่าไปเรื่อยแล้วนะเจ้า ไปก่อนแล้ว   โดย: thaispicy 14 มีนาคม 2554 10:19:01 น.

ตามฝัน ก็ดีนะคะ ดีกว่า ไม่มีอะไรให้เราฝัน   โดย: I_sabai 14 มีนาคม 2554 10:32:53 น.

สวัสดีตอนสายๆเจ้า วันนี้เชียงใหม่ครื้มๆ ไม่รู้เพราะหมอกฝนหรือหมอกควันกันแน่ แยกไม่ค่อยจาออก ^ ^   โดย: แดนนี่ บอย 14 มีนาคม 2554 10:34:30 น.

ดีจ้าน้องก๋า สารภาพบาปก่อนอ้ะ พี่เปิดบ้านน้องก๋าตั้งแต่วันเสาร์ละ แต่มัวโอ้เอ้ไปโอ้เอ้มา กลับมาบ้านน้องก๋าอีกทีก็ตี1 ไม่ไหวนอนดีกว่า พอวันอาทิตย์ก็กะว่าจะแวะมาตอบเม้นท์ซะหน่อย เจอมารผจญเป็นไข้ นอนอึดมันทั้งวัน ไม่อยากโงหัว เรื่องของเรื่องแบบว่าถ้าพี่จะแวะไปบ้านใครแปลว่าต้องมีสติมากพอที่จะอ่านบล็อกของเพื่อนทุกตัวอักษร แล้วก็ต้องใช้สมองอันน้อยนิดคอมเม้นท์เยอะ ๆ หน่อยจะได้ลับสมองไปในตัว (อารมณ์ศิลปินเกินไปเปล่าเนี่ย เฮ้อ) ส่วนเรื่องป่วย แหะ แหะ กะแล้วว่าเป็นงี้ทุกทีซิน่า เดี๋ยวลืม เอางี้ก่อนดีกว่า พี่เอาบุญมาฝากจ้า เมื่อเดือนก่อน อยากเจอเพื่อน ก็เลยหากิจกรรมทำ ไหน ๆ วีซ่าจากแม่ไม่ผ่านแล้ว งั้นชวนเพื่อนไหว้พระในเมืองก็แล้วกัน ก็เลยนัดกันว่าวันเสาร์ที่ 12 มี.ค. มาเจอกันหน่อย พูดแค่เนี้ย เพื่อนก็อ้าปากถามต่อทันทีละว่าจะไปไหนบ้าง ฮ่วยแค่ไหว้พระในเมืองแค่นี้นะต้องให้ชั้นวางโปรแกรมด้วยเหรอ โอ๋หนะก็รู้อยู่ว่าในเมืองมันเป็นยังงัย รถก็ติด ควันก็เยอะ อากาศก็ร้อน แล้วก็ตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ว่าอาจจะมีชุมนุมตรงที่ๆเราจะไปกันด้วย บอกเพื่อนไปว่า วัดพระแก้ว วัดสระเกศ วัดเล่งเน่ยยี่ วัดไตรมิตร เท่านี้พอ ถึงวันจริง ลากแค่สังขารกับร่มพอ กล้องหน่ะอนุญาตให้ลาพักร้อนไปก่อน พาไปด้วยไม่ไหวจริง ๆ แค่เริ่มเรื่องก็เกือบได้เรื่องนัดเพื่อนเก้าโมงเช้า แปดโมงครึ่งเพื่อนถึงแล้ว เจ้าโอ๊ะโอ๋ยังอยู่โน่นเลยแยกศรีย่าน ไม่กระดุกกระดิก ดีนะแท็กซี่ฉลาดพอ วิ่งด้านหลังที่เป็นวันเวย์ เง้ยยยยถ้าโดนจับนะชั้นไม่รับผิดชอบด้วย กว่าจะโผล่มาวัดพระแก้วได้ก็เก้าโมงครึ่งไปแล้ว เพราะเขามาชุมนุมกันจริง ๆ ด้วยอ้ะที่อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย ขอโทษขอโพยเพื่อนเป็นการด่วน นิสัยนี้โอ๋ก็พึ่งปลูกฝังให้ตัวเอง เพราะรู้สึกว่าคนไทยอาจจะมองว่าไม่เป็นไร หยวน ๆ แต่โอ๋ว่าก็เราผิดจริง ๆ นินัดไว้แล้วสาย ผิดคำสัญญาถ้าไม่ขอโทษก็ดูจะเป็นคนไม่รับผิดชอบคำพูดงัยก็ไม่รู้ เริ่มที่วัดพระแก้วอย่างที่ตั้งใจไว้เลย เดินเข้าไปอย่างสง่าผ่าเผย เพราะช่องคนไทยมันโล่งว่างชนิดที่มองไปไม่มีคนไทยเลย ทำไมหว่า ส่วนช่องชาวต่างชาติ โหหหหหหยาวเหยียดเป็นกิโล ถ้านับได้ซัก 100 คนต่อชั่วโมง คนละ 350 บาท เราก็จะได้จากการท่องเที่ยวชั่วโมงละ 35,000 บาท ถามว่าเม็ดเงินเยอะมั๊ย คนรวยคงบอกว่าก็แค่หางอึ่ง คนจนคงบอกว่าต้องทำนากันเป็นเดือน แล้วประเทศไทยได้อะไรจริง ๆ จัง ๆ จากการท่องเที่ยวนี้เหรอ งั้นเรามาดูกันต่อ เดินผ่านเข้ามาด้านใน เพื่อน ๆ เคยมากันแล้ว แต่โอ๋ยังไม่เคยมาซักครั้งเดียว เพื่อนก็ยังคงร้องว่า โห สวยเนอะ เหมือนเดินเข้ามาอีกโลกเลย เห็นจะจริง ๆ ทุกอย่างดูยิ่งใหญ่สมสัดส่วน แต่ไม่ละทิ้งความวิจิตรงดงาม และความละเอียดอ่อน เพื่อนหันมาถามว่า"ทำไมฝรั่งเยอะจัง" ก็แค่ตอบไปว่า "ของดีเรามีกะตัว แต่มักถูกมองข้าม" อีกซักพักเพื่อนก็หันมาบอกว่า "นั่นซินะ สวยจริง ๆ ไปเมืองนอกมาหลายที่ ไม่เห็นจะมีที่ไหนสวยเท่าที่นี่" โอ๋ก็แค่ตอบไปว่า "ของดี ก็ต้องโชว์กันหน่อย" บอกตามตรงว่า ไม่รู้องค์ประกอบใด ๆ ของวัดทั้งนั้น รู้แค่ว่า ต้องสักการะพระแก้วมรกตก่อน จากนั้นก็เดินรอบ ๆ เพื่อนอ่านเรื่องรามเกียรติ์ แต่ตลกดีที่โอ๋มักจะอ่านย้อนจากหลังมาหน้าเสมอ ดูเหมือนสาว ๆ เริ่มแรงตก โอ๋ว่าย้ายก่อนดีกว่า แค่ข้ามฟากมาก็พบศาลหลักเมืองแล้ว เข้าไปไหว้หน่อยดีกว่า อย่างน้อยก็บอกศาลหลักเมืองให้คุ้มครองประเทศไทยให้อยู่รอดปลอดภัยทีเถอะ เพราะบังเอิญจริง ๆ ที่ก่อนวันนัดดันมีเหตุการณ์สึนามิที่ญี่ปุ่นซะก่อน ทำให้สาว ๆ เต็มใจที่ห่างจากห้องแอร์กัน 1 วัน สาว ๆ ในทีมขอไหว้แม่พระธรณี โอ๋ก็ว่าเห็นดีเห็นงามด้วยเหมือนกัน บอกกล่าวท่านซักหน่อย เผื่อเหตุฉุกเฉินท่านจะได้ช่วยบรรเท่าเบาบางลงไปได้บ้าง จากนั้นเราก็จะไปวัดสระเกศกันต่อ(ภูเขาทอง) แต่แท็กซี่มันเบี้ยว บอกให้เดินไปเหอะ รถติด การชุมนุมหนาแน่นแล้ว เจ้ยยยย จากสนามหลวงเนี่ยนะ กำ - -" จากแม่พระธรณี เดินข้ามถนนเล็ก ๆ เห็นตุ๊ก ๆ หลายคัน เอางัยเอากัน ซิ่งก็ซิ่ง อย่ายกล้อตีลังกาเป็นใช้ได้ ในที่สุดก็ถึงจนได้วัดสระเกศห้าโมงเช้าแล้ว คิดว่าแดดจะร้อน กลับกลายเป็นมึดครึ้ม ชวนอึดอัด ไม่มีลมซักแอะ เดินขึ้นภูเขาทองหอบแฮ่ก ลิ้นห้อย น้ำลายยืดแล้ว ดีนะตอนกลับลงมาพักครึ่งทาง นั่งหย่อนอารมณ์ที่ร้านกาแฟ (กลับมาบ้านแม่บอกว่าถ้ารู้ทางเดินตัดนิดเดียวก็ถึงภูเขาทอง โอ้ยแม่อารมณ์ตอนนั้นคงเดินกันไม่ไหวแล้ว) แล้วในที่สุดก็ได้แอร์เย็นฉ่ำจากรถแท็กซี่ ถึงกับครวญครางเป็นแมวกันทีเดียวว่า ไม่อยากออกจากรถ กร๊ากกก เราดิ่งไปที่วัดเล่งเน่ยยี่ (วัดมังกร) เพื่อไปสะเดาะเคราะห์ให้ตัวเองกับแม่ รู้สึกมาครั้งนี้ทางวัดจัดระเบียบเรื่องสถานที่ได้ดีเหลือเกิน ถึงคนจะเยอะ แต่ก็ไม่รู้สึกอึดอัดเหมือนแต่ก่อน ในที่สุดก็หิวกันจนตาลายเพราะใช้พลังงานกันจนเกลี้ยง แต่ทุกคนมีความเห็นตรงกันว่ากินอะไรก็ได้แต่ขอเป็นห้องแอร์ ก็เลยต้องฝากท้องไว้ที่ร้านติ่มซำ เดอะ แคนตัส พึ่งจะบ่ายโมง เร็วกว่าที่โอ๋คาดไว้สองชั่วโมง สาว ๆ ก็เลยไปเดินเล่นซื้อของที่สำเพ็ง ทีนี้หล่ะร้อนของจริง บ่ายสามโมงเดินจากสำเพ็งมุ่งหน้าสู่วัดไตรมิตร อ้ะก่อนจะข้ามถนนไปวัดไตรมิตร ก็เลยแวะนมัสการเจ้าแม่กวนอิมของมูลนิธิเทียนฟ้า ข้างนอกจะร้อนแค่ไหน แต่เข้าไปด้านในเย็นชื่นใจ ที่นี่แปลกจะมาตอนไหน เมื่อไหร่ ก็ไม่เคยร้อนซักที ในที่สุดก็มาถึงวัดไตรมิตรแล้ว คราวก่อนมาไม่ทันพิพิธภัณฑ์เยาวราชปิดซะก่อน คราวนี้ก็เลยดูจนหนำใจ แล้วก็ค่อยขึ้นไปนมัสการหลวงพ่อทองคำ ก่อนออกจากวัดฝนตกจนได้ ดีนะที่พกร่ม แล้วก็ชักชวนกันไปถนนสุกรที่ตั้งใจจะไปกินข้าวหมูแดง แต่ไหงกลายเป็นขนมเค้กกับโกโก้ที่ร้านเถ้าแก่ ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับร้านข้าวหมูแดงนั่นหล่ะ ไม่มีอะไรมากก็แค่อีกร้านมีแอร์ แล้วอีกร้านไม่มี......แอร์ 555 หมดวัน หมดแรง ตื่นเช้ามาไข้แตกซะเลย 555 จริง ๆ ก็อยากจะเอาไปเขียนบล็อก แต่แบบว่ามันไม่มีภาพประกอบ คงไม่ได้อรรถรสเท่าไหร่ (แก้ตัวก่อนที่น้องก๋าจะถาม) เอาเรื่องจริงดีกว่า ก็อยากจะเม้าท์ให้น้องก๋าฟังงัย ดู ๆ ไปวันนี้ยังไม่ได้เม้นท์เรื่องที่น้องก๋าเขียนเลยอ่ะ กร๊ากกกก ขออีก 1 คอมเม้นท์ละกัน   โดย: oa (rosebay ) 14 มีนาคม 2554 10:35:02 น.

จงทำในสิ่งที่รัก หากไม่มีโอกาส ก็จงรักในสิ่งที่ทำ ทุกวันนี้พี่จึงมีความสุข หน้าที่หลักๆก็คือดูแลลูกๆ หมิง หมิง โตขึ้นเยอะเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับรูปน่ารักๆที่ไปแปะให้ป้าแพทดูนะค๊าบ   โดย: Baby I love you 14 มีนาคม 2554 10:55:42 น.

สวัสดีครับน้องก๋า คำถามเดือนธันวาคม ที่มีมาถึงน้องก๋า น้องก๋าตอบได้ ชัดเจน จะเป็นแง่คิดสำหรับผู้นั้น กับอีกหลายคน การไปทำงานที่อื่นก่อน เป็นการทดลองทำ ถ้ามันดี สนุก สร้างครอบครัวได้ก็น่าทำ แต่ลองมาเปรียบเทียมกับ งานของครอบครัว ทำขณะเริ่มต้นมาน่าเบือ ไม่สนุก แต่ เมื่อใด เราต้องต่อสู้ จนสำเร็จ ความภูมิใจมีมา แล้วก็สนุก ส่วนจะทำตามที่ใจฝัน เหรอ ลองทำดู. ถ้าพอมีแววว่าจะสำเร็จ แต่ดูแล้ว ไม่น่าจะดี หยุดถอยหลังมาพิจารณาใหม่ดีกว่า ก่อนที่ อายุจะเยอะ จนจะแก้ไม่ทันครับ เป็นความเห็นของ ผมนะครับ   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 14 มีนาคม 2554 11:06:01 น.

หวัดดีครับน้องก๋า มาบ้านน้องก๋าวันนี้ถึงได้รู้ว่าหมวยเล็กยิงคำถามโดนกับเค้าเหมือนกันนะเนี่ย เมื่อคืนยังป็นที่ปรึกษาให้อาเจ้แบบซึ้งๆน้ำตาซึมเลยนะครับน้องก๋า บางครั้งทางเดินชีวิตก็แปลกๆนะครับ น้อยคนนักที่ความฝันกับความเป็นจริงจะเป็นไปโดยง่ายดาย บางคนฝันก็เป็นจริงได้แต่ต้องใช้ความพยายาม แต่กับใครหลายๆคนงัยความฝันกับความเป็นจริงจึงเดินสวนทางกันก็ไม่รู้นะครับน้องก๋า ปล..ถ้าแวะไปบ้านพี่แตนแล้วเห็นแต่ความมืดมิดอย่าพึ่งแปลกใจนะครับ สงสัยพี่แตนลืมจ่ายค่าไฟครับน้องก๋า ขอตัวติดต่อการไฟฟ้าก่อนนะครับ สุขสันต์วันจันทร์คร๊าบผม   โดย: phaclam 14 มีนาคม 2554 11:15:55 น.

ผมรู้สึกพอใจกับชีวิตตัวเองในตอนนี้มาก ไม่ใช่เพราะชีวิตมันเป็นอย่างที่ผมต้องการ แต่ผมต่างหากที่ยอมรับชีวิตได้ว่ามันจะต้องเป็นอย่างนี้ เป็นอย่างที่มันเป็นจริงๆ ไม่ใช่เป็นอย่างที่เราอยากให้มันเป็น ... นู๋ก้อรู้สึกอย่างนี้ค่ะ พี่ก๋า อยากให้กำลังใจทุกๆคนที่รู้หมดกำลังใจ รู้สึกเศร้ากับชีวิตที่มันไม่เป็นอย่างที่เราต้องการ นู๋ก้อเคยรู้หมดหวังแบบนี้ ยังรู้สึกเศร้าใจทุกๆ วัน นู๋เพียงเเบ่งมันเอาไว้ ในสัดส่วนที่มันควรจะเป็นเมื่อเราเกิดอารมณ์และความรู้สึกตามนั้น แต่ถึงอย่างงัยส่วนนึงมันคือชีวิตที่แท้จริงที่มันควรจะเป็น อย่างที่มันต้องเป็นไป อยากบอกว่าเข้าใจเเละเข้าใจเสมอมา แม้จะไม่ทั้งหมด แต่ในส่วนลึกของความรู้สึก เราต้องยอมรับและเข้าใจให้มากที่สุด ... มีความสุขมากมากนะคะ พี่ก๋า   โดย: Nissan_n 14 มีนาคม 2554 11:16:11 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า กลับมาทักทายกันเหมือนเดิมแล้วจ้า หายหน้าไป 2-3 วันเพราะกำลังยุ่งๆค่ะ ผลุบๆโผล่ๆตลอด ตอนนี้กลับมาแล้วค่ะ แต่ไม่รู้จะประจำการได้นานเท่าไหร่เพราะคอมพิวเตอร์ เริ่มมีปัญหาอีกแล้ว เริ่มแก่เหมือนเจ้าของนั่นแหละ แหะ แหะ   โดย: phunsud 14 มีนาคม 2554 11:18:41 น.

เห็นภัยธรรมชาติที่เกิดกับญี่ปุ่นน่ากลัวจังเลยโลกใบนี้เริ่มปรวนแปรแล้ว ช่วงสองวันไม่สบายนิดหน่อยอาจจะเป็นเพราะอากาศร้อนมากมาย แอบหน้ามืดเป้นลมเลยค่ะ แต่ตอนนี้สบายดีแล้ว ช่วงนี้ซ้อมการแสดงหนักเหมือนกัน งานจะมีขึ้นในวันพุธนี้แล้วค่ะ ระลึกถึงอยู่เป็นนิจนะคะคุณก๋า   โดย: เกศสุริยง 14 มีนาคม 2554 11:18:47 น.

โห คำถาม ปีก่อนแล้วเอามาตอยขยายความตอนนี้ เจสซี่ก้า เค้าอ่านแล้วคิดอย่างไรบ้างหนอ คนบางคน ภาระต่างคนต่างหน้าที่ ต่างความรับผิดชอบ ถ้าเราทิ้งความรับผิดชอบตรงนี้ไปแล้วไปหาความสุขส่วนตัวเรา รินอยากรู้ว่า มันคือความสุขและความฝันอย่างแท้จริงเหรอ นั่นแหละคะ คือ สิ่งที่เราทุกคนเกิดมา ต้องตระหนักถึง บุญคุณกันและกัน อี่ๆ เกี่ยวไหมเนี่ยอ้ายก๋า   โดย: Rinsa Yoyolive 14 มีนาคม 2554 11:40:16 น.

ถ้าเราทำในสิ่งที่เรารักยังไม่ได้... ก็ให้รักในสิ่งที่ทำไปจนกว่าจะถึงเวลาที่เหมาะจะทำในสิ่งที่ตัวเองรักอ่ะนะคะ .......... สวัสดียามเที่ยง ๆ นะคะคุณก๋า   โดย: i'm not superman 14 มีนาคม 2554 11:48:40 น.

พี่อาจเชยมากนะ คุณก๋า แต่ชีวิตหล่อหลอม มาโดยผู้ใหญ่ใกล้ชิดให้เกิดการเรียนรู้ว่า คนเรา มีบุพกรรมเป็นที่ตั้ง ทำมาเช่นไรก็ต้องเป็นไป เช่นนั้น การเรียนรู้อีกขั้นหนึ่งคือรู้ว่าต้องยอมรับ และประคับประคองชีวิตไปอย่างมีสติ ความเป็น เรา ถูกกำหนดมาแล้ว ฝืนได้บ้างแต่ไม่ใช่ทั้งหมด โดยเฉพาะฝืน"แก่น"ไม่ได้ แม้บางครั้งเราไม่ได้ทำอย่างที่ใจอยาก แต่นั่น ก็ไม่ใช่ว่า เมื่อต้องฝืนใจแล้วทุกอย่างจะล้มเหลว ไปหมดด้วย เพราะนั่นอาจเป็นจุดเริ่มให้เรามา เป็นเช่นวันนี้ วันนี้อย่างที่คุณก๋าเป็นสุขสมใจ วันนี้ที่ ไม่ได้ทำในสิ่งที่เคยอยาก แต่เป็นวันนี้ที่มีน้อง มาดามและหมิงหมิงงัยครับ นับว่าคุณก๋ามีบุญ เพราะได้ทำมาดีและเป็นไปดี บางคนอาจเป็น ตรงข้ามคงต้องโทษบุพกรรมของตนเอง แล้ว หมั่นสร้างกรรมดีไว้ต่อไปภายภาคหน้าละครับ แล้วการสร้างกรรมดีในขณะนี้ก็มีผลทางจิตใจ แก่ตนในชาตินี้ด้วย ทุกอย่างที่เคยต้องฝืนใจทำนั้น ณวันนี้ คุณก๋าจะ แลกให้ได้กลับไปทำตามใจตนแต่จะไม่มีสองรัก ที่แนบกายใจอยู่นี้ไหม ไม่ต้องตอบหรอกครับ รู้คำตอบอยู่แล้ว อยากให้คนอ่านคำตอบวันนี้ ของคุณก๋า เข้าใจคุณก๋าทุกคนจังเลยครับ   โดย: nulaw.m 14 มีนาคม 2554 11:55:31 น.

ดีจ้าน้องก๋า ใกล้เที่ยงละ จะกินข้าวก่อน หรืออ่านก่อนแล้วกินข้าว หรือจะกินไปอ่านไป ก็ตามแต่อัธยาศัย แต่หวังว่าจะไม่ลบทิ้งแบบตัดบัวไม่เหลือใยเน้อ 555 กลับมาอีกที เจ้ยยยยยย ตายแล้วทำบ้านน้องก๋ารกมากเลยเรา ขอโทษฮับ ที่จริงน่าจะไปทำรกเลอะเทอะที่บ้านตัวเองนะเนี่ย เล่าเรื่องยาวเกิ้นนนนนน ไม่มีอะไรคนแก่ขี้บ่นก็งี้หล่ะ หูชาแล้วหล่ะซิ อ้ะ ๆ คนแก่ขี้ลืม ว่าจะบอกว่าภาพล่าสุดหมิงน้อยสวยยยย 555 คนเป็นพ่อแม่ได้ยินงี้จะงอนมั๊ยเนี่ย แอบมีนัยตาเซ็กซี่ด้วย สวยจริง ๆ อ่ะ ได้อ่านคอมเม้นท์ของเพื่อนบล็อก แล้วก็เลยรู้ว่าหมิงน้อยเริ่มหัดเข้าโรงเรียน เด็กสมัยนี้เก่ง คงไม่ร้องไห้หรอกเนอะ แล้วก็หวังว่าคุณพ่อคุณแม่คงไม่อยู่เฝ้าตั้งแต่เช้ายันเย็นหรอกนะ ที่บ้านหน่ะบางครอบครัวก็เป็นฝากลูกไว้กับครูแล้วแต่อดไม่ได้ที่จะแอบดู แบบเป็นห่วงอยู่ห่าง ๆ งัย โอ๋หน่ะไปโรงเรียนร้องมันตั้งแต่วันแรกยันขึ้นประถมแถมพกขวดนมยันป.2 อันนี้จำไม่ได้แต่โตมาแม่มาฟ้อง 555 ชอบหลายคอมเม้นท์ของเพื่อนบล็อก แต่ถ้าเขียนเหตุผลคงยืดยาว แต่ที่ชอบจนฉุดไม่อยู่เห็นจะเป็นของคุณ frist at love click อ่านะถ้าผิดขออภัยด้วย ขี้เกียจกลับขึ้นไปดูแล้ว ที่บอกว่า "บางทีการที่เราไม่ได้ทำตามฝันเสียงทั้งหมด ก็เป็นส่วนดีให้แต่ละวันมีความหวัง เพราะไม่แน่หรอกว่า ถ้าเรากระโจนไปหาความฝันจริงๆ แล้วปรากฏว่าเราผิดหวัง เราจะเหลืออะไรไว้ฝัน จริงไหมคะ" เป็นการใช้ชีวิตแบบไม่ประมาท แล้วก็ใช้ชีวิตแบบให้มีความสุขชนิดที่ไม่ต้องกราฟทะลุเพดาน หรือดิ่งลงเหวจนเกินไปนัก ก็เดินแบบกลาง ๆ งัยค่ะ สำหรับโอ๋เป็นเด็กขี้เกียจ ไม่กระตือรือร้น สมองช้า วัน ๆ ห่วงแต่เล่น ไม่สนใจเรื่องการเรียน เป็นงี้มาตั้งแต่อ้อนแต่ออก มีใครหลายคนชอบทำนายทายทัก (คนทั่วไปจะเรียกคนประเภทนี้ว่า ช่างเม้าท์ ช่างนินทา) ว่าโตขึ้นเราคงไปได้ไม่ไกลเท่ากับคนอื่นที่เรียนเก่ง ถึงจะโดนว่าขนาดนี้ ก็ไม่สำนึก เธอก็ยังคงสนุกกับการใช้ชีวิตในวัยเด็กให้หมดไปวัน ๆ ไม่เคยฝันว่าโตขึ้นจะเป็นนายก ใครถามก็บอกว่าเป็นครู คิดว่ามันตอบง่ายดี ใกล้ตัว ไม่เคยหวังอะไรในชีวิต สงสัยจะขี้เกียจตัวแม่ ไม่ทะเยอทะยาน ใฝ่ฝันถึงอะไรทั้งนั้น พ่อให้เรียนอะไรที่ไหน หรือทำอะไรก็ make by order ทำตามคำสั่งเท่านั้น สงสัยจะลืมสมองไว้ที่ภพก่อน ไม่ได้เอามาด้วย วันเวลาผันผ่าน ถึงพึ่งรู้ตัวว่า ที่เราฝันว่าอยากเป็นครูหน่ะ ตอบชัวร์ ๆ หรือมั่วนิ่ม จริง ๆ ก็น่าจะเป็นคำตอบจากจิตใต้สำนึก เพราะหลัง ๆ มารู้สึกว่าจะสอนอะไรใครแล้วเขาเข้าใจในสิ่งที่เราสื่อสารออกไป งั้นโดยตำแหน่งเราอาจจะไม่ได้เป็นครูอยู่ในโรงเรียนแล้วมีคนมาเรียกเราว่า "คุณครู หรืออาจารย์" แต่ในชีวิตจริงเราก็เหมือนเป็นครูอยู่กลาย ๆ โดยไม่รู้ตัวนิ มันก็เท่ากับว่า เราได้ทำฝันบางส่วนถึงจะแค่ 1% หรือ 100% สำเร็จไปแล้ว มันไม่สำคัญหรอกนะ ว่าเราฝันแล้วเราจะต้องใช้เส้นทางตรงเดินไปหาฝัน เดินอ้อมไปอ้อมมาก็ได้ เผื่อเจอเส้นทางอื่นอีก สนุกดีออก ส่วนภาระหน้าที่ความรับผิดชอบ มักจะมีอีกตัวหนึ่งติดสอยห้อยตามมาด้วยเสมอ ไม่คำว่าค่าครองชีพ ก็กตัญญู หรือไม่ก็สภาพแวดล้อมบังคับ มันก็เลยกลายเป็นหน้าที่หลักที่ต้องทำก่อนหน้าที่รองอย่างความฝัน มันก็เท่านั้นเอง อย่าไปยึดติดกับมันมากว่าอย่างไหนก่อน อย่างไหนหลัง อันไหนอุดมการณ์ อันไหนความฝัน อันไหนความจริง สิ่งไหนควรทำ สิ่งไหนไม่ควรทำ พอใจ ไม่พอใจ สุขใจ ทุกข์ใจ ถ้าเราปรับตัว ปรับใจ เราก็จะมีความสุขในทุก ๆ สิ่งที่เราทำ แต่ถ้าเรามีอคติกับมันซะแล้ว ไม่ว่าอะไรเราก็เห็นเป็นเรื่องทุกข์ใจ ไม่มีความสุขไปซะหมด เรียกว่าไม่พอใจอะไรซักอย่าง สุดท้ายเราก็จะเป็นทุกข์กับมันมากขึ้นแล้วก็ต้องอยู่กับมันไปตลอดซะด้วยซิ ถ้าใครไม่เคยสังเกตุ ลองมองดูก็ได้ว่า ลักษณะทางกายภาพนี่หล่ะที่บอกว่าใครใช้ชีวิตอย่างไร คนที่มีความทุกข์มาก ๆ ดวงตาจะแห้ง ๆ ผิวหนังจะเหี่ยว ๆ ท่าทางจะอิดโรย บางคนถึงขนาดเป็นหมีแพนด้า เหมือนคนไม่สบาย แต่ถ้าใครมีความสุขกับชีวิตมายาวนานแล้วหล่ะก้อ ดวงตาจะเป็นประกายเหมือนตาเด็ก ผิวพรรณผุดผ่อง หน้าตายิ้มแย้ม อ้ะอ้ะ ยกเว้นเบบี้เฟรชของคลินิคดัง ๆ ทั้งหลายนะจ้ะ อันนั้นเขาเรียกว่าหลุมหลอกตา 555 พูดหน่ะมันง่ายเนอะ ดูหรูหรา ฟังดูดีอีกต่างหาก แต่มนุษย์ก็ยังคงเป็นมนุษย์อยู่ดี เป็นธรรมดาถ้าจะทำได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่ทุกคนก็มีหนทางเดินของตัวเอง เมื่อเลือก เมื่อตัดสินใจแล้ว ก็อย่าลืมต้องยอมรับผลที่จะตามมาด้วย ขอให้ทุกคนมีสติ เกิดปัญญา และใช้ชีวิตในทุกๆ วันอย่างดีที่สุด และมีความสุข วันนี้ยังมีลมหายใจ วันข้างหน้าเป็นอย่างไรไม่รู้ เห็นเหตุการณ์สึนามิ แผ่นดินไหวบ่อย ๆ แล้วอยากบอกว่า อย่าลืมบอกรัก และดูแลคนที่คุณรักในทุก ๆ วันด้วยนะจ้ะ ปล. จุ๊บ จุ๊บ หมิงน้อยให้ทีซิน้องก๋า ฝากกระซิบด้วยว่า ป้าโอ๋ฝากมาบอกรัก 555   โดย: oa (rosebay ) 14 มีนาคม 2554 12:02:58 น.

Sa wad D ka P KaKa, Wowww wowww ming ming will go to school laew. Wll he cry as same as the other children when go to school first time mai na? Kiss kiss ming ming kha.   โดย: TheKPP 14 มีนาคม 2554 12:12:24 น.

แวะมาเยี่ยมพี่ก๋าค่ะ ฝนก็เคยเป็นค่ะ คิดว่าตัวเองต้องออกมาเป็นนักเคมี ทำงานวิเคราะห์อยู่ในห้องแลป ไม่้องพูดมาก ไม่ต้องเสวนากับคนมาก ท่าทางจะเป็นงานที่มีความสุข สุดท้ายก็เลือกเดินมาทางนี้ สุดท้ายก็ต้องเป็นครู ด้วยเหตุผลที่ทางบ้านบอกว่า มันมั่นคงและไม่อันตรายเหมือนนักเคมีที่ต้องใกล้ชิดสารเคมีตลอด 1 ปีที่ผ่านมา ศึกษาศาสตร์ไม่ได้ทำให้ฝนลืมเคมีได้เลย แต่ฝนก็ต้องพยายามทำให้ชินและมีความสุขที่สุด เพราะสุดท้ายแล้วชีวิตก็กลับไปเป็นนักเคมีในห้องแลปไม่ได้ เป็นได้แค่นักเคมีที่ทำหน้าที่ถ่ายทอด   โดย: น้ำเคียงดิน 14 มีนาคม 2554 12:20:22 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋ากะหนองหมิงหมิง รูปนี้หนองหมิงหมิงหล่อจัง ช่วงนี้เล็กอาจไม่ค่อยได้คุยเนื้อเรื่องบล็อกมากนักนะคะเพราะเป็นช่วงเตรียมย้ายเข้าบ้านใหม่อาจจะแว๊ปไปมา แต่ก็คิดถึงทุกวันเช่นกันค่ะ รักษาสุขภาพนะคะ คิดถึงหมิงหมิงนะครับ   โดย: หญิงแก่น 14 มีนาคม 2554 12:26:07 น.

สวัสดีครับ ผมหายหน้าหายตาหลายวัน เพราะต้องไปปฏิบัติภาระกิจต่างจังหวัด +555 เพิ่งเข้า blog ก็วันนี้เอง   โดย: อัสติสะ 14 มีนาคม 2554 12:44:38 น.

สวัสดีตอนเที่ยงค่ะคุณพี่ก๋า ทานข้าวหรือยังเอ่ย ช่วงนี้อากาศแปรปวนเนาะ รักษาสุขภาพกันด้วยนะค่ะ   โดย: ต้นกล้าต้นนี้ 14 มีนาคม 2554 12:47:32 น.

หวัดดีค่ะพี่ก๋า มาดาม และหมิงหมิงสุดหล่อ เป็นคำถามที่ดี และพี่ก๋าก็ตอบได้ดีเชียวค่ะ จำได้ว่าเคยอ่านคำตอบของพี่ก๋าในบล็อกก่อนหน้านี้แล้ว และก็ได้ข้อคิดที่ลองมองหาข้อดีของงานที่เรารู้สึกเบื่อและอิ่มตัวกับมัน ก็ได้รู้ว่างานประจำที่ทำอยู่มันก็ดีจะตาย 555 ก็เลยยังทำอยู่ทั้งงานประจำและงานแต่งหน้า ไม่ค่อยได้แวะมาทักทายเท่าไหร่ แต่ก็คิดถึง ก๊ะก๋าแฟมิลี่เสมอนะจ๊ะ   โดย: PePe_kotori 14 มีนาคม 2554 12:57:20 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า เหตุการณ์นี้น่าจะเกิดขึ้นกับหลายๆคนน่ะค่ะ คืออยากทำงานอย่างนึงแต่กลับต้องมาทำอีกอย่างนึง ถ้าเราเลือกได้ ใครๆก็อยากทำในสิ่งที่ตัวเองชอบทั้งนั้นแหละ แต่บางครั้งเราเลือกไม่ได้ เราก็ต้องยอมรับมัน และพยายามทำอย่างมีความสุขให้ได้ ถึงไม่ใช่วันนี้แต่ซักวันเราก็จะรับมันได้เอง อย่างภูผาก็ไม่ได้ทำงานที่อยากทำ จริงๆอยากทำสวน อยากปลูกไม้ประดับ ดอกไม้ขาย แต่ไม่ได้ทำ พ่ออยากให้รับราชการ ก็ตามใจพ่ออยากให้เค้าสบายใจ อุตสาห์สอบจนได้รับราชการสมใจพ่อ แต่งานก็ไม่ได้เป็นอย่างใจ เจ้านายเยอะแยะ (ไม่พูดถึงดีกว่าค่ะ) แต่ยามว่างจากงานประจำก็มีเวลามาปลูกต้นไม้ ดอกไม้ที่ชอบ ก็ทำให้รู้สึกดีขึ้นมาได้บ้าง   โดย: ภูผา กะ วาริน 14 มีนาคม 2554 13:00:24 น.

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ คุณก๋าฯ ตอบคำถามได้ดีมากเลยครับ ภาพประกอบก็สวยดีด้วย อิอิ   โดย: อาคุงกล่อง 14 มีนาคม 2554 13:20:26 น.

มีสิทธิ์เป็นทุกข์มากกว่าเป็นสุขด้วยครับ เพราะชีวิตเกิดแต่กรรมและส่วนมากเป็นกรรม ไม่ค่อยจะดีถึงแย่ที่สุด เพราะถ้าได้ทำไว้ แต่กรรมดีก็ไม่ได้มาเกิด จะได้เป็นสุขอยู่ใน ความว่างเป็นนิรันดร์ ท่านว่างั้น มีสิทธิ์เป็นทุกข์ เยอะเนี่ยละครับ จึงต้องประคองชีวิตด้วยสติ พี่ก็ว่าไปตามถูกปลูกฝังมา ส่วนใหญ่ก็ยัง ปฏิบัติไม่ได้เต็มร้อย แถมไอ้ที่ไม่ค่อยเอาถ่าน ยังถือโอกาสโทษเวรกรรมส่งไปด้วย เป็นซะงี้ มนุษย์!! ไม่แปลกใจหรอกครับที่หลานไม่อยากกลับบ้าน เค้าสนใจเรียนรู้สิ่งแปลกใหม่ แต่ก็อาจมีบางวัน ที่ร่างกายไม่พร้อม อาจตื่นเช้ามาร้อง "ไม่อยาก ปายโรงงงเรียนนนนๆๆๆๆๆๆ" 55 คงมีบ้างเนอะ ดีจัง วันนี้คอมอีกตัวเดี้ยง ตัวนั้นอัดแน่นด้วย ข้อมูลทำงาน มันก็เลยบังคับให้พี่ว่างงานมาตั้ง แต่เช้า 55 ได้วิ่งเล่นมั่ง มีหวังช่างซ่อมเสร็จ คืนนี้ได้โซโลทั้งคืนแน่ หลังไมค์นิดนึงนะครับ   โดย: nulaw.m 14 มีนาคม 2554 13:23:05 น.

+ ... ขอบคุณนะคะ มีความสุขมากมากค่ะ   โดย: Nissan_n 14 มีนาคม 2554 13:26:56 น.

สวัสดีอีกรอบค่ะคุณก๋า เรื่องของเจดีย์ เราน่ะเสียดายมากๆ เลยค่ะ พอกลับมาแล้วหาข้อมูลเพิ่มเติม ได้เห็นรูปจากรีวิวคนอื่นแล้ว เราก็ว่าเจดีย์เค้าง้าม งาม เสียดายจริงๆ ค่ะ ไม่เป็นไร เอาไว้ไปใหม่นะคะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 14 มีนาคม 2554 13:27:55 น.

สวัสดีจ้ะ คุณก๋า วันนี้แสงของใบไม้แต่ละรูปสวยมากจ้ะ อ่านเรื่่องข้างบนแล้วก็...เมื่อเราไม่ได้ทำในสิ่งที่รัก...ขอให้รักในสิ่งทีทำ...ฟังดูง่าย แต่ทำยากจริงๆ แต่พี่ก็ยังเชื่อว่า ทุกคนสามารถเป็นแบบนี้ได้...เอาใจช่วยคุณคล้ายดาว ให้ผ่านช่วงการตัดสินใจไปได้ค่ะ ถามว่า บาปมั้ยนี่ เล่นเอาคนตอบ ตอบยากเหมือนกันเนาะ ใครๆ ก็มีฝัน...พี่เชื่อว่า คุณก๋า จะเป็นแบบอย่างของการทำงานอย่างที่ทำอยู่ทุกวันนี้... แบบที่ "สุขจริงๆ"   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 14 มีนาคม 2554 13:40:57 น.

สวัสดียามบ่ายค่ะคุณก๋า น้องหมิงหมิงไปมอบตัวแล้ว จะได้เห็นนักเรียนตัวน่อยแล้ว อย่าลืมถ่ายรูปน้องในชุดนักเรียนมาให้ดูด้วยนะคะ คงอีกนานเนาะ รร.จะเปิดเทอม น้องหมิงคงตื่นเต้นอยากไป รร.แล้วละสิ อิอิ   โดย: กิ่งฟ้า 14 มีนาคม 2554 14:02:10 น.

น หิ โน สงฺครนฺเตน มหาเสเนน มจฺจุนา การผลัดผ่อนกับมฤตยูอันมีกองทัพใหญ่นั้น ไม่ได้เลย ดำเนินชีวิตด้วยความไม่ประมาทในทุกเรื่อง...นะคะ   โดย: พรหมญาณี 14 มีนาคม 2554 14:19:39 น.

แวะมากดโหวตให้คร่าาาาาสบายดีนะคะคุณก๋า   โดย: เรือนเรไร 14 มีนาคม 2554 14:36:27 น.

ผมว่าโหรที่เขาทายว่าเมืองไทยจะเกิดสึนามิครั้งใหญ่อีก แถมระบุเดือนเสร็จสรรพ นับว่าเขากล้ามากนะครับ ทำไมเขาไม่คิดว่าความบ้าของเขา จะกระทบกระเทือนกับการท่องเที่ยวเสียหายมูลค่าประเมินไม่ได้เลย ก็เราทั้งรู้ๆกันอยู่ว่า..ไม่มีใครรู้ว่าวันไหนจะเกิดแผ่นดินไหวที่ใด วันไหน กี่ริกเตอร์ ถ้าเกิดไม่เข้าข่ายเลยไม่รู้เขาจะแก้ตัวว่าอย่างไรนะคุณก๋า   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 14 มีนาคม 2554 14:39:48 น.

สวัสดียามบ่ายๆค่ะคุณก๋า มีความสุขมากๆค่ะ มอบ๑โหวตเพื่อเป็นกำลังใจค่ะ   โดย: poepum 14 มีนาคม 2554 14:44:13 น.

สวัสดีคะพี่ก๋า หมิงหมิง วันนี้อ่านบล้อกพี่ก๋าจนจบด้วย อิอิ เพิ่งรู้ว่าพี่ก๋าคิดอยากเป็นครูด้วยถ้าได้เป็นจริงๆคงเป็นครูที่ดีมากๆเลยนะคะ ผิดกับเดียวเลยพ่อเป็นเป็นครูแต่ตัวเองไมชอบเอาซะเลย โชคดีที่พ่อกับแม่ให้โอกาสในการเลือกดำเนินชีวิตของตัวเอง แตพี่ก๋าเก่งมากเลยนะคะ สามารถเปลี่ยนสิ่งที่ไม่ชอบ ให้กล้ายเป็นความสุขได้   โดย: lookmoodeaw 14 มีนาคม 2554 14:59:55 น.

วันนี้แวะมาเยี่ยมบ่าย ๆ นะครับ พอดีลูก ๆ สอบปลายภาควันแรก ค่อนข้างยุ่งหน่อย อากาศร้อนมากกกครับ ที่เชียงใหม่คงไม่ร้อนเท่าไรนะครับ   โดย: peeradol33189 14 มีนาคม 2554 14:59:59 น.

ตอบคำถามได้ดีเยี่ยมเลยค่ะน้องก๋า ชอบแนวคิดเลย วันนี้แวะมาเยี่ยมค่ะหายหน้าหายตาไปเที่ยวซะหลายวันเลย เพิ่งจะกลับมาได้ 2 วันเองค่ะ   โดย: แม่น้องแปงแปง 14 มีนาคม 2554 15:35:42 น.

สวัสดียามบ่าย อิอิ มีคนบอกให้มาอ่านแระ คุณก๋า เป็นเกียรติอย่างยิ่ง ที่นำคำถามไร้สาระนี้มาขึ้นหน้าบ็อก ฉันเป็นลูกคนเดียว แถมเป็นลูกสาว ขณะที่งานของครอบครัวเป็นธุรกิจของผู้ชาย และ...หนัก ต้องใช้การเรียนรู้ และทุ่มเท ใช้ความสามารถมากมายเพราะวงการนี้ต้องใช้เล่ห์เหลี่ยม แต้มคู ชิงไหวชิงพริบกันอยู่พอสมควร แต่..ฉันเป็นแค่ผู้หญิง ที่มีนิสัยผู้หญิง งอแง งี่เง่า และรอยหยักในสมองก็มีแค่หางอึ่ง การที่จะขึ้นมาเป็น...นาย และชี้นิ้วสั่งผู้ชาย ตัวโตๆ ที่มีวุฒิภาวะ รวมทั้งวัยวุฒิมากกว่า จึงเป็นสิ่งที่ยากกกกก มากกกก หลายครั้งที่ฉันโดนดูถูก 555 แบบฉันทำเจ๊งอ่ะค่ะ อิอิอิ มากกกกๆๆๆ ด้วย เลยเกิดความท้อ อยากไปทำงานอะไรที่เบาๆ ไม่ต้องใช้สมองเยอะๆ อิอิอิ กลัวแก่เร็วแล้วไม่สวยอ่ะค่ะ แต่ที่สุดก็อย่างที่บอก "บางครั้งสิ่งที่เราคิดกับสิ่งที่เราต้องทำในปัจจุบัน มันก็เป็นแค่จินตนาการในฝัน" สิ่งที่ฉันอยากทำจึงยังเป็นแค่.....ฝัน ขอบคุณสำหรับคำตอบที่ให้ข้อคิด คล้ายดาว ^_______^   โดย: คล้ายดาว 14 มีนาคม 2554 15:37:43 น.

สวัสดีต๋อนบ่าย บ่ายจ้า วันนี้ หมิง หมิง เซ๊กซี่ขนาด ต๋าเหมือนแม่เดะเลย   โดย: BongKet 14 มีนาคม 2554 15:38:58 น.

เปิ่นคือ ordinary people เจ้า หว่างนี้บ่ค่อยฝันแล้ว กรนดังเลยสะดุ้งตื่นบ่ตันฝัน   โดย: tuk-tuk@korat 14 มีนาคม 2554 15:40:54 น.

สวัสดีเจ้าอ้ายหมิงหมิง เห็นภาพข่าวสึนามิที่ญี่ปุ่นแล้ว น่ากลัวมาก ๆ ที่เคยเกิดที่ไทย ชิดซ้ายไปเลย เปิ้นบ่เคยคิดเป็นครูเลยเน้อ เพราะคิดว่าตัวเองค่อนข้างใจร้อน ขี้หงุดหงิด หุหุ .. ถ้าไม่มีโอกาสได้ทำในสิ่งที่รัก ก็จงรักในสิ่งที่เราทำ .. ชอบท่อนนี้มากเลยเจ้า   โดย: อิ่ม_Aim 14 มีนาคม 2554 16:30:06 น.

แวะมาทักทายคุณก๋ายามที่พอจะแว๊บมาได้นิดนึงค่ะ เรื่องนี้เคยอ่านคุณก๋าตอบคุณคล้ายดาวแล้ว เป็นคำตอบที่ชัดเจนดีค่ะ   โดย: ดาวริมทะเล 14 มีนาคม 2554 16:42:59 น.

คำถามคำตอบ ชอบมากค่ะพี่ก๋า   โดย: coji IP: 119.42.124.11 14 มีนาคม 2554 16:45:56 น.

อยู่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน ตามความคิด สติเราให้ทัน อยู่กับสิ่งที่มี ไม่ใช่สิ่งที่ฝัน และทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด พี่ร้องเพลงเพราะมั้ย   โดย: พจมารร้าย 14 มีนาคม 2554 17:13:41 น.

พี่ก็เหมื่อนกัน ตัวเองไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเป้นครูเลยค่ะ เรียนจบศิลปะมาอยากทำในสิ่งที่ตัวเองรัก แต่ก็ไม่ได้ทำตอนจบใหม่ๆ ต้องมาช่วยงานที่บ้านเหมือนกัน แม่พี่ไม่ชอบให้เรียนศิลปเค้าบอก หางานลำบาก ตอนไปสอบหนีแม่ไปสอบเพาะช่าง พอดีสอบติด แม่เลยไม่รู้จะพูดอย่างไงอยากให้พี่เป็นครูมากกว่า แต่พี่ไม่ชอบ ตอนทำงานช่วยที่บ้านอยุ่ก็แอบไปเรียนเสริมสวย เห้นมันเป้นศิลปะแขนงหนึ่งเหมื่อนกัน เราชอบด้วย สุดท้ายมาหยุดอยุ่ตรงกลาง แม่อยากให้เป็นครูแต่เราชอบศิลปความงามบนศรีษะคน เลยมาเป้นครูสอนเกล้าผม มันเสียเลย จนทุกวันนี้ มึความสุขมากๆ บางวันเหนื่อยนะ สอน สองรอบเลย แต่เหนื่อยปนความสุข มีแรงที่จะลุกมาทำในสิ่งที่ตังเองรัก   โดย: nok_noyly 14 มีนาคม 2554 17:49:18 น.

ฝันกับความจริง ได้อย่างเสียอย่าง สมบูรณ์แบบ โชคดี ถ้าใครได้ครบก็ดีนะคะ แต่ถ้าไม่ก็เรียนรู้จะอยู่ได้ดีที่สุด คำตอบก๋าก็คงพาให้คนถามมีแนวเดินต่อที่ดีค่ะ   โดย: Sweety-around-the-world 14 มีนาคม 2554 17:57:23 น.

หวัดดี ตอนค่ำๆ ค่า .. คำถามก็ดี คำตอบ ก็ดี ได้ข้อคืด ค่ะ..   โดย: tifun 14 มีนาคม 2554 18:24:59 น.

มาถึงวันนี้ยังไม่รู้ว่าความฝันของตัวเองคืออะไรเลยค่ะพี่ก๋า 555 รู้แต่ว่าได้มาใช้ชีวิตที่นี่ทำให้มีเวลาได้นั่งสมาธิมากขึ้นกว่าแต่ก่อน เพราะชีวิตที่นี่ไม่เร่งรีบเหมือนเมืองไทยเลยค่ะ สำหรับอ้อ...ยอมรับกับชีวิตที่ตัวเองมีและเป็นอยู่ แค่นี้ก็เพียงพอแล้วหล่ะค่ะ และก็...พี่ก๋าตอบคำถามได้ดีมากค่ะ   โดย: thainurse@norway 14 มีนาคม 2554 18:28:26 น.

จริงอย่างคุณก๋าว่า คนเราต้องปรับตัวกับการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา แต่ถ้ามันไม่สามารถเป็นอย่างที่เป็นได้ เราก้อยอมรับมัน และ ทำให้มันกลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตไป   โดย: Sang Sang Ja 14 มีนาคม 2554 18:32:37 น.

ทุกวันนี้แม่ก็อยู่กับความจริง อดีตนั้นแม่ก็มีข้อเปรียบเทียบมากมาย ดูคนนั้นซิ ดูคนนี้ซิ ทำไม่เราไม่เป็นแบบนั้นแบบนี้ ถ้าตอนนั้นเราอย่างนั้นเราก็คงไม่เป็นอย่างนี้ ถ้ายังทำใจไม่ได้ ก็คงทุกข์จนวันนี้ค่ะ ข่าวว่าหมิงหมิงไปโรงเรียนแล้วและชอบมาก คอยดูอีกซักอาทิตย์นะคะ หมิงหมิงอาจจะร้องบ้านแตกว่าไม่ไปโรงเรียน เด็กจะมีพฤติกรมแบบนี้ตอนเข้าโรงเรียนใหม่ๆค่ะ เหนื่อยน่ะขอบอก กว่าเธอจะไปโรงเรียนได้แบบว่าไม่ร้องทุกวันอิอิ   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 14 มีนาคม 2554 18:36:20 น.

เจื้อก่ว่า ตั้งแต่หน้อยจ๋นใหญ่ บะฮู้ว่าตั๋วเก่าอยากเป๋นอะหยัง ตี้ชี้ชัด เป็นคนตี้บะมี๋เป้าหมายหื้อตั๋วเก่าตั้งแต่หน้อย ๆ บะเกยกึ๊ดว่าตั๋วเก่าต้องมาลูกจ้าง บะเกยกึ๊ดว่าตั๋วเก่าต้องมาเป๋นนายจ้าง ปล่อยชีวิตหื้อเป๋นไปตามชะต๋ากรรม แต่ตะก่อนใจ๊ชีวิตอย่างประมาท บะเด่วก่ยังประมาท แต่ประมาทแบบมีสติ คือ ยังมี ฮัก โลภ โกรธ หลง แต่พยายามมีหื้อหน้อยตี้สุด เกยกึ๊ดเหมือนกั๋นหนาว่า ไค่เป็นหั้น เป๋นนี้ แต่เป้นเพียงแค่กำกึ๊ด บะเกยไล่ล่าความฝันเลยเจ้า อยากเป๋นนักเขียน ก็เพราะชอบเขียน ชอบอ่าน มีไอดอล ก็ลองเขียน ๆ ดู แต่บะเกยจริงจัง มีไฟผ่อง หมดไฟผ่อง อิอิ เวลาเฮียนหนังสือ ความตี้บะมีคนแนะนำ เฮียนตวยเพื่อน และก็ดูคะแนนตั๋วเก่า จบสาขาเลขานุการ เทคโนตี๋นดอย ปวส.มา ตึงเฮียนตึงทำกิจกรรม แบบว่าม่วนเข้าไว้ พอมาเฮียน ป.ตรี ต่อเนื่องตี้ ม.พายัพ คือ เฮียนภาคค่ำ อยากเฮียนหื้อจบ ทำงานส่งตั๋วเก่าเฮียน อันนี้ตั้งใจแต้ ตั้งใจแบบเฮียนเอาเกียรตินิยม ก่เอาจ๋นได้ จบมาร์เก็ตติ้งมา แบบทำงานไป เฮียนไป อิดไป๊ อิดง้าว ถามว่าฝันอยากเป๋นนักการตลาดก่อ อื๊ด บะใจ๋ เฮียนเพราะคิดว่าเฮียนได้ และถนัดกว่าสายอื่นตี้ เปิดสอนเต้าอั้น ต๋อนนี้ เป๋นตึงเลขานุการ (มะวัน) เป๋นตึงแม่ก๊า (มะคืน) เป็นอย่างตี้เฮียนมาเลย 555 แปลกดี แต่ปี้เลี้ยงลูก ก่อยากหื้อลูกฝันหนา อยากหื้อเขาบอกว่าเขาอยากทำนั่น เป๋นนี้ ปี้พร้อมตี้จะส่งเสริมในสิ่งที่เขาอยากจะทำ อยากจะหื้อบอก อยากจะหื้อเอ๋ย และจะบะขวาง หากสิ่งที่เขาคิดที่จะทำนั้น เป็นสิ่งที่ดีและสร้างสรรค์ เพราะปี้ใหญ่มาแบบละอ่อนบ้านนอก ตี้บะมีคนมาบอกมาสอนว่า ต้องเฮียนจะอั้นจะอี้ ม.ต้น ต๋อนนั้นก่มีตึ๊ก ม.3 บะใจ๊วัยหัวเลี้ยวหัวตอ พอมาวัยอันตราย ก่มีเหลิง ต๋อน อยู่อาชีวะ ฮ้ายขนาด น่าบุญสอบเข้าเทคโนตีนดอยได้ บะใจ๊ว่าสายอาชีพโฮงเฮียนอื่นบะดี แต่ต๋อนนั้น เฮียนโฮงเฮียนตี้ก้าเทอมถูกกว่าพาณิชเอกชน ป้อแม่มีตังค์ส่งเฮียน มีโอกาสได้เฮียนมากกว่า และเทคโนตี๋นดอย ปี้ว่าต่อนนั้น รองแค่ ม.ช. มันทำหื้อหึกเฮิมในก๋านเฮียน และทำกิจกรรม (สโมฯ) เม้าส์มาเหียนัก นะ..ชีวิตคนเฮาเนอะ ทำในสิ่งที่ตั๋วมีหื้อดีที่สุด อะหยังดี ๆ ก่ตึงจะตวยมา บะใจ๊บะทะเยอทะยาน บะไขว่คว้าหาโอกาส แต่ปัจจัยประกอบ และสิ่งรอบข้างมันมีหลายอย่าง คนตี้เปิ้นมีความฝัน อยากไค่เป็นฮั้น เป๋นนี้ แล้วทำได้นี่ ปี้ว่า เปิ้นหยังมาโจ้กดี น่าอิจฉาคนหนึ่งอ่ะ แต่ในขณะเดียวกั่น ก่ปอใจ๊ในสิ่งตี๊ตั๋วเก่าเป๋นอยู่ ^^   โดย: JinnyTent 14 มีนาคม 2554 18:47:32 น.

อ่านคำถามแล้วก็คิดว่าคุณก๋าจะตอบยังไง คุณก๋าตอบได้ดีจริง ๆ ค่ะ เพราะพูดจากประสบการณ์ตรง ดีที่คุณก๋าปรับตัวและใจให้รักงานที่ทำได้ อ่านแล้วเราก็ได้ข้อคิดไปด้วย เพราะเราก็ช่วยงานครอบครัวตั้งแต่เรียน พอจบมาก็ทำงานในบ้านมาตลอด เคยคิดเหมือนกันว่า ถ้าไปทำงานนอกบ้านจะเป็นยังไงน้า แต่ก็เลิกคิดไปแล้วค่ะ ชวนคุณก๋าไปอ่านบล็อคชาวอิตาเลียนฯ อันใหม่ค่า   โดย: haiku 14 มีนาคม 2554 18:58:09 น.

5555 because he knew that P KaKa was there with him so he wanted to play. Let s see kan d kwa. Whenever it s time to go to school and P KaKa has to go home. Will ming ming cry? My nephew 'TarTa' cried 3days and after that he asked his parents to drop him@school everyday even saturday or sunday. 555 Nite Nite nakha   โดย: TheKPP 14 มีนาคม 2554 19:32:17 น.

ตอนนี้ชีวิตต้องอยู่กับการปรับตัวอยู่ตลอดเวลาเลยค่ะ เพราะไม่รู้ว่าอีก 1 นาทีข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่ปุ๊เองก๋สับสนเหมือนกันว่า ต้องใช้ชีวิตแบบปรับตัวหรือ แบบ ปลง กันแน่ค่ะพี่ก๋า   โดย: blog pu 14 มีนาคม 2554 19:51:04 น.

บล็อกวันนี้ของศิษย์พี่ทำให้มองเห็นตัวของศิษย์น้องเอง คิดว่าศิษย์พี่ก็คงจะรู้ดีอยู่ ว่าอาชีพครู ก็ไม่ใช่อาชีพที่ฝันของศิษย์น้องเลย เพราะศิษย์น้องเลือกที่จะทำตามหน้าที่ของคำว่า "ลูก" เช่นเดียวกัน ทำให้ศิษย์น้องต้องยึดอาชีพนี้เพียงเพื่อจะให้ได้อยู่ที่บ้านเพื่อดูแลพ่อกับแม่ ผู้ซึ่งพี่ทั้งสองคนมอบหมายให้เราเป็นผู้รับผิดชอบ (หุๆๆ พี่อยู่กทม.ทั้ังสองคน) ที่แรกศิษย์น้องก็ไม่คิดว่าตัวเองจะทำได้ และคิดว่าทำไมตัวเองถึงต้องทำอาชีพที่รายได้แค่พอประทัง และอยู่บ้านนอกแบบนี้ บ้านนอกซึ่งไม่มีอะไร แต่พออยู่มาได้ซักพัก ศิษย์น้องก็เริ่มมีความสุขกับมันเพิ่มมากขึ้นทีละน้อย ๆ ไม่ใช่เพราะได้ทำในสิ่งที่ตัวเอง แต่เป็นเพราะเราต้องยอมรับและมองหาความสุขจากสิ่งที่ทำ เหมือนที่ศิษย์พี่ว่า ถ้าย้อนกลับไปได้ ศิษย์น้องจะเป็นยังไงนะ จะได้เรียนถาปัดเหมือนที่อยากเรียนรึป่าว จะได้เปิดร้านกาแฟรึป่าว จะมีเงินเก็บและเวลามากพอให้ได้ออกเดินทางไปในที่ ๆ อยากไปได้รึป่าว (เพราะเงินเดือนครูน้อยนะศิษย์พี่ จะเที่ยวแต่ละทีก็ต้องแบบว่า หุๆๆ) จะได้ไปเป็นครูบนดอยเหมือนที่หวังรึป่าว (ถึงอยากไปก็ไปไม่ได้ เพราะพ่อกับแม่เพียงเท่านั้น) แต่เราก็สามารถหาความสุขจากสิ่งที่เป็นอยู่ได้แม่น(ใช่)แล้วเนอะศิษย์พี่ ปล.วันนี้ทีวีเสนอแต่ข่าวสึนามิ เห็นแล้วทั้งรู้สึกสลด ทั้งอยากช่วยพวกเค้ามาก ๆ   โดย: minporee 14 มีนาคม 2554 19:55:03 น.

คุณก๋า งั้นพอจะมีวัดไหนที่แนะนำอีกมั้ยคะ เผื่อไปเีชียงใหม่คราวหน้า เราจะได้แวะไปเยี่ยมชมวัดที่คุณก๋าว่ามีเจดีย์งามๆ บ้างน่ะค่ะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 14 มีนาคม 2554 20:49:26 น.

สวัสดีค่ะพี่ก๋า ของฝากครบ กระเป๋าจัดแระ เหลือแต่รอเวลาเดินทาง พรุ่งนี้อาจจะไม่ได้เข้ามาบล็อก ว่าแต่วันนี้ไปฝากหมิงหมิงเข้าเรียนเป็นยังไงบ้างคะ นาห์ก็ไปฝากซันนี่ย์เข้าเรียนค่ะ เป็นโรงเรียนเทศบาลธรรมดาๆ ทีแรกอยากให้น้องสาวฝากเอกชนมากกว่า เพราะๆพี่ซันนี่ย์เรียนกันที่นั่น แต่น้องมันไม่ยอมเลยต้องตามใจคนส่ง 555+   โดย: มัยดีนาห์ 14 มีนาคม 2554 20:54:45 น.

ตอนนี้พูก็กำลังตามฝันของตัวเองอยู่ค่ะพี่ก๋า เดือนสิงหาคมนี้ จะสอบผู้ช่วยค่ะ ช่วงนี้เลยคร่ำเคร่งหนักมากกว่าปีที่แล้วอีก พูเอาดอกยี่หุบมาฝาก มาส่งพี่ก๋า มาดาม และหมิงหมิงเข้านอนนะคะ ยี่หุบชื่อดอกไม้....................โบราณ ฟังชื่อเหมือนไม่บาน..............แต่แย้ม สีขาวกลีบงามปาน................ประดุจ ปรางเนอ ชวนจูบทั้งสองแก้ม...............นิ่มน้องนวลเอย   โดย: พธู 14 มีนาคม 2554 20:58:06 น.

ทำสิ่งที่เราทำแล้วเราจะรักในสิ่งที่ทำ เดี๋ยวนี้รักงานนี้ซะแล้วคะ...เมื่อก่อนทำเพื่อเป็นทางผ่านเท่านั้นเอง ยิ่งทำยิ่งหลงรักงานตัวเอง มืด ๆ ค่ำ ๆ ก็ไม่ยอมกลับห้อง...555 เพราะงานนี้ทำให้เรามีกิน พ่อแม่อิ่มท้องคะ สวัสดีคะก๋า   โดย: aenew 14 มีนาคม 2554 21:09:59 น.

สวัสดีครับคุณก๋า ไม่ได้เปิดเครื่องเล่นเน็ทหลายวัน มัวแต่ทำพร๊อปการแสดงให้ลูกไปประกวด โยซาโกอิ โซรัน แข่งที่เวอร์เทรด เซ็นเตอร์ กับธุระเรื่องเรียนต่อ ม1 ของลูกสาวคนโต คุณก๋าสบายดีนะครับ   โดย: จิรโรจน์ 14 มีนาคม 2554 21:24:13 น.

ยิ้มให้กับคำตอบคุณก๋าค่ะ   โดย: กิ่งไม้ไทย 14 มีนาคม 2554 21:28:49 น.

พี่เองมองว่าทุกคนมีฝันแต่โอกาสที่จะทำตามฝันนั้นมีไม่เท่ากัน บางคนตั้งหน้าตั้งตาไล่ตามความฝันทั้งๆที่มันไม่สามารถเป็นจริงได้เลย ชีวิตก็คงได้แต่เพ้อฝันลมๆแล้งๆไป ผิดกับคนที่ไม่มีโอกาสได้ทำตามความฝันเดิม เพียงแต่ยอมรับสิ่งปัจจุบันและสร้างความฝันใหม่กับสิ่งนั้น น่าจะเป็นเรื่องที่ดีกว่า การมีฝันและมีโอกาส แต่ไม่ยอมทำนั่นต่างหากเป็นสิ่งที่ผิด   โดย: pinkyrose 14 มีนาคม 2554 21:31:42 น.

รักในสิ่งที่ทำ...จึงทำให้มีความสุขกับการทำงาน.. แม้บ้างครั้งจะมีปัญหาบ้าง..แต่ก็สามารถฝันฝ่าอุปสรรคปัญหาต่างๆ ไปได้..ค่ะ   โดย: ภัสสรา 14 มีนาคม 2554 21:42:47 น.

อ่านเรื่องราววันนี้แล้วก็เห็นด้วยกับก๋า บางครั้ง "หน้าที่" ก็ต้องมาก่อน "ความฝัน" ยิ่งถ้าเป็นลูกคนจีนด้วยแล้ว จำเป็นมากๆที่จะต้องช่วยสานต่อกิจการของบุพการี ครอบครัวผมเอง พ่อก็เปิดร้านยา แต่จังหวะดีที่พี่น้องทุกคนเรียนในแวดวงหมอ เภสัชฯ ... พี่ชายที่จบเภสัชก็เลยต้องรับช่วงต่อแบบไม่ติดขัดเหมือนของก๋าที่จบไปคนละทางกันเลย   โดย: ลุงแอ๊ด 14 มีนาคม 2554 21:42:57 น.

ป้าหายไปหลายวันเพิ่งกลับมาค่ะก๋า แวะมารายงานตัวอย่างรีบด่วน ขอบคุณหลายๆที่พาหมิงหมิงไปเฝ้าบ้านป้าทุกวัน ขอตัวนะคะยังต้องไปเยี่ยมอีกหลายบ้านค่ะ   โดย: ร่มไม้เย็น 14 มีนาคม 2554 21:43:56 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะน้องก๋า อ่านจบแล้วค่ะมีประโยชน์มาก ๆ เรื่องของหลานวันนี้คงเรียบร้อยดีเนาะ ฝันดีนะคะ   โดย: jamaica 14 มีนาคม 2554 21:44:26 น.

ดีใจที่คุณก๋าได้ทำในสิ่งที่ตัวเองมีความสุขค่ะ และขอให้ความสุขอยู่กับคุณก๋าและครอบครัวตลอดไปนะคะ วันนี้เอาขนมน่ากินมาฝากหมิงหมิงค่า   โดย: นุ้ย (นารีจำศีล ) 14 มีนาคม 2554 21:51:31 น.

หวัดดีจ้าพี่ก๋า น้องหมิงหมิง ถ้าเราไม่ได้ตั้งใจทำให้คนอื่นต้องทุกข์ ทั้งๆที่เราก็ทุกข์ด้วย แบบนี้เราบาปไม๊ค่ะพี่ก๋า   โดย: ก้อนหิน (cator ) 14 มีนาคม 2554 21:51:35 น.

บางครั้งความฝันกับความเป็นจริงอาจจะไม่ได้ไปด้วยกัน แต่ทำอย่างไรในสิ่งที่เราอยู่ในปัจจุบันให้ดีที่สุด การที่ไปทำตามฝันแต่ละทิ้งการดูแลครอบครัวนั้น พี่มองว่า คนเรามีวิธีการดูแลบุพการีได้ตั้งหลายวิธี ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลา อาจบริหารจัดการได้ค่ะ เพราะพี่เองก็ไม่ได้อยู่ดูแลพ่อแม่เหมือนกัน แต่เราก็ไม่เคยทิ้งกันค่ะ   โดย: Maew-Tua-Lek 14 มีนาคม 2554 21:56:52 น.

โดย: แดนนี่ บอย 14 มีนาคม 2554 22:04:50 น.

มาแอบดู....หมิง หมิง วันนี้ซนป่าวค่ะ   โดย: นุ่มณอ่อนนุช 14 มีนาคม 2554 22:26:22 น.

พี่อ่านบลอคคุณก๋าอยู่สองสามรอบ อ่านแล้วรู้สึกดีขึ้นเยอะเลยค่ะ ปล.หมิง หมิง จะสามขวบแล้ว ปีการศึกษาหน้าก้อเข้าเรียนได้แล้วใช่ไหมค่ะ (คุณก๋าก้อจะมีเวลาเล่นบลอคมากขึ้น เหอะๆ)   โดย: พี่ฟ้า ... (kuvasu ) 14 มีนาคม 2554 22:31:18 น.

คุณก๋าช่วยเช็คเมล์ด้วยครับ....   โดย: ลุงแว่น (ไม่ได้ล็อก) IP: 223.207.108.48 14 มีนาคม 2554 22:37:29 น.

สวัสดีค่ะ.... ที่น้องก๋าว่ามี sense รู้สึกแผ่นดินไหว....หวังว่าอย่าให้มีเกิดในละแวกบ้านเรานะ...อย่าเพิ่งเลย...กลัว เอาดอกไม้มาฝากค่ะ...ของจริงงามกว่านี้เยอะ   โดย: My_Sanctuary 14 มีนาคม 2554 23:19:14 น.

ตกลงว่า ข้อมือเคล็ด ใช่มั๊ยค่ะ แต่...ก็คงเจ็บน่าดู นึกเห็นภาพ หมิง หมิง ร้องไห้เลย ตอนนี้เป็นยังไงมั่งค่ะ ใส่เฝือกหรือป่าว หรือว่าไม่ต้องใส่... เด็กผู้ชายนะค่ะ ต้องซนเป็นเรื่องปกติ แต่เจอแบบนี้ ก็อดตกใจไม่ได้ วันนี้ สงสัย หมดฤทธิ์ แล้วมั่ง หมิง หมิงเอ่ย   โดย: นุ่มณอ่อนนุช 14 มีนาคม 2554 23:25:43 น.

คุณก๋าาาาาา มาแล้ว ทักทายยามบ่ายๆค่ะ หายไปหลายวัน คิดถึงน้องหมิงหมิงเหมือนเดิมจร้าาา คุณก๋าสบายดีนะคะ วันนี้ว่างค่ะนิดหน่อย เลยรีบเข้ามาทักทายเพื่อนๆ ซะหน่อย อากาศคงร้อนมากอ่ะบ้านเรา ที่นี่อุ่นขึ้นเยอะเลยค่ะ เลยเตรียมที่ทางในสวนหลังบ้านไว้ปลูกผักกินเองค่ะ ประหยัดตังส์ด้วย   โดย: มะฮอกกานีใบใหญ่ 14 มีนาคม 2554 23:27:26 น.

อ่านแล้วโดนคะ เนื้อหาดี ภาพสวย ขอโหวตให้นะคะ   โดย: We Are FroM BeLGiUM 14 มีนาคม 2554 23:37:12 น.

บางทีความรับผิดชอบ ภาระหน้าที่ กับความชอบส่วนตัวก็ไม่อาจไปพร้อมกันได้ ให้อยู่กับสิ่งที่เราทำ และมีความสุขกับมันจะดีกว่าเนอะ เห็นจากบ้านคุณนุ่ม หมิงหมิงไม่เป็นอะไรมากใช่มั๊ยค่ะนี่ ให้หมิงหมิงหายไวๆ นะคะ   โดย: sierra whiskey charlie 14 มีนาคม 2554 23:40:19 น.

ราตรีสวัสดิ์ครับ เจี๊ยกๆ   โดย: veerar 14 มีนาคม 2554 23:45:19 น.

ดูรูปหมิงหมิงช่วงนี้ รู้สึกว่าโต ตัวยาวขึ้นเยอะเลยนะคะ ได้ข่าว่าข้อมือกระแทกพื้น ขอให้หายเร็วๆน้า หนูเริ่มฝึกงานวันแรกไปแล้วค่ะ ยังคิดถึงบล็อกพี่ก๋าที่พูดวันปัจฉิมฯ บล็อกนั้นอยู่เลย ทำให้มีกำลังใจมากค่ะ ขอบคุณมากๆ ค่ะ มีความสุขทุกวันนะคะ   โดย: cruduslife 15 มีนาคม 2554 0:11:58 น.

ชอบประโยคนี้จัง. เลยถ้าไม่มีโอกาสที่จะทำในสื่งทีรัก..ก้อรักในสิ่งที่ทำได้...น้องก๋าตอบคำถามได้ดีม๊ากค่ะ.. ปล. น้องหมิงหมิง.น่ารักขึ้นทุกวันเลยค่ะ   โดย: จิ๊บ (คุณนายเยอรมัน ) 15 มีนาคม 2554 2:27:22 น.

Aowwwwwwwwwww....what happened kha? How is Ming Ming,right now kha? Is he ok? Cry???? Hope Ming Ming get well soon nakha P KaKa   โดย: TheKPP 15 มีนาคม 2554 4:07:47 น.

อรุณสวัสดิ์เจ้าอ้ายก๋า น้องหมิง หมิง มาดาม.. ชอบประโยคนี้จัง.. ผมรู้สึกพอใจกับชีวิตตัวเองในตอนนี้มาก ไม่ใช่เพราะชีวิตมันเป็นอย่างที่ผมต้องการ แต่ผมต่างหากที่ยอมรับชีวิตได้ว่ามันจะต้องเป็นอย่างนี้ เป็นอย่างที่มันเป็นจริงๆ ไม่ใช่เป็นอย่างที่เราอยากให้มันเป็น เห็นโตยร้อยเปอร์เซ็นต์เลยเจ้า..   โดย: Mein Schatz 15 มีนาคม 2554 5:28:29 น.

พี่ก๋า...พูดง่ายทำยากนะคะ เรื่องจิตใจเนี่ย   โดย: ชะเอมหวาน 15 มีนาคม 2554 13:33:31 น.

ตั้งแต่รู้จักบล็อกแก็งค์ และได้รู้จักคุณก๋า พี่มีความพอดีและพอใจกับงานที่ทำมากขึ้นกว่าเก่า ไม่เคยรู้สึกเบื่อสักวันที่ต้องมานั่งทำงานอยู่ตรงนี้คนเดียว ช่วงบ่ายมีเวลาสบายๆสแกนภาพย่อภาพ ตกแต่งภาพ อ่านหนังสือ เขียนงานเก็บไว้บ้าง เพลิดเพลิน เวลาเดินไวมาก รักที่ทำงานซะแล้ว หากไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง สงสัยว่าจะทำที่นี่จนกว่าเกษียณซะละมัง แอมอร   โดย: peeamp 22 มีนาคม 2554 20:27:45 น.