: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - ผ่านพ้นจึงค้นพบ : : ผ่านพ้นจึงค้นพบ : เขียน - เสกสรรค์ ประเสริฐกุล ในต้นเรื่องของตอน ‘ถอนตัวจากความพ่ายแพ้’ มีคนถามอาจารย์เสกสรรค์ว่า “เสกสรรค์ ประเสริฐกุล ใช่ไหมครับ ?” ชายแปลกหน้าคนหนึ่งเอ่ยทักขณะที่ผมกำลังเดินออกมาจากร้านหนังสือในห้างใหญ่แถวสยามสแควร์ “ใช่และไม่ใช่...” ผมตอบพลางสำรวจหาเบาะแสจากดวงตาของผู้ถาม เมื่อพบว่าไม่มีวี่แววประสงค์ร้าย จึงอธิบายเพิ่มเติม “หมายถึงว่าเดี๋ยวนี้ผมเปลี่ยนไปแล้ว ไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิดหรอก” และในท้ายเรื่องตอนเดียวกัน เมื่อมีคนส่งคำถามเดิมเดียวกันให้อาจารย์อีกครั้ง “ใช่ เสกสรรค์ ประเสริฐกุล ไหมครับ ?” “เคยใช่...” บางทีผมก็ตอบอย่างตรงไปตรงมา ............................................ ผมนึกถึงตัวเองตอนเป็นวัยรุ่น ยังเป็นนักศึกษา มองย้อนกลับไป ผมทะเลาะกับเพื่อนและอาจารย์มากมายหลายคน เพียงเพราะรู้สึกว่าคนเหล่านั้นทำสิ่งที่ไม่ถูกต้อง แล้วสิ่งที่ไม่ถูกต้องในความคิดของผมก็เป็นสิ่งที่ผมไม่ถูกใจ พอไม่ถูกใจก็ยอมไม่ได้ที่มันจะเป็นอย่างนั้น ผมจึงต้องใช้ความรุนแรงทางความคิดและคำพูดเพื่อทำลายความไม่ถูกต้องเหล่านั้น ผลก็คือ เพื่อนหลายคนมองว่าผมเป็นคนหัวรุนแรง ครูอาจารย์ส่ายหน้าในความตรงไปตรงมาและดูก้าวร้าวของผม นึกถึงตอนที่ผมเขียนหนังสือด่าคณะฯและอาจารย์ตัวเองสมัยเรียนมหาวิทยาลัย จนรุ่นน้องผู้หญิงร่วมคณะฯ คนหนึ่งโทรศัพท์ทางไกลมาชื่นชมว่า “น้องชอบหนังสือของพี่มากเลย เขียนได้แรงและโดนใจมาก ๆ” ผมนิ่งไปชั่วอึดใจ ก่อนจะตอบน้องคนนั้นไปว่า “ขอบคุณครับ แต่ตอนนี้พี่ไม่ได้คิดแบบนั้นแล้ว” ผมรู้สึกได้ถึงน้ำเสียงของน้องซึ่งดูผิดหวังกับคนที่เขาเคยชื่นชม ......................................... ผลงานเล่มนี้ของอาจารย์เสก คล้ายการสำรวจตรวจสอบชีวิตตนเอง ผ่านงานเขียนเล่มเก่า ๆ ที่ส่งผลสะเทือนต่อแนวคิดในการใช้ชีวิตของอาจารย์ ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน งานเขียนของอาจารย์มีลักษณะคล้ายบทบันทึก เมื่อนำกลับมาอ่านอีกครั้ง ย่อมเห็นร่องรอยอะไรบางอย่าง “ปรากฏ” ให้เห็นอย่างแน่นอน ความเปลี่ยนแปลงที่เห็นเด่นชัดที่สุด ในฐานะของนักอ่านซึ่งตามอ่านงานหนังสือของอาจารย์เสกมาโดยตลอด คือ ผมรู้สึกว่าอาจารย์ค่อย ๆ เย็นลง ๆ เรื่อย ๆ จากประสบการณ์ชีวิตอันโชกโชน หนักแน่น เต็มเปี่ยมอุดมการณ์ ไม่ยอมคน ไม่ยอมใคร ไม่ก้มหัวให้กับความอยุติธรรม ฯลฯ ตัวอักษรของอาจารย์ค่อย ๆ คลายความร้อนรุ่มลง จากภูเขาไฟที่พ่นไอร้อน ค่อย ๆ ผ่อน จนกลายเป็นภูเขาไฟที่ดับสนิท หนักแน่น สงบ เยือกเย็น ผลงานเล่มหลัง ๆ ของอาจารย์ จึงคล้ายหนังสือธรรมะ แต่ไม่ได้เป็นหนังสือธรรมะในการเทศนาธรรมแบบยกตนว่าฉันรู้ อาจารย์ใช้ชีวิตของตนเอง ใช้ความทุกข์ ความเจ็บปวดและชีวิต ตลอดจนการเดินทางในทริปต่าง ๆ มาสำรวจตรวจสอบตัวเอง เพื่อค้นหาคำตอบที่ตัวเองเคยสงสัยในวัยหนุ่ม ก่อนจะค้นพบคำตอบนั้นในวัยชรา จิตสำนึกเกี่ยวกับโลกและตัวตนที่อาจารย์เขียน จึงปรากฏรูปรอยและเส้นทางการเดินทางซึ่งยาวนานเกือบ 40 ปีของการเป็นนักเขียน เงื่อนปม ที่ไปที่มาของความทุกข์ที่กัดกร่อนชีวิต ถูกบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษรในงานเขียนทุกชิ้นของอาจารย์นั่นเอง ผมชอบบทสรุปในท้ายบท ‘รอยเท้าในสายน้ำ’ ของอาจารย์เสก ที่ว่า คนเราอาจใช้เวลาค่อนชีวิตเดินทางไกล เพื่อค้นหาตัวเอง และสืบค้นความหมายของชีวิตที่ตนสงสัย แม่น้ำ ทะเล ลำคลองที่เคยผ่าน วันหนึ่งอาจรู้สึกไม่ใช่ลำน้ำสายเดิมที่เคยคุ้น จนขณะความจริงปรากฏในห้วงคิด จึงกลับเห็นสายน้ำเป็นสายน้ำ เห็นมหาสมุทรเป็นมหาสมุทร โดยไม่มีบวกลบเพิ่มเติมในการรับรู้ กระทั่งอาจกล่าวได้ว่า หากมองหยดน้ำหยดหนึ่งในสวน ก็อาจเห็นเมฆทั้งเวิ้งฟ้า เห็นทั้งมหาสมุทรอยู่ในหยดน้ำหยดเดียว อีกทั้งยังไม่มีรอยเท้าของตัวเองอยู่ในนั้น หรือบทสรุปในตอน ‘ขุนเขาแห่งความว่าง’ “ผมเพียงเพิ่งเข้าใจว่า ภูเขาโดยตัวของมันเองไม่มีจริง ที่เราเห็นว่ามีภูเขาก็เพราะมีที่ราบ ดังนั้นทั้งภูเขาและที่ราบจึงไม่อาจมีความจริงที่แยกจากกัน ความคิดเรื่องสูงต่ำยิ่งเป็นแค่มายาภาพ ทั้งหมดเป็นเพียงการสะบัดตัวของเปลือกโลกผืนเดียว ซึ่งทิ้งริ้วรอยยับย่นไว้ในความคิดคน ผมไม่ได้ลงมาจาก ‘ภูเขา’ เพราะแท้จริงแล้ว ผมไม่เคยขึ้นไปบนนั้น .......................................... ผมยังจำคำตอบของตัวเองในวันนั้นได้ดี “ขอบคุณครับ แต่ตอนนี้พี่ไม่ได้คิดแบบนั้นแล้ว” ผมไม่ได้อยากทะเลาะกับโลกและผู้คนเหมือนเดิมอีกแล้วในตอนนั้น ผมเรียนจบ ทำงาน พบผ่านผู้คนมากมายที่ไม่เคยเป็นดั่งใจตนต้องการ ผมเปลี่ยนใครไม่ได้เลย อย่าว่าแต่เปลี่ยนโลก สุดท้ายผมจึงได้รู้ว่ามีหนทางเดียวเท่านั้นที่จะคลายทุกข์ซึ่งล่ามร้อยชีวิตเราไว้ นั่นคือ การเปลี่ยนตัวเอง และเลิกจุ้นจ้านในการอยากเปลี่ยนความคิดคนอื่นเสียที ผมเริ่มฝึกยอมรับตัวตนที่คนอื่นเป็น ไม่ว่าจะชอบหรือไม่ชอบ ไม่ว่าจะเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย การประนีประนอมยอมความกับความคิดของคน ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกพ่ายแพ้หรือเสียหน้าเหมือนตอนเป็นวัยรุ่นอีกแล้ว การทำงานการค้า การเป็นเจ้านายคน การเป็นพ่อคน ทำให้ผมเปลี่ยนไปเยอะมาก --- มากจนผมรู้ดีว่า คนที่ไม่ได้เจอผมนาน ๆ คงจำไม่ได้แล้วว่าตัวตนเดิมของผมเป็นอย่างไร เขาอาจคิดว่าผมยังเป็นคนเดิม ยังเป็นคนนั้นอยู่หรือเปล่า ? ผมอาจต้องขอลอกคำตอบของอาจารย์เสกสรรค์ด้วยการบอกคนที่เคยถามผมว่า “นายยังแรงเหมือนเดิมรึเปล่า ?” “เคยเป็น”     Create Date : 14 กุมภาพันธ์ 2566 23 comments Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2566 5:05:50 น. Counter : 797 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณหอมกร, คุณอุ้มสี, คุณทนายอ้วน, คุณคนผ่านทางมาเจอ, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณเริงฤดีนะ, คุณThe Kop Civil, คุณnonnoiGiwGiw, คุณTui Laksi, คุณปัญญา Dh, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณ**mp5**, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณกิ่งฟ้า, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณสองแผ่นดิน, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณSweet_pills, คุณร่มไม้เย็น, คุณnewyorknurse

สับสนทุกข์โศก เพราะไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร ประโยคเด็ดที่นึกได้ ตอนนี้ เองรู้มั้ยว่า ข้าลูกใคร ..................... หากอยากได้ตัวเองกลับ ก็ต้องตัดตัวเองออกไป พวกใส่หัวโขน ถ้าถอดออก จะเบาหัว แถวบ้านเรียกE ป้า เรียกลุง(มหาภัย)   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 14 กุมภาพันธ์ 2566 6:05:13 น.

เวลามาบล็กคุณก๋าแล้วไม่ได้เห็นเม้นท์ยาวๆ ของคุณธัญ จะรู้สึกเหมือนขาดอะไรไปอย่างนะคุณก๋า ป.ล. ถ้าเป็นอย่างคุณก๋าว่าก็ดีซิแสดงว่าสื่อเลิกสนใจ 555   โดย: หอมกร 14 กุมภาพันธ์ 2566 7:49:05 น.

แค่ปกหนังสือก็สวย คำภายในก็งดงามจ้า   โดย: อุ้มสี 14 กุมภาพันธ์ 2566 8:04:58 น.

ชอบชื่อหนังสือครับ เราต้องผ่านประสบการณ์ต่างๆเสียก่อน จึงจะค้นพบครับ   โดย: ทนายอ้วน 14 กุมภาพันธ์ 2566 8:37:54 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า.. ยินดีกับอาจารย์เสกสรรค์ด้วย.. ที่ค้นพบหนทางของตัวเอง.. หนังสือน่าติดตามคะ   โดย: คนผ่านทางมาเจอ 14 กุมภาพันธ์ 2566 9:20:24 น.

เมื่อคืนผมตื่นมาดูพอซาลาห์ยิงลูกแรกก็หลับไปเลยครับ มาดูไฮไลต์ตอนเช้า เหมือนระบบทีมเวิร์คจะกลับมาแล้วนะครับ   โดย: The Kop Civil 14 กุมภาพันธ์ 2566 11:03:39 น.

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า "ผ่านพ้นจึงค้นพบ" หัวข้อเรื่องวันนี้ คิดว่า การผ่านพ้นในที่นี่ คงตีความหมายได้ว่า ตนได้ผ่านประสบการณ์มามากขึ้น ด้วยวัยที่ มากขึ้น เขาจึงค้นพบตัวตนของตนเองมากขึ้น แต่ก็ยังมีอีกหลาย ๆ คนที่ยังไม่สามารถค้นพบตัวเอง ไม่พบสัจธรรมความเป็นจริงของ ธรรมชาติ ก็ยังคงมีพฤติกรรมเดิม ๆ อยู่ ก็น่าสงสาร เนาะ อิอิ โหวดหมวด แนะนำหนังสือ   โดย: อาจารย์สุวิมล 14 กุมภาพันธ์ 2566 11:44:39 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า ชอบรีวิวหนังสือของ อ.เสกสรรค์ ทุกเล่มเลยค่ะ ท่านเปลี่ยนไปในทางที่ดีจากแนวทางความคิด นี่ละ "ผ่านพ้นจึงค้นพบ" เป็นชื่อหนังสือเล่มนี้ ชอบทุก ต.ย. ที่คุณก๋ารีวิว ขอบคุณค่ะ   โดย: Tui Laksi 14 กุมภาพันธ์ 2566 13:44:09 น.

"คุณกะว่าก๋า ใช่ไหมครับ ผมแทน... แถ่น แทน แท้น ยินดีที่ได้รักจู่ เอ๊ย! รู้จักครับ" คุณกะว่าก๋าไม่แรงแล้ว แต่ว่าร้อนแรงน่ะแน่นอน ตอนนี้ผมยังไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นใคร เพราะมีหลายตัวตน คริคริ   โดย: แทน... แถ่น แทน แท้น (สมาชิกหมายเลข 6416662 ) 14 กุมภาพันธ์ 2566 14:07:37 น.

เราอาจเคยเห็นเราที่งี่เง่า แต่สิ่งสำคัญคือต้องยอมรับให้ได้หากมันงี่เง่า หรือผิดพลาด และแก้ไขตัวเราในปัจจุบันำม่ให้งี่เง่าแบบเมื่อก่อน ไม่ใช่ทำแบบนายกคนปัจจุบันที่ไม่เคยยอมรับในความผิดพลาดของตัวเอง กลับกันความผิดพลาดของตัวเอง ดันปัดให้ประชาชนคนไทยรับผิดอีกต่างหาก   โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969 ) 14 กุมภาพันธ์ 2566 14:08:38 น.

สวัสดีครับคุณก๋า ขอบคุณคำคมข้อคิดจากหนังสือครับ   โดย: ปัญญา Dh 14 กุมภาพันธ์ 2566 14:09:23 น.

เจอการตอบคำถามแบบนี้ผมอึ้งนะ ถ้าเจอพวกหัวร้อนเจอชกแน่ๆ เดี๋ยวนี้คนยิ่งหัวร้อนง่ายด้วย ต่อยผิดตัวยิงผิดตัวมีเยอะเลยในประเทศไทย ป่าเถื่อนบาบาเรี่ยนมากๆ คนเรามักไม่รู้ตัวหรอกครับว่าเป็นใคร พอรู้ตัวอีกทีก็เป็นไปแล้วมันเป็นแบบนั้นมากกว่า จากบล็อก พี่ก๋าเปิดคลิปแนะนำตัวที่ฟูมิแร็ป 3 ภาษาครับ 555 เลยฟังไม่ทัน แต่ถ้าไลฟ์ปกติก็เหมือนพูดคุยทั่วๆ ไปนะ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 14 กุมภาพันธ์ 2566 15:07:15 น.

เมื่อคืนดูแล้วน้ำตาไหลค่ะ เล่นดีกันทุกคน ฟอร์มที่ควรจะเป็น ใจมาเต็มร้อย สูู้ทุกเม็ดไม่ปล่อย ของให้กลับมาแล้วมาเลยค่ะ ค่อยๆเก็บกันไปทีละนัด สวัสดีวันแห่งความรัก ที่มาพร้อมฝุ่น PM2.5 และ ร้อนนรกค่ะ พี่ก๋า   โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ 14 กุมภาพันธ์ 2566 15:19:55 น.

เราเปลี่ยนใคร เปลี่ยนสังคมไม่ได้เลยจริงๆ ค่ะ ไม่ว่าเราจะพยายามแค่ไหน เราต้องยอมรับนะคะ ไม่มีอะไรเป็นไปอย่างใจเราค่ะ เราแค่ใช้ชีวิตในแต่ละวันด้วยความสุข ความสนุกก็พอ ผ่านพ้นจึงค้นพบ ทางสงบอยู่ตรงไหน ที่แท้อยู่ไม่ไกล จบที่ใจจบที่ตัว แต่ถ้ายังสนุก ก็จะลุกไปถ้วนทั่ว เพราะว่ายังเมามัว อยากมีตัวและมีตน   โดย: comicclubs 14 กุมภาพันธ์ 2566 15:34:47 น.

แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ   โดย: **mp5** 14 กุมภาพันธ์ 2566 16:12:32 น.

ผมนั่งอ่านข้างบน... คุณเสกสรรค์เป็นคนตรง.. ดีครับ เป้าหมายคงเดิมแต่เปลี่ยนวิธีการทำงาน การต่อสู้แบบคนสู้ชีวิต และผ่านหลาย ๆ อย่าง   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 14 กุมภาพันธ์ 2566 20:10:21 น.

สวัสดีครับน้องแตง เปลี่ยนสังคมมันยากจริงๆครับ พลังของเราคนเดียวไม่พอแน่ๆ แต่ถ้าทุกคนช่วยกัน ก็ไม่แน่เหมือนกันครับ   โดย: กะว่าก๋า 14 กุมภาพันธ์ 2566 20:58:26 น.

สวัสดีครับคุณก๋า . "ความไม่เข้าใจชีวิตต่างหาก ที่ทำให้ต้องเดินทาง" . ใช่เลยครับคุณก๋า บางคนใช้เวลาเดินทางสั้นๆ แต่บางคนก็ใช้เวลาทั้งชีวิต เพื่อค้นหาตัวเองนะครับ . ผมจำได้นะเมื่อก่อนในงานหนังสือ การ์ตูนของnew project ราคาลดเป็นปกติ (แบบครึ่งราคา) แต่อยู่ๆ ในรอบถัดมาก็เหมือนนัดกันขึ้น เป็นแรร์ในอีกราคานึง ทั้งของ ยอดธิดา หมึกจีนเก่าๆ . ขอบคุณกำลังใจด้วยนะครับ   โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา 14 กุมภาพันธ์ 2566 21:23:03 น.

หุยยยยย ผมชอบบล๊อกนี้ที่พี่ก๋าเขียนถึงตัวเองกับสิ่งที่ได้จากงานของท่านอาจารย์มากเลยครับ มันดูนุ่มลึก เป็นผู้ใหญ่ สุขุม มากๆ "เคยเป็น" มันไม่ใช่ว่าเมื่อก่อนไม่ใช่ตัวเรา หรือตอนนี้ไม่ใช่ตัวเรา แต่การเรียนรู้ชีวิต ประสบการณ์เหมือนที่พี่ก๋าบอกผม มันทำให้มุมมอง แนวคิด และวิธีการรับมือหรือตอบโต้กับปัญหาของเราเปลี่ยนไป ผมชอบมาก กำคำตอบของพี่ก๋าในวันนั้น ผมรู้สึกได้ถึงสิ่งที่พี่ก๋าย้อนกลับไปมองตัวเองเลยครับ ผมก็มีเรื่องที่ย้อนกลับไปมองตัวเองในวันเก่าแล้วพูดคำนั้นเหมือนกัน แต่ผมก็ดีใจนะครับ ที่พบว่า เราแค่ "เคยเป็น"   โดย: จันทราน็อคเทิร์น 14 กุมภาพันธ์ 2566 21:53:19 น.

สวัสดีค่ะน้องก๋า พี่กิ่งมาอ่านรีวิวหนังสือของคุณเสกสรรค์ ประเสริฐกุล แล้ว เหนด้วยกับน้องก๋านะคะ ที่มีลักษณะคล้ายๆกับออกไปในแนวธรรมมะค่ะ โหวต Book Blog ค่ะ   โดย: กิ่งฟ้า 14 กุมภาพันธ์ 2566 21:53:22 น.

หนังสือน่าสนใจครับ วันเวลาเปลี่ยน ใจคนเปลี่ยน อาจารย์ค้นพบสิ่งที่ดี แล้วมาเล่าให้ฟัง เมตตาตัวเอง ก็ต้องหมั่นดูแลสุขภาพ ไปหาหมอตามนัด กินยาตามที่แพทย์สั่ง งดสิ่งที่ต้องงด ทำสิ่งที่ควรทำ บางคนไปหาแพทย์ แต่ไม่กินยา กินบ้างไม่กินบ้าง บางคนหยุดกินยา   โดย: สองแผ่นดิน 14 กุมภาพันธ์ 2566 23:27:14 น.

ในเมื่อเราเปลี่ยนใครไม่ได้ การฝึกยอมรับตัวตนที่คนอื่นเป็นก็ช่วยให้ใจสบายขึ้นนะคะ เวลาผ่านไป วัยและประสบการณ์น่าจะทำให้มุมมองหลายๆด้านเปลี่ยนไปด้วย ทำให้เย็นลง เข้าใจ ยอมรับหรืออดทนได้มากขึ้น คุณก๋ารีวิวหนังสือของอาจารย์ได้น่าอ่านมากค่ะ เลยสั่งซื้อมาอ่านบ้าง พรุ่งนี้คงได้รับค่ะ วันก่อนไปวัดอรุณฯ นักท่องเที่ยวเยอะมาก นึกถึงเชียงใหม่ด้วยค่ะ ขอให้มาไม่ขาดสายจะได้จับจ่ายใช้สอย เงินทองหมุนเวียนในบ้านเรานะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะคุณก๋า   โดย: Sweet_pills 15 กุมภาพันธ์ 2566 0:17:42 น.

สวัสดีค่ะ น้องก๋า   โดย: newyorknurse 15 กุมภาพันธ์ 2566 4:28:12 น.