: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - ผู้ชายที่กำลังสูญพันธุ์ : : ผู้ชายที่กำลังสูญพันธุ์ : เขียน - เสกสรรค์ ประเสริฐกุล ความเรียงคัดสรรจากหนังสือพิมพ์ซึ่งอาจารย์เสกสรรค์เคยเป็นคอลัมนิสต์ เขียนขึ้นในช่วงปี พ.ศ. 2531 ถึงปลายปี 2539 8 ปีในช่วงชีวิตของคน ๆ หนึ่ง ย่อมผ่านร้อนผ่านหนาว ผ่านประสบการณ์มากมาย ทั้งจากชีวิตครอบครัว ชีวิตส่วนตัว การงาน การเดินทาง ไปจนถึงการใช้ชีวิต ความคิด ความเชื่อ ความรู้ ศรัทธา และตัวตน ถูกสอดแทรกไว้ในงานเขียนแต่ละเรื่อง ผมอ่านหนังสือเล่มนี้ครั้งแรกในปี 2543 ก่อนจะนำกลับมาอ่านเป็นรอบที่สองในปี 2565 เวลาผ่านไป 22 ปี.... ชีวิตของนักเขียนคนหนึ่งกับนักอ่านคนหนึ่ง เปลี่ยนแปลงไปมากมายเพียงใดใครจะรู้ แต่นั่นหาได้เป็นสาระสำคัญอันใดไม่ ผมอ่านงานเขียนของอาจารย์เสกอีกครั้ง เพื่อเก็บรายละเอียดจากการอ่านครั้งแรกที่ในวัยนั้น หลายเรื่องซึ่งอาจารย์เขียนไว้ ผมอาจยังไม่เข้าใจเนื้อหามากนัก การเติบโตขึ้นของคนอ่าน ก็ทำให้การกลับมาอ่านหนังสือเล่มเดิม ให้ความรู้สึกสดใหม่และมีอะไรน่าค้นหาอยู่เสมอ เรื่องราวที่อาจารย์เขียนไว้ ไม่ได้ล้าสมัยหรือตกยุค หากแต่ยังคงเป็นเรื่องที่สังคมไทยยังต้องเผชิญหน้าอยู่ เรายังคงเจอปัญหาวิกฤตการเมือง ความเหลือมล้ำต่ำสูงในสังคม การเพิกเฉยต่อปัญหาทั้งในระดับปัจเจกและชุมชน ปัญหาของการลืมรากเหง้าและตัวตนในอดีตของตัวเอง ฯลฯ 20 ปีผ่านไป ปัญหาเหล่านี้ก็ยังคงอยู่ เผลอ ๆ อาจดูหนักข้อมากขึ้นยิ่งกว่าเดิม เมื่อปัญหาเหล่านั้นถูกหมักหมมมานานนับสิบปี โดยไม่ค่อยมีใครคิดอยากจะแก้ไขปรับปรุงอะไรให้ดีขึ้น ‘ผู้ชายที่กำลังสูญพันธุ์’ คือ ผู้ชายแบบไหน ? ใช่แบบที่คุณรู้จัก ยกย่อง ชื่นชมอยู่ไหม ? หรือเอาเข้าจริงแม้แต่คนที่คุณยกย่อง เชิดชู แท้จริงแล้วก็กลายพันธุ์มาจากคนที่คุณเคยชิงชังรังเกียจ แต่เพราะความเคยชินที่เราอยู่กับเขามานาน จนต่อมความรู้สึกชาเฉย ไม่รู้สึกรู้สาต่อความไม่ถูกต้องที่เขากระทำอยู่ จนกลายเป็นการยอมรับปรับตน ชินชา แล้วกลายเป็นความรู้สึก “ช่างมัน...จะเป็นยังไงก็ช่างแม่ง” .... ในที่สุด ในฐานะคนอ่าน ผมก็ไม่ใช่ ‘คนเดิม’ ในวันนั้น ความคิด ตัวตน และชีวิตของผมเปลี่ยนแปลงมาไกลมาก แต่สิ่งหนึ่งซึ่งผมคิดว่าตัวเองไม่เคยเปลี่ยน คือ ความคิด ความเชื่อในการปฏิบัติตน เพื่อใช้ชีวิตให้ดีที่สุด ให้เกิดประโยชน์ทั้งกับตนเองและคนรอบข้าง หลายสิ่งหลายอย่างที่ผมปฏิบัติก็อาจไม่ได้เป็นสิ่งที่คนทั่วไปทำหรืออยากทำ แต่ผมทำ เพราะยังเชื่อว่านี่คือสิ่งที่ควรทำเพราะมันเป็นสิ่งที่ถูกต้อง ไม่ใช่ทำเพราะสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่เราถูกใจเพียงอย่างเดียว สัตว์หลายสายพันธุ์สูญพันธุ์ไป เพราะมันปรับตัวไม่ได้ ปรับใจไม่ทัน พอเจอสภาพแวดล้อมใหม่ ๆ ก็กลายเป็นสิ่งแปลกปลอม ในที่สุดก็ล้มหายตายจากไปจนหมดสิ้น มนุษย์เราแม้มีความสามารถในการปรับตัว แต่ก็ใช่ว่าทุกคนจะรอด ยามเกิดมหันตภัยร้ายในชีวิต การคิด การใช้ชีวิตให้ดี การยอมรับปรับตน ไม่ได้หมายถึงการสูญเสียตัวตน แต่เป็นการเปลี่ยนแปลงเพื่อความอยู่รอด และควรอยู่รอดอย่างมนุษย์ผู้มีใจสูง เป็นมนุษย์ที่เกิดมาเพื่อทำประโยชน์ ไม่ใช่ทำร้ายทำลายคนอื่นเพื่อให้ได้ความสุขที่ตนเองต้องการ   Create Date : 21 กุมภาพันธ์ 2566 16 comments Last Update : 21 กุมภาพันธ์ 2566 4:31:05 น. Counter : 1168 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณkatoy, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณหอมกร, คุณtanjira, คุณRain_sk, คุณTui Laksi, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณอุ้มสี, คุณปัญญา Dh, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณทนายอ้วน, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณThe Kop Civil, คุณเนินน้ำ, คุณทูน่าค่ะ, คุณnonnoiGiwGiw, คุณกิ่งฟ้า, คุณสองแผ่นดิน, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณnewyorknurse

โห.. อ่านหัวข้อเรื่อง ผมนึกถึงลุงคนนั้นเลย เพี้ยงขอให้สูญพันธ์ ไปเลย ลูกเต้าต้องหลบแสดงตัวไม่ได้ ... อยู่หัวหินตอนนี้อากาศเย็นดี 22 C ครับ   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 21 กุมภาพันธ์ 2566 6:09:19 น.

โอ๊ยเล่มนี้เข้าไม่ถึงเลยคุณก๋า ด่าลุงดีกว่าสบายใจตัวเองดี 555 ป.ล. คุณธัญคงเพลียเมื่อวานทำงานบ้านหนัก   โดย: หอมกร 21 กุมภาพันธ์ 2566 7:18:33 น.

สวัสดียามเช้าค่ะก๋า ส่วนมากคนก็จะชินและก็บอกว่า ช่างมัน ช่างแมร่ง จริงๆค่ะ เพราะบางทีเราเองก็ใช้คำนี้เหมือนกันค่ะ 555 ความที่เราเองก็เบื่อหน่ายกับสิ่งที่เกิดขึ้นซ้ำๆ แทบจะไม่มีใครเดินออกมา แล้วมองดูถึงสิ่งที่ต้องแก้ไขนะคะ น่ากลัวจะสูญพันธุ์จริงๆค่ะ ............... 555 คุณหอมกรเหมือนรู้นะคะก๋า เมื่อวานพี่ทำงานบ้านเสร็จต่อด้วยมีลูกค้านัด ยาวไปถึง เกือบหกโมงเย็นเลยค่ะ เลยเข้านอนไวมาก หลับไปช่วง สองทุ่มนิดๆค่ะ เพลียจริงๆ อากาศแย่ลงนะคะ จะเย็นก็ไม่เย็น แถมมีฝุ่นหายใจไม่สะดวกอีก พี่น่ะตั้งแต่งานบวชหลานเสร็จ ปวดช่วงเอวด้านหลังทางขวา น่าจะเส้นตึงแน่ๆ ทั้งเดินทั้งวิ่งทั้งเต็น 555 แถมด้วยขับรถอีก ร่างกายบอกว่า ไม่ไหวแล้ว พักบ้างๆ ก๋า มาดาม หมิงหมิง มีคววามสุขมากๆ รักษาสุขภาพนะคะ   โดย: tanjira 21 กุมภาพันธ์ 2566 7:52:01 น.

ชายแท้ๆเริ่มหายากจริงๆ เป็นน้องตู๊ดซี่เยอะจริงๆค่ะ แต่พวกเขาน่ารักนะตะเอง   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 21 กุมภาพันธ์ 2566 9:03:49 น.

สวัสดียามเช้าค่ะคุณก๋า เป็นอีกหนึ่งเล่มที่น่าอ่านค่ะ ในแนวคิดของผู้ชายคนหนึ่ง ที่เลือกทางเดินชีวิตเพื่อค้นหว คำว่า "อิสรภาพ" ขอบคุณรีวิวค่ะ   โดย: Tui Laksi 21 กุมภาพันธ์ 2566 9:23:21 น.

ผมชอบเรื่องการอ่านหนังสือเล่มเดิมในวัยหรือช่วงขีวิตที่ต่างไปครับ จิงมากๆ และผมคิดแบบนั่นมาตลอดเลย หลายครบอกว่าแหนเก่าก็เหมือนหนังสือเล่มเดิม อ่านยังไงบทสรุปก็จะเหมือนเดิม สำหรับผมอ่ะครับ คิดว่า ใช่ เนื้อหามันเหมือนเดิม แต่ช่วงชีวิตที่เปลี่ยนไปของเราอาจทำให้เราได้อะไรจาดหนังสือเล่มนั่นมากขึ้น เข้าใจมันมากขึ้น สนุกดับมันมากขึ่น หรือซาบซึ้งกับเนื้อหามากขึ้น อรรถรส มันต่างออกไป มันอาจะกลายเป็นหนังสือที่เราชอบเล่มใหม่เลยก็ได้ อ้าวแล้วทำไมต้องพูดถึงแฟนเก่า 55555555 อันนี้ไม่เกี่ยวครับ แค่ได้ยินเค้าพูดมา จากทีาบล๊อก เดี๋ยวผมจัดการให้ครับๆๆ   โดย: จันทราน็อคเทิร์น 21 กุมภาพันธ์ 2566 9:24:25 น.

เล่มนี้น่าสนใจ   โดย: อุ้มสี 21 กุมภาพันธ์ 2566 10:10:16 น.

สวัสดีครับคุณก๋า   โดย: ปัญญา Dh 21 กุมภาพันธ์ 2566 10:48:46 น.

แม่อีฟเค้าเป็นสาวแกร่ง เก่ง สู้ชีวิตจริงค่ะ สู้จนได้ดี น่ารักด้วยยยย แอบกระซิบพี่ก๋า หนูเป็นคนแนะนำแม่อีฟให้มาแอดเฟสพี่ก๋าเองค่ะ ช่วงที่แกยังไม่เปิดเตี๋ยวไข่ หรือเปิดใหม่ๆนี่หละค่ะ หนูจำไม่ได้ แกดูเครียดๆ มีปัญหาทุกข์ใจ โดนคนดูถูก มารเยอะ หนูเลยทักไปคุยกับแก แล้วแนะนำเฟสพี่ไปกับแก เอาหลักฐานมาลงให้ดูด้วยค่ะ 555555 แล้วหนูก็ตามไปดู แกไปแอดพี่จริงๆค่ะ สวัสดีตอนเพลๆค่ะ พี่ก๋า   โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ 21 กุมภาพันธ์ 2566 11:52:35 น.

สวัสดีตอนบ่ายคราบ ของีบแป๊บนะคราบ เดี๋ยวกลับมาอ่าน คริๆๆๆ   โดย: ทนายอ้วน 21 กุมภาพันธ์ 2566 13:01:56 น.

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า "ผู้ชายที่กำลังสูญพันธุ์" ชื่อเรื่องแปลกดีเนาะ ตีความยาก น่าจะ ซ่อนเนี้อหาที่เป็นปัญหามานาน แก้ไม่ไหว มีแต่นับวันจะมากขึ้นเหรอ ไม่อยากคิดในแง่ลบ เวลาเปลี่ยน ยุคสมัยเปลี่ยน ก็ต้องเปลี่ยนแปลง ไปตามกาลเวลาแหละ น่ะ อิอิ คิดมาก ก็เครียดมากห้าห้า โหวดหมวด แนะนำหนังสือ   โดย: อาจารย์สุวิมล 21 กุมภาพันธ์ 2566 14:34:08 น.

ผมอยากอ่านเล่ม ความลึกในเวิ้งฟ้าเลยครับ   โดย: The Kop Civil 21 กุมภาพันธ์ 2566 14:47:18 น.

อันที่สาม ผมนึกถึงใครบางคน ปลอกผลไม้มีดอาจบาด แต่คนนั้นอาจปลอกผลไม้ด้วยตัวเองไม่เป็นด้วยซ้ำ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 21 กุมภาพันธ์ 2566 15:58:24 น.

สงบสยบการเคลื่อนไหว อ่านชื่อหนังสือ ผมนึกถึงผู้ชายที่ดีๆกำลังสูญพันธุ์   โดย: สองแผ่นดิน 21 กุมภาพันธ์ 2566 23:13:24 น.

สวัสดีค่ะน้องก๋า วันนี้ชื่อหนังสือแปลกดีค่ะ 555ให้ข้อคิดดีๆเยอะเยค่ะ พี่กิ่งชอบในเรื่อง เสียงกระซิบจากอันดามัน "ความรวย" กับ "ความสุข" ไม่ใช่สิ่งเดียวกัน" โหวต Book Blog จากบล็อก ใช่ค่ะน้องก๋า กลอนต้องหมั่นเขียน ถึงจะเขียนได้ไพเราะมากขึ้นค่ะ น้องก๋าเขียนกลอนเปล่าได้ไพเราะค่ะ   โดย: กิ่งฟ้า 22 กุมภาพันธ์ 2566 0:07:57 น.

สวัสดีค่ะน้องก๋า   โดย: newyorknurse 22 กุมภาพันธ์ 2566 4:33:43 น.