• ผู้หญิงสีรุ้งปี 53 และก่อนหน้านั้น
• กล่องจดหมาย letter box
• ความเรียงเรื่อยๆ
• นิยายที่พิมพ์แล้ว ดวงดาวดอกไม้
• หวานไหวในบทกวี
• รอยเท้าที่เราย่ำ
• จัดการชีวิตรอบด้าน
• My day
• ปี 2553 - 2555 ชีวิตนี้ดีที่สุด

ชีวิตคือการเดินทางจริงๆด้วย ฉันพิสูจน์แล้ว ตั้งแต่เดินทางบ่อย ฉันใช้ชีวิตส่วนหนึ่ง ซึ่งไม่มากชั่วโมงในแต่ละครั้ง ( หรือบางทีอาจมากกรณีดีเลย์ ) ในสถานีขนส่ง ตั้งแต่หัวลำโพง หมอชิต สายใต้ หรือแม้แต่สนามบิน ไปจนถึงปลายทางที่นำฉันกลับมาที่เดิม ที่สถานีขนส่งในแต่ละจังหวัด ฉันชอบบรรยากาศของสถานีขนส่งนะคะ ชอบมองดูผู้คน ในอารมณ์ความรู้สึกแตกต่างกันไป ชอบสัมผัสกับบรรยากาศของการเดินทาง ฉันชอบกลิ่นข้าวเหนียวไก่ทอด .. ไม่รู้เป็นไร ฉันว่ามันอร่อยกว่า ไก่ชุบแป้งทอดของฟาสต์ฟู้ดยี่ห้อดัง ชอบความรู้สึกของการรอคอย ชอบความรู้สึกยามมองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นชีวิต เห็นความรู้สึก แม้กระทั่งรอคอยเพื่อพบเจอคนมารับ รอคอยเพื่อเดินทางจากมา และจากไป เพื่อกลับไปพบเจอกันใหม่ การรอคอยในแต่ละครั้ง แต่ละหนนำมาซึ่งความรู้สึกต่างๆกัน ยามได้ออกเดินทางด้วยจุดหมายอะไรก็แล้วแต่ นำมาซึ่งความรู้สึกชุ่มฉ่ำ หัวใจ เหมือนเด็กตาใสๆ ที่ตื่นเต้นเสมอยามได้ออกไปท่องโลกกว้าง แม้จะแค่เป็นการเดินทางไปใกล้ๆบ้าน จะออกเดินทางกี่ครั้ง ไม่มีครั้งไหนที่จะไม่ตาใส ตาวาวเหมือนเด็กน้อย ชีวิตคือการเดินทางจริงๆด้วย ฉันพิสูจน์แล้ว ............................... กลับมาบ้านแล้วนะคะ ไม่ค่อยต่างเท่าไหร่ไม่ว่าอยู่หรือไม่อยู่ เพราะฉันเขียนบล็อกได้เสมอ แม้ว่าจะไปอยู่ทิศใดของประเทศนี้ เพื่อที่จะออกเดินทางใหม่ครั้งแล้วครั้งเล่า จุดหมายปลายทาง อาจมีคนรอคอยหรือไม่มี อยู่ที่ว่า จะมีไหม ใครคนนั้น และจะเต็มใจจะร่วมทางกันไหม .. ก็ยังคงเดินทาง ก็ยังคงเดินไปหาใครบางคน ... ทำไมฉันได้ยินเพลงนี้ดังก้องในหูก็ไม่รู้สิคะ เพราะฉันยังศรัทธาใน ทางเดินแห่งรัก อยู่ค่ะ บางทีนั่นอาจคือคำตอบ..   Create Date : 20 เมษายน 2551     Last Update : 20 เมษายน 2551 22:57:27 น. Counter : 384 Pageviews.   3 comment Share Tweet

จริงใช่ไหม ... อะไรที่เป็นครั้งแรก เรามักจะไม่ลืมมัน คุณคะ ชอบอยู่กับ 'ความหลัง' ไหม ไม่ว่าความหลังนั้นจะทุกข์หรือจะสุข และเราได้แต่เฝ้าคิดถึงมัน. บางคนว่า การหวนกลับไปจมอยู่กับอดีตไม่ใช่เรื่องดี หากเราคอย แต่จะจมอยู่กับมันโดยไม่คิดก้าวไปข้างหน้า ความหลังบางอย่าง ก็ฝังตรึงยากจะลืมเลือนเสียด้วย ..... เช่น อะไรที่เป็นครั้งแรก จำได้ไหมคะ ตกหลุมรักครั้งแรก ... เมื่อไหร่ หากลองมองย้อนกลับไป อดีตนั้นแม้จะเต็มไปด้วยรอยด่างดวง หรือรอยน้ำตา แต่ฉันเชื่อว่ามีรอยยิ้มแทรกอยู่ในนั้น จริงใช่ไหมคะ ที่ว่าอะไรที่เป็นครั้งแรก เรามักจะไม่ลืมมัน ขี่จักรยานสองล้อครั้งแรก ล้ม เซ จนได้แผล หัดมอเตอร์ไซค์ครั้งแรก ดันเลี้ยวลงคู เปียกมอมแมมท่ามกลางไทยมุง ครั้งแรกที่กินแกงไตปลา ตอนห่างบ้าน เจ็บใจว่าทำไมฉันเพิ่งกินเป็น ทั้งที่มันอร่อยขนาดนี้.. ครั้งแรก .. สบตาใครคนนั้นครั้งแรก หรือแม้แต่จูบแรก ครั้งแรกของเรา กับอะไรก็ตาม .. เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น แม้ลิ้นชักความทรงจำของคนเราจะมีไม่มาก และทั้งชีวิตอาจจะมีเรื่องราว มากมายที่เราอยากจะเก็บไว้ หากให้เลือกจำ ทำไมเรามักจะจำ 'ครั้งแรก' ได้เสมอ ไม่ใช่เพียงเพราะมัน สวยงาม .. ใช่หรือไม่ ไม่ใช่เพียงเพราะ เป็นความทรงจำที่ไม่หวนคืน ใช่หรือไม่ แม้จะเป็นครั้งแรกที่ไม่อยากจำ บางทีเรายังจำเลย ทำไม ? นั่นสินะ ทำไม ? ฉันเองก็ยังไม่รู้ว่าทำไม คุณละคะ รู้ไหมว่า... ทำไม ?   Create Date : 19 เมษายน 2551     Last Update : 19 เมษายน 2551 21:35:01 น. Counter : 396 Pageviews.   3 comment Share Tweet

คนตัวเล็กๆ อยู่แบบเล็กๆ ก็มีความสุขได้ใช่ไหมคะคุณ.... กลางห้องพักสี่เหลี่ยมไม่เกินห้าสิบตารางเมตรนั้นมีสิ่งอำนวยความสะดวกตามสมควร นี่ถ้าไม่คิดว่าขาดครัวเล็กๆ ห้องนี้ทั้งห้องก็น่าจะเหมือนบ้าน สองปีที่ผ่านมา ฉันย้ายบ้าน แม้จะหลังเล็ก แต่พื้นที่รอบบ้านมากขึ้น ปลูกต้นไม่ใบหญ้าได้มากขึ้นด้วย ขณะที่บ้านเก่าเป็นทาวน์เฮาส์ ทำอะไร ไมได้มาก แต่เอาเข้าจริง ภาระในการทำงานตลอดห้าวัน และการออกไปตะลอน ในวันหยุด ฉันจึงไม่ค่อยได้ใช้เวลาอยู่กับบ้าน จนบางทีลืมไปด้วยซ้ำ ว่าดอกไม้ใบไม้บานไปถึงไหนแล้ว ทำให้อดคิดไม่ได้นะคะว่า แท้จริงแล้ว จำเป็นหรือเปล่าว่าพื้นที่ที่เราอยู่ มันจะต้องใหญ่โตมากมาย จนเราใช้ไม่หมด ฉันเคยคิดว่าการอยู่คอนโด หรือ ที่สูงๆที่ไม่มีอาณาบริเวณเป็นเรื่องที่ ไม่สนกุเอาซะเลย แต่วันสองวันที่ได้อยู่ในห้องเล็กๆ และเป็นแค่ห้องพักในโรงแรมเล็กๆ มันก็รื่นรมย์ได้เหมือนกันนี่นา พื้นที่ในชีวิตของคนเรา ในชีวิตหนึ่งเราจะใช้มากเท่าไหร่คะคุณ จำเป็นหรือเปล่าที่เราจะต้องสร้างพื้นที่ใหญ่ๆ บ้านหลังใหญ่ๆ หรือแม้แต่ รถคันใหญ่ๆ ในเมื่อจริงๆแล้วไม่ว่าเราจะนั่ง ยืน นอน เดิน เราก็ไม่ได้ ต้องการพื้นที่มากมายอะไรเลย คนตัวเล็กๆ อยู่แบบเล็กๆ ก็มีความสุขได้ใช่ไหมละคะ คงไม่สำคัญที่ขนาด คงไม่สำคัญที่มันจะสวยเลิศเลอ คงไม่สำคัญที่มันจะอยู่ในโครงการใหญ่โต แต่น่าจะสำคัญที่ว่า เราอยู่กับใครด้วย แม้แต่แมวสักตัว ก็ทำให้บ้านหลังน้อยเป็นบ้านที่อบอุ่นได้ เพราะความรักที่อยู่ในบ้านหลังนั้นทำให้เราเป็นสุข บ้านที่แท้จริง คือบ้านที่เป็นสุขอยู่ภายในค่ะ จะสงบสุขแค่ไหน ฉันว่าอยู่ภายในใจเรามากกว่า ฉันแว่วได้ยินเพลง home... ขณะเขียนบล็อกนี้ หากคุณกำลังอยู่บ้าน ฉันหวังว่าคุณจะเป็นสุข นะคะคุณ ...   Create Date : 19 เมษายน 2551     Last Update : 19 เมษายน 2551 20:12:05 น. Counter : 414 Pageviews.   6 comment Share Tweet

ที่ปรึกษาคนนี้... ยังอ่อนซ้อม 1. ฉันคิดว่าตัวเองโชคดีค่ะ คิดๆแล้ว รู้สึกเลยว่าเมื่อพบเจอวิกฤตใดหรืออะไร ฉันไม่เคยโดดเดี่ยวเลย โชคดีของฉัน คือการที่แม้ว่าจะมืดมนอับจนปัญญาแค่ไหน ฉันยังมีคนที่คอยเป็นห่วงเป็นใยรับฟังปัญหา คอยถามไถ่เสมอ ไม่ได้ขาด เพื่อนที่ไม่ได้คุยกันนาน หรือแม้แต่เพื่อนรัก ราวกับจะรู้ ช่วงที่เจอปัญหาหนักๆ พวกเขาจะกลับมาโดยไม่ได้นัดหมาย ฉันก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร หรือว่าเรามี sense ถึงกันก็ไม่รู้สิ สรุปจากเหตุดังกล่าว ฉันจึงคิดว่าฉันโชคดี 2. ที่ปรึกษาที่น่ารักของฉัน คือเพื่อนรักย่านตลิ่งชันค่ะ เราไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยหรอก บางที หายไปเป็นปี แต่เสียงไม่เคยหาย ราวกับรู้ว่าเพื่อนกำลังอยู่ในช่วงทรงกับทรุด เสียงนั้นจะลอยลมมาตามจังหวะเวลา ในชีวิตฉัน มีที่ปรึกษาที่ดีหลายคน เพื่อนใกล้ ไกล รุ่นพี่ที่นับถือ น้อง หรือแม้แต่แม่ ซึ่งเป็นที่ปรึกษาชั้นสุดยอด แม่มักจะรับฟัง โดยไม่บีบบังคับให้ตัดสินใจตามแม่ แม่จะบอกอย่างเดียวเลยว่า หากไม่สบายใจหรือไม่มีความสุข ให้ถอย !! ที่ปรึกษาของฉัน ต่างไม่ได้อะไรจากตำแหน่งนี้ แต่ฉันรู้ว่าพวกเขาจะดีใจ หากเห็นว่าเราไม่ทุกข์ ทุกคนรอจะเห็นรอยยิ้ม รอจะฟังเสียงเหมือนรอดอกไม้เฉาแดดดอกนั้น ได้ผลิบาน... 3. ฉันคิดเสมอว่าตัวเองเป็นที่ปรึกษาให้ใครไม่ได้หรอก เพราะตัวเองยังเอาไม่รอดเลย แต่จากตัวหนังสือที่ฉันเขียนในบล็อกนี้ คุณอาจจะคิดว่าฉันทะลุปรุโปร่งหมดแล้วกับทุกปัญหา วันดีคืนดี มี email มาปรึกษาปัญหาชีวิต วันดีคืนดี น้องมาเล่าปัญหา ความรักให้ฟัง ตายแล้ว !! ฉันจะช่วยเขาได้ไหมนี่ แต่ฉันรู้ค่ะว่าคนกำลังจะจมน้ำ เราต้องช่วย ก็เวลาเราจะจมน้ำแต่ละที ยังมีคนยื่นมือช่วยเหลือ ทำให้เรารอดจาก ภาวะว่ายวน มองไม่เห็นทางออก ดังนั้นแม้ฉันจะยอมรับว่าตัวเองไม่ใช่ศิราณีที่ได้เรื่อง แต่ฉันจะพยายาม 4. ฉันคิดว่าคนทุกคนไม่อยากมีปัญหา แต่เราเลือกไม่ได้ และน่าจะดีที่สุดแล้ว หากในชีวิตเราจะมีคนๆนั้น คอยรับฟัง ยื่นมือเข้ามา และไม่ไปไหนไกล ดีที่สุดแล้วค่ะ ที่มีใครคนหนึ่งบนโลกนี้ เห็นเราอยู่ในสายตาเสมอ ยินดีรับตำแหน่งที่ปรึกษา แต่อย่าเชื่อมาก เพราะฉันยังอ้อนซ้อมหลายเรื่องเลยล่ะ จริงๆค่ะ ไม่ได้โม้ !!!!   Create Date : 17 เมษายน 2551     Last Update : 17 เมษายน 2551 20:47:36 น. Counter : 399 Pageviews.   4 comment Share Tweet

คนเราจะ 'งี่เง่า' สุดประมาณได้แค่ไหนกัน... คุณคะ เคยทำอะไร ‘งี่เง่า’ ไหม ? คนเรางี่เง่าสุดประมาณได้แค่ไหนกันนะคะ... แต่นั่นก็คือ จริตของความเป็นมนุษย์ ที่เฉพาะมนุษย์เท่านั้นที่ทำได้ และต่อให้เก่ง แกร่ง แข็งแรงแค่ไหน ก็ย่อมต้องมีวันทำอะไรที่กลายเป็นเรื่อง ‘งี่เง่า’ ในสายตาของคนอื่นได้ แล้วบางที การงี่เง่าในสายตาของคนอื่นก็ยังไม่ทำให้รู้สึกแย่เท่า หากคำๆนี่จะออกจากปากคนที่เรารัก เราแคร์ ฉันเชื่อว่าคนทุกคนต้องอยากทำทุกอย่างให้สมบูรณ์และดีที่สุด ไม่ว่าจะเป็นในสายตาใคร เพราะความสมบูรณ์ที่สุดเท่าที่เราจะพึงทำได้ หมายถึง เราจะไม่มีตำหนิ เราจะเป็นคนดี เป็นคนน่ารัก สำหรับเขา ( ทั้งที่เรารัก และไม่รัก ) บางทีที่ฉันรู้สึกว่าคนๆนี้ทำอะไรงี่เง่าจัง ก็อดนึกถึงคำของ ท่านพุทธทาสขึ้นมาไม่ได้ คำกลอนที่ว่า เขามีส่วนเลวบ้าง ช่างหัวเขา จงเลือกเอาส่วนดี เขามีอยู่ นั่นไงคะ เพราะเรายังงี่เง่าเลย !!! เรายังไม่สมบูรณ์ ไม่เพียบพร้อมเลย แล้วเราจะไปคาดหวังให้คนอื่น เพียบพร้อมไม่มีข้อติ ได้อย่างไร บอกตัวเองอย่างอ่อนโยน ว่าแม้เราจะงี่เง่าไปบ้าง เราก็ไม่งี่เง่าทุกวัน หรอกน่า แล้วจะเป็นอะไรไปคะ หากความคาดหวังของคนอื่นที่มองเรา มันจะได้บ้าง ไมได้บ้าง ดีบ้าง ไม่ดีบ้าง วันดีคืนดี มีคนทำงี่เง่าใส่ เราจะได้ไม่เอาเรื่องนี้มาเป็นเรื่องให้ขุ่นใจไง โกรธมากๆ เดี๋ยวหน้าแก่ค่ะ ต้องท่องไว้ให้ขึ้นใจ !!!   Create Date : 16 เมษายน 2551     Last Update : 16 เมษายน 2551 20:46:28 น. Counter : 416 Pageviews.   6 comment Share Tweet

• bewae1001
• เช้านี้ยังมีเธอ
• li_goro
• I am just fine^^
• - in the deepest mist -
• lnpuu29
• กาแฟสอง
• บลูดานูป
• Mizz A n D
• รันหณ์
• orangebox
• cherydnk
• เพลงฝนต้นลมหนาว
• mameehanako
• Para-Nasi
• raBBitFood
• ดอกหญ้าเมืองเลย
• รอยยิ้มนางฟ้า
• อย่าิไปคิดมากกับชีวิต
• เต่าตัวลาย
• Karn_theFreeItem
• Lucky in Life
• CCAIS
• engthan
• Webmaster - BlogGang

• ฟ้าพิงดาว
• การ์ด LB สวยๆ
• ปิงฟ้าวิลันดา นวนิยายหญิงรักหญิง
• ชีวิตดีดี
• น้องใหม่
• ธรรมตามใจ / ประชาไท
• letter to my princess
• สวัสดีแปดริ้ว
• OKnation
• leslady
• my hi5
• slow life สูตรความสุข
• BlogGang.com