แวะเข้ามาเยี่ยมก่อนนอน
ดีขึ้นบ้างหรือยัง....

คุยกับแม่ก็คงจะดีขึ้นน่ะ
ไม่รู้จะเขียนไรแล้ว
อยากบอกว่า
ดูแลความรู้สึกตัวเองให้มาก ๆ

ห่วงเสมอ

อืมมมม........


คิดว่าคุณบีน่าจะจากบ้านมาก็ตอนเรียนมหาลัยนะ

(กำลังใช้สมองอย่างหนักในการคำนวณอายุคุณ)

ปิ๊งงงงงงงงง


แหะ ๆๆๆ ไปนอนดีกว่า นอนหลับฝันดีเน้อ

เช้าอีกวันแล้ว...
วันของการทำงาน...
มีความสุขในการทำงานนะคะ...คุณบี

แค่น้ำเสียงคุ้นๆ ก็ทำให้อุ่นไปถึงหัวใจ

ไม่มีที่ไหนปลอดภัยสำหรับเรา...เท่าที่ของแม่


คุณมีคนที่รักคุณที่สุดปลอบประโลมแล้ว
คำปลอบโยนของฉันคงไม่จำเป็นแล้วกระมังคะ

แวะมาชวนคุณยิ้มค่ะ

ฉันจากบ้านมาอยู่กรุงเทพตั้งแต่ปี 32 เป็นปีที่ฉันเรียนมหาวิทยาลับปีหนึ่ง
คุณกินปูคำนวณสิคะ นี่ปี 2550 แล้วค่ะ ว่าฉันอายุเท่าไหร่ ง่ายจะตายค่ะ
แต่พอคำนวณได้แล้วอย่าเพิ่งร้อง โอ้โฮ นะคะ ... ฉันไม่อยากล้ำหน้าคุณๆเท่าไหร่หรอก

ฉันมักจะรู้สึกว่าตัวเองอายุเยอะแล้ว แต่อย่างไรก็ตามฉันยังชอบทำตัวเป็นเด็กเสมอค่ะ
โดยเฉพาะกับแม่ แม่ไม่ค่อยเห็นว่าฉันโตหรอกค่ะ ลูกทุกคนก็คือเด็กน้อยของพ่อแม่วันยังค่ำ

ขอบใจนะจ๊ะเธอ แม่ดอกปีบหอม ลมหนาวมาแล้ว เมืองตากคงหนาวเหมือนตอนที่ฉันไป
จริงๆที่เคยบอกว่ามีแปลนจะขึ้นเหนือ ฉันใช้บริการรถไฟเที่ยวนี้ เป็นอันว่าฉันไม่ได้ไปแวะตาก
ในรอบนี้ คงไม่ต้องถึงกับจุดธูปเชิญฉันหรอกนะ

คุณเจ้าพระยาคะ ขอบคุณมาก ฉันจะบอกว่าเวลาที่เหนื่อยๆล้าๆนี้ บล็อกของฉันคือกำลังใจ
อย่างดีเชียวค่ะ ฉันชอบจะอ่านคอมเมนท์ของคุณๆ ย้อนหลัง บางคอมเมนท์ทำให้ฉันยิ้ม มีความสุข
แต่ทั้งหมดทั้งปวงจะไม่มีความหมายเลย หากว่าบล็อกนี้ชาดเพื่อนทุกๆคนไป

คุณนารถรวีก็มาให้กำลังใจฉันเหมือนเดิม จะบอกว่าสิ่งที่คุณให้มานี้แม้ไม่สามารถจับต้องได้
แต่รู้สึกได้นะคะ ดีใจจริงๆค่ะ

ว่าแต่ ตื่นตีสามเลยหรือคะเช้านี้

โอ้โฮ!!!!!!!! (ตบกะโหลกตัวเองในจินตนาการ เขาบอกว่าอย่าร้องอย่าร้อง ก็ร้องอยู่ได้)

อิอิ อยากรู้ป่ะกินปูรหัสอะไร เอาเป็นว่าเป็นน้องพี่บีเยอะเลย แต่ไม่เรียกพี่ล่ะนะ เรียกคุณบีนี่แหละ

ทำไงได้ ก็ติดปากแล้วนิ

ความจริงกินปูคาดคะเนภาพลักษณ์ของคุณไม่ออกเลยค่ะ ที่ทำงานของกินปูมีสาวอายุประมาณคุณเยอะแยะเลยที่ดูไม่ออกว่าถึงสามสิบหรือยัง

แต่คิดว่า.... คุณก็ด้วยนะ เซ้นส์มันออกอ่ะ


หมายเหตุจะว่าไปแล้ว เราก็ถือว่าเป็นศิษย์ร่วมสถาบันเดียวกันอยู่นะ ดังนั้นกินปูก็นับได้ว่าเป็นศิษย์น้องของคุณอยู่นะ แต่พอคิดดีๆแล้ว คุณเพิ่งเข้าสำนักตอนต่อโท ดังนั้น นับตามศักดิ์ลำดับการร่วมสำนักแล้ว กินปูต้องถือเป็นศิษย์พี่สิ ถึงจะถูก


เอ.... ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว ไปดีกว่า ศิษย์พี่ไปล่ะนะ ศิษย์น้องบี (มุมแดง)

หวัดดีค่าพี่บี
กับแม่ชอบคุยค่ะ คุยได้ทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องความรักเหมือนกัน
แม่กิลคงประมาณ อยากรู้ แต่ไม่อยากถาม แน่เลย ส่วนเรื่องต่างๆ
ก็คุยกันตลอด ยกเว้นเรื่องพูดไปแล้วแม่ไม่สบายใจน่ะ จะไม่พูดเด็ดขาด^^

คำถามนี่ตอบได้ง่ายๆเลยค่ะ ว่าคุยกับแม่บ่อยมากๆ พี่บีคงพอจะรู้ว่าใหม่ online ทีไรก็ต้องคุยกับแม่ จริงๆอยากคุยกับพ่อบ่อยๆ แต่พ่อ low tech ถ้าได้คุยกันตอนที่แม่อยู่บ้าน พ่อจะชอบมานั่งอ่าน แล้วคุยผ่านแม่

ใหม่สนิททั้งกับพ่อและแม่ค่ะ คุยกันได้รู้เรื่องจริงๆค่ะ จำได้ตอนมีปจด.ครั้งแรกอยู่บ้านกับพ่อ พ่อออกไปซื้อผ้าอนามัยมาให้ค่ะ น่ารักไม๊คะพ่อใหม่

สำหรับพี่บี บางทีพี่บีคงอยากเก็บบางเรื่องไว้เป็นเรื่องส่วนตัว ถึงจะไม่ได้บอกใครตรงๆ แต่แค่ได้ยินเสียงก็อบอุ่นแล้วค่ะ

คิดถึงพี่บีนะคะ รักษาสุขภาพค่ะ

หวัดดีจ้ะน้องใหม่
อยู่ไหนเนี่ย เล่นซ่อนแอบกับน้องใหม่
คงจะไม่ชนะ เพราะไปๆมาๆเหมือนนินจา

คิดถึงน้องใหม่เช่นกันจ้ะ
ใช่จ้ะ น้องใหม่กับแม่ในความรู้สึกของพี่เหมือนเพื่อนกันเลย ดูสนิทสนมกันมาก พ่อก็น่ารักจ้ะ บ้านนี้ดูน่ารักทั้งบ้านเลย

น้องกิลคงจะเหมือนพี่เลย บางเรื่องเราก็อ้ำอึ้งนะคะ ไม่ต้องรู้ก็ได้นะแม่นะ....

คุณกินปู ในที่สุดฉันก็รู้อย่างหนึ่งว่าคุณเป็นศิษย์สามย่าน
ไม่ต้องเรียกฉันว่าพี่หรอกค่ะ ฉันไม่อยากแก่ ได้โปรดเถิด...

ขอบคุณมากนะคะ ฉันดีใจจริงๆที่ได้เขียนถึงแม่ อยากให้แม่อ่านจัง ไม่รู้ว่าถ้าแกเห็นแล้วแกจะร้องไห้ไหม แม่ฉันเป็นประเภทปากแข็ง ใจแข็งด้วยค่ะ

ฉันไม่ได้เสี้ยวของแม่เลย เพราะฉันเป็นคนใจอ่อน
แล้วก็ปากเปราะ

จริงๆนะ

คุณได้คุยกะคุณแม่แล้ว
อย่างที่คุณ ๆ ข้างบนบอกว่า
คงไม่มีคำปลอบประโลมใจดีเท่าคำปลอบโยนจากคุณแม่ของคุณ

ฉันชอบคุยกะคุณแม่ค่ะ แต่บางครั้งก็มีเหตุให้ได้เกิดข้อโต้แย้งกันบ้าง เหมือนเป็นเพื่อนกัน คุยกันไป ทะเลาะกันไป สุดท้ายนิ้วก้อยเกี่ยวกัน

เรามีแค่สามคน พ่อ แม่ ลูก
คุยกันทุกวันค่ะ ไม่เว้นวันหยุด
คุยกันวันละหลายรอบ

เราเป็นกำลังใจให้กันเสมอ คุยได้ทุกเรื่องยกเว้นเรื่องความรัก บอกไปตรง ๆ กลัวแม่ช็อคค่ะ จึงเป็นความลับต่อไป