เด็กริมคลอง ผู้ว่ายน้ำไม่เป็น
กลับจากทริปค่รอบครัวแล้วนะคะ เที่ยวแบบตามใจคนอื่น ไม่ได้ตามใจตัวเอง แต่ก็แลกกับรอยยิ้มของทุกคน เฮ่อ .. ยอมค่ะ
ฉันไม่ได้กลับบ้านมาเจ็ดเดือน ลงใต้คราวนี้ไปถึงภูเก็ต แล้วกลับ บ้านที่สุราษฎร์
ฉันมีเวลาน้อยมากที่จะตระเวณถ่ายรูปแถวบ้าน แต่ไม่ลืมว่า จะเอาแม่น้ำตาปีมาฝากคุณแอบ ( และเผื่อคุณทุกคนค่ะ )
ฉันโตมากับแม่น้ำ แต่เป็นเด็กที่ว่ายน้ำไม่ได้เรื่อง ในบรรดาเด็กๆแถวบ้าน ทุกคนจะถูกจับโยนลงแม่น้ำตั้งแต่อายุไม่กี่ขวบ ซึ่งเป็นเรื่องปกติ ของเด็กที่โตริมคลอง
แต่แม่บอกว่า ฉันไม่เอาอ่าวที่สุดแล้ว 555 เพราะปอดแหก ขี้กลัว เป็นผลให้ฉันเป็นเด็กแถวบ้านคนเดียวในรุ่นนั้น ที่ว่ายน้ำไม่ได้
และส่งผลให้จนถึงบัดนี้ ฉันยังงงๆว่าตัวเองว่ายน้ำเป็นหรือเปล่า อาการปอดแหก กลัวน้ำ ทำให้ฉันไม่กล้าที่จะเล่นน้ำ ทั้งในสระ หรือในทะเล แบบที่ว่า หากยืนไม่ถึง เท้าไม่ได้สัมผัสพื้น ฉันจะ ไม่เอาเด็ดขาด
นั่นคือตอนเด็กๆเท่าที่นึกออกนะคะ
รูปน้ำตาปีที่ถ่ายมา ไม่สวยค่ะ เพราะไม่ได้ตั้งใจจะถ่ายแบบจริงๆจังๆ เนื่องจากไม่มีเวลาเลย กลับจากภูเก็ตว้นอังคารกลางคืน ราวทุ่มกว่าๆ แล้ว เช้าวันรุ่งขึ้นก็ต้องจัดของ หาซื้อของ และอยู่กับครอบครัว ทำให้รูปน้ำตาปี ลอดเลนส์มาได้แค่นี้
ไม่สวย แต่ก็คงพอมองออก ว่าชีวิตริมน้ำไม่ว่าที่ใด ต่างอุดมสมบูรณ์ และร่มรื่น แม่น้ำตาปีปรากฏชัดอยู่บนแผนที่ของเมืองสุราษฎร์ ในฐานะสายน้ำที่หล่อเลี้ยงเราให้เติบโต แลไหลเรื่อยไปถึงเมืองอื่นๆ ริมทะเลอ่าวไทย
เมื่อไหลเรื่อยไปบรรจบทะเล กระทั่งถึงปากน้ำตาปี ชาวประมงที่นี่ อาศัยน้ำตาปีหาเลี้ยงชีพ อาหารจากทะเลที่นี่มากมาย อุดมสมบูรณ์ ไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติ เมืองนี้ไม่ขาดแคลนค่ะ
ฉันจะกลับไปถ่ายน้ำตาปีที่สวยกว่านี้มาฝากอีกครั้ง คราวหน้า ซึ่งสัญญากับเจ้าตัวเล็ก วัยสิบขวบและเจ็ดขวบไว้แล้ว ขณะที่เขาถามว่า เมื่อไหร่อาจะกลับมาอีก
เด็กๆไม่เรียกหาของเล่นแล้ว พวกเขาโตขึ้น ไกลสายน้ำออกมาหน่อย แต่เขาก็ยังใกล้น้ำมากกว่าฉัน
คนเมืองก็อย่างนี้ ไกลแม่น้ำ แล้วยังขาดแคลนน้ำอย่างอื่นอีก เฮ่อ เศร้านะคะ เราไม่มีแม่น้ำชโลมใจ แต่เราน่าจะมีน้ำอย่างอื่นที่ชื่นใจกว่า เช่นน้ำใจ
ทำไมมันหายากจังละคะคุณ !!
Create Date : 16 เมษายน 2552 |
Last Update : 17 เมษายน 2552 5:50:05 น. |
|
2 comments
|
Counter : 573 Pageviews. |
|
|
|
คุณบีมาโพสแต่เช้าวันนี้ทำงานแล้วเหรอคะ สู้ สู้ต่อไปนะคะ