เรื่องราว น่ารักแฝงข้อคิดดีจัง

ใช่ค่ะ
หลายๆอย่างเลยที่น่าอิจฉาแล้วก็น่ารักกว่า
เราเองเป็นลูกครึ่งค่ะ ทุกอย่างอยู่ในระดับMiddleหมดค่ะ
มีความเป็นไทย มีสัมมาคารวะ มีศีลธรรม จริยธรรม แล้วก็
รู้จักขนบธรรมเนียม ประเพณีของไทยอย่างดี
แต่เรื่องการใช้ชีวิต การตัดสินใจ และมุมมองจะเป็นไปในทางของคุณพ่อ(คือฝรั่งซะมากกว่า)
สิ่งหนึ่งที่ทำให้เอฟหลงรักครอบครัวของเอฟอย่างถอนตัวไม่ขึ้นนั้น
เป็นเพราะbody touchค่ะ เราจะกอด หอม แสดงความรู้สึก
ความคิดเห็น ประสบการณ์สู่กันตลอด มันทำให้เรารู้สึกเหมือนว่าพ่อแม่ เป็นเพื่อนที่เราสนิทที่สุด แต่ก็ยังอยู่ในบรรทัดฐานของคนที่เราเคารพ เชื่อฟัง และให้เกียรติที่สุด
ถึงตอนนี้ปะป๊าจะเสียไปแล้ว แต่ก็ไม่เคยเสียใจเลย เพราะตลอดชั่วชีวิตของเค้าที่ได้อยู่กะเรา เราทำดีที่สุด จูบป๊า และบอกรักป๊าทุกวัน อีกทั้งป๊าได้ทำหน้าที่ของผู้เป็นพ่อได้ดีที่สุด เท่าที่พ่อคนนึงควรจะทำ ถึงแม้ท่านจะไม่ได้มีโอกาศได้จูงมือลูกสาวพาเดินไปสุดทางของโบสถ์เพื่อส่งตัวให้
ว่าที่สามีดูแลต่อไป ในวันแต่งงานของเธอก็ตาม แต่เอฟไม่เคยเสียใจ หรือเสียดายเลย ที่วันนี้ป๊าไม่อยู่แล้ว
เพราะแม่เอฟ ก็ทำหน้าที่ของพ่อ เพื่อน ครู และแม่ผู้ยิ่งใหญ่ ผู้แข็งแกร่งและน่าเคารพได้ดีเยี่ยม
อีกเรื่องนึงที่เอฟว่าเด็กฝรั่งน่าอิจฉาและดีกว่าหน่อย ก็คงจะเป็นตรงที่ เด็กไทยสมัยนี้เลียนแบบฝรั่งตรงที่ ชอบจะออกมาอยู่เอง ใช้ชีวิตเอง ตามลำพัง แบบสบายใจ โดยที่มันไม่เหมือนกัน
เด็กฝรั่งถ้าจะออกมาแล้ว ออกเลย ไม่มีเคย หรือคิดจะยังแบมือขอเงินพ่อแม่อยู่อีก แล้วโดยส่วนมาก ไม่ใช้เงินเกินตัว ไม่ฟุ่มเฟือย ฟุ้งเฟ้อ ใช้ของแพง แบรนด์เนมเกินตัว
ที่เอฟคอมเมนท์มานี้ไม่ได้มีเจตนาไม่ดีใดๆแอบแฝงนะคะ
เอฟรักเมืองไทยและขนบธรรมเนียมประเพณีไทย เอฟเกิดโต เรียน และทำงานที่นี่ ทุกวันนี้ก็โตเรียนจบมีงานการทำ พร้อมจะมีครอบครัว พร้อมจะเป็นแม่คน เป็นกุลสตรี เป็นภรรยาที่ดีของสามี และยังคงเป็นลูกสาวที่ดีต่อแม่เสมอ เอฟจะสอนลูกให้เหมือนที่แม่ และป๊า สอนเอฟ ให้เค้าได้รู้ว่าวัฒนธรรมตะวันตก และของไทยเรา
มันผสมผสานกันได้ดีอย่างลงตัวเลยทีเดียว เอฟเชื่อว่าลูกเอฟจะมีความสุขและรู้สึกโชคดี "เหมือนที่เอฟเป็นมาทั้งชีวิต"

อ่านคอมเมนท์ของคุณเอฟเวอลีนแล้วรู้สึกดีจัง
ที่ผ่านมาตอบ ให้เห็นภาพหลายอย่างนะคะ

ขอให้ความตั้งใจของคุณเอฟเวอลีน ได้สมหวังและเป็นจริงค่ะ

วัฒนธรรมฝรั่งกับคนไทยไม่เหมือนกัน ในหลายอย่างค่ะ
ไม่ได้หมายความว่า อะไรจะดีกว่ากัน ทุกอย่างเกิดขึ้นและหล่อหลอมให้คนในโลกนี้มีความต่างกันไป

อะไรที่ดี เราควรรับมาใคร่ครวญ อะไรที่ไม่ดี ก็ควรจะ
นำมาพิจารณาเช่นกัน

ฉันมีหลานชายสองคน เป็นห่วงเขาจัง ดูสังคมสมัยนี้แล้วรู้สึกว่าสุ่มเสี่ยง ล่อแหลม อะไรไม่อะไร กลัวเขาจะเติบโต กลายมาเป็น bad boy

ต้องทำใจใช่ไหมคะ

ถึงคุณ บี
อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ
เรื่องหลานชาย เอฟก็มีหลานค่ะ
เป็นเด็กไทยแท้ เพราะเป็นลูกชายของพี่สาวคนโต
ซึ่งเป็นคนละพ่อกะเอฟ พี่สาวเอฟเป็นคนไทยค่ะ
แต่ว่าก็อยู่ด้วยกันตั้งแต่เอฟเกิดเลย
หลานเอฟตอนนี้ก็น่าเป็นห่วงเหมือนกันค่ะ
อายุ14แล้ว เริ่มเป็นหนุ่ม ก็กลัวๆเหมือนกัน
ตอนนี้เค้าอยู่ร.รนานาชาติแถวบ้าน ก็ดีตรงที่เพื่อนๆเค้า
จะไม่ค่อยมีในกลุ่มของเด็ก แว๊นซ์ อะไรพวกนี้ 55
แต่ว่าจะน่ากลัวตรงที่ เด็กฝรั่งจ๋าเลยเนี่ย ความคิดอ่านเค้า
จะรุนแรงแล้วก็ ไร้ศีลธรรม มากกว่าเด็กไทยเราที่ทำอะไรยังมีความยั้งคิดอยู่บ้าง
กลัวที่สุดคือเรื่องลองยากับความกล้าบ้าบิ่นเนี่ยแหละ
อย่างที่เอฟเปรยๆไปว่า เมื่อเอาความแตกต่างแต่เป็นความดีของทั้งสองวัฒนธรรมนี้มารวมกันได้
มันจะPerfectมาก แต่อย่างว่าเนอะ Nothings perfect in this world anywayนี่นา
ก็เลยปลงๆเหมือนกัน แต่ลึกๆเราเชื่อว่า สิ่งที่เราปลูกฝังและทำให้เค้าเห็นตั้งแต่เด็ก
ไม่ว่าจะเป็นสังคม ทัศนคติ ตัวอย่างต่างๆที่เราแต้มลงไป
บนผ้าสีขาวผืนนั้น มันดีและมั่นคงสำหรับเค้าพอ
เค้าก็คงจะไม่ทำอะไรเสียหายนอกลู่นอกทางง่ายๆเป็นแน่ล่ะ
ยังไงก็เอาใจช่วยคุณบีเนอะ สำหรับเอฟอ่ะ ยังไงก็ได้
ขอให้แค่เค้าเรียนจบ มีคุณภาพ คิดดี ทำดี สังคมยอมรับ มีงานทำ เอาตัวรอดได้ ก็คงจะพอเนอะ