..อีกสิบปีข้างหน้า คุณและฉันจะเป็นอย่างไรนะ...
ช่วงนี้หายใจหายคอไม่สะดวกค่ะ งานหนักกดทับ
วันทั้งวันยุ่งวุ่นวาย ไม่รู้ไปทำงาน หรือไปรบกันแน่
เฮ้อ..
แค่ขอให้ได้บ่น
ไม่มีใครมาว่าอะไรได้ ในนี้คือ my space
ตัวตนของฉันข้างนอกถูกถอดออกหมดแล้ว
ฉันจะมีตำแหน่งเป็นผู้จัดการ ผู้จัดเกินอะไรก็ช่าง
ตอนนี้ฉันคือ 'คุณบี' ของคุณก็พอนะคะ
จริงซี วันนี้ฉันนั่งเขียนคำถามเพื่อถามตัวเองเล่นๆ
ในบรรดาคำถามที่ฉันถามตัวเอง
ก็คือ ฉัน.. ในอีกสิบปีข้างหน้า จะเป็นอย่างไร
ฉันจะอยู่ที่ไหนในเวลานั้น ฉันจะมีใครอยู่เคียงข้างหรือเปล่านะ
หรือฉันจะต้องดูแลตัวเองไปอย่างนี้ โดยปราศจากไหล่ของคนที่ฉันรัก
ไว้พักพิงยามเหนื่อยล้า
ฉันในอีกสิบปีข้างหน้า จะต้องใส่ฟันปลอมหรือยัง
แล้วฉันจะอยู่ที่ไหนบนโลกนี้ จะทำอะไรอยู่ในตอนนั้น
ตามหลักการของ the secret ที่ฉันเคยผ่านตามาบ้าง มักจะบอกให้เรา
มีภาพในใจ เราควรสร้างภาพในใจแบบที่เรานึกฝันอยากให้เป็น
สร้างมันขึ้นมาและคิดในทางบวกเสมอ เพื่อเดินไปหาภาพที่เราวาดเอาไว้
บางทีก็รู้สึกว่าตัวเองคิดอะไรตื้นเขินเกินไป เป็นต้นว่าแม้จะซึมซับ
หลักการจากซีเคร็ดมาพอสมควร แต่มักจะไม่ค่อยขยันสร้างภาพอะไร
อย่างนั้นสักเท่าไหร่
เพราะคิดแค่ว่าขอให้ตัวเองมีความสุขแค่วันนี้ก่อน
คิดง่ายไปหรือเปล่าก็ไม่รู้นะคะ รู้แต่บางทีการคิดอะไรไปล่วงหน้ามากๆ
ก็เป็นเรื่องที่ยากเย็นเหมือนกัน
ดังนั้นเมื่อถามตัวเองว่าอีกสิบปีข้างหน้าจะเป็นอย่างไร จึงไม่มีคำตอบ
อะไรเลย นอกจากบอกตัวเองว่าขอเป็นคนที่มีความสุขง่ายๆ และมีทุกวัน
ก็แล้วกัน
เอาแค่นี้พอค่ะ
ฉันอาจจะคิดอย่างคนขี้เกียจก็ได้
บางทีก็รู้สึกว่าตัวเองความจำสั้นเหมือนปลาทอง โดยเฉพาะวันนี้ยิ่งอยาก
เป็นปลาทอง เพราะเหนื่อยเหลือเกิน ไม่อยากทำอะไร ไม่อยากจำอะไร
สวยไปสวยมาก็ดีนะคะ ไม่ต้องคิดมากดี
ว่าแต่คุณ คิดอะไรไว้บ้างคะ อีกสิบปีข้างหน้าคุณจะเป็นอย่างไร
คิดแล้ว บอกฉันบ้างซีคะ
อยากรู้...
| Create Date : 15 กรกฎาคม 2551 |
| Last Update : 15 กรกฎาคม 2551 21:29:48 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 347 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
ฉันเชื่ออย่างนั้น
ส่วนเรื่องอื่นน่ะมันไกลไปสวยมาสวยไปวันๆ ก็พอแล้วค่ะ