เหมือนอดีตคนรู้จักเลย เค้าบอกว่า ถ้าอยากให้เปลี่ยน ก็ซื้อซิมใหม่มาให้ดิ

เมื่อเลิกรักฉันแล้ว ก็น่าจะหายไป แต่คนที่(เคย) ทำใจไม่ได้ มันก็ยังจำแค่เบอร์เดิมๆ

ไม่มีเลยค่ะ ที่จำได้แม่น ก็เบอร์ที่บ้าน เพราะมันเป็นเบอร์ที่ใช้ระดับสิบปี

อืมมมม ส่วนบางเบอร์ที่น่าจะจดจำได้แน่ๆ ก็ไม่มีในความทรงจำ ใช่ว่าเพราะไม่จำ หรือจำไม่ได้ หากแต่ ไม่เคยรู้เลยต่างหาก ว่าเบอร์อะไร

วันนี้ฉันออกมาหน้าบ้านแล้วคะคุณบีขา

ฉันพึ่งเปลี่ยนเบอร์ที่ใช้มานานสิบกว่าปีเป็นเบอร์ใหม่เมื่อต้นปีนี้เองคะ หุหุ

เบอร์ที่ไม่เคยลืมเลยก็เบอร์ที่บ้านค่ะทุกเบอร์จำได้แม่นยำไม่ผิดเพี้ยน

นอกนั้นแม้แต่กระทั่งเบอร์ใหม่ของฉันเองฉันยังจำไม่ได้ต้องจดในสมุดโน๊ตเล่มเล็กไว้ในกระเป๋าสตางค์

เคยมีเพื่อนบอกว่าฉันเชย เพราะสมุดโน๊ตเล่มเล็กในกระเป๋าพกติดตัวเล่มนี้อยู่กับฉันมานานจนกระดาษสมุดเก่าออกสีเหลืองแล้ว ฉันก็ยังคงพกสมุดเล่มนี้ไว้กับตัวเสมอ

ในสมุดเล่มนี้ฉันมีทั้งเบอร์โทร ที่อยู่ของใครหลายๆ คนเพื่อนบางคนโทรมาถามที่อยู่ของเพื่อนซึ่งฉันก็จะหยิบออกมาดูแล้วก็บอกไปได้ทุกครั้ง แต่ถ้าหากสมุดเล่มนี้หายไปเมื่อไหร่ ฉันก็คงเป็นคนที่จดจำอะไรไม่ได้เช่นกัน

ฉันว่าบางทีอะไรที่ใครคิดว่าเก่าๆ โบราณก็ทำให้อุ่นใจได้เหมือนกันคะ

จำได้แต่ 191 ครับ

ว๊าย

คอมเมนท์ล่าสุด

ฉันหงายหลังล้มตึงเลยนะคะ

อ่านแล้วรู้สึกดีจริงๆเลย

ผมคนหนึ่งล่ะที่ไม่เคยเปลี่ยนเบอร์ ใช้เบอร์นี้มาปีนี้ก็ร่วมๆ 7 ปีแล้ว

กลัวเหมือนคุณน่ะแหล่ะ

เดี๋ยวคนอื่นหาเราไม่เจอ

จำได้หลายเบอร์เชียวล่ะคุbewae1001 จำได้แม้กระทั่งเบอร์ที่อยากลืม ?!? ...

ทำไมฉันมีอาการคล้ายคุณอาหารกระต่ายเลยล่ะคะ

ฉันกำลังจะนอน ว่าจะปิดเครื่องพอดี มาเจอคอมเมนท์คุณเข้า

ฉันจำเบอร์ที่อยากลืมได้เหมือนกันค่ะ
จนสงสัยเสียแล้วว่า อยากลืมจริงๆหรือ หรือว่ายิ่งฝังมันสนิทแน่นลงไปในใจกันแน่

แบบนี้หรือเปล่าที่เรียกว่าลืมไม่ลง

ไปนอนก่อนค่ะ คืนนี้ฉันนอนเลทกว่าทุกคืน
เจอกันพรุ่งนี้นะคะ

ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

จำได้แม่นๆเลยก็คือเบอร์ของตัวเองนี่ล่ะค่ะ ส่วนเบอร์คนอื่นๆต้องค่อยๆนึกทีละตัวสองตัว เครื่องมือทันสมัยขึ้น สบายขึ้น แต่สองแย่ลงค่ะ

พี่บีนอนแล้ว แต่ใหม่เพิ่งทานข้าวเย็นค่ะ
Good night sleep tight!

เบอร์โทร จำได้เยอะค่ะ เฉพาะเบอร์บ้านน่ะ
จำได้เกือบทุกคนเพราะส่วนใหญ่ไม่ค่อยเปลี่ยน
ส่วนเบอร์มือถือ จำได้ไม่เกิน5คน - -"

ส่วนเบอร์มือถือตัวเอง แม่เลือกให้ค่ะพี่บี
ต้องลงท้ายด้วย 9 เท่านั้น ^^

เบอร์โทรศัพท์มือถือส่วนตัวของฉัน
ขึ้นต้นด้วย 081-xxx-xxxx
เลือกหมายเลขเอง เป็นเลขซ้ำๆ สลับไปสลับมา
ใช้มาตั้งแต่ปี 2539 จนมาถึงทุกวันนี้
เป็นเบอร์ที่ใช้เฉพาะกับครอบครัว เพื่อนสนิท
และใครบางคนที่ฉันตั้งใจใช้กับเขา

อีกเบอร์เป็นเบอร์ที่ออฟฟิศหามาให้ใช้
ขึ้นต้นด้วย 086-xxx-xxxx
เบอร์นี้ฉันมีหน้าที่ใช้อย่างเดียว
ใฃ้เมื่อปี 2548 จนถึงทุกวันนี้
เป็นเบอร์ที่ใช้ทั่วไปในเรื่องงาน และอื่นๆ
เพราะฉะนั้น เบอร์จะเป็นเบอร์ที่ฉันต้องผจญ
กับเหตุการณ์มากมาย ตั้งแต่คนที่ฉันมีใจด้วย
จนถึงพวกโรคจิต

ฉันเป็นคนที่จำอะไรเป็นตัวเลขไม่ค่อยได้ค่ะ
ส่วนมากจะจำเป็นภาพ
ฉันจำเลขเป็นภาพได้ด้วย เชื่อไหมคะ

เบอร์โทรที่ฉันจำได้แต่ๆ คือ เบอร์บ้านตัวเอง
เบอร์บ้านพ่อ เบอร์น้องสาว เบอร์เพื่อนสนิท 3 คน
เบอร์ที่ทำงานฉันยังจำไม่ได้เลยคุณ

นอกนั้น
จำไม่ได้เลย นี่คือความสัตย์จริง
แต่ .. ถ้ามีเหตุหมายของคนที่ฉันเคยคุยด้วยบ้าง
ขึ้นมา ฉันจะนึกออกว่าเป็นเบอร์ใคร คุ้นไหม
แต่ถ้าถามฉันว่า
เบอร์คนนั้นคนนี้ หมายเลขอะไร ใบ้รับประทานค่ะ

ว้าย เขียนผิดเยอะแยะเลย


แก้ใหม่นะคะ
------------
เบอร์โทรศัพท์มือถือส่วนตัวของฉัน
ขึ้นต้นด้วย 081-xxx-xxxx
เลือกหมายเลขเอง เป็นเลขซ้ำๆ สลับไปสลับมา
ใช้มาตั้งแต่ปี 2539 จนมาถึงทุกวันนี้
เป็นเบอร์ที่ใช้เฉพาะกับครอบครัว เพื่อนสนิท
และใครบางคนที่ฉันตั้งใจใช้กับเขา

อีกเบอร์เป็นเบอร์ที่ออฟฟิศหามาให้ใช้
ขึ้นต้นด้วย 086-xxx-xxxx
เบอร์นี้ฉันมีหน้าที่ใช้อย่างเดียว
ใช้เมื่อปี 2548 จนถึงทุกวันนี้
เป็นเบอร์ที่ใช้ทั่วไปในเรื่องงาน และอื่นๆ
เพราะฉะนั้น
จะเป็นเบอร์ที่ฉันต้องผจญกับเหตุการณ์มากมาย
ตั้งแต่คนที่ฉันมีใจด้วย จนถึงพวกโรคจิต

ฉันเป็นคนที่จำอะไรเป็นตัวเลขไม่ค่อยได้ค่ะ
ส่วนมากจะจำเป็นภาพ
ฉันจำเลขเป็นภาพได้ด้วย เชื่อไหมคะ

เบอร์โทรที่ฉันจำได้แน่ๆ คือ เบอร์บ้านตัวเอง
เบอร์บ้านพ่อ เบอร์น้องสาว เบอร์เพื่อนสนิท 3 คน
เบอร์ที่ทำงานฉันยังจำไม่ได้เลยคุณ

นอกนั้น
จำไม่ได้เลย นี่คือความสัตย์จริง
แต่ .. ถ้ามีหมายเลขของคนที่ฉันเคยคุยด้วยบ้าง
ขึ้นมา ฉันพอจะเดาได้ว่าเป็นเบอร์ใคร คุ้นไหม
อย่าถามว่า เบอร์คนนั้นคนนี้ หมายเลขอะไร
ใบ้รับประทานค่ะ

เบอร์ที่จำได้ไม่ลืมก็มีนะ...เบอร์บ้านตัวเองหน่ะ
จิงๆก็มีเบอร์ของอีกคนนึงนะ ที่รู้ว่า เราเห็นแล้วจะจำ เพราะงั้นก็เลยไม่ยอมมองเลย เพราะกัวว่าจะจำได้หน่ะ

คอยบังคับตัวเองไม่ให้มองตลอดเลย
พอเครื่องเจ๋ง เบอร์นั้นก็หายไป...เราก็จำได้ลางๆอยู่ดี

วันนี้ฉันยุ่งทั้งวันจนไม่ได้เข้ามาในบล็อกเลย
กระทั่งบัดนี้ค่ะ งานเยอะจริงๆ สัปดาห์นี้ฉันรู้สึกว่าเวลาเคลื่อนผ่านไปช้ามาก ตั้งแต่วันจันทร์มาแล้ว

เอ๊ะ วันพฤหัสเองหรือนี่ ทำไมมันนาน
เหนื่อยค่ะ แอบบ่นนิดนึง

ข้อสังเกต บล็อกนี้เป็นบล็อกที่คุณโอ๋เขียนคอมเมนท์
ยาวที่สุดตั้งแต่เข้ามางบ้านฉันเลยนะคะ

กระทั่งคุณผิงดาว ก็เขียนยาวกว่าทุกบล็อก

แต่คุณกินปู วันนี้ไม่ขำเลยอ่ะ ทำไมล่ะคะ หรือว่าไม่สบาย เป็นอะไรมากหรือเปล่า

ฉันว่าตัวเองเหมือนหมดลานยังไงก็ไม่รู้ เหลืออีก 1 วันทำงานจะได้พักเสียที

ไปทานข้าวเย็นก่อนนะคะ

มีเรื่องต้องจำเยอะจน แรมใกล้เต็มเต็มแก่แล้วคะ
เรื่องเบอร์มือถือ เบอร์โทรศัพท์ทั้งหลายแหล่จึง
ไม่จัดอยู่ในความตั้งใจที่จะจำอีกแล้ว

ถ้าจะจำได้ก็เป็นเพราะโทร.บ่อย ทั้งบ่อยในอดีตและบ่อยปัจจุบัน เพราะถ้าจำได้แล้ว...ลืมยากน่ะคะ

ไม่เปลี่ยนค่ะ เพราะชอบเบอร์นี้หล่ะ

จำเบอร์คนอื่นได้ค่ะ พ่อ-แม่-เพื่อนสาว

3 คน ก็พอแล้ว

ตอนนี้มีกฎหมายออกมา เบอร์เดิมแต่ย้ายค่ายได้แล้วน่ะ