ส่งเค้าไปโรงเรียนค่ะ อิอิ

จริงๆแล้วเราหยุดให้เด็กหยุดซนไม่ได้หรอกค่ะ สิ่งที่เราต้องทำคือ เราต้องมีสติให้รู้เท่าทันกับเด็กซนๆในตัวของเราให้ได้ต่างหาก

เพราะเมื่อเรามีสติพอที่จะรู้ทันเด็กซนคนนั้นแล้ว ไม่ว่าเราจะทุกข์ จะสุข เราก็จะรู้สึกอย่างมีสติ

ช่วงนี้ดูชีวิตจะหนักๆนะคะ

พาเด็กไปนอนคะ

เฝ้าดูค่ะ...ดูลีลาความเป็นไป...อย่างรู้ทัน
ดูด้วยความปรานี...ยิ้มน้อยๆอย่างมีเมตตา
เด็กซนทั้งหลายอาจเหนื่อยล้าและหยุดตัวเองเมื่อเห็นว่า
เรารู้เท่าทัน และยังคงสติมั่นคง สุขุม เยือกเย็น...

ฉันคิดว่าการยิ้ม
จะสามารถทำให้เราเป็นผู้ชนะ โดยเฉพาะการชนะใจตัวเอง
หลายเรื่องราวฉันเคยยิ้มทั้งน้ำตา

หรือคุณบีจะเล่นเป็นเพื่อนกับเด็กซนไปเลยคะ Haa...

สวัสดียามสายของวันค่ะ
คำแนะนำที่ หนึ่งและสาม ทำให้ฉํนขำ
ส่งเข้าโรงเรียนก็ดีค่ะ แต่คงต้องหาโรงเรียนดีๆสักหน่อย
ส่วนการส่งเข้านอน หากนอนไม่หลับสงสัยว่าจะต้องปราบด้วย CPM นะคะ

นั่นปราบอย่างอ่อนค่ะ

คุณนารถรวีพูดอย่างเข้าใจธรรมะ
ตอนที่เขียนบล็อกนี้ เด็กซนๆคนหนึ่งบอกกับฉันว่า
เขียนเลยๆ ยุอีกต่างหาก
เขียนเพื่อรู้สึกดี

มันคือคำถามที่ฉันถามตัวเองวูบหนึ่ง ว่าบางทีการที่
ใจเราคิดไปนั่นไปนี่ เหมือนเด็กซนๆคนหนึ่งกำลัง
วิ่งเล่นอย่างไม่รู้จักเหนื่อย มันเป็นอย่างนี้เองนะ

ตาชั่งเอียงไปนิดหน่อยค่ะ

อย่างไรก็ตาม ฉันพบว่าการบอกเด็กคนนั้นให้อยู่นิ่งๆเงียบๆบ้าง เค้าก็ฟังฉันดี

น้องบลูอินเลิฟ อ่านบล็อกแล้วหวานตามไปด้วย
พี่ออกจะเป็นคนช่างคิดค่ะ คิดนิดหนึงก็ขอให้ได้คิด
มันจะออกมาจทางตัวหนังสืออย่างนี้แหละ อย่างไรก็ตาม
คอมเมนท์ของน้องบลูก็ทำให้คิดตามได้ทุกครั้งเช่นกัน

ขอบคุณนะคะที่แวะมา

คุณบี ธรรมชาติของเด็กอย่างนึงคือ อยากรู้อยากเห็น
ปล่อยให้เขาได้วิ่งเล่นบ้างเถอะค่ะ

ปล่อยให้เค้าวิ่งไปเถอะค่ะ
พอเค้าเหนื่อย เค้าก็หยุดเอง

ปล.ขอเข้าแก๊งค์เด็กซนด้วยคนนะคะ
เป็นแค่เด็กซน แต่ไม่ใช่เด็กดื้อนะเออ...

:P

ถ้าเป็นทางศาสนา พระก็จะบอกให้ดูจิตไปเรื่อยๆ จิตจะคิดไปถึงไหนก็ตามดูไป สงสัยเด็กซนๆของพี่บีคนนี้ พี่บีคงต้องจับตาดูไปเรื่อยๆแล้วล่ะค่ะ

หวัดดีจ้ะน้องใหม่

blog ใหม่เรียบร้อยหรือยัง
เปลี่ยนอะไรหลายอย่าง คงจะลงตัวในเร็วๆนี้นะคะ

คุณโอ๋ คุณ mizz
อยากเห็นเด็กซนของฉันไหมคะ
เดี๋ยวฉันแปะให้ดู

เหนื่อยจังเลยค่ะ

ช่วงนี้สติเราไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว

เป็นไรมากหรือเปล่าหว่า?

คือมันไม่มีกระจิตกระใจทำงานเลยอ่ะ

อยากอ่านแต่บล็อกคุณบีอย่างเดียว เฮ้อ...เรา