รักดอกจึงบอกมา
ส่งท้ายก่อนไปเที่ยวด้วยบล็อกที่ 800 นะคะ เย้ !!
ฉันรู้ตัวดีว่า ไม่ค่อยสม่ำเสมอกับการเขียนบล็อกเหมือนก่อน
ไม่ใช่ว่าไม่มีเวลา แต่บางที ชีวิตฉันก็ไม่มีอะไรชวนให้เขียน
ให้รู้ไปมากมาย
อ่านมาถึง 800 อาจจะรู้แล้วว่า ฉันเป็นใคร อย่างไร ชอบกินอะไร
ไปเที่ยวบ่อยแค่ไหน หนำซ้ำเห็นหน้าตาคนเขียนแล้วอีกต่างหาก
คนเขียนก็ไม่อยากมาทำซึ้ง เพราะคนอ่านที่เคยอ่านกันมา
อาจจะเกิดอาการแหวะได้ แต่ก็ต้องขอบคุณคนอ่านที่ตามอ่าน
กันมาเรื่อยๆ แม้บางทีจะอ่านเงียบๆ บางคนจะมาอ่านด้วย
ความบังเอิญ หรือบางคนอาจจะอ่านๆ หายๆ ไปบ้าง
ก็คนเขียนยังเขียนๆ หายๆ เป็นพักๆเลยนี่นา
จังหวะชีวิตไม่ลงล็อกค่ะ
เอาเป็นว่า ผ่านมาผ่านไปก็ยิ้มให้กันหน่อยก็ดีนะคะ ฉันจะดีใจมากเลย
เพราะคงไม่มีอะไรดีไปกว่าการได้รู้ว่า เราไม่ได้นั่งยิ้มอยู่คนเดียวนะ
เวลาเขียน แถมบางทีระบายอารมณ์อะไรก็ไม่รู้ บางทีก็หาสาระไม่ได้
เลย ไม่รู้คนเขียนเขียนบ้าอะไร
เพราะเป้าของฉันกับบล็อกนี้ คือพื้นที่ที่หล่อเลี้ยงจิตวิญญาณของตัวเองค่ะ ฉันไม่เขียนหนังสือเลย ไม่ได้หรอก ฉันจะตายเอา
เหมือนไม่ได้กินขนมหวานแล้วอารมณ์ไม่ดีนั่นแหละ
ด้วยความสัตย์จริง สารภาพว่า ฉันอาจจะเคยเขียนอะไรที่กระเทือน
ถึงใครไปบ้าง ด้วยอารมณ์อะไรก็แล้วแต่ ก็อย่าได้ถือสาหาความ
เพราะคนเขียนก็อย่างนี้แหละ พอได้เขียนแล้วมันก็เกิดอาการปลดปล่อยและบางทีก็ของขึ้น
แต่ฉันมีความสุขนะคะ
...
ของฝากท้ายบล็อกที่ 800 ขอเก็บ mail จากพี่ส่าวที่น่ารัก
เมลนี้ให้ความรู้สึกบางอย่างกับฉันค่ะ เมื่ออ่านแล้วฉันรู้สึกว่าเราไม่ควร
เศร้ากับชีวิตมากนัก เมื่อโดนอะไรกระทบ ห่ากเราคิดได้อย่างนี้แล้ว
เราก็จะยิ้มเชิดหน้าต่อไปได้ ก็แบบว่าสวยอ่ะ ใครจะทำไม....
อ่านทวนเมลน้อง
ชอบมากตรงคำว่า "หนูก็อยู่ของหนูเรื่อยๆ"
ขอให้รักษาจิตและอารมณ์ตรงนี้ให้เสมอกลางๆเช่นนี้เรื่อยๆๆไปนะ
ถึงวัยต้องปฏิบัติ เราจะปฏิบัติธรรมได้ง่าย ดี เร็ว พื้นจิตเราเอื้อ
ท่องไว้ว่า.....
"อย่าเปิดทางให้คนอื่นทำเราป่วย"
นั่นคือเป้าหมายที่ต้องถือไว้ในสติ
อย่าให้เหมือนเพื่อนพี่คนหนึ่งนะ เตือนเท่าไหร่ไม่ฟัง
เจ๊ก-หมา-กะลา-ควาย
มันด่าไปทั่ว
และตอนนี้มันป่วย ยังไม่กล้าไปตรวจเพิ่ม มันกลัวมะเร็ง
พี่เตือนจนปากย้อยแล้ว ตอนนี้เลยปล่อยมัน
เป้าหมายที่พี่ให้ไว้ ต้องมีสโลแกนกำกับค่ะ คาถาคือ "ช่างแม่งสิ" "มึงด่าได้ กูก็ไม่ตาย"
ฟังดูแรง แต่ใช้ไปเหอะ ระบายความโกรธได้ดี เราพูดในใจ ไม่ถือว่าหยาบคาย
รักดอกจึงบอกมา
55 คนเขียนเมลฉบับนี้ เขียนได้ใจฉันมากเลย ขอบคุณมากนะคะคุณพี่
ที่สอนหนูให้มีสติและที่สำคัญสอนให้หนูคิดได้ว่า
อย่าเป็นนางเอกให้มากนักนะจ๊ะ
คนเราต้องร้ายบ้าง เพราะเราไม่ได้อยู่ท่ามกลางคนดีๆทุกคน โลกไม่ได้สวยโสภาขนาดนั้น มีคนร้ายกว่าเรา และพร้อมจะทำร้ายเราได้ทุกเมื่อ ไม่เชื่อลองดูสิ
จะยอมเป็นนางเอก นั่งน้ำตาตกใน ให้เขารังแกอยู่ได้ทุกเมื่อเชื่อวันเหมือนละครช่องเจ็ดเหรอ
ไม่ด๊ายยยยย นะคะคุณ
บางทีเราก็ต้องมีมุมนี้เอาไว้บ้าง แต่มุมนี้ต้องไม่ทำโดยการเบียดเบียนใครนะคะ เพราะฉันเชื่อว่าเวรกรรมน่ะมีจริง เราต้องคิดให้จงหนักด้วย
เอาแค่เราดูแลตัวเราเองได้ ไม่ให้คนอื่นมาทำให้เราป่วย อย่างทีพี่สาวสอน ฉันก็ว่าดีแล้วนะคะ
ถ้าเห็นด้วยก็ส่งยิ้มให้ด้วยค่ะ !!
| Create Date : 18 สิงหาคม 2552 |
| Last Update : 18 สิงหาคม 2552 22:24:20 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 437 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
จะยึดตามแบบอย่างบ้าง
ช่วงนี้มีคนทำให้เราป่วยค่ะ....
เก็บความคิด ความสงสารเค้า
ทำให้เราป่วยซะเอง
อ่านจบ พรุ่งนี้มีแรงทำงานต่อแล้วหล่ะ
ขอบคุณค่ะ