ลองมาที่ร้านบ้างซิค๊ะคุณบี

ร้านโชห่วยที่เป็นสัญลักษณ์ทางวัฒนธรรมและอยู่คู่กับสังคมไทยค่อย ๆ ถูกระแสการค้าแบบเสรีเบียดจนเอบจะตกขอบ

ลองสังเกตกันนะคะว่าเวลานี้มักจะไม่ค่อยเห็นอาคารพาณิชย์หรือที่เรียกว่าตึกแถวสร้างอยู่หน้าหมู่บ้านจัดสรร สมัยก่อนเกือบทุกโครงการ จะเห็นว่ามีการสร้างตึกแถวอยู่หน้าโครงการเกือบทุกโครงการ เพราะว่ามีจุดประสงค์เพื่อเอาไว้ให้ดึงดูดลูกค้าและนิยมที่จะเปิดร้านขายของหน้าหมู่บ้านเพื่อคนที่อยู่ผ่านไปผ่านมารวมทั้งคนในหมู่บ้านเอง ทุกวันนี้ต่างซื้อข้าวของจากร้านค้าปลีกชื่อดังกันทั้งนั้น

กระแสความสะดวกซื้อ-จ่ายกระจายไปทั่วทุกพื้นที่ไปแล้วค่ะ คนเราอาจจะชินกับความสบาย ทุก ๆ อย่างดูง่ายดายไปหมด เช่น จะจ่ายบิลทีนึงสามารถไปที่จุด ๆ เดียวได้เลย โดยมีบริการับฝากจ่ายที่ทราบก็ประมาณ 10 บาทต่อบิลหนึ่งใบ จะซื้อของทีแวะเข้าห้างค้าปลีกชื่อดังระหว่างทางกลับบ้าน เพราะฉะนั้นร้านค้าปลีกรูปแบบใหม่ถึงได้เต็มบ้านเต็มเมืองไปหมด

ฉันชอบร้านโชห่วยอยู่ร้านหนึ่งค่ะ เจ้าของเป็นอาม่าแก่ ๆ ที่ร้านของอาม่ามีทุกอย่างที่คุณอยากได้ เพียงแค่คุณบอกความต้องการของคุณ คุณต้องยืนรออยู่หน้าร้านเท่านั้นนะคะ อาม่าจะหายไปพักนึง และออกมายื่นสิ่งที่คุณต้องการ ถึงแม้ว่าอาม่าจะไม่ค่อยพูดหรือยิ้มแย้มเท่าที่ควรแต่ฉันว่าอาม่าก็น่ารักไปอีกแบบมีสไตล์ที่ใคร ๆ ลอกเลียนแบบไม่ได้ ร้านนี้อยู่หน้าจุฬาฯ แถวตลาดสามย่าน ฉันคิดว่า คุณคงนึกออกว่าเป็นร้านไหน

ไม่ผิดหวังที่เข้ามาอ่านค่ะ

กินปูก็มีร้านโชว์ห่วยในดวงใจนะ

หนึ่งคือร้านเจ๊กพ้งที่หน้าปากซอยบ้านที่ต่างจังหวัด เห็นกันมาเป็นสิบๆปีอ่ะ

อีกร้าน ก็ร้านโชว์ห่วยข้างคณะสมัยเรียน ที่มีไปเสียทุกอย่าง ทั้งที่ในร้านไม่น่าจะบรรจุของได้เยอะอะไรนักหนา แต่ก็มีไปเสียหมด

เฮ้อ..... กินปูอยากจะบอกว่า กินปูนั่งนึกชื่อร้านนานมาก แต่นึกเท่าไรก็นึกไม่ออก ทั้งที่มันไม่น่าจะลืมเลย สงสัยว่า กินปูจะแก่แล้วจริงๆอ่ะคุณบี เศร้าจัง

ไว้นึกออกแล้วจะมาบอกนะ

มาอ่านตามคุณงายชวน อิอิ

ร้านแถวบ้านใหมที่ไทย เข้าไปทีไรไม่เคยถามว่ารับขนมจีบซาลาเปา หรือว่าไหว้เลยค่ะ
ถ้าหัวหน้าเขาแอบมาตรวจคงโดนกันเป็นแถว เพราะบริการแย่ค่ะ แถมช้าด้วย

สมัย่เรียน ต้องซื้อของมาทำนู่นทำนี่เยอะไปหมด ใหม่ชอบไปซื้อร้าน "จีฉ่อย" บริการไม่ดีหรอกค่ะ แต่ไปซื้อแล้วได้อารมณ์ดี 55

แต่ก็ยังเป็นกำลังใจให้ร้านโชว์ห่วย (ทุกๆร้าน) อยู่ตลอด กลัวทนแรงจากห้างใหญ่ๆไม่ไหว ใหม่เลยพยายามจะซื้อของร้านโชว์ห่วยค่ะ ไม่ค่อยจะเข้าไปซื้อร้านขนมจีบ-ซาลาเปาเท่าไหร่ ร้านชาวบ้านๆนี่ล่ะค่ะที่เป็นสเน่์ห์ ืแล้วก็ยังได้ช่วยเหลืออุดหนุนกันด้วยค่ะ

ขอบคุณทุกคอมเมนท์ค่ะ
ฉันชื่นใจที่ได้ทราบว่าคุณๆ ต่างมีร้านโชว์ห่วยในดวงใจ

ใช่ว่าฉันจะไม่ชอบร้านเลขเจ็ด
แต่ฉันรู้สึกว่ามันแข็งๆ ทื่อๆ เหมือนกันหมด
และไร้ชีวิตชีวาจริงๆ ดูน้องพนักงานสิคะ

บรรดาร้านใหญ่แบรนด์ดัง
มักจะมีการสอนให้พนักงานทำในสิ่งต่างๆ เหมือนกัน
จนเป็นแพทเทิร์น แต่ขาดความเป็นธรรมชาติ
สิ่งเหล่านี้หาไม่ได้ในร้านอาแปะ อาเจ๊ปากซอย

ฉันโตมากับร้านโชว์ห่วย บ้านเราทำมาค้าขาย
แบบนี้เช่นกันค่ะ

จนบัดนี้แม่ยังไม่เลิกขายของ ร้านเรายังอยู่อย่างเรียบเรื่อย แม้จะมีร้านเลขเจ็ดมาเปิดในอำเภอนั้นสองร้านแล้ว

แม่มีศิลปะการขายของที่ฉันต้องยกนิ้วให้
ลูกค้าจำนวนมากอยู่กับแม่ ซื้อขายกันจนกลายเป็นเพื่อนสนิท ลูกค้าเหล่านี้ไม่ใช่แค่ลูกค้า แต่พวกเขาคือเพื่อน

คิดถึงแม่กับพ่อมากค่ะ....

คุณประดับดาวรู้จักร้านที่ว่าด้วยหรือคะ ร้านนั้นชื่อ จีฉ่อย
เด็กสามย่านรู้จักกันทั้งนั้นค่ะ

หาอะไรก็เจอราวกับมีกระเป๋าวิเศษของโดเรมอนยังไงยังงั้นเลย

ชักสงสัยแล้วว่าทั้งน้องใหม่กับคุณประดับดาว เป็นศิษย์สำนักสามย่านหรือคะ

จึงได้รู้จักร้าน จีฉ่อย

ร้านนี้น่าทึ่งจริงๆนั่นแหละ

มารายงานตัวค่ะ อักษรฯภาษาตะวันออกค่ะ

น้องใหม่เป็นสาวอักษร
แต่ฉันเกือบได้เป็นลูกพระเกี้ยว...
เป็นลูกพ่อขุนกะลูกช้างค่ะ

55 ไม่ใช่เด็กแถวสามย่านค่ะ แต่เพื่อนสนิท เคยเล่าให้ฟังถึงจีฉ่อย จำได้ว่ายังนึกว่าอยากดูให้เห็นกะตาเหมือนกัน เพราะได้ยินเหมือนที่คุณบีบอกนั่นล่ะคะ

อืมว่าแต่คุณบีกลับมาประจำบล็อกแล้ว เมื่อไรจะอัพตอนใหม่ละคะนั่น

อดใจไม่ทวงมาหลายวัน 555

เดี๋ยวนี้เราอุดหนุนร้านขายของชำหน้าปากซอยบ่อยๆ
ทักกันทุกวัน ส่งยิ้มให้ตลอด
วันก่อนจะไปเที่ยว ตามหาน้ำมันขวดเล็กตามห้างและร้านสะดวกซื้อไม่มีเลย
สรุปได้จากร้านหน้าปากซอยนี่เอง
เจ้าของร้านเลยได้รู้ว่าเรากำลังจะไปเที่ยว
เขาก็เลยเล่าถึงที่เที่ยวต่างๆ สมัยที่เขาเคยไปตอนเอ๊าะๆ
แถมคนซื้ออีกคนที่กำลังซื้อของอยู่เลยได้โอกาสเล่าบ้าง
เป็นอันว่า นอกจากได้น้ำมันตามที่ต้องการ
ยังได้รู้ข้อมูลที่เที่ยวเพิ่มอีก
คุ้มเกินคุ้ม
^^

กินปูอยากจะบอกว่า นึกออกแล้วค่ะ

แต่มันจะชื่อร้านอะไรก็ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่า ร้านนี้มีทุกอย่าง

ครั้งหนึ่งเพื่อนเคยมาเล่าให้ฟังว่ามีแม้กระทั่งแบบฟอร์มในการลงทะเบียนเรียนของมหาลัยขาย

จำได้ว่า ไม่เชื่อ บอกเพื่อนว่าเมิงก็พูดเกินไป แต่พอมันท้าให้ไปซื้อดู ก็ไม่กล้านะ กลัวมันมีอ่ะ

ลองมาเทสๆเม้นท์ดูนะคะ
เนื่องจากว่าที่บ้านตัวเอง
เป็นอะไรไม่รู้
เม้นท์ไม่ได้เลย....เหนื่อยใจจริ๊ง
มีใครเป็นบ้างมั้ยคะ

ดีใจจังที่แถวบ้านนอกอย่างเรา
ยังพอมีร้านโชห่วยอยู่

อยากกินอะไรอร่อยๆ
บางครั้งไม่ต้องซื้ออาหารสำเร็จรูปแช่แข็ง
แต่ลองทำอาหารดูเอง
เสียเวลา แต่สด และใหม่ นะคะ

แถวมหาวิทยาลัยที่ฉันอยู่ก็มีค่ะ ร้านโชว์ห่วยชื่อดัง
ไม่ทราบว่าชื่อจริงของร้านคืออะไร แต่ที่แน่ๆคือ ร้านนี้มีฉายาว่า ร้าน every thing แค่ฉายาก็ไม่ต้องอธิบายสรรพคุณแล้ว

คุณ Mizz A n D คะ ฉันเข้าไปแอบทำเลอะเทอะไว้ในบ้านคุณได้ปกติ ไม่พบปัญหาใดๆ สงสัยว่าป็นที่เครื่องคุณรึเปล่าคะ

ชอบบล็อกนี้จังเลย
มันทำให้ฉันรู้สึกว่า เรื่องรักกลายเป็นเรื่องเล็กค่ะ
ฉันเป็นศิษย์สามย่านอยู่สามปี ตอนเรียนปริญญาโท
ร้านจีฉ่อยเป็นร้านในดวงใจที่ลืมไม่ลงจริงๆค่ะ

อย่างที่น้องใหม่บอกค่ะ
น้องใหม่เป็นสาวอักษรหรอกหรือนี่ ไม่ผิดคาดเท่าไหร่ค่ะ

คุณเจ้าพระยา คุณเล่นซ่อนแอบกับฉันเหรอ นึกว่าคุณหายไปถาวรเสียแล้ว บอกกล่าวกันบ้างค่ะ นึกว่าไม่สบาย

สวัสดีคุณแอม ว่างๆเข้ามาอีกนะคะ ฉันไม่ค่อยได้ไปบล็อกใครเท่าไหร่ในช่วงนี้ บ้านคุณคงอบอุ่นเหมือนเคย ไว้จะแวะเข้าไปนะคะ

คุณกินปูก็ทำให้ฉันยิ้มได้ทุกทีเลยล่ะ ทำไมคุณไม่รับคำท้าของเพื่อนไปนะ เป็นฉันนะ ไม่ได้ ต้องพิสูจน์สักหน่อยค่ะ

คุณ mizz ฉันยังเข้าบล็อกคุณได้นะคะ เป็นอย่างที่คุณเจ้าพระยาบอกค่ะ ฉันว่าอาจจะมีอะไรผิดปกติที่เครื่องคุณหรือเปล่า

ฉันต้องตอบคุณเชอรี่เป็นคนสุดท้าย เพราะคุณเชอรี่เล่นทวงแบบเอาจริง สารภาพตอนนี้ว่าฉันยุ่งกับงานมากค่ะในช่วงนี้ นอกจากนั้นยังมีปัญหาร้อยแปดด้วย แต่ฉันจะกลับมาเมื่อถึงเวลาอันควรค่ะ ตอบแบบนี้คุณจะหมดหวังหรือเปล่านะ อย่าเพิ่งหมดหวังค่ะ ตราบใดที่ฉันยังอยู่ ฉันไม่ปล่อยให้คุณรอเก้อค่ะ

เดี๋ยวอัพบล็อกใหม่ก่อนนะคะ

555 ไม่ค่อยถนัดเรื่องรอเก้อ...เท่าไร
แต่ความอดทนสูงกับเรื่องบางเรื่อง
รอได้ นานนักอาจลืมไปว่า "รอ"อยู่ แต่ก็ดีเหมือนกันคะ
ดีเพราะ ถ้าลืม วันหนึ่ง"ได้"ก็ดีใจ
แฮปปี้ ดี๊ด๊า ประหนึ่งว่า ก่อนหน้านี้ ไม่ได้"รอ"ด้วยความกระวนกระจายใจ

กิลว่าสีลมคนเยอะจริงๆล่ะพี่
แต่ก่อนออกกำลังกายอยู่แถวนั้น
ส่วนเรื่อง ร้านโชว์ห่วยเนี่ย ในหมู่บ้านกิลมี3ร้าน
ทั้งๆที่หน้าปากซอย มีบิ๊กซีน่ะ แต่พวกเค้าก็อยู่ได้
กิลก้ปั่นจักรยานไปซื้อประจำ^^

คุณกินปูก็ทำให้ฉันยิ้มได้ทุกทีเลยล่ะ ทำไมคุณไม่รับคำท้าของเพื่อนไปนะ เป็นฉันนะ ไม่ได้ ต้องพิสูจน์สักหน่อยค่ะ

แม๋ๆๆๆ ถ้าร้านนั้นมันชื่อร้านจีฉ่อย คุณบีอาจจะไม่กล้ารับคำท้าเพื่อนเหมือนกินปูก็ได้นิ

มีทุกสิ่งที่ CPALL จริง
เราใช้บริการบ่อย ยิ่งถ้าวันหยุดก็ข้าวที่นี้เลย

เยอะและอร่อย ชอบไส้กรอกด้วย
ที่บ้าน ตจว.ติด CPALL โคตรหนวกหูเลยค่ะ
คนเข้าออกทั้งวัน เช้า-ดึก
เลยต้องย้ายบ้านหนี หุหุ