เข้าเสียที...เข้าไม่ได้เลยตั้งแต่เมื่อวานอ่ะค่ะ

เข้าหนับหนุนค่ะพี่ อยากให้พวกเรารวมกลุ่มกันแล้วก็ดูแลพวกเรากัน

แต่ยังไงอย่างน้อยเราก็มีคนดูแลอยู่แล้วหนึ่งคน คนที่รักเรา

บล็อกกลับมาแล้ว
ดีใจจังเลย

แต่จะบอกว่าตัวเองแทบไม่ทำ back up เก็บไว้เลย
ฉะนั้นถ้าหาย งานนี้มีหวังได้น้ำตาเช็ดหัวเข่าแน่

ขอบคุณ BG และพันทิป ที่ให้เราใช้พื้นที่ได้อย่างมีความสุขมาตลอด ตั้งแต่ปี 48 ค่ะ

เมื่อวานเข้าไม่ได้ตกใจหมดเลยค่ะ คิดว่าคุณยกเลิกไปแล้วเสียอีก

เคยพูดเล่นๆ กับเพื่อนว่า ขออยู่สัก 50 แล้วตายเลยดีกว่า อยู่นานกว่านั้นก็คงไม่ไหวแล้ว

แต่พอมาตอนนี้หลักสี่แล้วยังไม่ไปไหนเลยค่ะ ก็เลยคิดว่าคงอยู่ไปจนถึงหลักเจ็ดหรือหลักแปด งานเข้ากันเลยทีเดียว

ก็เลยมาคุยเล่นๆ กันใหม่ว่าซื้อคอนโดกันคนละห้อง อยู่ติดๆ กันวันไหนยาย(แก่)ไม่ออกมาจากห้องก็ให้คนมาพังประตูเอาร่างไปได้เลย แต่เพื่อนๆ ที่ไม่ได้แต่งงานก็ไม่มาทำตามที่ได้คุยกับเราไว้หรอกค่ะ ก็เลยไม่รู้ว่าตกลงตอนเข้าหลักแปด จะไปทำอะไรกันแถวไหนดี

แหม อย่าว่าแต่คนอ่านตกใจ คนเขียนก็ตกใจค่ะ
กรี๊ด ไหมละคะ บล็อกหายไปแปดร้อยกว่าบล็อกแน่ะ
แต่ BG ก็แก้ไขให้ได้เรียบร้อยค่ะ

ขอบคุณพื้นที่ดีๆตรงนี้

ที่คุณ ผด ว่า ฉันว่าออกจะเป็นแนวคิดที่ดีค่ะ ฉันว่าไม่มีอะไรดีไปกว่าการดูแลกันเองแล้วล่ะ

แม่บอกว่าเลี้ยงหลานไปสิ อีกหน่อยเขาจะได้มาเลี้ยงเรา 55 ไม่อยากไปคิดหวังแบบนั้น หลานก็หลาน เขาก็ต้องดูแลพ่อแม่ของเขาเนอะ

คือถึงอย่างไร ลูกหรือหลาน เขาก็ต้องมีชีวิตของเขา เราก็คงต้องช่วยตัวเองให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ก่อนจะไปร้องขอความช่วยเหลือจากใครน่ะค่ะ

เรื่องอายุเท่าไหร่ จะอยู่แค่ไหนนี่เราก็ไม่รู้อยู่ดี แต่ที่แน่ๆ ระหว่างมีชีวิตอยู่ก็ทำสิ่งดีๆ ทำความดีมากๆ
โอกาสที่เราจะทำดีมันไม่ได้เยอะนักหรอก ใช่ไหมคะ

คิดถึงอนาคตแบบชิล ชิล แต่เริ่มทำให้ดีตั้งแต่วันนี้
มีความสุขวันนี้ก่อนดีกว่าเนอะ

ฉันว่า ไม่ใช่เฉพาะแต่พวกเราๆ หรอกนะคะที่เป็นโสด พวกไม่ได้เป็นอย่างเราๆ (โดยเฉพาะเพื่อนของฉัน) ก้โสดสนิทเหมือนกัน

จริงๆ ความคิดเรื่องทำบ้านพักคนชราของเรากับเพื่อนๆ มีมานานแล้วค่ะ เพราะว่ากลัวตอนชราจะเหงาๆ เศร้าๆ แค่ยังไม่ชรายังเหงากันเป็นทิวแถว ชักชวนกันไปแอ่วอยู่บ่อยๆ

จะโสดหรือไม่โสดชีวิตก็ไม่มีอะไรแน่นอนหรอกค่ะ

อย่าที่คุณบอกนั่นแหละค่ะ ทำวันนี้ให้มีความสุขก่อนดีกว่า แล้วค่อยคิดถึงวันข้างหน้าเมื่อเวลาสมควรที่จะคิด

หายหน้าหายตาไปนาน.....

สวัสดีค่ะคุณบี....
เอ๋มาทักทายจากเชียงใหม่ค่ะ หนีเคอร์ฟิวจาก กทม. มาเจอเคอร์ฟิวที่เชียงใหม่ต่ออีกหนึ่งวัน


วันหยุดเยอะค่ะตั้งแต่เดือน เม.ย.-พ.ค. เอ๋ไม่ได้อยู่ติดกรุงเทพเลย อย่าให้ได้หยุดน่ะ ออก ตจว.ทันที

คุณบีสบายดีน่ะค่ะ....


"ถึงจะไม่ได้แต่งงาน แต่เราก็อยู่ด้วยกันได้ค่ะ" พ่อกับแม่เข้าใจว่าลูกอยู่แบบนี้สบายใจกว่า

welcome back ค่ะคุณเอ๋
ยังสงสัยว่าหายไปไหน ที่แท้ก็อยู่ เชียงใหม่

ทานโจ๊กสมเพชร เผื่อด้วยนะคะ
คิดถึงเชียงใหม่จังเลย

บางพลีอากาศดีนักค่ะวันนี้ ที่ว่าดีคือไม่ร้อน
และดีกว่านั้นอีก ที่ฝนจะตกแน่เลย

รอฝนอยู่ค่ะ

ส่วนเรื่องพ่อแม่จะว่าอะไรอย่างไร ฉันว่าถึงที่สุดแล้วไม่มีพ่อแม่คนไหนใจร้ายกับลูกแน่

ความสุขของลูกสำคัญที่สุด พ่อและแม่ฉันเป็นตัวอย่างที่ดีในเรื่องนี้ ไม่เคยบังคับ ให้อิสระทุกอย่าง
จะดีจะชั่ว เลือกเอง

พ่อกับแม่สบายใจค่ะ ที่ลูกเลือกจะเป็นคนดี

และจะเป็นตลอดไป