หวัดดีค่ะพี่บี
ขอเรียกแบบนี้น่ะค่ะ เรียกคุณแล้วรู้สึกเป็นทางการจังเลย
ไม่ได้แวะมาอ่านบล็อกนี้มาหลายวันแล้ว
คงเพราะงานยุ่งมาหลายสัปดาห์แล้วเดินทางตลอดเลย

เข้ามาอ่านแล้ว...คอยหายคิดถึงหน่อย
มานั่งภาวนาด้วยคน... แต่ลืมไปทูยังไม่เคยซื้อ
แล้วจะให้ลุ้นได้ยังไงเนี้ย ^__^

พีบีกลับใต้เหรอค่ะ ทูก็กลับนครเหมือนกัน
ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพน่ะค่ะ

ปล. สุขสันต์วันสงกรานต์น่ะค่ะ

แหมๆๆ ถูกพาดพิง เลยต้องมาออกความเห็นเสียหน่อยค่ะ

:)

เอ...อ่านแล้วนึกไม่ออกว่าจะค้านประเด็นไหนที่คุณบีว่า

คิดว่าอย่างนี้ค่ะ
คนทั่วไปชอบมองว่า หญิงรักหญิงนี้ไม่ค่อยยั่งยืน เดี๋ยวรักเดี๋ยวเลิก แถมด้วยความเชื่อลมๆ แล้งๆ อีกว่า คนที่มีรักแบบนี้มักมีอารมณ์รุนแรง เอ๊อ...ความเชื่อแบบนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไงน้า...

คนเราทุกคนก็คือคน มีอารมณ์ ความรู้สึกทุกอย่างเหมือนๆ กัน

ก็แค่ความชอบ "รสนิยม" เท่านั้นที่แตกต่าง

เรื่องดีไม่เด่นไม่เป็นข่าวไงคะ
คนที่รักกันนานๆ อยู่กันยืดยาว เลยไม่ค่อยมีใครรู้ ไม่สะดุดตา สะดุดหู สะดุดใจ คนทั่วไปเลยยิ่งไม่รู้เข้าไปใหญ่

และคนทั่วไปไม่ค่อยมองคนที่มีรักแบบนี้ให้เป็นเรื่องสามัญ

อย่างกรณีเพื่อนคุณบีที่เล่ามา
อธิบายได้ว่า เพื่อนไม่รู้สึกแปลกกับความรักแบบนี้ เรียกว่า รับได้
แต่เพื่อนยังไม่รู้สึกว่าความรักแบบหญิงรักหญิงนี้เป็นเรื่องสามัญ เป็นเรื่องธรรมดาเหมือนความรักชายหญิง
เพื่อนคุณบีถึงได้ถามอย่างนั้น

พูดยากนะคะ

อย่างที่เคยบอกคุณบี
เผอิญตัวเองอยู่กรณี "born to love someone" ค่ะ
มันก็เลยยืนยงยาวนาน

ตอนนี้พยายามถามตัวเองอยู่
ว่าจะ "try to love another one" ได้บ้างมั้ย

:)
:)