ฝนที่ตกทางนี้ จะไปถึงทางโน้นไหมนะ...
ฉันนอนเขียนบล็อกบนที่นอน ท่ามกลางเสียงฝนหล่นกระทบหลังคาบ้าน นอนฟังเสียงฝนบนที่นอนนุ่มๆ อะไรจะดีปานนี้คะ
รู้กันดีว่าฉันไม่ชอบฤดูฝน แต่จะว่าไม่ชอบเอาเสียเลยมันก็คงไม่ได้
เพียงแต่ชอบน้อยกว่าหน้าไหนๆ อย่างไรก็ตาม เวลาฝนตก
หากไม่ได้ออกไปข้างนอกแล้วต้องติดฝน ฉันก็รู้สึกว่าการนอนฟังเสียงฝน เป็นช่วงเวลาที่ดีมากช่วงหนึ่ง
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าบนที่นอนนุ่มๆ กับผ้านวมผืนโต มันจะชวนให้อุ่นแค่ไหนในยามฝนตก
มีความเชื่อกันว่า หน้าฝนไม่ใช่ฤดูกาลท่องเที่ยว แต่ฉันก็ไปเที่ยว
หน้าฝนมาแล้ว เมื่อกลับมา มักจะได้ยินคำถามว่า ฝนตกไหม เที่ยวได้หรือเปล่า หรือต้องนอนหมกอยู่แต่ในห้องพัก
คำตอบคือเปล่าเลย สบายดี ฝนเป็นใจให้ฉันเที่ยวได้แบบสบายใจด้วย
หรือถึงจะเปียก ก็คงเป็นการเปียกอย่างเต็มใจ เพราะรู้อยู่แล้วว่าอยากไปเที่ยวหน้าฝน ก็ต้องได้เปียกกันบ้างให้สมกับเป็นฤดูกาลที่ต้องเปียกปอน
ถึงอย่างนั้นก็เถอะค่ะ ฉันว่าการเปียกฝนในที่ที่น่าจะเปียก ก็ไม่เลวนัก
เข้าทำนองว่า หากเปียกฝนกับคนรู้ใจ ( เหมือนในหนังหรือมิวสิควีดีโอ) ก็คงจะโรแมนติคไม่หยอกเหมือนกัน
อูย อยากจะเปียกวันละหลายๆรอบเลย
..
เปิดปฏิทินนับไปนับมา ปลายฝนต้นหนาวจะมาแล้วใชไหมนี่
เดือนกันยายนทั้งเดือน เลยไปถึงตุลาคมอีกครึ่งเดือน ยังอยู่ในช่วงฤดูฝน จากนั้นเมื่อเลยกลางเดือนตุลาคมไป ช่วงเวลาที่สวยที่สุดของปี (ในความรู้สึกของหลายๆคน) ก็จะมาถึงแล้ว
ปลายฝนต้นหนาว ฟังเพราะอะไรอย่างนี้นะคะ
ปลายสัปดาห์ก่อนที่อยู่ปาย มอเตอร์ไซค์คันเก่งพาฉันลัดเลาะผ่าน
ท้องทุ่งเขียวขจี ท่ามกลางสีเขียวของนาข้าวระหว่างทาง เป็นภาพที่ไม่ได้เห็นบ่อยนักสำหรับคนเมือง
ต้นข้าวเรียงเป็นระเบียบอยู่ในนาข้าว ปลูกลดหลั่นไปตามแปลงสูงต่ำ
สีเขียวของมันทำให้หัวใจที่ร้อนรนกลายเป็นนิ่งสงบ เงยหน้ามองขึ้นไป
สีฟ้าของฟ้าห่มคลุมผืนฟ้าทั้งผืน ลมเย็นโบกสบัด ฟ้าหลังฝนสวยสงบและฉ่ำชื่น
อีกไม่นาน นาข้าวคงพร้อมเก็บเกี่ยว ท้องทุ่งเขียวขจีจะแปรเปลี่ยน
เป็นสีเหลืองทองสุกใส ผันไปตามฤดูกาลที่หมุนเวียน
คนที่ยืนอยู่เบื้องหน้าทุ่งนาเขียวๆ ทำหน้าตื่นๆ กับภาพตรงหน้า
ดั้นด้นมาหลายร้อยกิโล เพื่อมาพบว่า ดีจังที่ฝนตก ตกลงมาเถอะ
เพราะมันเหมาะสมแล้วกับวิถีชีวิตที่เกิดขึ้น ตกลงมาเยอะๆก็ได้
เพราะมันจะหมายถึงความอุดมสมบูรณ์ของผลผลิต ความอุดมสมบูรณ์
ของท้องที่ และของฤดูกาล
มีคนเคยบอกว่า นาข้าวที่สวยที่สุดอยู่ที่แม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่โน่น
มันเป็นขั้นบันไดสวยเชียวแหละ ฉันไม่เถียง เพราะจากภาพที่เคยผ่านตา มันก็สวยจรืงๆ
แต่กับภาพตรงหน้า คือภาพที่สัมผัสได้จริง และมันสวยแล้วในความรู้สึกของฉัน สวยอย่างที่ธรรมชาติสร้างให้เกิดขึ้น สวยโดยไม่ต้องปรุงแต่งอะไรเลย
คนเมืองยืนมองภาพตรงหน้านิ่งๆ ขณะบอกตัวเองว่าต้องพยายามซึมซับภาพตรงหน้าให้มากที่สุด ขณะสายตาที่ลอดมองหลังเลนส์พยายามจะบันทึกภาพ นิ้วขยับลงบนชัตเตอร์รัวเร็ว
บอกกับตัวเองว่าดีใจที่ได้มา แมฝนจะตกลงมาก็ช่างหัวมัน
อยู่ใต้ฟ้าจะกลัวฝนทำไมเล่า
แค่นั้นเอง
..
บัดนี้นาข้าวสีเขียวปรากฏชัดอยู่บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ ขณะที่เสียงฝนจากด้านนอกค่อยๆซาลงไปแล้ว
นาทีที่ฝนตกที่นั่น กับนาทีที่ฝนตกที่นี่ ไม่เหมือนกันเลย
และฉันคิดถึงฝนที่นั่นจริงๆ
ฝนที่ตกทางนี้ จะไปถึงทางโน้นไหมนะ
ฉันอยากรู้...
| Create Date : 30 สิงหาคม 2552 |
| Last Update : 31 สิงหาคม 2552 7:34:11 น. |
|
8 comments
|
| Counter : 586 Pageviews. |
 |
|
|
รูปไม่ขึ้นค่ะ ขอโทษด้วยคุณบี จะเอารูปเหมียวๆ โชว์ซะหน่อย แต่ความสามารถไม่ถึง
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
เพราะเราอ่านจริง มึนจริง อ่านกับคอมฯ ค่ะ เล่นเอาตาพร่าไปเลย สะใจ
ขอบคุณสำหรับบล็อกก่อนนอนค่ะ อ่านแล้วหายเครียดไปได้เยอะ ทุ่งหญ้าสีเขียวเหรอ อือม น่ากินจัง
เราตามอ่านนิยายคุณมาตลอดน่ะ (หลายปีแล้วสิ...นิยายยังไม่จบเลย 555) แต่ไม่ได้เข้ามาในบล็อกเท่านั้นเอง
กู๊ดไนท์ค่ะ...