รถไฟสายนั้นจะนำเราไป...
บ่ายวันอาทิตย์
คุณอยู่ที่ไหน ทำอะไรกันบ้างคะ
ชีวิตฉันคงเข้าสู่โหมดปกติแล้ว งานที่รับมาทำนอกเหนือจากงาน
ประจำทยอยออกไปแล้ว ฉันตั้งท่าว่าจะเขียนนิยายตอนที่ 34
ต่อเสียที
โหมดปกติของฉันคงไม่ต่างจากคุณหรอกใช่ไหมคะ
ทำงานไป ใช้ชีวิตไป เวลาที่เหลือก็หมดไปกับสิ่งที่เราอยากทำ
ไปเที่ยวบ้าง เล่นกับแมวบ้าง อ่านหนังสือ ทำกับข้าว
ตามเรื่องตามราวค่ะ
แต่ช่วงนี้ ทุกวันเสาร์ AF6 ทำให้ฉันต้องกลับมาจ้องทีวีใหม่
มันคงเป็นเพราะปีนี้มีนักร้องผู้หญิงเสียงดีๆหลายคนให้ตามลุ้นตามดู
และอาจเป็นเพราะฉันก็เชียร์ V6 น้องซานิ อยู่ด้วยค่ะ ทุกคืนวันเสาร์
ฉันจึงมักจะจมอยู่หน้าทีวีเสมอ
พลางคิดว่า ปีที่แล้ว ฉันเดินทางมากกว่าอยู่บ้าน เสาร์อาทิตย์สำหรับฉัน ฉันแทบจะไม่อยากอยู่บ้าน
ใช่ค่ะ มรสุมชีวิตนั่นเองแหละที่ทำให้ฉันปลิวออกไปไหนต่อไหน
จนแทบจะไม่รู้ตัวเลยว่า หนึ่งปีที่ยาวนาน มันผ่านออกไปจากชีวิตฉัน
ตอนไหน
และเมื่อรู้ตัวอีกที อืมม มันผ่านไปแล้วนะ
แต่สิ่งดีๆที่เกิดขึ้นในท่ามกลาง 365 วันกับซากหัวใจที่แหลกเหลวยับเยิน
ก็มีมากมายไม่น้อยกว่ากันเลย
...
เมื่อวานนี้ฉันไล่อ่านกระทู้ใน BP เพราะจะหาข้อมูลเชียงใหม่
ได้เจอกับกระทู้หนึ่ง อ่านแล้วก็ต้องตอบโดยพลันค่ะ
//www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E8174172/E8174172.html
ฉันคิดว่าเมื่อเราอยู่ในภาวะเช่นนี้ กำลังใจจากคนรอบข้างคือ
สิ่งที่ดีเหลือเกิน และที่สำคัญกว่านั้น คือกำลังใจจากตัวเองด้วย
ต้องรู้จักให้กำล้งใจตัวเองมากๆนะคะ
กว่าที่เราจะผ่านจุดที่เลวร้ายของชีวิตไปคงต้องใช้เวลายาวนานค่ะ
ถามว่าการจมอยู่กับอดีตหลอนๆ กับการออกไปนอกบ้านเพื่อเจออะใรใหม่ๆ อะไรจะดีกว่ากัน
สำหรับฉันแล้ว ฉันเลือกอย่างหลัง เพราะฉันเชื่อโดยสนิทใจว่า
สิ่งแวดล้อมมีผลต่อจิตใจเราอย่างมาก การอยู่ท่ามกลางสิ่งแวดล้อมใหม่ๆ ทำให้เราได้รู้ได้เห็นอะไรใหม่ๆ และทำให้สัญชาตญาณการเอาตัวรอดของเรา 'ทำงาน' ค่ะ
คงจะไม่ลงลึกแล้วนะคะ ว่าในช่วงเวลาเดียวกันนี้ของปีก่อน นับเริ่มจากต้นปี ฉันได้ผ่านอะไรมา เพราะบล็อกล่างๆก่อนหน้านี้จำนวนมากมาย
ได้เล่าไปแล้วว่า ฉันผ่านช่วงเวลานั้นมาได้อย่างไร
ขอให้เจ้าของกระทู้ใน BP กระทู้นี้ผ่านมันไปได้เช่นเดียวกันค่ะ
...
link กระทู้นี้มา เลยจะเล่าความประทับใจที่มีการเดินทางไป
เชียงใหม่ค่ะ
เมือเกือบสิบปีที่แล้ว ฉันไปเชียงใหม่ครั้งแรกโดยรถไฟ เป็นรถด่วน
นครพิงค์ ซึ่งเป็นการนั่งรถไฟไปทางเหนือครั้งแรกในชีวิตด้วยค่ะ
ตลอดชีวิตนี้ เกิดและเติบโตทางใต้ ขึ้นรถไฟไปกลับกรุงเทพสุราษฏร์เลยไปถึงนครศรีฯ ก็จะคุ้นกับบรรยากาศของรถไฟทางใต้ จำได้ว่ารถไฟจอดที่สถานีนครปฐมก็จะได้ซื้อข้าวเหนียวหมูทอด สถานีนี้มีกลิ่นอันเป็นเอกลักษณ์ด้วย ถ้าได้กลิ่นนี้ก็ make sure ได้ว่าถึงนครปฐม
จากนั้นเรื่อยไปจนถึงราชบุรี เพชรบุรี ไปเช้าอีกทีที่ชุมพร หลังสวน
ซึ่งจะมีของมาขายถึงตู้เช่นเดียวกัน
เรียกว่ายังไม่ทันล้างหน้าแปรงฟันก็จะได้ทานข้าวต้มร้อนๆแล้ว
ตอนที่ได้ขึ้นรถด่วนนครพิงค์ไปเชียงใหม่ครั้งนั้นจึงเป็นความตื่นเต้นอย่างมากค่ะ เพราะไม่เคยขึ้นไปทางเหนือมาก่อนเลย ฉันอยากรู้อยากเห็นว่าทิวทัศน์สองข้างทาง และบรรยากาศบนรถไฟสายเหนือนั้นจะเหมือนหรือต่างจากรถไฟทางใต้แค่ไหน
ปรากฏว่ารถด่วนนครพิงค์ในค่ำคืนที่เดินทางไปนั้น ซื้อของข้างทางไม่ได้เลยค่ะ เพราะมันเป็นตู้นอนแอร์ ไม่มีแม่ค้ามาขายอะไรให้เราซื้อ
ส่วนทิวทัศน์สองข้างทางก็แทบมองอะไรไม่เห็นแล้ว เพราะมืด 55
แต่ยามเช้าสิคะที่น่าตื่นตาตื่นใจ ยามเช้าที่รถไฟแล่นผ่านอุโมงค์ขุนตาล เราได้เห็นบรรยากาศที่ไม่เคยเห็นมาก่อน เมื่อรถไฟแล่นผ่านไปเรื่อยๆ แสงยามเช้าเปิดให้เห็นบรรยากาศในชนบท ต้นไม้ บ้านเรือน กองฟาง ยามที่ม้าเหล็กบดเบียดรางรถไฟดังกึกกักๆๆ ขณะที่เราดื่ม
กาแฟร้อนของรถไฟที่มาเสิร์ฟกันถึงที่ หอมอร่อยเหลือเกิน คงไม่ใช่
ความอร่อยจากกาแฟเพียงอย่างเดียว แต่มันคือความหอมหวานของบรรยากาศบนรถไฟสายนั้นด้วย
เมื่อรถไฟแล่นเข้าเทียบชานชาลา ป้ายสถานีเชียงใหม่เด่นเป็นสง่าบอกให้รู้ว่า รถด่วนนครพิงค์พาเรามาถึงนครพิงค์แล้วจริงๆ
เชียงใหม่ทักทายฉันในเช้านั้นด้วยสายลมเย็นๆ แน่ล่ะค่ะ เพราะมันคือ
เชียงใหม่ในหน้าหนาวที่เรารอคอยจะได้พบ
ความทรงจำบนรถไฟสายนครพิงค์ยังอบอวลอยู่ค่ะ
หลังจากครั้งนั้น ฉันมีโอกาสไปเชียงใหม่อีกหลายครั้ง บ้างด้วยรถไฟ
ขบวนอื่นที่ไม่ใช่นครพิงค์ และบ้างด้วยเครื่องบินหางแดง ซึ่งก็ใช้
เวลาเพียงชั่วโมงเดียว ผิดกับรถไฟที่กว่าจะไปถึงกินเวลาไปหนึ่งคืน
แต่ก็เป็นคืนที่หัวใจโลดแล่นและเริงร่านะคะ
เดี๋ยวเราจะเจอกันใหม่ บนขบวนรถไฟไปเชียงใหม่ที่ไม่ใช่นครพิงค์
แต่ก็ใกล้เคียง ในวันที่ 21 นี้ เป็นอีกครั้งที่รถไฟจะนำทางฉันกลับไปเชียงใหม่
และจะได้เลยไป 'ปายหน้าฝน' อย่างที่รอคอยอยากจะได้พบ
ไม่รู้ว่า 'แพนด้าน้อย' กับ 'ปายหน้าฝน' อะไรจะน่าดูกว่ากันนะคะ
แล้วฉันจะกลับมาบอกค่ะ !!!
| Create Date : 09 สิงหาคม 2552 |
| Last Update : 9 สิงหาคม 2552 16:10:09 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 408 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
ขอให้มีความสุขกับการเดินทางนะครับ
แล้วจะรอฟังนะครับ