บางสิ่งที่โอโม่ซักไม่ออก ....
คุณคะ
เคยเห็นปลาหมอสีที่หัวโตๆ เป็นวุ้นอยู่บนหัวไหมคะ คุณว่ามันสวยไหม
พี่ชายฉันบอกว่า เนี่ยแหละ สวย ปลาของเขาสวยมาก โดยเฉพาะตัวที่หัววุ้นใหญ่ๆ ยิ่งใหญ่ ยิ่งสวย ฉันมองยังไง ก็ไม่เคยเห็นว่ามันสวย
ฉันสงสารปลามากกว่า ที่ต้องแบกหัววุ้นเอาไว้แบบนั้น
แค่คิดว่าตัวเองเหมือนปลาทอง เลยนึกถึงบรรดาปลาหมอสี ของพี่ชายที่เขาว่ามันสวยนักสวยหนานั่นแหละค่ะ
ฉัน 'ปลาทอง' นะคะคุณ นอกจากฉันจะตาโตจนเพื่อนเรียกปลาทองแล้ว ฉันยังความจำสั้น ชนิดปลาทองเรียกพี่
จำไมได้ว่าตัวเองเอาโทรศัพท์มือถือไว้ที่ไหน ทั้งที่มันคาอยู่ ในกระเป๋ากางเกงตัวที่ใส่อยู่นั่นแหละ
บางครั้งก็ลืมว่าเอากุญแจรถไว้ที่ไหน ทั้งที่มันอยู่ในมือ !!!
มีไหมคะ เรื่องขี้ลืมๆ แบบนี้ ไม่น่าเชื่อเลยว่ามันจะเป็นไปได้ บางทีก็ชวนให้คิดว่าตัวเองเป็นปลาทองจริงๆด้วย จำไม่ได้ขนาดนี้เชียวหรือ
แล้วนับประสาอะไรกับการที่ฉันจะไปจำรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ ในชีวิตประจำวันหรือกับการต้องมานั่งจดจำวันสำคัญ วันพิเศษ ของคนรัก คนเคยรัก คนไม่รัก และอีกสารพัด
ฉันไม่ช่างจำแบบนี้ ฉันว่ามันน่าจะดีกับตัวเองนะคะ เพราะบางเรื่องที่เราไม่เห็น อยากจะจำ เราจะไม่ต้องปวดใจกับมัน
แต่มันก็ไม่ใช่อย่างนั้นน่ะสิคะ เพราะความทรงจำในลิ้นชักใบนั้น อาจจะแน่น ฝังลึกจนลืมไม่ลง
ใช่ว่าฉันเป็นปลาทองแล้วฉันจะไม่ถนัดจำที่ไหนกัน !!
บางเรื่องราวก็เหมือนคราบสกปรกที่โอโม่ซักไม่ออกนั่นแหละค่ะ หากเป็นอย่างนี้แล้วจะทำอะไรได้นอกจากปล่อยไป
ต้องซักหลายๆครั้งค่ะ คราบสกปรกนั้นจะค่อยๆเลือนออกไป ท้ายที่สุดเมื่อโอโม่ช่วยไมได้
คำตอบสุดท้ายที่ช่วยได้เสมอก็คือ 'เวลา'
เวลาเยียวยาทุกอย่างในชีวิตเราได้เสมอ
คุณว่า .. จริงไหมละคะ !!!
Create Date : 13 พฤศจิกายน 2551 |
Last Update : 13 พฤศจิกายน 2551 23:34:26 น. |
|
1 comments
|
Counter : 328 Pageviews. |
|
|
|
โดย: ผิงดาว IP: 124.121.77.25 วันที่: 14 พฤศจิกายน 2551 เวลา:19:09:30 น. |
|
|
|
| |
ฉันขับรถออกจากบ้านระหว่างขับรถ ก็ถามคุณแฟนว่าฉันเอากุญแจบ้านไว้ที่ไหน
เธอก็บอกว่าฉันหยิบออกมาแล้ว
ตบที่หูกางเกงตัวเอง ที่ประจำที่เคยคล้องกุญแจไว้
ไม่เจอหรอกค่ะ โวยวายลั่นเลยคราวนี้ ว่าไม่ได้เอากุญแจบ้่านออกมา แล้วคุณแฟนก็ไม่ได้หยิบของเธอออกมาด้วยสิคะวันนั้น
แต่ดีนะที่เธอจำได้ว่ากุญแจบ้านกับกุญแจรถของฉันอยู่ในพวงเดียวกัน
เธอมองหน้าฉันแล้วถามว่า
อ้วนถ้าอ้วนไม่ได้เอากุญแจบ้านออกมาแล้วอ้วนขับรถได้ยังไง
พอเจอคำถามนี้ ฉันเลยหัวเราก๊าก เพราะความขี้ลืมของตัวเอง