เมืองเล็ก..แสนโรแมนติค
ไม่รู้เป็นอะไรฉันชอบและติดใจ เมืองเล็กๆ อาจเพราะ ความที่เราอยู่กับเมืองใหญ่ๆ และความรีบเร่งมาตลอด
พูดไปเหมือนจะกระแดะนะคะ (ฮา)
บ้านฉันที่สุราษฎร์ก็ไม่ได้อยู่ในชนบทเสียทีเดียว
แม้จะติดคลอง แต่ความที่อยู่ในตลาดในอำเภอที่มีสถานีรถไฟสุรษฎร์ธานีตั้งอยู่ก็ทำไม่ได้ทำให้รู้สึกว่า อยู่ต่างจังหวัด
มาเป็นคนเมืองหลวงเกือบยี่สิบปี อยากเป็นคนต่างจังหวัดเหมือนเดิมจริงๆค่ะ
ชวนให้คิดว่า สภาพแวดล้อมไม่อาจเปลี่ยน ราก ของเราได้
กลับมาที่เมืองปายกันต่อ
จริงๆก่อนหน้านั้นที่ไปเชียงคาน ก็ไมได้คิดว่าจะกลับไปปาย แม้เชียงคานจะทำให้คิดถึงปายในบางมุม แต่เอาเข้าจริง มันไม่ได้เหมือนกันเลย
ปายในวันหยุดนักขัตฤกษ์ช่างหอมหวน และอาจเพราะหนาวด้วย
ใครต่อใครจึงพากันไปปาย
ร้านอาหาร รีสอร์ท เกสต์เฮาส์ ร้านขายโปสการ์ด คึกคัก มีชีวิตชีวาในหน้าขายแบบนี้ ผู้คนคลาคล่ำ มาเก็บความทรงจำในปายกันมากมาย
ด้วยความไม่ตั้งใจจะไป จึงไม่คาดหวังจะได้เห็นอะไร เดาออกว่าจะเจอกับอะไร
ร้านมิตรไทยคนแน่น ร้าน all about coffee ขายดี ร้านเหล่านี้ไม่ได้ดำเนินการโดยคนพื้นที่ ร้านคอฟฟี่อินเลิฟที่ตอนนี้กลายเป็น landmark ลำดับต้นๆของปายก็คนแน่นมาก
จริงๆ ปายเป็นอย่างนี้มานานแล้ว ผู้คนที่เบื่อเมืองหลวง พากันไปอยู่ที่นั่น พวกเขาขายฝัน ขายความรื่นรมย์ ขายบรรยากาศแห่งการละเลียดอารมณ์ละไม
จะว่าไป มันก็เลยเถิดไปแล้วถึง อัมพวา หรือ สามชุก หรือเชียงคาน และบางสถานที่
มองด้วยความเพลิดเพลิน มันก็เพลิดเพลินนะคะ แต่มองด้วยสายตาที่แตกต่าง มันเป็นเหมือนแฟชั่นหรือเปล่า แฟชั่นที่แห่ตามกัน สุดท้ายแล้วหากมันไม่ยั่งยืน มันก็คงหายไปได้ในสักวัน
ฉันไม่รู้จักปายดีเท่าพวกเขาที่อยู่กันมาหลายปีหรอกค่ะ
แต่ฉันก็ไม่ค่อยชอบความเป็นเมืองอาร์ต ที่ 'ใครๆก็อาร์ต' แบบนี้
เท่าไหร่
...
เอาละ อย่าคิดมากเลย ปายไม่ใช่จุดหมายของฉันในทริปนี้ เราเพียงแวะผ่านมาเพื่อเก็บบรรยากาศ และเติมมื้อเที่ยงซึ่งกว่าจะได้กินก็บ่ายสองกว่าแล้ว เราต้องเล่นเก้าอี้ดนตรีในร้านอาหาร
แต่หมูสะเต๊ะที่ร้านน้องเบียร์นั่นอร่อยมาก นุ่มลิ้นและถึงรสจริงๆ
ผ่านไปก็ลองแวะชิมนะคะ
ฉันคิดว่าหากเราจะเปลี่ยนไปทำความรู้จักกับปายในหน้าอื่น เช่นหน้าฝน เราอาจจะได้มุมใหม่ๆก็ได้นะคะ นั่นเป็นแพลนของฉันที่จะทำเช่นนั้นและบางทีอาจเป็นจุดหมายอื่น เช่น แม่แจ่ม หรือฉันอาจกลับ
มาที่ปายอีก
ออกจากปาย รถคันโตพาเราโยกซ้ายโยกขวาไปตามถนนแคบๆ ที่ตัดโค้งวกวนไปตามไหล่เขา น่าเวียนหัวจริงๆค่ะ นับไม่ถูกว่ากี่โค้งแล้วจากปาย เท่าที่ทราบ ทางไปแม่ฮ่องสอนเป็นแบบนี้ตลอดทาง
นับเวลาไปอีกสามชั่วโมงกับระยะทางเพียง 100 กิโล
แม่ฮ่องสอนเผยโฉมแรกกับเราในเวลาห้าโมงเศษๆแล้วค่ะ
ประตูเมืองทางด้านเหนือต้อนรับเราด้วยป้ายที่บอกว่า เราได้ยืนอยู่บนพื้นที่ของเมืองสามหมอกและเราพิชิต 1864 โค้งมาแล้ว
เก๋มากๆ
คืนนี้เรานอนที่บ้าน ตชด บ้านพักส่วนตัวของพี่ตำรวจท่านหนึ่ง ซึ่งเปิดในนักท่องเที่ยวพักในช่วงที่เราหาห้องพักไม่ได้เลย อากาศหนาวเหน็บในตอนกลางคืน หนาวชนิดที่ต้องใส่อุปกรณ์ทุกอย่างและไม่ต้อง
ใช้แอร์เลย
คืนนั้นเราไปเดินที่ถนนคนเดิน แต่ก่อนจะไป เราต้องเจอกับปัญหาที่หาร้านอาหารไม่ได้ค่ะ ไม่อยากเชื่อเลย
ร้านอาหารที่มี่ชื่อตามหนังสือท่องเที่ยวระบุ ทุกร้านต้องรอเป็นชั่วโมงและต้องจองโต๊ะไว้ก่อน ซ้ำร้ายจองไว้ก็ใช่ว่าจะได้กิน
เมืองเล็กที่ว่าเล็กแล้วกลับยิ่งแน่นและอยู่ยากลำบากเข้าไปอีก !!
อาจจะกลายเป็นเรื่องน่ารำคาญกับการเดินทางช่วงเทศกาล ต้องทำใจค่ะถ้ารู้อยู่แล้วว่าจะมาเจออะไร คิดในแง่ดี ดีกว่าค่ะว่าเราจะมีเพื่อนเดินในถนนคนเดินเยอะแยะมากมาย
คืนนั้นบนท้องฟ้านอกจากดาวระยิบระยับแล้วจะเห็นแสงจากโคมจำนวนมากอีกด้วย
คนเมืองตื่นเต้นกับการรับลมหนาวและตื่นตากับการปล่อยโคม
เมื่อเข้าไปถึงบริเวณวัดจองคำ โคมจำนวนมากถูกปล่อยขึ้นท้องฟ้า
ลูกแล้วลูกเล่า
พระธาตุจองคำยามต้องแสงสปอตไลท์ตอนกลางคืนช่างงามระยับตาค่ะ
แม่ฮ่องสอนนั้นเล็กแต่โรแมนติค ยามค่ำคืนแบบนี้หากได้ปล่อยโคมกับคนรักก็คงสุขใจ
แต่เราสี่คนฉายเดี่ยวกันหมดค่ะ ( ฮา )
กระนั้นทุกคนก็ยังลงความเห็นว่า เมืองเล็กนี้ช่างแสนโรแมนติคจริงๆด้วย !!!
| Create Date : 13 ธันวาคม 2551 |
| Last Update : 13 ธันวาคม 2551 12:46:05 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 411 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
