ไม่เป็นทั้ง 2 แบบเลยค่ะ ขออยู่เฉยๆดีกว่า มีก็มี ไม่มีก็ไม่มี (พูดคล้ายๆกะพวกป้าแก่ๆใกล้ขึ้นคาน 55)

วันนี้ online พร้อมกันเลยนะคะ

ขอเป็นคนที่ความรักวิ่งเข้าหาได้ป่าวอ่ะ..

ไม่เหนื่อยกับการมีความรักค่ะ ชอบมีรักค่ะ มันเป็นเหมือนยาชูกำลังให้ชีวิต..

บางคนยอมเหนื่อยกับความรัก เพื่อต้องการที่จะมีรักนั้น
บางคนยอมเหนื่อยกับความรัก แม้จะรู้ว่าไม่มีทางมีรักนั้น

อย่างน้อย...
การได้เหนื่อยใจกับความรัก แสดงว่าเรายังมีรักนั้นอยู่

แต่ถึงจะเหนื่อยแค่ไหน อย่างไร เพียงใด ก็ไม่ว่า
ขอแค่ได้อยู่ใกล้ๆเธอ...เท่านั้นเอง.....

แม้ว่าจะต้องเป็นคนรัก คนเลว
คนใจร้าย หรือคนไม่มีหัวใจ
ให้เป็นอะำไรก็ได้....ก็ยอม....
ดีกว่าจะต้องเสียเธอไป
โดยที่ไม่มีโอกาส ที่จะใกล้ชิดเธอเลย...

น้องใหม่คะ อยู่ที่ใดของโลกตอนนี้คะ

คุณบีคะ

มาบ้านคุณทีไร อดใจแวะทักทายไม่ได้สักที

บางทีการที่เราเหนื่อยกับความรัก
เพราะลึกๆเรามีความหวังมั้งคะ

หวังว่าสักวันมันจะเป็นอย่างที่เราอยากให้เป็น

เมื่อหวังแล้วผิดหวัง
มันก็เหนื่อยก็ท้อ
เราเองก็เคยรู้สึกแบบนั้น

แต่ว่ามันผ่านไปหมดแล้วค่ะ
ตอนนี้เรามีอยู่ชีวิตอยู่เพื่อรักตัวเอง

ลองรักตัวเองดูนะคะ
แล้วคุณจะมีความสุขกับความรักค่ะ

อยู่บ้านค่ะ กำลังจะนอนแล้ว ZzzZzz...

อ้าวไปนอนซะแล้ว แสดงว่าอยู่โตเกียวแล้วสิคะ
เมื่อกี้แวะไปบ้านมา ยังไม่มีอะไร เหนื่อยหรือคะ
งั้นขอให้หลับฝันดีนะคะ

สวัสดีค่ะคุณ Mizz
ไม่ต้องอดใจหรอกค่ะ มาทักกันเลย ให้ฉันนั่ง
คนเดียวก็เหงาแย่ค่ะ บล็อกวันนี้ขำมากค่ะ
ฉันรู้แล้วคุณเคยอยู่ Emirate แน่ๆ ฉันมีลูกพี่ลูกน้อง
เป็นสาวแอร์ที่นี่เหมือนกันค่ะ ไม่แน่ใจว่าตอนนียังอยู่
หรือไม่ หรือย้ายไปบินที่ไหนแล้ว

ฉันคิดว่าการรักตัวเองคือสิ่งที่ประเสิรฐสุด
เราควรอยูได้ด้วยตัวเองให้ได้เสียก่อน แต่น้อยคนมาก
ที่จะรู้ว่าควรทำอย่างไร และแบบไหนที่เรียกว่ารักตัวเอง

ฉันคิดได้อย่างหนึ่งในเวลานี้ นั่นคือหัดทำอะไรคนเดียว
ให้ได้เสียบ้าง ฉันเองยังพยายามทำอยู่ทุกนาทีค่ะ

คุณคนกล้ำกลืนคะ เจอสถานการณ์อย่างนี้อยู่หรือคะ
ความรักไม่ควรทำให้เราเหนื่อย แต่ควรทำให้เราเป็นสุขและมีพลังค่ะ

ความรักของคุณเป็นเช่นนั้นหรือเปล่า

เพิ่งเคยเข้ามา มันตรงใจ
แต่เลือกไม่ได้เหมือนกันว่าจะเป็นแบบไหนดี

คิดเหมือนกันว่า ชีวิตยังมีอีกหลายด้าน เลยรักษาหัวใจตัวเองเอาไว้ ให้อยู่กับเรานานๆ เพื่อให้เรามีใจจะไปทำอย่างอื่นได้

ใครสักคน (คุ้นๆว่าเป็นคุณประภาส) บอกว่า
"เวลาเรารักใครสักคนเราจะตัวเล็กลง
และเวลามีใครรักเรา เราจะตัวใหญ่ขึ้น"

คนที่โชคดีคือคนที่เจอใครที่สักคนให้ผลัดกันรัก
ทำให้ตัวไม่ใหญ่ขึ้น และไม่เล็กลง

คนที่วิ่งตามความรักอยู่ฝ่ายเดียว จะไม่เหนื่อยได้อย่างไร
เหนื่อยที่ค้นพบว่าตัวเองตัวเล็กลง
เล็กลง
เล็กลง
เล็กลง
เล็กลง

เวลาวิ่งตามความรัก
มันเหนื่อยมากคะ

แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่เรารู้ว่าเหนื่อย
หยุดพักสักนิด
อาจจะทำให้เรามองเห็น
สิ่งต่างๆรอบตัวชัดเจนขึ้น

มาเป็นกำลังใจคะ

ความรักไม่เคยทำให้เราเหนื่อย
ความปรารถนาต่างหากที่บงการเราไม่มีวันหยุด

เพราะความปรารถนา
มิน่าเล่า
เราถึงได้เหนื่อยอย่างนี้

คุณกลับมาเยี่ยมฉันได้แล้ว
แสดงว่าคุณมีแรงเหลือเฟือแล้วสิคะ

สิ่งที่คุณว่านั้น ฉันว่าต้องดับด้วยคำสั้นๆน่ะค่ะ
พอเพียง
ไงคะ

ฉันเป็นคนไม่ทนทานกับการเหน็ดเหนื่อยจากความรักเลยค่ะ

เมื่อรู้สึกเหนื่อยก็มักถอยออกมาทุกที
ถึงบางครั้งถอยออกมาแล้วจะยังเหนื่อยอยู่ แต่มันก็เหนื่อยเพราะตัวฉันเองคนเดียว เพ้อเองเหนื่อยเอง

เจอแบบคนแรก เลยไม่คิดจะเป็นแบบ2 อีก
ไม่ไหวคะ เหมือนเข็ด (ตอนนี้)

แต่ก็รู้ทั้งรู้ว่าถ้าความรักวิ่งมาอีกครั้ง คงยั้งใจไว้ยาก ที่บอกกันว่าให้เผื่อใจไว้ ตอนไม่เจอก็พูดได้คะ

ยังจำตอนมีความรักได้ว่าโลกรอบตัวสวยแค่ไหน ที่บอกกันว่าเหมือนมีผีเสื้อบินอยู่ในท้องน่ะ จริงๆ นะคะ นึกถึง
แล้วยังไม่ลืมช่วงเวลานั้น แม้ตอนนี้จะเปลี่ยนจากหลังมือเป็นหน้ามือ 555

แผลยังสดๆ อยู่เลยคะ และไม่รู้จะหายเมื่อไร

สวัสดีค่ะคุณเชอรี่

แถวบ้านฝนตกไหมคะ
แปลกดีนะ ครึ่งเดือนตุลาคมเข้าไปแล้วยังไม่หมดฝน
เมื่อสักครู่ก็ถล่มลงมาราวกับฟ้ารั่ว

แผลสดของคุณ ฉันเชื่อว่าประเดี๋ยว อีกเดี๋ยว คงหาย
ตัวหนังสือของคุณดูไม่เศร้าเลื่อนลอย
แสดงว่าคุณยังมีสติ มีใจที่เข้มแข็งอยู่นะคะ

หายเร็ววันเถิดค่ะ เป็นกำลังใจให้

คุณคะ ฉันเชื่อว่าคุณดูแลตัวเองได้ดีค่ะ
แบ่งปันเคล็ดลับกันบ้างซี เผื่อเพื่อนๆแถวนี้น่ะค่ะ

ไม่ทราบคุณบีเห็นวิธีแก้ปัญหาเรื่องชื่อคุณบีที่กลายเป็น %u0E1A%u0E35 หรือยังคะ ในหน้าจัดการบล็อกมีบอกไว้ค่ะ อ่านเจอแล้วนึกถึงคุณบีเลย ใหม่ก็นึกว่าคุณบีตั้งใจใส่ ascii code ซะอีก 55

ข้อแนะนำในการแก้ปัญหา
คนที่พบปัญหาเวลา comment แล้วมีคำว่า null หรือ %u0E1E%u0E34%u0E21%u0E1E%.... ขึ้นที่ชื่ออัตโนมัติ ให้ลองทำตามคำแนะนำนี้นะคะ

เลือกเมนู Tools --> Internet Options --> แถบ General --> Delete Files.. --> OK เพื่อลบ file ที่เครื่องของคุณช่วยจำไว้ให้ และลอง Clear cookies ซึ่งอาจจะมีค่าบางอย่างที่ผิดปกติ ทำได้โดย เลือกเมนู Tools --> Internet Options --> แถบ General --> Delete cookies --> OK

อ้าว เรา online พร้อมกันอีกแล้วนะคะคุณบี

ขอบคุณน้องใหม่มากค่ะ
พบวิธีแก้ในหน้า manage blog แล้ว

ถือว่าดีค่ะ Online พร้อมกันแต่อยู่คนละซีกโลก
คุณอยู่มุมไบ หรือ โตเกียวล่ะคะตอนนี้

ฉัน อุ๊ย พี่ ตกลงจะเรียกตัวเองว่าอะไรดีคะเนี่ย ชักงง
รูปใน profile ใช่รูปคุณหรือเปล่าคะ
ฉัน confirm ว่าคุณ look like Japanease girl จริงๆ

ที่นี่ฝนตกหนักค่ะ

มายิ้มให้

ความรักเหมือนต้นไม้
รดน้ำมากไปรากก็เน่า
ไม่สนใจก็เฉาตาย
เพราะฉะนั้น ต้อง พอดี และ พอเพียง
จะได้ไม่ต้องเหนื่อย ทั้งเรา และเขา

ฉันน่ะเคยเหนื่อยกับทั้งวิ่งหนี และวิ่งตาม
แต่ตอนนี้ไม่เหนื่อยแล้วล่ะ ...

สวัสดีคะคุณบี
วันธรรมดาใช้ชีวิตอยู่ที่ออฟฟิศมากกว่าที่บ้านคะ ดึกดื่นกว่าจะได้กลับบ้าน วันนี้ ที่ออฟฟิศฝนไม่ตกเลย
เมื่อวานตกหนักมาก ตกถึงดึกดื่น กลับบ้านตอนเที่ยงคืนกว่าๆ ก็ยังตกหยุมหยิมอยู่เลย โชคดีน้ำไม่ท่วม ปีที่แล้วนี่ฝนตกทีไร ลุ้นตลอด

เป็นอย่างคุณบีว่าก็ดีคะ อีกเดี๋ยวคงหาย แต่เป็นๆ หายๆ มาเกือบปี จนชักท้อว่าเมื่อไร จะตัดใจสักที คงเพราะไม่ได้ห่างหายกันไปไหนไกล

ความผูกพันกับคนๆ เดียวมานานๆ นี่ไม่ดีตรงที่ว่า ถึงวันที่ไม่เหมือนเดิม บางที "ไป"ไม่เป็นเหมือนกัน

สติมันมาเป็นพักๆ คะ กำลังพยายามจัดการกับมันอยู่ เหมือนอย่างที่บอกว่า ทำ"ใจ"น่ะยากกว่า "ทำ"อะไรทั้งหมด

ขอบคุณนะคะ สำหรับกำลังใจ

ที่ทำอยู่ไม่คิดว่าเป็นเคล็ดลับเลยคะ แค่หาอะไรทำจะได้ไม่ต้องคิด โชคดีที่ถ้าทำงานแล้วจะไม่คิดเรื่องอื่น เว้นแต่ช่วงพีคๆ จริงๆ ไม่ไหวเหมือนกัน

ตายแล้วคุณเชอรี่คะ
ฉันกระตุกต่อมน้ำตาคุณด้วยบล็อกนี้หรือเปล่า

ฉันคิดว่าเวลาจะช่วยจัดการทุกอย่างได้
แต่บางทีก็ไม่แน่ใจเลยว่ามันจะช่วยให้ลืมทุกอย่าง
ได้จริงๆ

เรื่องบางเรื่องมันก็ซุกอยู่ในใจเรา เงียบๆ
โดยไม่ให้เรารู้ตัวเลย

จู่ๆ มันก็ออกมาฟื้นความทรงจำของเรา
ให้แตก ให้ปริ ให้ร้าวได้ง่ายๆ อย่างนั้น

ฉันคิดว่ามีเพื่อนที่มานั่งบล็อกนี้หลายคน
เคยมีความรักและเคยผ่านอะไรอย่างนี้มา

ฉันว่าเราคงไม่ต่างกัน
แล้วแต่ว่าจังหวะเวลาจะเกิด เมื่อไหร่ กับใคร

ขอให้คุณพยายามเข้าเถิดค่ะ
ไม่ง่ายนัก แต่คงไม่ยากเกิน

นะคะ

ส่วนใครที่ไม่เหนื่อยกับความรักแล้ว
แปลว่าเขาเรียนรู้แล้วว่า การวิ่งตาม
ไม่ช่วยอะไรเลย

ฉันยินดีนะคะ ที่ได้รับฟังคุณ

ไม่ล่ะคุณบี วันนี้ไม่เสียน้ำตา งานเยอะน่ะคะ ไม่ได้ว่างให้คิดถึงเรื่องอ่อนไหวในใจ อย่างที่บอกน่ะคะ มาเป็นพักๆ เหมือนสติที่มีเป็นพักๆ

อยากมีความรัก แม้จะเหนื่อยก็ไม่กลัว

(แต่จริง จริงแล้ว ก็กลัวอยู่นิดหน่อยค่ะ ทำปากแข็งไปงั้นเอง) เรื่องรักสามเส้านี้ยอมแพ้ค่ะ สู้ไม่ไหว สู้แล้วเหนื่อย คุณบีใช้วิธีไหนถอยออกมาค่ะ ตัดใจยากเหลือเกิน

ฉันเพิ่งย้อนกลับมาอ่านบล็อกนี้อีกที

คุณเอ๋ถามฉันว่าใช้วิธีไหนถอยออกมาหรือคะ

จะบอกว่าในชีวิตฉันเจอรักหลายเส้ามาก็มาก
ฉันรู้ว่ามันเป็นเรื่องยากค่ะ กับการถอนออกมาจากวงโคจรนั้นได้

คล้ายๆกับที่ฉันเขียนถึงปารวีและเนศรีในยามนี้เลยค่ะ

ครั้งที่หนึ่งกับเส้าแรก เพราะฉันเจอคนใหม่ จึงเดินออกมาจากคนเก่า ( และความรักเน่าๆได้ )

หลายหนเป็นเพราะจังหวะชีวิตเอื้อให้เจออีกคน
ฉันจึงเดินออกมา

แต่ครั้งที่เศร้าที่สุด ก็คงเป็นครั้งล่าที่โดนทิ้งมานั่นแหละค่ะ

ไม่ยื้อแย่งหรอกค่ะ ยื้อไปก็เท่านั้น เจ็บปวดจะแย่แล้ว แล้วหากยังหลอกตัวเองว่า จะทำให้เขากลับมาได้
ยิ่งหนักเข้าไปใหญ่

เขาไปแล้วไปเลย เราสิยังแย่อยู่ เจอแบบนี้ต้องท่องคาถาค่ะ

ฉันต้องรอดๆๆๆๆๆ ฉันต้องรอดนา ไม่งั้นจะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนมาทำงาน ดูแลตัวเองกันล่ะ

คิดถูกค่ะ

ที่สุดวันนี้ก็ยังหายใจ

และมีความสุขได้เท่าเดิมค่ะคุณ