อย่าถามหาความยุติธรรมเลย..
ฉันเหนื่อยจัง..
วันนี้รู้สึกว่าตำแหน่งและความรับผิดชอบที่มันอยูบนบ่า มันทำให้หนักหัวใจจนอยากจะกรี๊ด
ฉันเหนื่อยจัง จริงๆนะ
ไม่รู้ว่าคนอื่นเมื่อเจอปัญหาเขาสร้างกำลังใจกันอย่างไร
สำหรับฉันแล้ว กำลังใจที่ตัวเองมีให้กับตัวเองมันไม่ได้หมด ไม่ได้หายไปไหน
เพียงแต่เหนื่อยเกินไป กับทุกอย่างรอบตัว
เหนื่อยกับคน เบื่อกับระบบ เบื่อคนบ้าอำนาจ เบื่อความไม่เป็นธรรม เบื่อสังคมหน้ากาก
โอย... อะไรกันนี่
วันนี้เองแหละค่ะ ที่ฉันรู้สึกว่าการเป็นหัวหน้าคน หรือการเป็นคนที่ ทำงานจริงๆโดยไร้ back up มันยากเย็นแสนเข็ญแค่ไหน ฉันเข้าใจ แล้วว่าทำไมคนเราต้องหาพวก ทำไมในองค์กรต้องมี 'การเมือง'
ฉันเข้าใจจริงๆว่าโลกนี้ไม่มีคำว่า 'ยุติธรรม' โลกนี้ไม่มีสีดำจริง ไม่มีสีขาวจริง มีแต่สีเทาทึมกับคำถามที่ตอบไม่ได้ และอื่นๆที่แสดงให้เห็นว่า
อย่าถามหาความยุติธรรมเลย..
ไม่ต้องปลอบใจใดๆฉันหรอกนะคะ นั่งเป็นเพื่อนกัน รับฟังเสียงเล็กๆ จากตรงนี้ก็พอแล้ว
ฉันรู้ดีว่ามันจะต้องผ่านไป จากจุดนี้ ไปยังจุดอื่นๆ ปัญหาของเราวันนี้ใหญ่เท่าก้อนเมฆ แต่เมื่อ ผ่านเวลาไป มันก็จะกลายเป็นขี้เล็บ
เพียงแต่ก่อนมันจะผ่านไปนั้น ก็อดรู้สึกไม่ได้ว่า ทำไม อะไร อย่างไร ด้วยความอัดอั้นเท่านั้น
...
เมื่อเจ็บปวด อย่าร้องไห้ แต่จงอดทน เมื่อล้มลง อย่าขอให้ใครประคอง แต่จงลุกขึ้น
...
ฉันกำลังสู้อยู่กับหัวใจตัวเองค่ะ
ไม่ใช่ศัตรูที่ไหนเลย
สู้เพื่อที่จะบอกตัวเองว่า ให้อดทนจนถึงที่สุด และหากไม่รู้จะอดทนไปเพื่ออะไรแล้ว
เมื่อนั้น ฉันคงมีคำตอบที่ใช่สำหรับตัวเองเสียที !!
Create Date : 27 มกราคม 2552 |
Last Update : 27 มกราคม 2552 21:51:42 น. |
|
3 comments
|
Counter : 487 Pageviews. |
|
|
|
แต่โชคดีที่บังเอิญได้เจอกับพี่ที่เขาเลือกการทำงานที่มีตัวเองเป็นนาย เขาพูดให้ฟังว่า ทุกที่เหมือนกันหมด ทุกคนต้องเจอปัญหาเหมือนกันแต่คนละแง่มุม ไม่มีเส้นก็อึดอัดรู้สึกไม่ได้รับความยุติธรรม มีเส้นก็ต้องใช้จ่ายมาก ระวังระแวงมาก มีเป็นของตนก็ต้องดิ้นเพื่อให้อยู่รอดได้และไม่พ้นเป็นคนของใครเงินมากแค่ไหนค่ะ
โลกเป็นสีอะไรก็เราๆตั้งบัญญัติไว้ว่าอย่างนี้สีนี้อย่างนั้นสีนั้น จริงๆสีของมันก็ไม่เป็นอะไรนอกจากมันเป็นอย่างนั้น กระมังคะ
เหนื่อยนักก็พัก อะไรที่ทำให้เรามีความสุขเราก็ทำ(โลกส่วนตัวของเรา) พอรู้สึกชิลล์ๆ ก็กลับไปใหม่ น่าจะพอโอเคกระมังคะ