ฮ่าๆๆๆ
วันนี้ได้สองเด้ง ยินดีปรีดา ลั้ลลา...ลั้ลลา...

เกลียดใจตัวเองไม่ได้อย่างใจค่ะ
(บางทีค่ะ...บางที)

เกลียดคนที่มาพูดดว้ยความภูมิใจว่าคยทีละลหายคน มีแฟนพร้อมกัน จนเลือกไม่ไหวว่าจเลือกใคร เกลียดคนโลเลไม่จริงจังกะความรักอ่ะค่ะ

นอกนั้นก้อไม่มีอะไรให้เกลียดอีก ยกเว้นแมลงสาป ไม่รู้ทำไมมันมีเรดาห์ตรวจจับความกลัวหรือไง มันบินหาบลูตลอดไม่เคยบินหาแฟนบลูเลย หรือเพราะมันรู้ว่าเธอไม่กลัวกันนะ

ปล.เย้ มาทวงตำแหน่งคืน

กรี๊ดดดดด ตอนโพสยังไม่มี โดนตัดหน้าแค่สองนาที กรี๊ดดดดดดด ไม่ย๊อมมมอ่ะคุณมิส

..ฉันเกลียดการรอคอยบางสิ่งบางอย่างโดยไร้จุดหมายค่ะ..

และที่เกลียดไปมากกว่านั้น ..คือเกลียดตัวเองว่ารู้ทั้งรู้ว่ามันไร้จุดหมาย แต่ก็ยังเฝ้ารอ..

เกลียด..แมลงสาป เหมือนที่คุณบลูบอก ทำไมมันรู้น๊าว่าเราไม่ชอบมัน มันก็บินมาหาเราจนได้...

เกลียดการรอคอย ไม่รู้ว่าจะต้องรอถึงเมื่อไหร่
เกลียดใจตัวเองที่ไม่เข้มแข็งเอาซะเลย

เกลียดแมลงสาบมากเช่นกันคะ วันนี้เพิ่งเจอ ตอนแรกไม่ได้ใส่แว่น เห็นเงาไหวๆ ต้องเดินกลับมายื่นหน้าเข้าไปดู แล้วก็อยากจะกรี๊ดคะ แต่ต้องทำใจไปหยิบไบก้อนมาฉีด กลัวก็กลัว แต่เห็นแล้วต้องกำจัดคะ ไม่อยากให้มันเพิ่มจำนวน

ปล. แอบมาทวงนิยาย เห็นคุณว่าให้มาทวงได้ คงไม่ว่ากันนะคะ

ฉันเคยเจอประสบการณ์แมลงสาบที่สยองพองเกล้าอย่างยิ่ง จะเล่าให้คุณฟัง

สมัยยังอยู่บ้านบางกะปิ บ้านฉันมีท่อน้ำในครัว ท่อใหญ่เลยล่ะค่ะ ไม่รู้มายังไง บ้านนี้ซื้อต่อเค้ามา แล้วท่อนี้จะมีแมลงสาบโผล่มาให้เห็นประจำ เราก็เอาแผ่นไม้ไปปิดปากท่อไว้ แต่มันก็เหมือนจะไม่ได้ผล มันออกตรงนั้นไม่ได้ มันก็ไปออกตรงอื่น

วันดีคืนดี

ฝนตก ฉันตากผ้านอกบ้านไม่ได้ จำเป็นต้องหิ้วกางเกงหลายๆตัวมาแขวนตากในบ้าน

เช้านั้นฉันลุกขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าไปทำงานปกติ นึกได้ว่ากางเกงตากอยู่คงแห้งแล้ว ก็จัดแจงไปปลดกางเกงค่ะ ใส่ตามปกติค่ะ แต่พอใส่จนเรียบร้อยก็รู้สึกว่าทำไมคันขา เอามือไปเกา ทำไมมันมีอะไรดุ๊กดิ๊ก

ฉันรูดขากางเกงขึ้น

ไอ๊หยา แมลงสาบนี่นา ฉันกรี๊ดก่อนค่ะ กรี๊ดแล้วกระโดดๆๆๆๆ ในที่สุดก็ต้องวิ่งไปถอดกางเกงออก
สะบัดๆๆๆ แมลงสาบร่วงมาจากกางเกงอย่างน้อยสามตัว

ตัวใหญ่ๆๆ สีมืดๆๆ ดำๆๆ นั่นแหละค่ะ

คุณคะ....

สยองไหม

วันดีคืนดี มันบินมาให้ฉันหัวใจวายเล่นซะงั้นด้วยนะคะ
เคยมีอยู่ครั้ง บินตรงมาเกาะที่หน้าผาก ฉันขนลุกขนพองไปหมด

นี่คือสิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดในโลก เราไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้ ขอสาบส่งตลอดชีวิต

อย่าให้เจอกันนะคะ ฉันเอาตาย...

เล่าด้วย กินปูกลัวแมลงสาบมากเลย ตอนอยู่คอนโดเก่า มันมากับตู้เย็นที่อายกมาให้จากบ้านต่างจังหวัด คาดว่ามันคงซ่อนอยู่หรือมีไข่นี่แร่ะ

จากแต่ก่อนที่ห้องกินปูไม่มีแมงสาบ มันก็เริ่มโผล่มาให้เห็นประปราย

วันหนึ่ง มันโผล่มาตัวใหญ่มาก เกาะอยู่ฝาผนังช่วงบน แทบจะถึงฝ้าอยู่แล้ว กินปูก็เลยหยิบไบก้อนกับเก้าอี้ไปวาง แล้วปีนขึ้นไป เอาไบก้อนฉีดใส่มัน ปรากฏว่า มันโดนยาแล้วอย่างไม่คาดคิด มันก็บินแสกหน้ากินปู

กินปูตกใจมาก ตกลงมาจากเก้าอี้ นอนอยู่ในท่าหงาย ขาชันขึ้นเล็กน้อย เหมือนคนกำลังคลอดลูกด้วยหมอตำแยอ่ะ

แล้วไอ้แมงสาบเวรนั่น ก็ตกลงมาตรงพื้นระหว่างขาของกินปู แล้วตรงรี่เข้ามา เข้ามา เข้ามาที่ กินปูน้อยอ่ะ

แล้วกินปูใหญ่ก็เลยดิ้นรนสุดชีวิต พยายามถอยหนี คิดดู คนถอยหลังแบบนอนในท่านั้นอ่ะ มันทุลักทุเลแค่ไหน โอยยย จนเหมือนจะหนีไม่ทันแล้ว ก็เลยได้สติ เอ... เราต้องพลิกตัวก่อนสิ กินปูก็เลยพลิกตัว ใช้มือยันลุกขึ้นยืน เจ้ากินปูน้อยเลยรอดตายมาได้

หมายเหตุ วันนั้น กินปูไม่ได้ใส่จจน. เลยตกใจมากเป็นพิเศษอ่ะ

555555 อ่านแล้วขำเรื่องคุณกิยปูจัง

ของเราเจอแต่ บินเข้ามาเกาะกลางหน้าเลย เนื่องจากจดจ้องๆว่ามันจะบินไหมๆๆ สุดท้าย...มันก็บินมาให้เราเห็นระยะประชิดตัวสุดริด เหอๆๆสยองชะมัด

ฉันไม่เกลียดแมงสาปค่ะ แต่ฉันเกลียดจิ้งจกที่สุดในโลก
ครั้งหนึ่งขับรถอยู่ดีๆ สายตาไปปะทะน้องจิ้งที่ปรากฏกายโชว์ความงามอยู่ตรงหน้ากระจกรถ

กรี๊ดสิค่ะ สาวแตกเลยงานนี้ กระจกด้านหน้าด้านนอกยังพอทน นี่ด้านในรถ ฉันแทบจะจอดรถทิ้ง น้้องชายนั่งเฝ้าพระอินทร์อยู่ข้างๆ ตกใจตื่น ถามว่าเกิดอะไรขึ้น

หุหุ ฉันแทบสลบเหมือด หรือตายคาที่ ถามไปถามมาปรากฏว่้า คุณชายเธอ เปิดกระจกรถทิ้งไว้ และเป็นหน้าฝนแมลงก็บินว่อนอยู่แถวๆ หลังคารถเพราะเปิดไฟชายคาบ้านทิ้งไว้ จิ้งจกคงตกลงมาตอนไหนไม่ทราบ คลานต้วมเตี้ยมมาโชว์หุ่นที่กระจกรถฉัน

วันนั้นฉันให้น้องชายเอารถไปค่ะ และยอมนั่งแท๊กซี่ไปจนกว่าเจ้าจิ้งจกตัวแสบจะออกจากรถ

ปรากฏว่า เพื่อนน้องชายจับเอาออกไปนอกรถให้ เค้ามาเล่าว่า หางหลุด

อะจึ๊ย!!!! ฉันไม่อยากฟังอะไรทั้งสิ้นเรื่องของน้องจิ้งที่สุดแสนเกลียดตัวนั้น เอาไปไกลๆเลยยิ่งดี

เกลียดไหนได้นั่่น เรื่องนี้ท่าทางจะจริงหละมังค่ะ ป้าบีขา

เห็นด้วยกับคุณบี 1000% เลยค่ะ เวลาเราเกลียดอะไรหรือเกลียดใคร มันทำให้เรารู้สึกไม่สบายใจ ทุกวันนี้เลยพยายามปล่อยวางให้ได้มากที่สุดค่ะ พยายามไม่เกลียด ไม่โกรธ ไม่สุข ไม่ทุกข์ ไม่ยึดติดให้ได้มากที่สุด (คิดไว้ว่าถ้าทำได้ทั้งหมด คงได้เวลาไปบวชแล้วค่ะ )

ส่วนเจ้าพวกสัตว์สยองน่าขนลุกขนพองทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นแมลงสาบ กิ้งกือ ไส้เดือน ฯลฯ ไม่เกลียดหรอกค่ะ แต่ขยะแขยง ไม่อยากเจอ เลี่ยงได้ก็เลี่ยงน่ะค่ะ

ยกเว้นก็แต่จิ้งจกมังคะที่พอจะจับได้ จำได้ว่าสมัยมัธยมนี่เคยจับไปแกล้งเพื่อนๆ เพื่อนก็วิ่งหนีร้องกรี๊ดๆ

ส่วนตอนเรียนป.ตรีอยู่หอใน แม่นางรูมเมททั้งสามเกลียดจิ้งจกขนาดที่ว่าถ้าเจอก็จะกรี๊ดๆแล้วเอารองเท้าส้นเข็มตบป้าบๆ ไอ้เราก็ต้องคอยเป็นคนจับจิ้งจกไปปล่อยค่ะ สงสารมันน่ะค่ะ

คุณคะ ..

ฉันมีอะไรจะบอกคะ

ลองใช้ แคนบิค เหยื่อกำจัดแมลงสาบสำเร็จรูป ดูไหมคะ
ใช้ได้ผลร้อยเปอร์เซนต์คะ ..

ฉันว่า ประสิทธิภาพเยี่ยมยอดกว่า เหยื่อบ้านของเรดด์ อีกนะคุณ


ยิ้มม

เกลียด...ไม่เคยเกลียดอะไรเลย
ไม่รู้ว่าระดับความแตกต่างระหว่างเกลียดกับไม่ชอบ
ต่างกันแค่ไหน

แต่ขนลุกทุกทีเวลาที่เจอตะขาบเดิน มีเท้ายัวเยี้ย
แค่คิดก็ขนลุกแล้ว
และกลัวกิ้งกือที่เกาะกันเป็นกลุ่ม..อี๋
ถ้าเป็นกิ้งกือตัวเดียวจะไม่กลัว ชอบแหย่ให้มันม้วนแล้วจับมาเล่น งิงิ

ฉันว่ายอดนิยมอันดับหนึ่ง

แมลงสาบกินขาดอย่างไม่ต้องสงสัยค่ะคุณขา

เกลียดคนข้างบ้านค่ะ

พวกนี้จ้องจะจับผิด และวายร้าย อย่างร้ายกาจ
ซุบซิบนินทา ถ้าจัดการได้จะจัดการคนข้างบ้านก่อนเลย

"มันยุ่งเรื่องของคนอื่นตลอด"