ในวันที่ความรักไม่เหลือ...
ฉันมีโปรเจ็คที่พี่ที่เคารพรักจำของวลีเด็ด 'อย่าให้ใครมาทำให้เราป่วย'
ที่ตรึงใจฉันอย่างยิ่ง ส่งมาให้ทำ
คราวนี้ไม่ใช่แค่การ rewrite แล้วแต่เป็นการเขียนเรื่องจากชีวิตจริง
ซึ่งฉันต้องไปควานหาข้อมูลจาก 'แหล่ง' จริง เป็นประสบการณ์อีกอย่างที่ฉันอยากลอง
พี่เค้าคงจับจุดถูก ว่ายายคนนี้มันทำทุกอย่างนั่นแหละ ขอให้มันได้ทำเถอะ ( รับทุกงานทั่วราชอาณาจักรนะคะ ฉันน่ะ )
จากประสบการณ์ของฉันนะคะ ฉันเขียนหนังสือทั้งสองแนว คือแนวจริง
เช่นดังในบล็อก ( เรื่องของตัวเองและเรื่องเล่าจากมุมมอง ) และแนวเรื่องแต่งอย่างนิยาย ญ ร ญ ที่เขียนอยู่
มีคนถามว่าฉันจะเขียนนิยายที่ตัวละครเป็นชาย หญิง บ้างไม่ได้หรือ โอย เคยเขียนอยู่ค่ะ เรื่องสั้นเรื่องหนึ่งเคยลงนิตยสารดิฉันเมื่อหลายปีก่อน และเป็นเรื่องที่ฉันชอบ ..รักยังอยู่ในลมหายใจ.. เรื่องนี้ฉันรักนะคะ และเป็นเรื่องเดียวที่มีตัวละคร ชายหนุ่ม หญิงสาว กับความรักที่เลือนลางอยู่ในอากาศ
ความคิดถึง มิตรภาพ ความรัก ความหลัง อุ่นอวลและตราตรึง
และกาแฟ
ฉันชอบเรื่องรักโรแมนติค เพราะเมื่อเราได้นั่งลงอ่าน ดื่มด่ำไปกับมัน
ความสุขจะเกิดขึ้นในใจ นาทีนั้น
แม้แต่ในเวลาเลือกใช้ถ้อยคำ เพื่อจะเขียน สักฉาก สักตอน ความสุขจะอยู่กับเราทุกนาที
ฉันคิดว่าการที่เราค้นพบว่าเรารักอะไร และได้ลงมือทำ ได้อยู่กับมัน
คือความสุขทางใจที่หาได้ยากยิ่ง
ทำอะไรแล้วมีความสุขที่สุด ขอให้เราได้มีโอกาสทำสิ่งนั้นเถอะนะคะ
หากคุณค้นพบว่าอะไรคือความสุขของคุณ ทำเลยค่ะ อย่าได้รอช้า เพราะเรามีเวลามากนักหรือสำหรับชีวิตที่เหลืออยู่
แต่ที่สิ่งสำคัญ สิ่งนั้นต้องเป็นการ 'ทำดี' อยู่บนพื้นฐานของการไม่เบียดเบียนนะคะ
...
เล่าเรื่องเสียดแทงหัวใจสักเรื่องดีไหมคะ
วันก่อนฟังรายการคลับฟรายเดย์ ของพี่อ้อย พี่ฉอดทาง กรีนเวฟ
เป็นการเปิดฟังอย่างบังเอิญ แต่ topic คืนนั้นเป็นการสนทนาเรื่อง ประโยค(หรือคำถาม)ปวดใจ
คุณมีประโยคปวดใจ ประเภทได้ยินแล้วต้องคิดว่า ถามทำไม ไหมคะ
เมื่อคืน อดีตแฟนน้องเล่าว่า น้องได้กลับมาบ้านตอนที่ฉันและอดีตแฟนเขาไม่อยู่ เขามาเซ็นเอกสารที่อดีตแฟนน้องช่วยจัดการให้ แล้วเขาเขียนบนซองเอกสารถึงอดีตแฟนน้องว่า ดูแลตัวเองดีๆนะ
ฉันปรี๊ดอีกแล้ว
อ๊าย จะเขียนทำไม(ฟะ) ฉันถามอดีตแฟนน้องว่า อ่านแล้วรู้สึกอย่างไรล่ะ เธอก็หัวเราะ แต่เป็นการหัวเราะแบบไร้ความหมายน่ะค่ะ
ปวดใจไหมน่ะ
ไม่ต้องแสดงความห่วงใยแบบนี้ก็ได้มั้งคะ ในเมื่อตัวเองเลือกจะไปแล้วและไม่เคยดูดำดูดีเขาเลย ไม่เคยโทรหา ไม่เคยแสดงน้ำใจห่วงใย ขอความเป็นเพื่อนจากเขา แต่ตัวเองก็ไม่เคยเป็นเพื่อน ไปแล้วไปเลย ไม่มีน้ำใจอาทรกันสักนิด
ใจดำนะคะ
ไม่รู้สิ ถ้าเป็นฉัน ฉันจะไม่ใจดำอย่างนั้น ฉันจะมีความห่วงใยที่แสดงออกอย่างเป็นรูปธรรมกว่านี้ (แม้ว่าอีกฝ่ายอาจไม่ต้องการก็ได้)
อย่างน้อยฉันก็ยังห่วงใย ถามข่าว ถามสารทุกข์สุขดิบ และยังสะเทือนใจเสมอ
แต่น้องเขาเป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วล่ะค่ะ เขาจะไม่อะไรทั้งนั้น ตัดก็คือตัด ตัดแล้วเหมือนตายจากกัน นี่แหละคือสิ่งที่ฉันไม่ชอบเอาเสียเลย
เลิกกันแล้วต้องเลิกเด็ดขาดเหมือนตายจากกันเลยหรือ ความเป็นเพื่อนไม่มีให้สักนิดเลยหรือ
คนเราเคยดีต่อกัน ควรจะตัดขาดจากกัน ตายไปจากวงจรชีวิตของกันและกันเลยหรือ เมื่อวันที่ความรักไม่เหลือ...
ฉันว่านี่คือเรื่องน่าเศร้าค่ะ
น่าเศร้ากว่าการที่ความสัมพันธ์จะสิ้นสุดเสียอีก
...
ตอนที่ฉันเขียนเรื่องสั้น รักยังอยู่ในลมหายใจ เรื่องนั้น ฉันเห็นบรรยากาศอันอุ่นอวลของมิตรภาพหลังการเลิกรา
บางทีหลังจากการเลิกรา เมื่อเรามองย้อนกลับไป เราจะเห็นความรักสวยงามจากอีกมุมนะคะ
เพียงแต่เราเลือกด้านที่ดีเพื่อให้มันสวยงามอยู่ในความทรงจำของเราเท่านั้น...
| Create Date : 28 มีนาคม 2553 |
| Last Update : 28 มีนาคม 2553 16:07:02 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 426 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
