ปิ๊งแรกของฉัน คนนั้นคือเธอ 6
ฉันขึ้นมากรุงเทพเพื่อรอสอบเอนทรานซ์ ข่าวคราวในแวดวงเพื่อนฝูงที่มีอยู่ไม่สามารถโยงใยถึงเธอได้ ไม่มีใครในห้องของฉันที่ได้รู้ความเป็นไปของเธอ ดังนั้น ในปีที่ฉันเริ่มเข้ามหาวิทยาลัยเป็นปีแรก ฉันจึงไม่แม้แต่จะมีโอกาสได้รู้ว่าเธอไปอยู่ที่ไหน
ฉันเอนท์ไม่ติด จึงเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง แน่นอนว่า มหาวิทยาลัยในประเทศไทยมีไม่ใช่น้อยๆ เธอจะไปอยู่มหาวิทยาลัยไหน จะไปตั้งต้นตามถูกได้อย่างไร ไม่ใช่เรื่องง่ายนะคะ
แต่ที่น่าแปลกใจกว่านั้นก็คือ หนึ่งปีนั้นที่ฉันไม่รู้ข่าวคราวของเธอ ฉันก็ได้แต่เฝ้าคิดถึงเธอ แปลกดีนะคะ ที่ฉันได้พบเจอใครต่อใครมากมาย
เพื่อนในชั้นเรียน เพื่อนของเพื่อนต่างมหาวิทยาลัย หรือใครต่อใครก็ตาม ไม่สามารถทำให้ฉันหันไปหาพวกเขาเหล่านั้นได้ ฉันไม่เคยมีใจหันไปชอบใครเลย ไม่ว่าจะสวยมาจากไหน หรือว่าจะน่ารักปานใด
ใจฉันมันไปพร้อมกับเธอแล้วแน่ๆ
วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ฉันยังคงเรียนหนังสือไปเรื่อยๆ มีสังคมใหม่ สิ่งแวดล้อมใหม่ ฉันคิดว่า เธอเองก็คงเช่นกัน เธอคงสอบติดที่ไหนสักแห่งหนึ่ง เพราะเด็กที่เรียนเก่งอย่างเธอ คงไม่พลาดคณะดีๆในมหาวิทยาลัยรัฐบาลที่เธอคาดหวัง
ปิดเทอมในปีการศึกษานั้น ปิดเทอมใหญ่นะคะ ฉันกลับบ้านที่ต่างจังหวัด รู้สึกว่าจะปิดนานตั้งสองเดือนค่ะ เพื่อนๆที่โรงเรียนเก่าก็นัดเจอกัน ฉันไปงานนี้ด้วย แต่ก็ไม่มีใครทราบอะไรเกี่ยวกับเธออยู่ดี ฉันก็ว่าการแอบถามของฉันน่าจะเป็นที่สังเกตของเพื่อนคนไหนอยู่บ้างหรอก
แต่ก็เออ นะ อ้อมแอ้มไปจนได้
วันหนึ่ง ฉันมีโอกาสพบเพื่อนผู้ชายคนหนึ่งบนรถโดยสารประจำทาง แน่นอนค่ะว่า เขาคนนี้เป็นนักเรียนห้องม.6/6
แม้เราจะไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ แต่ฉันจำเขาได้ เขาคือเพื่อนของเธอนั่นเอง
เหมือนฟ้าจะส่งเขามาเพื่อตอบบางคำถามของฉันจริงๆค่ะ
| Create Date : 24 มกราคม 2549 |
| Last Update : 24 มกราคม 2549 22:29:23 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 455 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
คุณคะ จบได้ใจร้ายอีกแร่ะนะ
เฮ้อออ ค้างคาใจเจงๆๆๆ