ความหวังของฉันเล็กลง : โน๊ตจากเชียงใหม่
คุณคะ
ฉันยังไม่รู้สึกว่าตัวเองเหงา แม้ฉันจะไม่มีใคร
ฉันพบว่านี่เป็นความรู้สึกใหม่ที่แสนแปลก ฉันเดินคนเดียว ตั้งแต่เช้า จนถึงบัดนี้ หลังมีเป้ใบย่อม สะพายกระเป๋าโน๊ตบุ๊ค มือถือกล้องไว้ถ่ายรูป
ฉันถ่ายรุปไม่มาก อาศัยเดิน เดิน เดิน ฉันเอาหนังสือดาโกะ ฉบับเชียงใหม่เป้นคำภีร์ มันช่วยฉันได้มาก
วิเศษมาก
ฉันยังไม่มีเวลาเหงาเลยเมื่อเปิดใจมองสิ่งรอบตัว ฉันดีใจที่พบว่าตัวเองยังอยู่ได้ ฉันดีใจที่พบว่าฉันยังหิว ยังรู้จักอิ่ม รู้จักเหนื่อย
โทรศัพท์หลายสายส่งข่าว ส่งเสียงมาถาม พวกเขากลัวฉันจะแย่ อยู่ไม่ได้
ฉันไม่ได้ทิ้งความรักของฉันนะคะ วันนี้ฉันกำลังทำความรุ้จักกับความรักอีกมุมหนึ่ง ที่เรียกว่า รักตัวเอง
ฉันพบว่าฉันดูแลตัวเอง ไม่ให้หิว ไม่ให้ร้อน ไม่ให้เหนื่อย ฉันต้องทำเมื่อสัญชาตญาณเอาตัวรอดมันบอกให้ทำ แต่แม้ยังดูแลไม่ให้เจ็บ ไม่ได้ ฉันก็มั่นใจว่าฉันคงจะผ่านความรู้สึกล้าๆนี่ไปได้
ฉันไม่ได้อยาก หรือชื่นชม หรือชอบ การมีชีวิตลำพัง จนถึงบัดนี้ฉันก็ยืนยันว่าฉันอยากให้ หัวใจของฉันเต้น ด้วยจังหวะของความรักที่สวยงาม เหมือนเดิม
ความหวังของฉันเล็กลง
ฉันหวังเล็ก หวังนิดเดียว ปลายทางของมันอาจไม่ใช่การรักใครสักคนแล้วดูแลไปจนแก่ชราด้วยกันแล้ว
ฉันขอให้ตัวเองเพียงอยู่เพียงปัจจุบัน มีหรือไม่มี ฉันไม่กล้าคิดไกล...
ฉันหวังแค่ว่าจะได้รักและจากไปอย่างคนมีความรัก อย่างเป็นสุข
ฉันคิดถึงความรักของฉันที่กรุงเทพ คิดถึงแมวอวบที่กรุงเทพ
แม้ขณะนี้มีแค่ลำพังตัวเองคนเดียว แต่ฉันก็ยังยิ้มนะคะคุณ
ฉันยังยิ้ม แม้จะยิ้มเพียงเล็กน้อย แม้จะไม่มากอะไรนัก แต่ก็รู้สึกดีที่ฉันยังยิ้มได้
ไม่ว่าจะเกิดอะไร... ไม่ว่าจะเกิดอะไร..
Create Date : 26 มกราคม 2551 |
Last Update : 26 มกราคม 2551 15:19:26 น. |
|
18 comments
|
Counter : 470 Pageviews. |
|
|
|
หมู่นี้คุณบลูไปไหนเนี่ย ล้างมือจากอ่างทองคำแล้วรึ5555+
(อะไรจะมีความสุขขนาดนั้นวะกุ ประสาท)
แหะๆๆ จะประสาทยังไงก็ตามแต่ คนประสาทๆคนนี้ขอให้คุณบีเที่ยวให้สนุกเน้อ สู้สู้