แหม บล็อกนี้ขึ้นต้นได้สวย และจบลงกับสองบรรทัดที่งดงาม ลึกซึ้ง ตรึงใจผู้อ่านจังเลยค่ะ ^____^

อ่านจบแล้วนึกถึงเพลงของเอนโดรฟินขึ้นมาทันที

"ลองดูกับเธออีกครั้ง เป็นไงก็เป็นกัน
จะเจ็บอย่างเดิมซ้ำๆ ก็ให้มันรู้ไป
และวันนี้ฉันอยากจะบอกว่า เธอคือ 'ความรักครั้งใหม่'
เป็นตายร้ายดีจะลองดู.."

แวะมาแสดงความยินดีกับคุณจขบ.ค่ะ ^____^

แอบตามมาถามว่าเมื่อไหร่

ปารวีกับเนศรี จะhappy ending ซะทีคะ

รอลุ้นอยู่นะ

ปล. เห็นด้วยกะชื่อบล็อกวันนี้อย่างแรง ^_^

เริ่มต้นจากการเคารพความรู้สึกของตนเองก่อน

และเมื่อเลือกที่จะรักในสิ่งที่ตนเป็นแล้วก็ทำให้ดีที่สุดไปเลย

ขอสมัครเป็นสมาชิกบลอคคุณบีด้วยอีกคนนะคะ

แหม คุณ
ฉันยิ้มตอบคุณละกันนะ ไม่ทราบว่ายินดีกับฉันเรื่องอะไร
หรือคะ

รอโบนัสอยู่เนี่ย จะได้ยินดีสักกี่เดือน

^ ......... ^

จะบอกว่าในคืนนั้นฉันไปกินก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นน้ำใสจักรพรรดิค่ะ ร้านนี้อยู่มานาน ไม่คิดว่าจะยังอยู่ แอบดีใจที่ยังอยู่ได้ รสชาติยังเหมือนเดิมไม่ผิดเพี้ยน เคยไปทานเมื่อเจ็ดแปดปีที่แล้ว

ลูกชิ้นปิ้งอร๊อย อร่อย
เส้นเล็กแห้งราดซีอิ๊วดำมาด้วย ได้ใจมากๆเชียวค่ะ

ผ่านไปผ่านมาแถว RCA อย่าลืมไปชิม ไม่รู้เจ้าของยังเป็นคุณติว สันติภาพ หรือเปล่า เจ้าของหล่อน๊า

คุณขาจรคะ
ยังไม่จบง่ายๆหรอกค่ะ แต่ละคนต้องผ่านจุดยากลำบาก
ก่อนจะยิ้มได้ตอนหลัง

คนเขียนซาดิสม์ 55 ไม่รู้เหรอคะ
แต่ดีใจนะคะ ที่มีคนถามถึง ฉันคงทิ้งช่วงไม่นาน
จริงๆอยากเขียนให้จบเร็วๆ แต่คิดไปคิดมา คงไม่ทันหรอก

เขียนไปเรื่อยๆดีกว่านะคะ ไม่เร่งรัด เร่งมากๆ ไม่ดี
คนเขียนไม่ชอบซะอีก

ยินดีต้อนรับคุณ karn ค่ะ
ว่างๆแวะมาอีกน๊า

เอ๊ะ คุณภัทรกลับมาเมืองไทยหรือยังคะ
แล้วคุณแอบอ่าน หายไปไหนเนี่ย
บลูจังอีกละคะ หมู่นี้หายหน้า พอกับพี่เลย พี่ก็หายหน้า

เมื่อวานเขียนไปห้าบล็อก
เหมือนประชดตัวเองเลยนะคะ
แต่ชอบบบ ค่ะ 555