( ริดซี่ ) ที่รัก... เอาไปเลย O แต้ม
ระหว่างที่ยังเยียวยารักษาตัวเองอยู่นี้
มาส่งข่าวก่อนนะคะว่าแปะตอน 33 โดยคุณคนอ่านได้ไปแปะให้
ที่ leslady.com ไปอ่านกันนะคะ
ขอบคุณคอมเมนท์และกำลังใจนะคะ
คนเขียนยังวุ่นวายกับชีวิตอยู่ ระหว่างนี้ก็เล่าให้ฟังดีกว่าว่า
ทำอะไรบ้าง
ยังกฏิบัติการกับการเยียวยาตัวเองอยู่ค่ะ
ด้วยการเปลี่ยนอาหารใหม่ และพยายามเปลี่ยนนิสัยบางอย่าง
(ที่จริงคือหลายอย่าง) เช่น เปลี่ยนอาหารจากแป้งๆ ให้มีสัดส่วน
ของผักใบเขียวให้เยอะขึ้น อย่างมื้อเช้าจะทานสลัด วิธีการทำ
สลัดของฉันง่ายๆค่ะ คือโยนผักลงชาม เอ่อ ไม่ใช่สิ คือฉีกผักสลัด
ลงไปในชาม ผัดสลัดหลายๆอย่างที่เขา mix ไว้นั่นแหละค่ะ
จากนั้นก็ใส่มะเขือเทศลูกเล็กๆ โรยหน้าด้วยถั่วเหลืองอบกรอบ
บางวันก็โรยปลาข้าวสาร บางวันก็ใช้ 'คลิก' ประเภทกุ้งปรุงรส
หรือปลาปรุงรส ของพรานทะเล แงะมันออกมาจากซองแล้วก็
โยนลงชาม
จากนั้นก็ราดน้ำสลัดลงไป แล้วก็กินๆๆๆ อย่างมีความสุข
จินตนาการว่าผักเขียวๆเหล่านี้จะได้ช่วยขับถ่าย
ทำให้หลีกหนีจาก ริดซี่ ( ริดสีดวงอ่ะค่ะ )
นอกจากนั้นฉันงดน้ำหวานทุกชนิด ชาทุกอย่าง นมวัว หรือ
ขนมหวาน
อย่างหนึ่งที่ยากคือ เราไม่รู้ว่าจริงๆแล้ว ที่หมอบอกให้เราถ่ายทุกวัน
ซึงผิดธรรมชาติเรา แล้วเราพยายามไปบังคับมัน อันนี้สิ ฉันไม่แน่ใจ
ว่าฉันควรจะเชื่อหมอหรือเชื่อธรรมชาติของตัวเองดี
อย่างไรก็แล้วแต่ ระหว่างที่ on ยาและทานสมุนไพร ขมิ้นชัน
( และเพชรสังฆาต บางวัน ) ก็พบว่ายาอย่างเดียวไม่ช่วยให้เรา
ดีขึ้นได้ แต่ยังต้องประกอบด้วย ใจ ที่คิดในแง่บวก ใจ ที่ตั้งใจจะ
ทำในสิ่งที่เราต้องทำ เช่นการดูแลสุขภาพให้ดีๆ ป้องกันไว้ก่อน
ที่จะเป็นอะไร ใจนี่สำคัญจริงๆค่ะ
และที่สำคัญที่สุดคือการออกกำลังกาย เราก็ทำไม่ได้ทุกวัน แต่วันละ
นิดหน่อยก็ยังดี ดีกว่าไม่ทำเลย การออกกำลังกายเหมือนยาวิเศษ
จริงๆค่ะ ฉันพบว่าวันไหนที่ออกกำลังกายวันนั้นอารมณ์จะดีและสดชื่น
อาการไม่สบายดีขึ้นมาก
หากเป็นโรค IBS ฉันว่าการที่ลำไส้เราขี้เกียจ ไม่สมดุลเท่าที่ควรจะเป็น
ก็เพราะตัวเรานี่แหละที่ขี้เกียจเอง
เรืองกินนี่ก็สำคัญนะคะ อย่ากินมากเกินความจำเป็น
ให้นึกถึงความทรมานขณะที่เรากินมากเข้าไว้แล้วจะพบว่า การกิน
แต่เพียงพอดีคือสื่งที่ดีที่สุด
..
ฉันขอกลับมาที่เรื่อง ' ริดซี่ ' จากที่เล่าไม่ได้หมายความว่า
ฉันเป็นหรือมีน้องริดซี่หรอกนะคะ
บังเอิญอ่านกระทู้ในพันทิพอยู่กระทู้หนึ่ง อ่านแล้วเห็นใจเจ้าของกระทู้
ซึ่งกระทู้ติดเรทหน่อยหนึ่งด้วย แต่มันก็ชวนให้คิดจริงๆ
เธอคนนี้มีริดซี่ประเภท หัวโผล่ออกมาด้านนอก เรื่องนี้มันก็ไม่ใช่
เรื่องน่าอวด แต่คนมันมีน่ะ อายก็อายนะ หากจะไปหาหมอ แต่ก็ไม่รู้
ว่าเธอรักษายังไงหรือเปล่านะคะ
ที่มันเป็นเรื่องก็เพราะขณะที่กำลังมีอะไรกันนั้นแฟนเธอบังเอิ๊ญ บังเอิญ
เห็นน้องริดซี่ที่โผล่ออกมาของเธอพอดี
เขาตั้งท่ารังเกียจเลย ถึงขั้นว่าหมดอารมณ์ที่จะกุ๊กกิ๊ก แล้วก็ไปเข้า
ห้องน้ำล้างมือใหญ่เลย
เรื่องนี้น่าคิดนะคะ
มีคนมากมายที่เข้ามาเห็นใจเธอ แล้วก็บอกว่าเธอควรพิจารณาเขา
ขนาดเธอเป็นแค่ริดซี่เองนะ เขายังทำรังเกียจแล้ว แล้วหากว่าอีกหน่อยเป็นมากกว่านี้ เขาจะอยู่ดูแลเธอได้อย่างไร
คนรักกัน แทนที่เมื่อเห็นอีกฝ่ายหนึ่งทุกข์กลับตั้งท่ารังเกียจและวิ่งหนี
ถ้าฉันเป็นเธอ ฉันคงเคือง ทั้งน้อยใจและทั้งเคือง เอางั้นดีกว่า
คือคนเราหากรักกันจริง มันก็ต้องแชร์ทุกอย่างกันได้ ดูแลกันได้
แล้วก็ช่วยเหลือกันได้
แล้วเคยได้ยินคำว่าร่วมสุขร่วมทุกข์ไหมคะ ฉันว่าการเอาแต่ร่วมสุขเพียงอย่างเดียวดูเห็นแก่ตัวไปหน่อย ฉันคิดว่าคนรักกันไม่ควรทำกัน
อย่างนี้ แล้วหากคิดในทางกลับกัน หากคนที่เป็นริดซี่คือเขาคนนั้น
ฉันคิดว่าผู้หญิงจำนวนมาก จะเห็นใจ จะไม่หนี จะไมรังเกียจ
แต่ผู้ชายคนนั้นเอาไปเลย O แต้ม
นอกจากแสดงความเห็นแก่ตัวออกมาแล้ว คุณยังไม่มีความเอื้ออาทร
แทนที่จะแสดงความเห็นใจคนรัก พาไปหาหมอ หรือปรึกษากันว่าจะ
ช่วยกันได้อย่างไร
ฉันขอให้คนอ่านไม่เจอคนรักที่เห็นแก่ตัวแบบนี้นะคะ
และควรรักตัวเองให้มากกว่ารักเขาค่ะ
คืนนี้ ลาไปนอนแล้วค่ะ !!!!!!
| Create Date : 18 มิถุนายน 2552 |
| Last Update : 18 มิถุนายน 2552 21:36:42 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 453 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: redmode IP: 58.64.114.229 วันที่: 20 มิถุนายน 2552 เวลา:10:26:24 น. |
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
