มีคนเคยบอกว่า ถ้าเราไม่เคยเจอกับความทุกข์ เราก็จะไม่รู้ว่าความสุข ความรัก ดีแค่ไหน เห็นด้วยอยู่บ้างเหมือนกันคะ แต่ยากจัง และคิดว่าถึงไม่เจอความทุกข์ก็เอ็นจอยกับชีวิตที่มีความสุขได้อยู่แล้ว ใครๆ ก็คงเหมือนกัน

ความสุขเป็นสิ่งที่เราไม่จำเป็นต้องพยายามที่จะอยู่กับมัน ต่างจากความทุกข์ ความเศร้า และความเหงา

ตัวเองกำลังพยายามคิดให้ได้เหมือนเพื่อนคุณบีนะคะ แม้มันจะจบลง ไม่ได้โกรธกัน แต่ให้เป็นเพื่อนนี่ยากจัง
ยากกว่าทำเป็นลืมๆ ไปกว่าเคยมี ด้วยซ้ำไป

เวลาคุณบีเหงานี่ ทำไงคะ

อ่อ ลืมไป ตัวหนังสือในนิยายของคุณบี ช่วยให้วันเหงาๆ ไม่เหงาจนเกินไปนัก

ขอบคุณนะคะ ว่าแต่เมื่อไรจะมีตอนใหม่สักที 555

The show much go on !!! ชีวิตต้องเดินต่อไปข้างหน้า

ม่ะมีเกียร์ถอยหลัง 10 ปีจะว่านานก้อนาน จะว่าไม่นานก้อ

ไม่นาน ความเบื่อมันก้อต้องมีเป็นธรรมดา บางคนแค่ 2

เดือนก้อเบื่อจะตายอยู่แร้ว ยังไงซะก้อปล่อยมันไว้ข้าง

หลัง เดินต่อไป อาจเจอใครคนใหม่ที่ทำให้หัวใจพองโต

กระดี๊กระด๊า ซู่ซ่า กว่าเดิมก้อได้ ใครจะไปรู้

เนื้อคู่ ไม่ได้มีคนเดียวในโลก.................

ผู้ชาย - ผู้หญิง ดีๆ ก็ไม่ไร้เท่าใบพุทรา.....

ถ้ามันจบลงแบบนี้ ก็คงดีซินะ

ไม่เหมือนความรักของเราเลย

ที่จบลงเพราะเค้าไปมีคนใหม่

ทิ้งให้เราเศร้าอยู่กับ 6 ปีที่ผ่านมา

เลิกกันแบบ ดีๆก็ดีค่ะ

สวัสดีค่ะคุณเชอรี่

คุณถามฉันว่าเวลาเหงา ฉันทำยังไง
ถ้าเป็นเมื่อก่อน คงไม่ปล่อยให้ตัวเองเหงาค่ะ
และอาจจะอยู่เงียบๆไม่เป็นด้วยซ้ำ แต่พอโตขึ้น
เรื่อยๆ หากเหงาก็อยู่เงียบๆได้

ไม่จำเป็นต้องออกวิ่งไปหาความเอะอะอึกทึกเพื่อไล่
ความเหงาออกไป มันจะอยู่ก็อยู่ไปค่ะ ฉันก็ชอบนะ
บางที เวลาเหงา ทำให้ฉันสามารถเขียนหนังสือจนเลิกเหงาไปได้เอง

คำตอบอาจจะธรรมดามากนะคะ
แต่ยอมรับว่าฉันยังไม่เก่งเท่าเพื่อนฉัน นับถือในความเข้มแข็งของเขามาก คนสองคนไม่รักกันเป็นเรื่องธรรมดาของโลกนี้น่ะค่ะ

ทำใจยากสักหน่อย แต่ฉันก็เชื่อว่าเราจะผ่านมันไปได้

อ่านตอน 11 ได้แล้วค่ะที่ //www.vilunda.com
กระดานปิงฟ้าเหมือนเดิม ยังไม่ได้เอามาลงในบล็อกนะคะ

ตัวหนังสือฉันทำให้คุณหายเหงาได้ ฉันถือว่านั่นคือคำชมค่ะ

สวัสดีค่ะทุกท่าน ยินดีที่แวะมานะคะ

ดูเหมือนเป็นเรื่องน่าแปลกใจที่คนสองคน
จบเวลาร่วมกันที่มีมาอย่างยาวนานด้วยดี
ด้วยคำว่า เราไม่ได้รักกันแล้ว

แต่เชื่อมั้ยคะ
โลกนี้ยังมีสิ่งต่างๆอีกมากมาย
ที่ทำให้เราประหลาดใจได้อีก

สำหรับเราถือเป็นเรื่องน่ายินดี
ที่คนสองคนค้นพบตัวเอง
ก่อนจะต้องทรมานกันไปตลอดชีวิตค่ะ

คุณบีคะ ขอบคุณที่แวะไปนะคะ

จากกันและยังคงความเป็นเพื่อน

ดีจังนะคะ ^^

ถ้าเราไม่ได้รักกันแล้ว ก็คงเป็นการเลิกราไม่เจ็บปวดเท่าไหร่นัก
แต่โดยมากที่มันเจ็บปวดก็คือ เค้าไม่ได้รักเราแล้ว

ว้าวดีจัง
เอ็มกะเพื่อนซะเพลิน
แวะมาบ้านคุณบี ก่อนนอนเลยรู้ได้อ่านตอบใหม่ดีจัง
ขอบคุณค้า

ถ้าจบกันด้วยดี แล้วทำใจได้อย่างนี้ก็ดีจังเลยค่ะ

" ความรักสวยงามเสมอ ไม่ว่ามันจะอยู่ในรูปแบบใดค่ะ
คุณว่าไหม "

ค่ะ...คุณบี

กับคนรัก...เราจากกันทั้งที่ยังรัก
ทุกวันนี้ยังรักกันมากทุกวันเสมอในความคิดถึง

แต่กว่าจะอยู่ตัวก็แย่ปางตาย รักกันแล้วทำไมต้องจากกัน?
เข้าปีที่5แล้วในเลิกรา...

ตอนนี้เริ่มหยิบหนังสือที่เคยอ่านด้วยกันในวันหยุด
นำกลับมาอ่านได้อีกครั้งแล้วค่ะ...
จากเมื่อก่อนเห็นวางที่แผงหนังสือเมื่อไร หรือใครถือไว้
เป็นต้องรีบหันหนีไปหาเล่มอื่นๆ...หันไปที่อื่น
ขณะน้ำตาก็เริ่มซึมๆ ปวดหัวใจจังเลย...
อยากเปลี่ยนแนวการอ่าน แต่เปลี่ยนไม่ได้
จึงหยุดอ่านทั้งที่รักมันมากหนังสือนั่น

วันนี้ยิ้มได้แล้วค่ะ...หยิบหนังสือนั่นมาอ่านได้อีกครั้ง
แม้ไม่มีเธอมาอ่านด้วย แต่เธอก็ยังอยู่ในใจเสมอ
ไม่ต้องอยู่ด้วยกันเหมือนก่อน
เราต่างดูการเติบโตก้าวหน้าของกันและกัน
ด้วยความรักที่เข้าใจที่ไม่เอาแต่ใจของเราเพียงสองคน

เวลา...ช่วยเราทั้งสองค่ะ.

คุณบีคะ...ขอบคุณนะคะ สำหรับสิ่งดีๆมีมาถ่ายทอดสู่กัน
ทุกตัวอักษรของคุณบี...มีความรัก ความอบอุ่น
เป็นสวนอักษรสวยสดงดงาม ...
มีความสุขมากที่ได้เข้ามาค่ะ

พี่บีหวัดดีจ้า

ถ้าแต่ก่อนมาอ่านเรื่องนี้ต้องบอกว่า " น่าเสียดายทำไมถึงเลิกกัน " แน่นอนเลยพี่
แต่ตอนนี้รู้สึกว่า เข้าใจนะค่ะ คนเราเมื่อหมด.....แต่ไม่ได้โกรธ ไม่มีเรื่อง แต่ไม่เหมือนก่อนเนี่ย ก็ทางใครทางมันกรณีนี้ใช้กับหมดทั้งสองฝ่ายน่ะ จะได้แยกกันไปอย่างสบายๆ อิอิ

ชอบที่พี่เค้าตอบจังค่ะ แต่จะเสียดายมากกว่าถ้าเราไม่ได้รักกัน
แต่พี่บีกิลว่า ( คิดเอาเองน่ะ ) ถ้าพี่สองคนนี้แยกกันไปนานๆแล้วไม่มีใครโอกาสกลับมารักกันใหม่อาจมีสูงก็ได้

@@^_____^@@

แวะมาสวสัดีคุณค่ะ เข้ามาลา
ยังไม่ได้อ่านงานที่คุณเขียนทั้งหน้านี้และหน้าอื่น ๆ
ขออนุญาตแปะไว้ก่อนนะคะ
กลับมาแล้วจะตามมาจนครบค่ะ

จะไปเก็บข้อมูลต่างอำเภอน่ะค่ะ
ไปในที่ที่ไม่มีคลื่นโทรศัพท์
ฉันคงหงอย เพราะคิดถึงตัวหนังสือของคุณ
อากาศในเวียงตอนดึก ๆ เริ่มเย็นแล้ว
บนดอยคงได้กอดเสื้อกอดผ้า

ฉันเป็นนักวิจัยค่ะ
อยู่เป็นที่ในบางเวลา ออกสนามเป็นบางคราว

ขาของคุณเป็นยังงัยบ้างคะ หวังว่าคงดีขึ้นแล้วนะคะ
เทคแคร์ค่ะ
ฉันคงคิดถึงบ้านนี้ ทั้งคุณ และเพื่อน ๆ น้อง ๆ ที่นี่
บ๊าย บาย ค่ะ

สวัสดีสายวันอาทิตย์ค่ะ

บางเรื่องสำหรับบางคนเป็นเรื่องธรรมดา แต่สำหรับบางคนอาจเป็นเรื่องใหญ่มาก เพื่อนอาจทำถูกแล้วที่ต่างคนต่างปล่อยเพื่อให้อีกคนแสวงหาหนทางที่ตัวเองต้องการ

อย่างนี้หรือเปล่าคะ ความรักที่แท้ ไม่หวง แต่เป็นความยินดีที่ต้องการให้อีกฝ่ายพบความสุข

เขายังรักกัน แต่ความรักของเขาเปลี่ยนมิติค่ะ

และฉันเชื่อว่าเขาคิดดี ทำดีที่สุดแล้ว

น้องกิล หายยังคะ ขอให้สบายดีในเร็ววันนะคะ ปล่อยโอกาสให้เป็นเรื่องของอนาคตค่ะ หากเป็นคู่ ต้องได้อยู่คู่

คุณนารถรวีคะ ฉันว่าคุณแข็งแรงแล้วล่ะ ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องที่แชร์ให้ฟัง และเข้ามาอ่านบล็อกของฉัน
ฉันขอให้คุณมีความสุขเช่นเดียวกันค่ะ

ฉันเคยมีรักที่ยาวถึงเจ็ดปี แต่ก็ไม่สามารถประคองมันต่อไปได้ เรื่องรักของฉันยังทิ้งร่องรอยค้างคามาจนบัดนี้ และฉันก็นึกไม่ออกเหมือนกันว่า มันจะเป็นอย่างไรต่อ หากวันนั้นเราไม่ได้เลิกกัน

คุณบัววิเคราะห์ได้ถูกค่ะ ฉันว่า เพราะมันเท่ากันนี่แหละที่ทำให้ความรักจบลงด้วยดี แต่ถ้ามันไม่เท่ากันเมื่อไหร่ ปัญหาก็เกิดเมื่อนั้น

เมื่อไหร่ที่ ' ไม่เหมือนเดิม ' เมื่อนั้นก็เป็นปัญหาแน่นอน

คุณ Mizz คะ ฉันนับถือน้ำใจเพื่อนสองคนนี้มาก เขาทำให้ฉันเข้าใจว่า ความรักยิ่งใหญ่มาก และเขายังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ฉันเข้าใจว่า คงจะเป็นไปอย่างนี้ตลอดชีวิตค่ะ

สวัสดีทุกท่านนะคะ ฉันยินดีที่ได้พูดคุยและอ่านคอมเมนท์ทุกข้อความ ขอให้มีความสุขกับวันอาทิตย์ค่ะ

อ้าว คุณประดับดาวจะไปทำงานไกล

คุณทำให้ฉันลอยขึ้นฟ้าไปแล้วค่ะ
ยังไงก็ตาม กลับมาแล้วก็มาทักทายกันด้วยนะคะ

งานแบบนี้เหนื่อยไหมคะ
แต่งานทุกงานเหนื่อยทั้งนั้นน่ะค่ะ

สำหรับฉันแล้ว การได้ปลีกเวลามานั่งเขียนหนังสือ
อย่างที่คุณทราบว่าฉันมีนิยายที่เขียนอยู่เรื่องหนึ่ง
กับเขียนเล่าอะไรเรื่อยเปื่อยในบล็อกนี้ เป็นวิธีผ่อนคลาย
ของฉันค่ะ

และฉันมีความสุขมากเลยที่ได้นั่งดูคุณๆเดินผ่านไปมา
ตลอดจนแวะคุยด้วย

ฉันไม่ดัดจริตนะคะ ตัวหนังสือของฉันก็คือตัวฉันนี่แหละ
หากคุณซึมซับมันได้ ก็เท่ากับคุณรู้จักฉันไปแล้วครึ่งหนึ่ง

ฉันก็ได้รู้จักคุณเหมือนกัน

ขาฉันดีขึ้นแล้วค่ะ ขอบคุณที่ห่วงใย
ขอให้คุณสนุกกับงาน และเดินทางไปมาโดยปลอดภัย
ไม่เหงาหรอกค่ะ ฉันเชื่อ กลับมาแล้วมาเล่าอะไรให้ฟังบ้างก็พอค่ะ แค่นี้ก็หายเหงาแล้วนะคะ

หวัดดีตอนเที่ยงคะ
ว่าแต่หิวจัง อยู่บ้านเดี่ยวๆอีกวัน ช่วงนี้กินเจ งดเนื้อสัตว์คะ ไข่เจียวอาหารโปรด โดยเฉพาะตอนนี้นึกไรไม่ออก เลยอดไปด้วย

ขอบคุณค่ะคุณบีที่มีตอบกลับทักทาย
คุณบีน่ารักมากๆ ใส่ใจทุกๆคน...ดีจังเลยค่ะ
เข้ามาแล้ว...สบายใจ ทั้งอบอุ่นและชุ่มเย็น

เมื่ออ่านที่คุณบีว่าฉันแข็งแรงแล้วล่ะ
น้ำตาฉันร่วงเลย...พร้อมรอยยิ้มเข้ม(แข็ง)
ใช่แล้วค่ะ...ตอนนี้ฉันแข็งแรงแล้วจริงๆ

ฉันเพิ่งมาพบบล็อกของคุณบีได้ไม่กี่วันนี่เองค่ะ
ร่อนเร่ไปเรื่อยเปื่อย...แต่ตอนนี้สารภาพว่าติดบล็อกนี้แล้ว
ต้องเสน่ห์ในตัวอักษรของคุณบีมากๆ
สะกดฉันให้นั่งอยู่ที่บล็อกนี้ได้นานมากกกกกกกกกก.....
ไล่อ่านตั้งแต่ต้น...ด้วยความสุข
สัมผัสถึงความนุ่มนวล อ่อนหวาน...มากมายความรู้สึกดีๆ

ถือเป็นโชคดี...ที่ได้รู้จักคุณบีผ่านอักษรงดงาม

ขอให้หายจากอาการบาดเจ็บไวๆนะคะ

ฉันดีใจที่ตัวหนังสือนี้ทำให้คุณยิ้มได้บ้างค่ะ

บล็อกแรกของฉันนั้นเกิดจากการลองทำดู
ตอนนั้นฉันทำอะไรไม่เป็นเลย
สิ่งที่ทำเป็นอย่างเดียวคือการเขียน
แต่ก็ยังมืดบอดว่าตัวเองจะเขียนอะไร
มีอะไรจะเขียน

ฉันไม่ใช่กูรูในด้านใดด้านหนึ่งเลยค่ะ
ความอยากเท่านั้นที่ทำให้ฉันเขียนทุกอย่างไปได้สารพัด

เมื่อเขียนมาเรื่อยๆ จนกระทั่งบล็อกร้าง
วันหนึ่ง ฉันก็ลุกขึ้นมาเขียนมันอีก
และตอนนี้ ฉันมีแรงมาอัพบล็อกอยู่เรื่อย
เพราะพบว่าตัวเองไม่ได้นั่งเขียนอยู่คนเดียว

ขอบคุณมากนะคะ

ฉันหวังว่าคุณจะแข็งแรงดีทุกด้าน
ทั้งใจและกายค่ะ

เป็นอีกรูปแบบนึงของความสัมพันธุ์ ที่ดีมากนะ

แต่ไอ้ที่วุ่นๆ กันอยู่ทุกวันนี่

ก้เพราะ สมการ มันไม่ลงตัวอย่างนี้น่ะซี

การเลิกกันแล้วเป็นเพื่อนที่ดีแบบนี้ได้ด้วยเหรอ

สำหรับเรา เลิกก็คือจบค่ะ ไม่เป็นแล้วอ่ะเพื่อนน่ะ

เพราะเพื่อนมีเยอะแล้ว