• ผู้หญิงสีรุ้งปี 53 และก่อนหน้านั้น
• กล่องจดหมาย letter box
• ความเรียงเรื่อยๆ
• นิยายที่พิมพ์แล้ว ดวงดาวดอกไม้
• หวานไหวในบทกวี
• รอยเท้าที่เราย่ำ
• จัดการชีวิตรอบด้าน
• My day
• ปี 2553 - 2555 ชีวิตนี้ดีที่สุด

เยียวยาความเจ็บปวด ด้วยวิธีของเราเอง ( อีกครั้ง ) ฉันจะเริ่มเล่าอย่างไร เล่าไปเล่ามาไม่แน่ใจว่าตัวเองจะอยู่ ในอารมณ์ไหน วันนี้ออกแนวปลงๆชีวิตค่ะ คุณว่า คนที่ทุกข์กับสุขสลับกันอยู่เรื่อยๆ ออกแนวไม่มั่นคง ทางอารมณ์ เป็นคนปกติ หรือ ไม่ปกติกันคะ ฉันแค่สงสัยตัวเอง ว่าบางทีตัวเองต้องการอะไรกันแน่ คำตอบที่แท้จริงของการทำงานอยู่ที่ไหน อยู่ที่ผลคะแนนบนใบประเมินผล ซึ่งออกมาจากอคติของผู้ประเมิน หรือออกมาจากสายตาและการมองโลกที่ปนเปื้อนด้วยอคตินั้น ฉันแค่หมดศรัทธากับสิ่งที่ทำ และหมดศรัทธา กับการทำดี เอาอีกแล้วหรือนี่ ฉันกำลังออกแนวประชดชีวิตใช่ไหมคะ ไม่หรอก ไม่ ไม่ ฉันมีสติและรักดีมากพอ และฉันก็ไม่ต้องการปัดความรับผิดชอบ ไม่ว่าฉันจะทำอะไรไว้อย่างไร ฉันรับไม่ได้ กับการทำอะไรสั่วๆ หรือไม่ดี ๆ หากงานอะไรอยู่ตรงหน้า ฉันต้องทำให้ดี และดีไว้ก่อน แต่มาตรฐานของฉันกับของคนอื่นคงไม่เท่ากัน ฉันคิดว่าตัวเองทำดีแล้ว แต่มันคงดีไม่พอ เจ็บปวด เพราะรู้สึกว่าเมื่อทำอะไรเต็มที่ ผลตอบกลับกลับเป็นไป ในทางตรงกันข้าม ทำเต็มที่ สิ่งที่ได้กลับคืน คือความว่างเปล่า เมื่อโดนเข็มแทง ทุกคนต้องหดมือ เมื่อเลือดออก สิ่งที่ต้องทำก่อน คือการห้ามเลือด เมื่อเจ็บปวดจากเข็มแทง มีเพียงการยอมรับและอดทน เดี๋ยวมันก็หาย เดี๋ยวความเจ็บปวดก็จาง แต่สิ่งที่คงเหลือ คือร่องรอยแห่งแผลนั้นที่เรา จะจำ เราจะไม่ลืม วันนี้จะผ่านไป น้ำตาจะเหือดแห้ง... ฉันรู้ค่ะ...   Create Date : 07 สิงหาคม 2551     Last Update : 7 สิงหาคม 2551 22:00:14 น. Counter : 362 Pageviews.   6 comment Share Tweet

เมื่อฉันทำให้แม่ร้องไห้.... ใกล้วันแม่เข้ามาทุกทีแล้ว ในชีวิตนี้เคยไหว้แม่ด้วยมือเปล่ามานับครั้งไม่ถ้วน เมื่อยังเป็นนักเรียน ต้องขอค่าขนมจากแม่ทุกเช้า และกลับมาถึงบ้านตอนเย็นทุกวันต้องสวัสดีแม่ เมื่อโตมา ออกจากบ้าน และได้เจอแม่ปีละสองครั้ง ไหว้แม่ด้วยมือเปล่ามาทุกครั้ง ไม่เคยมีมาลัยดอกมะลิเลยสักครั้ง อยากทำนะคะ แค่คิดว่าจะทำ ความรู้สึกก็อิ่มเอิบแล้ว ไม่รู้ว่าแม่จะรู้สึกอย่างไร แต่สำหรับลูกอย่างฉัน เราก็เขินค่ะ บ้านเราไม่ค่อยจะบอกจะพูดกันว่า รักนะ ยิ่งบอกรักพ่อ รักแม่ด้วยแล้ว ยิ่งไม่ค่อยได้เอ่ย รู้กันนะคะ มันคงเป็นความรู้สึกอย่างนี้ด้วย เขินจริงๆค่ะ สี่ปีที่แล้วเพิ่งได้สบโอกาสไหว้แม่ด้วยมาลัยดอกมะลิ เพราะแม่ ขึ้นมากรุงเทพตรงกับวันแม่ 12 สิงหาพอดีเป๊ะ ปีนั้นเองที่ได้คำตอบว่าแม่รู้สึกอย่างไร เมื่อเราได้กราบท่านด้วยมาลัยพวงใหญ่เต็มมือ ตื้นตันและซึ้งใจเหลือเกิน และได้เห็นสิ่งที่ไม่เคยคิดว่าจะได้เห็น น้ำตาของแม่ค่ะ แม้ร้องไห้ แต่แม่ยิ้ม มือของแม่ลูบหัวเราสองพี่น้อง แล้วเราก็กอดกัน ความรักความผูกพันของแม่ ไม่เคยเลือนหายไปจากใจเรา แม้ระยะทางระหว่างเราจะไกลกว่าเจ็ดแปดร้อยกิโลเมตรก็ตาม แม่ร้องไห้ แล้วเราก็ร้องไห้ด้วย.... ปีนี้จะมีโอกาสได้กราบแม่ด้วยมาลัยอีกครั้งแล้ว วันเสาร์นี้จะลงใต้ กลับไปกอดแม่อีกค่ะ ดีใจจริงๆที่ยังมีแม่ ดีใจจริงๆที่ท่านยังอยู่ให้เรากอด อย่าลืมกอดแม่ให้แน่นๆนะคะคุณ กอดที่ไม่เคยทอดทิ้งเราเลย ตลอดชีวิต รักแม่ค่ะ...   Create Date : 06 สิงหาคม 2551     Last Update : 6 สิงหาคม 2551 22:59:17 น. Counter : 408 Pageviews.   11 comment Share Tweet

บล็อกที่ 495 แล้ว... ดีใจกับฉันหน่อยสิคะ คุณคะ เมื่อคุณอ่านบล็อกฉันมาถึงตอนนี้ โปรดรู้ไว้ว่านี่คือบล็อกที่ 495 ว้าวววว ดีใจจังเลยค่ะ แฟนบล็อกรุ่นแรก อาจจะหายไปหมดแล้ว และฉันก็ไม่คิดว่า บล็อกนี้จะมีคนอ่านติดตามอะไรมากมาย สำหรับฉันแล้ว โลกของบล็อก ยังเป็นโลกใหม่อยู่มาก เมื่อเริ่มต้น เขียนบล็อกแรกในวันที่ 6 เดือน 9 ปี 05 ซึ่งฉันยังทำอะไรไม่เป็นเลย และได้ย้อนกลับมาเขียนอีกครั้ง ในวันที่ 6 สิงหาคม ปี 2007 ครบหนึ่งปีพอดีในวันพรุ่งนี้ และตัวเลขของจำนวนบล็อกเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็น 495 บล็อกพอดี รวมบล็อกนี้ ฉันมีเพื่อนบล็อกไม่มาก แต่มีแฟนบล็อกที่ตามอ่าน จนกลายเป็นขาประจำแวะเวียนมา สลับกันเรื่อยๆ และฉันจำได้นะคะ หลายคนห่างหายไป ขณะที่หลายคนยังเวียนวน มาคอมเมนท์บ้าง ขณะที่ฉันมี cbox มาประดับ เพิ่มความทันสมัยในการสื่อสาร และมีเพลง ให้คุณฟัง โดยที่ฉันก็ไม่ค่อยได้อัพเพลงใหม่ แถมยังร้อยเพลงไม่เป็น มีบางคนเขาทำเป็นลิสต์ไว้ เหมือนฟังรายการวิทยุ แต่ bewae ทำไม่เป็น บล็อกนี้จึงใหม่แค่หน้าตาที่เปลี่ยนไป และจำนวนบล็อกที่เพิ่มพูนทวี โดยที่บางวัน เจ้าของบล็อกก็ไฮเปอร์ อัพทีละสอง สามบล็อก วันก่อนที่คุณผิงดาว เขียนถึงเรื่องได้อะไรจากการเขียนบล็อก ฉันขอตอบอีกครั้งว่า ได้มากมายเหลือเกิน ได้แบบไม่มีเสีย หากจะเสียก็คือเสียค่าไฟ เท่านั้นแหละค่ะ เพราะใช้ไฟกับคอมพิวเตอร์นี่คะ ได้อย่างจริงๆ คือได้โลกใบหนึ่งซึ่งทำให้มีความสุขเหลือเกิน โลกใบเดียว ที่นำฉันให้ล่องลอยไปไกลแสนไกลกับการเขียน และยังได้ มิตรภาพที่สวยงามแสนดี จากบ้านเล็กๆหลังนี้ เพื่อนบล็อกของฉัน ฉันไม่เคยเห็นหน้าใครสักกี่คน หากแต่ละคน คงแวะเวียนมาหาด้วยน้ำจิตน้ำใจ มาอ่านคำบ่น มาอ่าน คำพ้อ มาอ่านความรู้สึกของฉัน ไม่มีใครรู้หรอกว่า ยามสองตาจ้องมองหน้าจอ ยามนิ้วพรมอยู่บนคีย์บอร์ด เจ้าของบล็อกยิ้มแย้มสุขใจเพียงใด เพียงแค่ได้เฝ้ามองความเคลื่อนไหว ผ่านหน้าจอ และลุ้นเพื่อให้ตัวเองเขียนบล็อกให้จบในแต่ละคืน ซึ่งบางคืน สารภาพว่าฉันหืดขึ้นเช่นเดียวกัน แต่ความสุขของฉันอยู่ที่นี่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับฉัน ที่นี่คือบ้านเล็กที่รองรับทุกอย่างไม่ว่าทุกข์ หรือ สุข และฉันหวังให้คุณมีความสุขเมื่อได้ผ่านมาอ่าน อีกห้าบล็อก ฉันจะผ่านบล็อกที่ห้าร้อย ไม่ขออะไรมาก นอกจากขอให้ คุณแวะเข้ามาอ่านกันเรื่อยๆ จะบ้าบออย่างไร ฉันคงไม่บ้าอยู่คนเดียว มาเหี่ยวแห้ง และ มายิ้มแย้มด้วยกันดีกว่า ไม่เหงาดี นะคะคุณ !!!!!!   Create Date : 05 สิงหาคม 2551     Last Update : 5 สิงหาคม 2551 21:59:45 น. Counter : 330 Pageviews.   7 comment Share Tweet

เพราะความสุขนั้นเป็นของเรา คุณคะ ความสุขของคุณอยู่ที่ไหน อย่างไรบ้างคะ รู้หรือเปล่า ว่ามันคืออะไร ฉันว่าคนที่รู้ว่าตัวเองมีความสุขกับอะไร เป็นคนที่โชคดีมาก เพราะเขาจะรู้วิธีทำให้ตัวเองมีความสุข โดยไม่เสียเวลาไปกับความทุกข์ หรือไม่เสียเวลาไปกับวิธีที่ไม่ใช่ ความสุขเป็นนามธรรม ที่ทำให้ออกมาเป็นรูปธรรมได้ เมื่อใจเราอิ่มเอมกับการทำบางสิ่งแล้วบอกตัวเองได้ว่า 'ฉันมีความสุขจังเลย' นั่นแปลว่า ความสุขนั้นเป็นของคุณ ฉันดีใจนะคะ ที่รู้ว่าตัวเองมีความสุขกับอะไร แต่กว่าฉันจะหามันพบ ว่ามันซุกซ่อนอยู่กับตัวหนังสือที่เขียน ไม่ว่าจะ ในรูปแบบใด ว่ามันซุกซ่อนอยู่กับ รอยย่ำต่างๆตามสถานที่ที่เราดั้นด้นไปถึง ซึ่งแปลว่า การเดินทางท่องเที่ยวเป็นความสุขของเรา และสุขอย่างจริงแท้ เมื่อทุกสิ่งที่ทำ ล้วนนำความปิติมาให้ เมื่อก่อน ขณะยังวัยรุ่น ความสุขของเราคืออะไร เราอาจจะไม่ถ่องแท้ บางวัน ยังไม่มีแก่ใจที่จะคิดถึงด้วยซ้ำว่าที่ทำนั่น คือความสุขแน่หรือ ไม่เข้าใจว่า ความสุขคืออะไร ไม่เข้าใจว่า ทำไมความสุขของเราต้องไปแขวนหรือขึ้นกับคนอื่น ไม่เข้าใจว่า การได้ทำอะไรตามใจตัวเอง เพื่อตัวเองและให้ตัวเอง ก็คือความสุขชนิดหนึ่งด้วย เพราะเราโต เราจึงเข้าใจความหมายของการดำรงชีวิต และเพราะเราผ่านร้อนหนาวมาจนเข้าใจ ว่าความสุขที่แท้จริงที่เราค้นพบ นั้น ความจริงมันก็อยู่กับเรา ขึ้นกับเรา และเป็นของเรานี่แหละ เราทำได้ด้วยตัวเอง ด้วยการมีความสุขกับวิถีชีวิตในแบบของเรา ฉันดีใจนะคะ ที่ตัวเองยังยิ้มและมีความสุขได้ แม้บางอย่างในชีวิตจะหายไป และฉันเชื่อว่า เมื่อเรามีความสุขแล้ว ทุกคนรอบตัวเราจะซึมซับความสุข นั้นไปด้วยได้ เพราะความสุข แบ่งปันกันได้ ฉันแบ่งความสุขของฉัน มาให้คุณด้วยนะคะ !!!   Create Date : 05 สิงหาคม 2551     Last Update : 5 สิงหาคม 2551 21:02:37 น. Counter : 362 Pageviews.   3 comment Share Tweet

ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ คุณคะ ชั่วชีวิตเรา ล้วนมีผู้คนวนเวียนผ่านเข้าออก ทิ้งความทรงจำที่ทั้งแสนสวยงามและเจ็บปวดเอาไว้ให้ ทุกคนผ่านและพบ เพื่อเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน ในต่างสถานะ ทว่า คุณเชื่อหรือไม่ว่าการพบกันของเรากับคนในชีวิตนั้น ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เชื่อเรื่อง soulmate ไหมคะ ฉันเองก็ไม่รู้ว่ามันจริงเท็จแค่ไหน แต่ก็รู้สึกเหมือนกันว่า การที่เรากับ ใครทุกคนในชีวิตผ่านเข้าออกเพื่อเป็นความทรงจำของกันและกันนั้น ต้องมาจากปัจจัยอะไรสักอย่าง ที่ดึงเราให้พบกัน และอาจจะนำเรา ให้จากกันด้วย เป็นไปได้ไหมคะ ที่การพบกันระหว่างเรากับเขาได้ถูกกำหนดมาแล้ว ถามว่าเชื่อไหม เชื่อนะคะ เพราะฉันไม่คิดว่าเหตุบังเอิญนั้นจะเป็นเหตุบังเอิญโดยไม่มีปัจจัยหนุนนำ จู่ๆ เรื่องบังเอิญนั้นอาจชักนำ ใครบางคนเข้ามาในชีวิตคุณ และเราอาจผูกพันกันจนหมดลมหายใจจากกันไปก็ได้ โดยที่ไม่จำเป็นว่าจะต้องอยู่ในฐานะคนรักกันเท่านั้นด้วย บางคนมาเพื่อเป็น เพื่อนรัก บางคนมาเพื่อเป็น คนรัก และฉันเชื่อว่า เราทุกคนต้องมีคู่แท้ของเราเอง เคยได้ยินไหมคะที่เขาบอกว่า ของทุกอย่างในโลกนี้ย่อมมีคู่ คู่ของเรา โซลเมทของเรา รอที่จะพบเราอยู่ แปลกไหมคะ ที่คนบางคนเข้ามาอยู่ในชีวิตเราได้ ทั้งที่ไม่น่าจะมาได้ ทำไม ไกลแสนไกลจึงค้นพบ หรือว่า เพราะอะไร เมื่อถึงจุดหนึ่งที่องศาของเรากับเขาเท่ากัน บางทีความบังเอิญอาจจะทำงาน และจงใจให้เราได้พบกับเขาก็ได้ หากเชื่อเสียก่อนว่า เราจะมี บางทีคู่ของเราก็อาจกำลังเดินทางมาก็ได้นะคะ ตั้งใจรอเหตุบังเอิญนั้นสักครั้ง ดีไหมคะคุณ....   Create Date : 04 สิงหาคม 2551     Last Update : 4 สิงหาคม 2551 23:50:20 น. Counter : 404 Pageviews.   5 comment Share Tweet

• bewae1001
• เช้านี้ยังมีเธอ
• li_goro
• I am just fine^^
• - in the deepest mist -
• lnpuu29
• กาแฟสอง
• บลูดานูป
• Mizz A n D
• รันหณ์
• orangebox
• cherydnk
• เพลงฝนต้นลมหนาว
• mameehanako
• Para-Nasi
• raBBitFood
• ดอกหญ้าเมืองเลย
• รอยยิ้มนางฟ้า
• อย่าิไปคิดมากกับชีวิต
• เต่าตัวลาย
• Karn_theFreeItem
• Lucky in Life
• CCAIS
• engthan
• Webmaster - BlogGang

• ฟ้าพิงดาว
• การ์ด LB สวยๆ
• ปิงฟ้าวิลันดา นวนิยายหญิงรักหญิง
• ชีวิตดีดี
• น้องใหม่
• ธรรมตามใจ / ประชาไท
• letter to my princess
• สวัสดีแปดริ้ว
• OKnation
• leslady
• my hi5
• slow life สูตรความสุข
• BlogGang.com