• ผู้หญิงสีรุ้งปี 53 และก่อนหน้านั้น
• กล่องจดหมาย letter box
• ความเรียงเรื่อยๆ
• นิยายที่พิมพ์แล้ว ดวงดาวดอกไม้
• หวานไหวในบทกวี
• รอยเท้าที่เราย่ำ
• จัดการชีวิตรอบด้าน
• My day
• ปี 2553 - 2555 ชีวิตนี้ดีที่สุด

กินบรรยากาศ.. มันเป็นอย่างนี้นี่เอง ( เอะอะก็ อัมพวา !! ) คุณที่รัก เสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา ฉันหายตัวจากกรุงเทพ ฉันเพิ่งกลับจากอัมพวา ไปอีกแล้ว ไปอย่างที่บอกคุณไว้ ฉันไมได้เดินเดี่ยว ตลอดจนไมได้ไปจูงมือกับใคร อย่ามองฉันด้วยอาการรู้ทันนะคะ หากการไปเที่ยวนี้ด้วยภารกิจของการ outing กับบน้องๆที่ทำงาน แปลกไหมคะ ฉันชอบเที่ยว แต่ฉันไม่ชอบไปกับคณะใหญ่ การไปเที่ยวในแบบของฉันทุกครั้ง หากไม่หนึ่งก็สองคนเท่านั้นเอง ไปอีกแล้วก็ไม่ได้หมายความว่าอัมพวาจะไม่มีอะไรให้ดู บรรยากาศริมน้ำที่นั่นน่ารักมากนะคะเที่ยวนี้ ฉันไม่ได้หมายถึงตลาดน้ำอันคึกคักลือลั่นนั่นหรอก ฉันหมายถึงตรงที่พักริมคลอง ที่แยกออกมาจากตัวตลาดน้ำเสียไกล ขนาดนั่งเรือยนต์จนเมื่อยก้นก็แล้วกัน บ้านสวนลีลาวดีค่ะ ฉันพักที่นี่ ดูเหมือนชาวคณะจะชอบกันมาก เพราะบ้านเขาสวย น่ารัก เอาแค่ระเบียงหรือเรือนชานที่อยู่ริมน้ำก็ชวนให้กรี๊ดแล้ว ยามเย็นออกไปตลาดน้ำด้วยเรือยนต์ลำที่ว่า นัดให้เขามารับ พาเที่ยวชมสองฝั่งคลอง เรื่อยไปจนบรรจบกับแม่น้ำใหญ่ เรือแล่นไปตามน้ำยามเย็นให้ความรู้สึกแสนเพลินค่ะ สองข้างคลองที่พัก มีบ้านชาวบ้านแซมด้วยรีสอร์ท เป็นระยะตลอดทาง นอกจากนี้แล้ว ที่นี่ยังมีวัดวาอารามมากมายเสียจนน่าฉงน หลายวัดเป็นวัดโบราณสร้างมานานนมเสียด้วย และคลองหน้าบ้านพัก น้ำยังสะอาดใสอยู่นะคะ สองข้างทางที่เรือแล่นผ่าน พบเห็นต้นจากยืนตระหง่านท้าทายสายตา ฉันไม่แน่ใจว่า ลูกจากที่เห้นอยู่บนต้นนั่นเขานำไปทำอะไร ที่คุ้นเคยก็เห้นแต่จะเป็นลูกชิดที่อยู่ในไอศครีมหรือขนมหวานเย็น ลูกจาก ลูกชิด เป็นพี่น้องคลานตามกันมาหรือเปล่า ไว้มีโอกาสจะลองถามหาความรู้จากลุงๆป้าๆแถวนั้นดูนะคะ ยามเย็นเดินเล่นในตลาด มีร้านขายขนมจากอยู่ร้านหนึ่ง ติดป้ายหน้าร้านว่าขายขนม ‘คิดถึง’ ช่างครีเอทน่าดูเลยค่ะคุณ ยามเช้าที่นั่น เราจะได้ยินเสียงวิทยุเสียงตามสายของชุมชน เพลงในช่วงนี้หนีไม่พ้นค่าน้ำนม และเพลงประเภทรักแม่ ตามด้วยเสียงจากผู้ประกาศพูดเรื่องของท้องถิ่น ชาวบ้านเขาตื่นเช้าค่ะ ขณะที่ฉันตื่นเช้าออกมานั่งริมระเบียงดูพวกเขาพายเรือผ่านไปผ่านมาแล้วก็อดรู้สึกไมได้ว่า ชาวบ้านเขาใช้ชีวิต ช้า ช้า ชิล ชิล มาก่อนคนเมืองตั้งนานแล้ว เรานี่แหละที่เชย ป้าคนหนึ่งทักว่า ตื่นเช้าจังหนู ฉันส่งเสียงสวัสดีตอบกลับป้า พวกเขาเป็นมิตรและยิ้มแย้มกับคนต่างถิ่นมากนะคะ บรรยากาศยามเช้าน่ารักนะคะ เงียบ สงบ รุ่งสางยามที่ท้องฟ้ายังไม่ขับสีฟ้าเต็มผืน ให้ความรู้สึกแปลกไปอีกแบบ ไมได้ตื่นเช้าท่ามกลางต้นไม้ใบหญ้านานเท่าไหร่แล้ว รอบข้างมีแต่เสียงดังเอะอะมานานเท่าไหร่แล้ว เช้านี้ดีเหลือเกิน ที่ได้ยินแต่เสียงน้ำ ไม้พายกระทบน้ำ พาให้เรือลำน้อยลอยไปตามสายน้ำ วิถีชีวิตของชาวบ้าน คนละเรื่องจริงๆกับคนเมือง สายหน่อยเริ่มมีเรือมาขายของแล้วค่ะ ได้ทานก๋วยเตี๋ยวต้มยำแบบโบราณ ใส่กุ้งแห้งตัวเล็กๆหมูต้มชิ้นบางๆ และลูกชิ้นลูกเล็กๆ ด้วยนะคะ เส้นเล็กต้มยำ ของคุณป้าชามละ 12 บาทเท่านั้น แม้ไม่อร่อยเด็ดขาด แต่ก็ได้รสชาติชาวบ้านแท้ๆ กินบรรยากาศ มันเป็นแบบนี้นี่เอง สองฝั่งคลอง พี่น้องและญาติๆกันทั้งนั้น เจ้าของรีสอร์ทในวัยที่ถูกเรียกขานว่าคุณยาย เล่าให้ฟังด้วยรอยยิ้ม เช้านี้คุณยายของหลานๆ ทำข้ามต้มไก่เลี้ยงแขกที่มาพัก ที่ดินมรดกจากรุ่นพ่อรุ่นแม่ กลายมาเป็นที่ดินที่ทำกิจการรีสอร์ทในพ.ศ.นี้ ใครจะรู้นะคะว่ามันจะกลายมาเป็นพื้นที่ที่ใช้แบ่งปันความสุขให้กับคนอื่นๆได้มากมาย คุณยายของหลานสี่คน นั่งดูหลานโดดน้ำคลองด้วยรอยยิ้มตลอดเวลา แกชี้ให้ดูสะพานเล็กๆ เหนือน้ำ ที่ตรงนั้นมีเด็กๆโดดลงมาเล่นน้ำ ไม่รู้กี่รุ่นต่อกี่รุ่นแล้ว รอยยิ้มความสุขบนใบหน้าคุณยายเหมือนใครนะ สงสัยจะเหมือนแม่ฉันมั้ง นั่งดูหลานชายสองคนเล่นเสียงดัง ก็ไม่เคยรู้สึกรำคาญเลย แล้วฉันในวัยคุณยาย จะมีวันแบบนี้ไหมเนี่ย ไม่เล่าเรื่องตลาดมากนักนะคะ เพราะคงเป็นภาพที่เห็นจนชินตาแล้ว เรือพาย เรือยนต์ริมน้ำ ที่บรรทุกข้าวของตลอดจนคนหน้าตาไม่คุ้นที่ดูก็รู้ว่ามาจากต่างถิ่น ข้างของเรียงรายริมทางวันนี้ยังมากมาย ขณะที่ผู้คนยังหลั่งไหลมาจาก ทั่วสารทิศ เพื่อกินดื่มบรรยากาศของตลาดน้ำแห่งนี้ ภาวนาว่าอย่าให้อัมพวาเปลี่ยนไปมากมายเลย แม้ฉันจะไม่ได้เกิดแต่เติบโตมากับสายน้ำสายนี้ แต่ฉันก็เป็นเด็กบ้านนอกคนหนึ่งที่วันนี้ได้รู้แล้วว่า ความเป็นบ้านนอกหรือชนบท กล่อมเกลาชีวิตและจิตใจของเราให้อบอุ่น อ่อนโยนเพียงใด และเพราะบรรยากาศของท้องถิ่นอัมพวาแห่งนี้ ผู้คนยังใช้ชีวิตในแบบวิถีแห่ง ‘ชาวบ้าน’ อยู่มาก แม้ว่าทั้งของที่ขายบนบกหรือในน้ำ จะเปลี่ยนไปตามสมัยนิยมก็ตาม กลับมาอัมพวาในสัปดาห์นี้ นอนบ้านริมน้ำด้วยใจอิ่มเอม ยิ้มได้อีกคราแม้จะอยู่แค่ช่วงสั้นๆ ใครบอกนะว่า เอะอะก็อัมพวา เออ !! ก็ฉันนี่แหละที่โวยวายกับน้อง น้องมาอ่านเจอคงหัวเราะแน่ ก็มันใกล้แค่นี้นี่นา ไปแล้วมีความสุขกลับมา แล้วจะไม่ไป ( ซ้ำ ) ครั้งแล้วครั้งเล่าได้ไง !!! จริงไหมคะ.. คุณ   Create Date : 04 สิงหาคม 2551     Last Update : 4 สิงหาคม 2551 22:42:41 น. Counter : 342 Pageviews.   0 comment Share Tweet

คิดถึงนะ.. เดี๋ยวโทรหา แถวบ้านฉัน ฝนกำลังกระหน่ำรุนแรงค่ะ แถวบ้านคุณ มีลุ้นบ้างหรือไม่คะ ดีนักหนาที่ฝนเพิ่งมาตกเอาตอนนี้ ไม่ถล่มตอนออกจากออฟฟิศ ให้เฉอะแฉะเล่น ค่ำคืนวันศุกร์สิ้นเดือน เหมือนทุกศุกร์ที่ออกจากย่านที่ทำงานช้าๆ ไม่ต้องรีบเร่งไปไหน ในหนึ่งสัปดาห์ ฉันเชื่อว่าวันศุกร์เป็นวันที่คนเราน่าจะอารมณ์ดี มากที่สุดแล้ว อะไรๆที่ไม่ได้ทำวันอื่น ก็มาได้ทำเย็นวันศุกร์ เลยไปจนถึงวันเสาร์ และอาทิตย์ วงโคจรของฉันแคบค่ะช่วงนี้ ไม่ได้เตร็ดเตร่ไปพบใคร หรือมีนัดที่ไหนสักเท่าไหร่ จะว่าไปก็คงชินแล้ว นานๆ จึงจะได้นั่งคุยกับใครแบบพบหน้าค่าตา โทรศัพท์ จึงเป็นการสื่อสารที่ง่ายที่สุดเวลาที่คิดถึงใคร หรือมีใครคิดถึงเรา คิดถึงก็กดหา ปลายทางจะเป็นใคร อย่างไร ก็ตาม ก็ยังน่าดีใจที่ยังมีปลายทางให้ได้พำนักพักใจ โทรศัพท์มือถือ เหมือนอวัยวะส่วนหนึ่งของเรา ลืมอะไรก็ลืมได้ ลืมโทรศัพท์เหมือนแขนขาหายไปข้าง ทั้งจะว่าไป ก็ไม่ได้จะต้องกดหาใครตลอดทั้งวัน คงไม่มีใคร เป็นได้ขนาดนั้นกระมังคะ แต่แค่มีโทรศัพท์ไว้กับตัว มันก็อุ่นใจดี และอีกอย่าง อาจเพราะเทคโนโลยีมันช่วยเรามากเกินไป ช่วยในการจำเบอร์แทนเรา เราไม่มีหน้าที่จำอีกแล้ว ว่าคนนั้นเบอร์นี้ คนนี้เบอร์นั้น ไม่รู้มันดีหรือไม่ดีกันแน่ เพราะมันก็แปลว่าเราต้องพกโทรศัพท์ เอาไว้ตลอดเวลา อีกนั่นเอง มีใครไม่รู้สึกบ้างนะ ว่ามันจำเป็นเหลือเกินไอ้มือถือเครื่องเล็กๆนี่ มีใครปฏิเสธบ้างไหมนะ ว่ามันไม่เห็นสำคัญกับชีวิตสักหน่อย เพราะฉันเองก็เถียงไม่ออก ว่ามันไม่จำเป็น คิดถึงนะ .. เดี๋ยวโทรหา นั่น .. เห็นไหม จำเป็นอีกแล้ว เพราะคนที่โทรหาอยู่ตรงไหนไม่รู้ แต่รู้ว่าจะติดต่อกันได้ เพราะมือถือเครื่องเล็กๆนี่ล่ะ เบอร์นี้ก็ไม่เคยปิดนะคะ แถมไม่เคยเปลี่ยน กี่นานปีไปก็ยังใช้เบอร์เดิม และยังเป็นเครื่องเดิมที่ถลอกปอกเปิก ตกมาเป็นสิบหนแล้วยังทน ยังถึก ของเค้าดีจริงๆ 555 !!   Create Date : 01 สิงหาคม 2551     Last Update : 1 สิงหาคม 2551 22:31:40 น. Counter : 385 Pageviews.   2 comment Share Tweet

ไปด้วยคน... นะคะคุณ วันนี้ไปข้างนอกกับลูกน้อง คุยกันเรื่องสัพเพเหระ แล้วก็มาลงเอยเรื่อง outing กรี๊ดค่ะ กรี๊ด เขาจะแห่กันไปอัมพวาอีกแล้ว อะไรกันเนี่ย !! ก็เพิ่งไปเมื่อเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา ไปอีกแล้ว คุณอาจจะสงสัยว่า มันมาได้อย่างไร ฉันหลงเสน่ห์ เมืองเล็กน่ารักนี้จนถึงจะกลับไปอย่างรวดเร็วไม่ทันข้ามเดือน อย่างนี้เลยเหรอ คือการไปเที่ยวเป็นหมู่คณะ บางทีเราก็ต้องเคารพเสียงส่วนใหญ่ใช่ไหมคะ บังเอิญฉันเป็นเสียงข้างน้อย เอ้า ไปก็ไป นึกๆแล้วให้รู้สึกว่า เมืองที่ได้ไปแล้วรักและชอบ ทำไมไม่อยู่ใกล้ๆอย่างนี้บ้าง คงจะกลับไปบ่อยเท่าที่บ่อยได้ ทำไม ฉันชอบเชียงใหม่ ทำไม ฉันชอบภูเก็ต ทำไม ฉันชอบสุโขทัย ทำไมฉันชอบเมืองปากช่อง และอีกหลายเมืองนักค่ะ เพราะเมืองทุกเมืองมีเสน่ห์เฉพาะตัว ความรู้เรื่องเที่ยวของฉันเท่าหางอึ่ง ไม่ได้เก่งกาจอะไรนักหนา อาศัยเป็นโรคบ้า อยู่นิ่งกับที่ไม่ค่อยได้ ฉันเลยไปมันได้เรื่อยๆ ไปอยู่นั่น ไปจนใครๆก็บอกว่า ฉันเที่ยวเก่ง กรี๊ด อยากเถียง ไม่เก่งนะคะ แค่ไปเท่าที่อยากไป เท่าที่ใจสั่งแค่นั้นเอง บังเอิญว่าบางทีสั่งถี่ไปหน่อย ไม่ได้อยู่ติดบ้าน หลายสัปดาห์ต่อกันก็มี แล้วไปไหน จะสุขใจเท่า ไปกับคนที่รัก นั่นอาจจะแปลว่าไม่ต้องไปไหนไกลก็ได้ บางที่สถานที่ ก็อาจไม่สำคัญเท่าคนที่ไปด้วย อะไรจะดีไปกว่าการที่มีมืออีกมือคอยจับ มีคนคอยให้ดูแลใส่ใจ มองตาแล้วไม่ต้องพูด รู้แต่เราจะไปไหนไปกัน.. แค่นั้นเอง ไปด้วยคน.. นะคะคุณ !!!   Create Date : 31 กรกฎาคม 2551     Last Update : 31 กรกฎาคม 2551 23:08:24 น. Counter : 409 Pageviews.   1 comment Share Tweet

แค่แวะมาก็ซึ้งใจ... ฉันรู้สึกว่าตัวเองโชคดี ที่นอกจากจะได้รับความเอ็นดูจากผู้ใหญ่หลายท่านที่คอยสนับสนุน และให้โอกาสในหน้าที่การงานแล้ว ฉันรู้สึกโชคดีที่มีเพื่อนดี ในเวลาที่ล้มซมซาน ไม่เคยจะโดดเดี่ยวเลย เหมือนมีมือที่ทั้งมองเห็น และมองไม่เห็น ยื่นมาให้จับเสมอ แม้ตัวเองจะรู้ตัว ว่าอาจจะเป็นเพื่อนที่ไม่น่ารักของเพื่อนสักเท่าไหร่ แต่ในชีวิตนี้กลับไปเจอเพื่อนดีๆ น้องดีๆ พี่ดีๆ ทุกคนน่ารักกับฉันมาก สารภาพว่าในบางที ฉันเองต่างหากที่เป็นคนไม่น่ารัก และอาจจะรักษาความสัมพันธ์ได้ไม่เก่งหรือสม่ำเสมอ เพราะความขี้เกียจของตัวเอง แต่เพื่อนก็คือเพื่อน แม้ห่างหายไปด้วยภาระหน้าที่การงาน สายสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนก็ไม่เคยขาดหายตามไปด้วย เพื่อนยังจิกกันได้เสมอ แม้กระทั่งเบี้ยวนัด เพื่อนจะเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างไร เราก็ไม่โกรธกันเพราะเรื่องนี้ โทรศัพท์ยามค่ำ จากเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมากว่าสี่ปี ด้วยหน้าที่การงาน ที่ทำให้พวกเราต้องแยกย้ายกันไป โทรมาจิกเช่นเดิม คืนนี้เพื่อนๆนัดกัน รวมรุ่นดึกดำบรรพ์ของที่ทำงานเก่า รุ่น 'นิติพงษ์ ณ แกรมมี่' น่ะค่ะ ฉันเคยเป็นศิษย์ย่านอโศกมาก่อน นานนมหลายปี แก.. แกมาเดี๋ยวนี้นะ เพื่อนจิกมาตามสาย ไปไม่ไหวแล้วละแก วันนี้ฉันเหนื่อยแสนเหนื่อยกับงาน ฉันครวญโอดโอยให้เพื่อนเห็นใจ เพราะไม่ไหวจริงๆนะ จะสลบอยู่แล้ว หากเพื่อนมาเห็นสภาพอันอิดโรยของฉันตอนนี้ ฉันจะต้องโดนด่า และเหน็บ ว่าฉันจะงกทำงานเก็บเงินไปไหนนักหนา แต่เราไม่โกรธกัน เพราะรู้ว่าหากไม่ได้เจอกันในคืนนี้ เราก็ต้องมีวาระ ได้เจอกันอีกในอนาคตอยู่ดี เหมือนดอกปีบหอมๆ ของฉัน ที่มักจะเหน็บเสมอว่า จะต้องจุดธูปเชิญเลยไหม กว่าฉันจะลากสังขารไปเจอเธอได้ ( หากมาอ่านเจอ ห้ามว่าฉันนะ ) เป็นเพื่อนกันมาหลายปี อยากหนีฉันไปอยู่ไกลถึงตากทำไมเนี่ย จะไปหาแต่ละที ต้องตะกายไป เขียนเรื่องเพื่อน เพราะรู้สึกซึ้งในเพื่อน แม้จะทำตัวไม่น่ารักเท่าไหร่ แต่เพื่อนก็ไม่หนีเรา แน่นอนค่ะ เราไม่หนีเพื่อน ถูกเพื่อนด่า ไม่ว่า แปลว่าเพื่อนรักเราต่างหาก ไม่รัก เขาจะจิก แกอย่างนั้น แกอย่างนี้เหรอ โถ .. รักนะแก ..บรรทัดนี้ขอส่งใจให้คุณประดับดาวด้วยค่ะ ฉันได้ข่าวจากเธอว่า เมื่อวานนี้ตอนเช้าเกิดอุบัติเหตุรถชน ทำให้เธอได้รับบาดเจ็บมากอยู่ แต่ยังมีแก่ใจ ส่งข้อความมาบอกฉันว่าไม่ได้ไปดูที่พักที่เชียงใหม่ให้ เพราะเหตุดังกล่าวนี้.. คุณประดับดาวเธอมีน้ำใจให้ฉันมาโดยตลอดค่ะ ส่งกำลังใจให้ หายไวๆนะคะ และขอบคุณทุกคน ที่นับฉันเป็นเพื่อนสม่ำเสมอ เข้ามาเยี่ยมกันตาม วาระเวลา ไม่ต้องมาทุกวันก็ได้ แค่แวะมาก็ซึ้งใจ มิตรภาพที่สวยงาม ย่อมไม่ขึ้นกับเวลาค่ะ !   Create Date : 30 กรกฎาคม 2551     Last Update : 30 กรกฎาคม 2551 23:06:23 น. Counter : 432 Pageviews.   2 comment Share Tweet

เล็กเล็ก เรียบง่าย .. งดงาม เมื่อชีวิตด้องดำเนินไปตามกฏเกณฑ์ แต่ใครกันนะ ที่ทำให้ชีวิตยุ่งยากไปเอง หากไม่ใช่เพราะคนเรา สร้างให้มันเป็นเช่นนั้น เมื่อทุนนิยม สร้างกระแสบริโภคนิยม ความเรียบง่าย กินง่าย อยู่ง่าย กลมกลืนกับธรรมชาติ กลายเป็นเรื่องเชย พ.ศ.นี้ คนเรากลับถวิลหามันแล้ว ง่าย.. งาม เล็ก เล็ก กลายเป็นเสน่ห์ที่หลายคนประทับใจ ตามหา ทั้งที่ชีวิตจริงๆแล้ว คงไม่จำเป็นต้องซับซ้อนมากมาย ความสุขอยู่ที่ใจ มีสิบบาท กินสิบบาท มีร้อยบาท กินร้อยบาท เหลือเท่าไหร่ ก็เก็บใช้เท่านั้น ชีวิตควรแค่ .. พอ   Create Date : 29 กรกฎาคม 2551     Last Update : 29 กรกฎาคม 2551 6:42:20 น. Counter : 351 Pageviews.   3 comment Share Tweet

• bewae1001
• เช้านี้ยังมีเธอ
• li_goro
• I am just fine^^
• - in the deepest mist -
• lnpuu29
• กาแฟสอง
• บลูดานูป
• Mizz A n D
• รันหณ์
• orangebox
• cherydnk
• เพลงฝนต้นลมหนาว
• mameehanako
• Para-Nasi
• raBBitFood
• ดอกหญ้าเมืองเลย
• รอยยิ้มนางฟ้า
• อย่าิไปคิดมากกับชีวิต
• เต่าตัวลาย
• Karn_theFreeItem
• Lucky in Life
• CCAIS
• engthan
• Webmaster - BlogGang

• ฟ้าพิงดาว
• การ์ด LB สวยๆ
• ปิงฟ้าวิลันดา นวนิยายหญิงรักหญิง
• ชีวิตดีดี
• น้องใหม่
• ธรรมตามใจ / ประชาไท
• letter to my princess
• สวัสดีแปดริ้ว
• OKnation
• leslady
• my hi5
• slow life สูตรความสุข
• BlogGang.com