• ผู้หญิงสีรุ้งปี 53 และก่อนหน้านั้น
• กล่องจดหมาย letter box
• ความเรียงเรื่อยๆ
• นิยายที่พิมพ์แล้ว ดวงดาวดอกไม้
• หวานไหวในบทกวี
• รอยเท้าที่เราย่ำ
• จัดการชีวิตรอบด้าน
• My day
• ปี 2553 - 2555 ชีวิตนี้ดีที่สุด

สับสนทางเพศหรือเปล่าเนี่ย ( 1 ) คุณคะ เขียนเรื่องความรักระหว่างผู้หญิงกับผู้หญิงมาหลายตอน ก็จากเรื่องของคนอื่นเสียเป็นส่วนใหญ่ ส่วนเรื่องของตัวเองไม่ค่อยได้เอ่ยถึง ด้วยความที่เวลาเขียนบล็อกจะเล่าโน่นเล่านี่ แล้วบางทีมันก็ติดลม เลยไปไกล และหากจะให้เล่าก็มีเรื่องเล่าเยอะค่ะ อาจจะได้เขียนต่อไปเรื่อยๆตามแต่จะนึกได้นะคะ เนื่องจากคืนนี้ มีประเด็นเรื่องของ 'อาการสับสนทางเพศ' อยู่ในหัว จากจดหมายที่ได้รับมาฉบับหนึ่ง จากแฟนบล็อกเจ้าประจำ ฉันคิดว่าความสับสนในชีวิตคนเราในเรื่องเพศ เช่น ชอบผู่หญิงหรือผู้ชายหรืออะไรกันแน่นั้น เราต้องประสบกันทุกคนแน่เลย แต่บางคนหาคำตอบได้ ขณะที่บางคนไม่รู้ และไม่สามารถหาคำตอบให้ตัวเองได้ ว่าตกลงเราเป็นอะไรกันแน่ ฉันจะยกตัวอย่างในเคสของฉัน สมัยเรียนมัธยมสาม กำลังเป็นวัยรุ่น อยู่ต่างจังหวัด ตอนนั้นยังเป็นเด็กผู้หญิงผมม้าตาโต มีหนุ่มๆมาจีบบ้างแต่ความที่เป็นเด็กเรียนค่ะ เลยไม่เคยไปสนใจชายตามองหนุ่มๆคนไหนเลย เพิ่งมารู้สึกว่าตัวเองเกิดความรู้สึกแปลกๆ ก็ตอนมีทอมมาจีบ ว้าว .. ทอมจริงๆนะ พี่ทอมคนนี้แกมาแบบเนียนๆ ส่งแม่สื่อมาก่อน แล้วก็เลยได้รู้ว่า มีคนแอบชอบเรานะคือ พี่คนนี้ จากนั้นก็มีทอมอีกแล้ว เพื่อนในห้องนั่นแหละ มาขายนมจีบมั่ง เนื้อหอมเชียวแหละค่ะ แต่ทว่าด้วยความที่ตัวเราเองเป็นเด็ก ตจว และประกอบกับอยู่ในกรอบของครอบครัว ซึ่งแม่จะดุมาก ไม่ชอบให้ยุ่งเกี่ยวกับใคร สมัยนั้นก็มีทอมๆดี้ๆกันแล้วนะคะ และแม่ก็มักจะชอบบอก กับเราว่า อย่าไปยุ่งกับทอมนะ พวกนี้น่ากลัว เอาแล้ว !!! แม่ขู่ แถมยังคอยสอดส่อง ปลุกฝังทัศนคติแบบผิดๆให้ลูก อีกต่างหาก ( แต่ก็ว่าแม่ไม่ได้หรอกค่ะ ด้วยความที่เขาเชื่อแบบนั้น จากข่าวที่เห็นตามหน้าหนังสือพิมพ์ ) เราหรือก็ไม่คิดจะไปรักใครจริงๆจังๆหรอกค่ะ กลัวแม่ และสองทอมที่ขายขนมจีบเราในเวลานั้นก็กินแห้วทั้งคู่ ต่อมาเมื่อขึ้นมัธยมปลาย เราย้ายไปเรียนต่อในโรงเรียนในตัวจังหวัด ที่นั่นราวๆชั้นมอห้า เราได้พบกับเด็กผู้หญิงตาโตยิ้มสวยคนหนึ่ง ( รักแรกของฉันค่ะ ) เมื่อได้พบเธอคนนั้น เรารู้สึกว่า ชอบ ปิ๊ง และ ความรู้สึกตอนนั้นคือ ชอบเธอคนนั้นจังเลย เชื่อไหมคะว่าฉันแอบชอบเธออยู่ได้ตั้งสองสามปี ก่อนที่เราจะกลับมาเจอกันอีกและได้ใกล้ชิดกัน ฉันเกิดอาการสับสนในชีวิตเป็นครั้งแรกก็เวลานั้นเอง ฉันเป็นอะไรกันแน่เนี่ย ?? สมัยนั้นไม่มีคำว่า เลส เลสคิง เลสควีน ไม่มีคำว่าหญิงรักหญิง มีแต่ทอมกับดี้ ทอมกับดี้ก็ต่างกันแล้วนะคะ ทอมก็ต้องห้าวๆแมนๆ ส่วนดี้ก็ต้องเป็นสาวๆ ฉันน่ะ เป็นเด็กผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่งเท่านั้น แต่คนที่ฉันไปชอบ เธอก็เป็นผู้หญิง อ้าว ตกลงฉันเป็นอะไร ชักงงแล้วสิ ไม่มีใครให้คำตอบหรือความกระจ่างกับฉันได้ ในเมื่อเวลานั้น เราเคยชินและฝังใจกับความรักของเพศเดียวกันว่าจะต้องมีแค่ ทอมกับดี้ ไม่มีอย่างอื่น ในเมื่อคนหนึ่งหวาน อีกคนก็ต้องห้าว แต่ฉันไม่ห้าวอะไรเลย เธอเลยไม่คิดว่าฉันเป็นทอม ในสายตาคนทั่วไปเราเลยเป็นเพื่อนกันเท่านั้นเอง แต่สมัยนี้ หากผู้หญิงสองคนเดินด้วยกัน มีสิทธ์ถูกสังสัยว่าเป็นแฟนกันได้ง่ายๆ สังคมอาจจะไม่สับสนเท่าไหร่แล้วค่ะในเวลานี้ เพราะความที่การสือสารและข้อมูลไปไกลมาก สังคมรับรู้ว่ามีการเรียกขานสรรพนามเฉพาะกลุ่มด้วยชื่อต่างๆมากมาย ตลอดจนมีของจริงให้เห็นทั่วทั้งเมือง แต่สำหรับคนที่ยังไม่ค้นพบตัวเอง อาการสับสนตัวเอง ยังต้องเป็นปริศนาต่อไปจนกว่าจะได้รับการคลี่คลาย เพราะมันไม่มีคำตอบสำเร็จรูป และคำตอบนั้นก็อาจจะไม่ใช่คำตอบสำหรับความสงสัยของคนทุกคน พรุ่งนี้มาต่อนะคะ !!!   Create Date : 27 มกราคม 2552     Last Update : 27 มกราคม 2552 22:39:55 น. Counter : 854 Pageviews.   5 comment Share Tweet

อย่าถามหาความยุติธรรมเลย.. ฉันเหนื่อยจัง.. วันนี้รู้สึกว่าตำแหน่งและความรับผิดชอบที่มันอยูบนบ่า มันทำให้หนักหัวใจจนอยากจะกรี๊ด ฉันเหนื่อยจัง จริงๆนะ ไม่รู้ว่าคนอื่นเมื่อเจอปัญหาเขาสร้างกำลังใจกันอย่างไร สำหรับฉันแล้ว กำลังใจที่ตัวเองมีให้กับตัวเองมันไม่ได้หมด ไม่ได้หายไปไหน เพียงแต่เหนื่อยเกินไป กับทุกอย่างรอบตัว เหนื่อยกับคน เบื่อกับระบบ เบื่อคนบ้าอำนาจ เบื่อความไม่เป็นธรรม เบื่อสังคมหน้ากาก โอย... อะไรกันนี่ วันนี้เองแหละค่ะ ที่ฉันรู้สึกว่าการเป็นหัวหน้าคน หรือการเป็นคนที่ ทำงานจริงๆโดยไร้ back up มันยากเย็นแสนเข็ญแค่ไหน ฉันเข้าใจ แล้วว่าทำไมคนเราต้องหาพวก ทำไมในองค์กรต้องมี 'การเมือง' ฉันเข้าใจจริงๆว่าโลกนี้ไม่มีคำว่า 'ยุติธรรม' โลกนี้ไม่มีสีดำจริง ไม่มีสีขาวจริง มีแต่สีเทาทึมกับคำถามที่ตอบไม่ได้ และอื่นๆที่แสดงให้เห็นว่า อย่าถามหาความยุติธรรมเลย.. ไม่ต้องปลอบใจใดๆฉันหรอกนะคะ นั่งเป็นเพื่อนกัน รับฟังเสียงเล็กๆ จากตรงนี้ก็พอแล้ว ฉันรู้ดีว่ามันจะต้องผ่านไป จากจุดนี้ ไปยังจุดอื่นๆ ปัญหาของเราวันนี้ใหญ่เท่าก้อนเมฆ แต่เมื่อ ผ่านเวลาไป มันก็จะกลายเป็นขี้เล็บ เพียงแต่ก่อนมันจะผ่านไปนั้น ก็อดรู้สึกไม่ได้ว่า ทำไม อะไร อย่างไร ด้วยความอัดอั้นเท่านั้น ... เมื่อเจ็บปวด อย่าร้องไห้ แต่จงอดทน เมื่อล้มลง อย่าขอให้ใครประคอง แต่จงลุกขึ้น ... ฉันกำลังสู้อยู่กับหัวใจตัวเองค่ะ ไม่ใช่ศัตรูที่ไหนเลย สู้เพื่อที่จะบอกตัวเองว่า ให้อดทนจนถึงที่สุด และหากไม่รู้จะอดทนไปเพื่ออะไรแล้ว เมื่อนั้น ฉันคงมีคำตอบที่ใช่สำหรับตัวเองเสียที !!   Create Date : 27 มกราคม 2552     Last Update : 27 มกราคม 2552 21:51:42 น. Counter : 487 Pageviews.   3 comment Share Tweet

ปลายเชือกในมือเรา... ฉันน่ะเป็นคนมีเพื่อนไม่มากค่ะ นับหัวได้ โดยเฉพาะเพื่อนสนิท ที่พูดคุยกันได้ในทุกเรื่อง ซึ่งไม่นับรวมว่า เวลามีคนรัก ฉันก็มักอยากให้คนรักเป็นเหมือนเพื่อน สำหรับฉันได้ด้วย ความรักของผู้หญิงกับผู้หญิง มักจะไม่มีปัญหาเรื่องนี้ เราเป็นเพื่อนกับแฟนเราได้ ด้วยความที่เป็นเพศเดียวกัน พูดคุยกันในเรื่องเดียวกัน ได้ง่ายโดยไม่มีกำแพงเรื่องเพศ มันก็ดีตรงนี้ที่ว่า เรื่องอะไรก็ตามที่ผู้ชายไม่เข้าใจแต่ผู้หญิงด้วยกัน จะเข้าใจ พูดกันได้หมดทุกเรื่องแหละค่ะ ... ฉันคิดว่าความรักที่มีความเป็นเพื่อนอยู่ด้วย จะมีความยืดหยุ่นสูงกว่า คว่ามรักที่สวีทหวานแหววนะคะ ที่พูดอย่างนี้ ไม่ได้ฟันธงค่ะ แต่เป็นความคิดเห็นจากความรู้สึก ที่ผ่านอะไรทั้งดีและแย่มาประมาณหนึ่ง เลยรู้สึกว่าความรักที่มัดแน่น รักมากๆ รักสุดๆ ไม่ใช่ความรักที่จะทำให้เราสบายใจได้ ความสบายใจสำคัญมากนะคะ และสำหรับในความสัมพันธ์ของคนสองคนแล้ว ฉันคิดว่าความสบายใจ ที่มีให้แก่กัน ควรเป็นสิ่งที่ต้องคำนึงถึงมากเป็นอันดับต้นๆ หากคนรักของเราทำให้เราไม่สบายใจ เราก็คงไม่มีความสุขหรอก ใช่ไหมคะ ... ในขณะที่เมื่อเราอยู่กับเพื่อน ด้วยความคาดหวังที่น้อยกว่า เราจะยืดหยุนและสบายใจมากกว่า เพื่อนจะไม่โกรธกันแบบเอาเป็นเอาตาย ไม่ต้องถึงกับงอนกันแล้ว ต้องง้อกันหนักหน่วง สามวันไม่หาย ความรักที่มีความเป็นเพื่อนอยู่ด้วยอาจไม่ร้อนแรงหรือหวือหวา ซึ่งน่าจะเป็นความรักที่ผ่อนหนักผ่อนเบากันได้ ไม่ทำให้หนักอกหนักใจ เมื่อไม่ได้อย่างใจหวัง ... ครั้งหนึ่งนานมา เคยมีคนรักที่รักฉันมากหนักหนา แรกๆก็รู้สึกดีหรอกค่ะ ทีเรารักกันมากๆ ราวกับโลกนี้จะไม่มีอะไรมาพรากเราจากกันได้ แต่เมื่อรักมาก เชือกที่มัดเราก็แน่นมาก นานไป คนที่เริ่มหายใจไม่ออก เริ่มดิ้นรนเพราะรู้สึกไม่สบายเนื้อไม่สบายตัว จากนั้น ความรักที่รัดแน่นก็ทำให้เกิดเหตุมากมาย กลายเป็นบทเรียนแก่หัวใจมาจนถึงบัดนี้ ตึงเกินไป ย่อมรัดแน่นจนเจ็บปวด หย่อนเกินไป ย่อมให้ทำให้เกิดความคลางแคลงใจว่าความรักนั้นยังดีอยู่หรือเปล่า ปลายเชือกสองข้างอยู่ในมือเราทั้งสองคน ให้มันรับและส่งกันอย่างพอดี ทุกอย่างจะลงตัว ... ขอให้ความรักในมือคุณ เป็นความรักที่อุ่นสบายนะคะ เอาใจช่วยหัวใจทุกดวงค่ะ !!!   Create Date : 25 มกราคม 2552     Last Update : 25 มกราคม 2552 20:37:09 น. Counter : 376 Pageviews.   2 comment Share Tweet

ฉันรักบล็อกแกงค์ คุณที่อ่านบล็อกฉันเป็นประจำ คงสังเกตเห็นว่ามุมข้างขวา ฉันเขียนวันเริ่มบันทึกเอาไว้ ซึ่งมันก็เป็นเวลาหลายปีที่ฉันวนเวียน อยู่กับการเขียนบล็อกที่นี่ ฉันไม่คิดว่าตัวเองเริ่มต้นช้า หรือ เร็วไป แต่อย่างใด เพราะหากไม่ได้เริ่มต้นเลย คงรู้สึกแย่กว่านี้แน่ๆค่ะ เขียนบล็อกแล้วมีความสุขทุกครั้ง เป็นความรู้สึกที่บอกตัวเอง ได้ทันที เมื่อคลิก publish บล็อกทุกครั้ง ฉันรู้สึกขอบคุณพื้นที่ ของบล็อกแกงค์ที่ทำให้ฉันมีที่ระบาย ฉันตั้งต้นกับบล็อกแกงค์ โดยที่ยังทำอะไรไม่เป็นนักในปีนั้น แต่เมื่อท่องเน็ตและหาพื้นที่ให้ตัวเองไปเรื่อยๆก็พบว่า พื้นที่ตรงอื่น ไม่เอื้อให้คนที่ทำอะไรไม่ค่อยเป็น ได้เขียนหนังสืออย่างมีความสุข ได้เท่าที่บล็อกแกงค์แห่งนี้ เพราะคนที่อยู่ในโหมด เชื่องช้า ไม่ทันเทคโนโลยีอย่างฉัน ค้นพบแล้วว่า ที่บล็อกแกงค์นี่แหละ ที่ใช้ง่ายและเวิร์ค more ที่สุดค่ะ 55 อีกทั้งเรื่องราวบนบล็อกที่ผ่านมาและผ่านไปจากหลายๆชีวิต ได้ทำให้ค้นพบแง่มุมใหม่ๆที่เราไม่เคยรู้ และยังได้รู้ว่าข้อความของเรา มีประโยชน์กับอีกหลายๆคน โลกอินเตอร์เน็ทเชื่อมเรา และเราก็เชื่อมกับโลกอย่างมหัศจรรย์ ขอบคุณบล็อกแกงค์ด้วยนะคะที่ทำให้ฉันพบมิตรภาพใหม่ๆ พบว่าในวันที่แสนเลวร้าย พื้นที่เล็กๆที่รองรับฉันเอาไว้ตรงนี้ ได้ทำหน้าที่เพื่อนที่ดีที่สุดให้กับตัวฉันเอง ฉันคิดว่าทุกคนที่มีบล็อกไว้เป็นเพื่อน คงคิดเช่นเดียวกันนี้ ไม่ว่าบล็อกจะเกิดขึ้นด้วยวัตถุประสงค์อะไรก็ตาม แต่มันก็ได้ทำหน้าที่ ของมันเหมือนดาวเล็กๆที่วับแวมอยู่บนท้องฟ้า รอให้คนมองหา อยู่เป็นเพื่อนกันในคืนแสนเหงา สำหรับฉันแล้ว การมีอยู่ของบล็อกให้คุณค่าแก่ตัวเองอย่างสุดประมาณ ฉันค้นพบว่า การนั่งหน้าจอคอมเพื่อเขียนบล็อกนั้น คือความสุขชนิดเดียวที่ไม่ต้องการสิ่งใดๆตอบแทนอีกด้วย สุข ทุกข์ อย่างไร พื้นที่ตรงนี้รองรับได้ทั้งนั้น จะมีอะไรดีกว่านี้อีกแล้วคะ อยากมอบเพลง 'รักไม่ยอมเปลี่ยนแปลง' ให้จังเลย รักบล็อกแกงค์ค่ะ !!   Create Date : 25 มกราคม 2552     Last Update : 25 มกราคม 2552 19:22:38 น. Counter : 459 Pageviews.   0 comment Share Tweet

โลกที่ทุกสิ่งเกื้อกูลกัน ... ( เก็บตกจากตลาดสามชุก เมื่อปีกลาย ) ฉันชอบบรรยากาศโบราณๆ ค่ะ ภาพเหล่านี้มาจากตลาดร้อยปีสามชุก ซึ่งไปมาเมื่อปีที่แล้ว ฉันคงไม่ต้องบอกว่าตลาดสามชุกอยู่ที่ไหน อย่างไร และมีอะไร ฮอทอย่างไรสำหรับคนกรุงเทพนะคะ เพราะเชื่อว่าอิทธิพลของอินเตอร์เน็ทและสื่อต่างๆ ได้เผยมุมมองของตลาดสามชุกไปมากมายแล้ว สำหรับฉัน ซึ่งเติบโตมาในตลาดใกล้แม่น้ำตาปี ที่สุราษฎร์ ภาพชีวิตในตลาดสามชุกไม่ใช่ของใหม่น่าตื่นตาตื่นใจเลย แต่ที่รู้สึกก็คือว่า เมื่อได้เข้าไปเดินเล่นในตลาดนั้น ก็เหมือนกับได้กลับย้อนไทม์แมชชีน กลับไปสมัยที่เรายังเด็กๆ ตลาดโบราณถูกแทนที่ด้วยซูเปอร์มาร์เก็ต ทั้งใหญ่และเล็ก เมื่อผ่านยุคสมัย ความเชยๆ เหล่านี้ได้กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง ใครว่าของโบราณไม่มีคุณค่าและไม่น่าสนใจ ก็คงไม่ใช่แล้วนะคะ สมัยเด็กๆแถวบ้านจะมีร้านน้ำซ่าอยู่ร้านหนึ่งที่เรากินทุกวันเชียวแหละค่ะ อาแปะคนขายกับคุณป้าภรรยา ยังชงน้ำซ่าขายอยู่เมื่อฉันกลับไปบ้าน ที่สุราษฎร์เที่ยวล่าสุด ที่บ้านฉันมี hypermarket ยี่ห้อดังครบหมด การมีอยู่ของห้างใหญ่เหล่านั้นเปลี่ยนพฤติกรรมคนท้องที่ไปมาก แต่ก็ใช่ว่าจะกลืนทุกสิ่งทุกอย่างไปได้ เรายังไปเดินโลตัส ขณะที่เดินตลาดโต้รุ่งทุกเย็น เราไปเดินบิ๊กซี่ ขณะที่เรายังซื้อกับข้าวที่ตลาดเช้าทุกวัน ทุกสิ่งคงเกื้อกูลกันได้ หากแต่ละคนคิดถึงการอยู่ร่วมกันด้วยใจ ไม่ใช่ให้ระบบทุนกลืนทุกอย่างไปหมด เมื่อเราคิดถึงคนอื่นก่อนคิดถึงตัวเอง หรือคิดถึงตัวเองให้น้อยกว่าคิดถึง คนอื่น เมื่อนั้นคงเกิดบางสิ่งงดงาม เช่นเดียวกับภาพชีวิตที่สวนทางกับความทันสมัย ในตลาดสามชุกแห่งนี้....   Create Date : 25 มกราคม 2552     Last Update : 25 มกราคม 2552 15:13:22 น. Counter : 1001 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• bewae1001
• เช้านี้ยังมีเธอ
• li_goro
• I am just fine^^
• - in the deepest mist -
• lnpuu29
• กาแฟสอง
• บลูดานูป
• Mizz A n D
• รันหณ์
• orangebox
• cherydnk
• เพลงฝนต้นลมหนาว
• mameehanako
• Para-Nasi
• raBBitFood
• ดอกหญ้าเมืองเลย
• รอยยิ้มนางฟ้า
• อย่าิไปคิดมากกับชีวิต
• เต่าตัวลาย
• Karn_theFreeItem
• Lucky in Life
• CCAIS
• engthan
• Webmaster - BlogGang

• ฟ้าพิงดาว
• การ์ด LB สวยๆ
• ปิงฟ้าวิลันดา นวนิยายหญิงรักหญิง
• ชีวิตดีดี
• น้องใหม่
• ธรรมตามใจ / ประชาไท
• letter to my princess
• สวัสดีแปดริ้ว
• OKnation
• leslady
• my hi5
• slow life สูตรความสุข
• BlogGang.com