:: ใครที่ล่ามร้อยหัวใจเรา ::



ภาพและคำโดย : กะว่าก๋า
















คนเลี้ยงช้างบอกเล่าความลับในการเลี้ยงช้างเอาไว้ว่า
หากเราล่ามโซ่ที่ขาช้างตั้งแต่มันยังเป็นลูกช้าง
ล่ามและปล่อยเป็นเวลา
ทำจนเกิดความเคยชิน
เมื่อช้างเชือกนี้เติบโตมา
มันจะเชื่องและสงบทุกครั้งที่ถูกโซ่ล่ามไว้กับหลักไม้

ทั้งที่ช้างเชือกนี้เติบโตเต็มที่
แค่มันออกแรงเพียงนิดเดียวทั้งโซ่และเสาไม้
ไม่มีทางล่ามมันไว้ได้

แต่ด้วยความเคยชินกับสิ่งที่ถูกปลูกฝังเข้าไปในความรู้สึก
มันจึงถูกล่ามร้อยชีวิตเอาไว้......


หลายคนถูกโซ่ที่มองไม่เห็นล่ามร้อยชีวิตเอาไว้เช่นกัน
โซ่เส้นนี้มีชื่อเรียกว่า “ความกลัว”
ความกลัวอันเกิดจากการบ่มเพาะ
และเลี้ยงดูปลูกฝังมาตั้งแต่เยาว์วัย

หลายคนกลัวผี ทั้งที่ในชีวิตไม่เคยเห็นผีแม้แต่ครั้งเดียว
กลัวความผิดหวัง เพราะถูกเลี้ยงดูมาแบบไข่ในหิน
มีแต่คนตามใจ
กลัวความพลัดพราก
ทั้งที่ความจริงแล้วไม่มีใครแม้แต่คนเดียวที่จะไม่ตาย
กลัวชีวิตไม่มั่นคง กลัวไม่มีความสุข กลัวความผิดพลาด
กลัวคนรักหรือสิ่งของที่รักจะแตกหักสูญเสีย ฯลฯ


ชีวิตเราจึงเดินหน้าต่อไปไม่ได้....
เพราะถูกความกลัวร้อยรัด

และยิ่งเรากลัวความทุกข์มากเท่าไหร่
อิสรภาพในการใช้ชีวิตก็ยิ่งถูกบีบรัดแคบเข้ามาเท่านั้น

เรากลัวคนไม่ยอมรับนับถือ
จึงต้องเหนื่อยกับการซื้อหาแสวงหาข้าวของที่มีค่าราคา
เพื่อนำมาครอบครองและหวังให้คนยอมรับ
ต้องมีรถ มีบ้าน มีเงินมากๆ อยากมีอำนาจเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

ยิ่งมี ยิ่งอยากได้
ยิ่งอยากได้ ยิ่งไม่รู้จักพอ
ยิ่งไม่พอ ยิ่งมีความทุกข์


ความทุกข์ที่แท้จริง คือ การมีมากเกิน
ความสุขที่แท้จริง ไม่ใช่การมีมากมาย
หากแต่มีอย่างรู้จักพอ
และมองเห็นสิ่งที่เรามีอย่างเต็มคุณค่า


ใครจะล่ามชีวิตเราได้ ถ้าเราไม่ยอม
ใครจะทำให้เราตกต่ำได้ ถ้าเราไม่ยอมรับ


ปลดโซ่ที่ใจลงซะ....

ไม่มีใครล่ามร้อยชีวิตเราได้
นอกเสียจากว่าเรายังอยากสุขปลอมๆในทุกข์
ที่เคลือบเอาไว้ด้วยน้ำผึ้งอันฉ่ำหวาน
และแท้ที่จริงภายในเปลือกที่หวานหอม
มันเป็นเพียงยาพิษที่ทำร้ายทำลายตัวเราเท่านั้นเอง

Create Date : 13 ตุลาคม 2553
Last Update : 13 ตุลาคม 2553 5:06:25 น.		145 comments
Counter : 2393 Pageviews.
Share Tweet