สวัสดียามเช้าค่ะก๋า

ก๋าเป็นคนที่มีความคิดชัดเจน กล้าพูด กล้าคิด กล้าทำ
มาตั้งแต่สมัยเรียนนะคะ คงมีไม่กี่คนที่เป็นแบบนี้ ...
พี่นับถือนะคะ
แต่ตกใจลายเซ็นนะคะ 555
ถ้าเป็นสมัยนี้ จะมีหมอดูทักว่า ชีวิตจะยุ่งเหยิง นั่นนี่โน่น
แต่ก็ไม่ใช่ ชีวิตก๋า มีระเบียบและเป็นแบบแผนอย่างดีให้คนนำมาเป็นแบบอย่างได้เลยค่ะ

อากาศเย็นพี่เลยหายไป 2 วัน 555
เกี่ยวไหม ?
เมื่อวานตอนสายก็ร้อนตับแล่บเหมือนเดิมแล้วนะคะ

ก๋า มาดาม หมิงหมิง มีคววามสุข รักษาสุขภาพนะคะ

พี่กลับมาบอกว่า
ถ้าเป็นสมัยบล็อกรุ่งเรือง
พวกเราจะแย่งกันเจิมบล็อกนะคะ
แล้วกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ
จริงๆตอนนี้ก็ดีใจนะคะ ที่เป็นคนแรก

อาจารย์ที่ตรวจ งานของคุณก๋า ผมว่า เจ๋ง ครับ.. มองโลกได้
กว้างและแนะแนวให้คุณก๋า ฉุกคิด.. ว่าตำหนิคนอื่นได้แล้วจะ
แก้ไขได้แบบไหน.. สุดยอด

....
แต่สุดยอดอีกอย่าง ลายเซ็นคุณก๋า ผมมิกล้าจะเซ็นปลอมแน่นอน
555 ใครจะเซ็นได้ตรงได้ได้อะไรนะ อ้อลวดลายในจิตมีทั้งอ่อน โค้ง คดเคีั้ยว
...

เห็นลายเซ็นข้างบน แล้วผมนึกถึง พวกทรงเจ้า สวดมนต์(มิรู้ไร)
วนไปวนมา

น่าจะมีการอัดเสียงไว้.. แล้วให้คนทรงเจ้าสวดซ้ำผมว่าไม่
เหมือน วกไปวนมาแน่นอน

สวัดีค่ะคุณก๋า
โอ้โห..เห็นภาพก็ตกใจละ พออ่านเรื่องเล่า
เข้าใจในวัยหนุ่มผู้มีอิสระทางความคิด

ดีนะคะ...ในใจคุณก๋ายังมีมุมบวกไว้เบรคกัน
เราว่าทำแบบนี้ไม่ผิดหรอกเพราะนั่นคือตัวตนของเรา
กล้าคิด กล้าแสดงออก แต่ต้องยอมรับผิดชอบในสิ่งที่ทำด้วย

ในมุมมองของเรา เห็นความคิดความแตกต่างของอาจารย์
ที่เม้นต์ไว้ตอนท้าย กับรูปแบบทางความคิดของลูกศิษย์ค่ะ
แอบยิ้มๆกับลายเซ็นต์คุณก๋า...ดูยุ่งเหยิงมั๊กมากๆ
...นั่นจิ เซ็นต์แบบนี้จำลายเส้นได้ตรงกันทุกครั้ง มั๊ยคร้า..

สวัสดีมีสุขค่ะ

หัวรุนแรง ตรง ชัดเจนดีค่ะ
ก็มีผลทั้งแง่บวกและลบ
อยู่ที่ช่วงมุมมองอยู่ในวัยไหน
และใครเป็นคนมอง

เห็นด้วยกับอาจารย์ที่ว่า อย่าตำหนิอย่างเดียว
ต้องมีคำแนะนำในการแก้ไขที่เป็นไปได้ด้วย

วีระกิจ ลายมือเธอเกือบใกล้ได้เป็นหมอนะเนี่ย

พ่อเจ้าประคุณเอ๋ยลายเซ็นคุณก๋า

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

อ่านรายงานฉบับนี้ของก๋าแล้ว ในฐานะของคนเป็นครู ครูเข้าใจ
ก๋า นะ ตามหลักจิตวิทยาที่ครูทุกคนต้องเรียน ด้วยวัยของของก๋าตอนนั้น เป็นวัยที่ค่อนข้างแรง การเขียน การพูดอะไร มักตรง ยอมหักไม่ยอมงอ รายงานที่เขียน จึงออกมาในแนวตามวัย
คุณครูมาลัย ที่คอมเม้นท์ด้วยประโยคที่ให้ก๋า เสนอข้อแนะนำ
ปัญหาที่ก๋าไม่เห็นด้วย แสดงว่าเธอเป็นครูอย่างแท้จริง คือ มีชื่นชม
และมีข้อเสนอแนะให้แง่คิด เพราะหลักการเสนอความคิดเห็นที่ผิดพลาดของคนอื่น เราต้องเสนอข้อเสนอแนะในการแก้ปัญหาข้อผิด
พลาดนั้น ๆ ด้วย นี่เป็นหลักการของการวิเคราะห์ วิจารณ์ จ้ะ

โหวดหมวด บันทึกประสบการณ์ชีวิต

ลายมือคุณก๋าผมว่าแนวดีนะครับ สวยด้วยครับ ส่วนลายเซ็นต์ยุ่งจริง ๆ ครับ ผมว่าคุณก๋าตอนมหาฯลัย น่าจะฮาร์ดคอร์แน่ ๆ 555
จากบล็อก
ส่วนใหญ่จะเป็นแบบนั้นตลอดเลยนะครับ คืนนี้บอลยุโรปได้ลุ้นกันอีกแล้วครับ

พยายามเคยหัดเขียนลายมือแบบคุณก๋าตอนวัยรุ่น แต่ไม่สำเร็จครับ

ตอนอยู่มหาลัยเคยทำรายงานแบบใช้พิมพ์ดีดไฟฟ้าครับ พิมพ์ๆไปพอจะจบหน้า พิมพ์ผิดเยอะมาก ใช่แถบลบไม่สะอาด เลยต้องพิมพ์ใหม่ทั้งหน้า ฮ่าๆๆ

อ่านแล้วอย่างแรกเลยคือ อาจารย์มาลัยท่านน่ารักมาก ๆ ครับ
อาจารย์สมัยก่อนมักมีฐิทิ(เขียนไม่ถูกครับ 555555555) bias แหละ ว่าผู้ใหญ่ถูกเสมอ และคนเป็นครูอาจารย์ถูกเสมอ นักเรียนจะมีคิดต่างหรือไม่พอใจกับสิ่งที่ป้อนให้ไม่ได้ แต่อาจารย์มาลัย และผมเชื่อว่าจริงๆ แล้วมีอาจารย์แบบนี้อีกหลายๆ ท่านที่จืตใจท่ายเป็นส่วนหนึ่งกับนักเรียน ถึงได้คอมเม้นท์กลับมาว่า มีอะไรก็ให้บอกมาบ้าง เหมือนท่านเปิดใจรับฟังความเห็นของนักเรียนและเด็กรุ่นใหม่ ผมเชื่อว่าในตอนนั้นความคิดของเราอาจจะไม่ได้ถูกต้องไปซะหมด อาจจะมีอารมณ์หรือความขุ่นข้องหมองใจอยู่มาก ผมว่าอาจารย์ท่านคงจะรับฟังและสอนกลับมาในสิ่งที่เรายังคิดไม่กว้างพอ หรือสอนมุมมองอะไรให้นะครับ

และที่สำคัญ ผลงานพี่ก๋านี้ สุดยอดครับ ผมดูตั้งแต่เมื่อวานแล้วแต่ยุ่งมาก ๆ ทำงาน เดินทางขับรถ ประชุม วุ่นไปหมดเลยไมไ่ด้คอมเม้นท์อะไร แต่ผลงานพี่ก๋าดูอาร์ตมาก ๆ ครับ ผมไม่ค่อยได้สัมผัสกับเด็กสถาปัตย์เท่าไหร่ เพราะเหมือนโลกคนละใบ คือผมเข้าไปไม่ถึงโลกของเค้าซักที 555555 แต่คือมีเพื่อนอยู่เหมือนกันครับ แต่ไม่ค่อยรู้ว่าเค้าทำอะไรตอนเรียน รู้แต่ต้องตัดโมเดลตึกแล้วเดินถือไปถือว่า แต่เพื่อนบอกว่า เมิงเชื่อไหมว่าอาจารย์กุจะโยนทิ้ง ไอ่ผมก็งงว่า เฮ้ย ได้หรอวะ ไม่รุนแรงไปหรอ เพื่อนบอกว่า นั่นแหละ เค้าโยนทิ้งกันจริงๆ 5555555 และไม่เคยชมงานวาด หรืองานเชิงศิลป์เลยครับ เจอกันก็เขียนแบบ เรียนวิชาเรียนรวม พวก Static พวก Fluid mechanic งี้ Material science งี้

555+ ชอบคอมเม้นมากค่ะพี่ อาจารย์แต่ละคนที่นี่ฮาดีจัง
ว่าไปแล้ว ติแบบไม่มีวิธีแก้มันก็น่าเบื่อจริงๆ
มันเหมือนนักเลงคีย์บอร์ดในโซเชียลยุคนี้เลย
แค่ได้ระบายอารมณ์ จากนั้นก็แยกย้ายไปใช้ชีวิต

แต่นะ...

หลังๆ เห็นคนโดนด่า ฟ้องเรียกค่าเสียหายกันเยอะแล้ว
ถ้าอยากเปนนักเลงคีย์บอร์ดเงินก็ต้องพร้อมด้วยนะ อิอิ

จากบล็อก..
ตรงบ้านน้องมีโลตัสกับแม็คโครค่ะ
ถ้าอยากไปเซ็นทรัล 3 ที่ จะห่างจากตัวบ้านไป 10 กิโล
แต่ในความรู้สึกก็ไม่ได้ไกลมากนะคะ ตอนอยู๋คอนโด
มีฟูดแลนอยู่หน้าปากซอยบ้านเลย พอมาย้ายบ้าน
ไม่มีเลยค่ะ ติดถึงมาก

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น.. ตลาดสด สามสี่ที่อยู่ติดกันกับบ้านเลยค่ะ เรียงไปเลย

ทักทายสวัสดีครับคุณก๋า

ชื่นชอบกับข้อความของอจ.มาลัย ครับ

“ลองบอกแนวทางที่คิดว่าจะแก้ปัญหานี้ได้มาให้ทราบบ้าง”

สวัสดีครับ

ลายมือคุณก๋าสวยครับ
ส่วนลายเซ็น เหมือนยันต์จริงๆด้วยครับ

คือสายดาร์กและฮาร์ดคอร์
ขอบคุณพี่ก๋าสำหรับกำลังใจค่ะ ช่วงนี้เหนื่อย ๆ บางทีมาแล้วก็ออกไปไม่ได้เม้นท์ไว้ค่ะ

พี่หมิง ๆ เป็นหนุ่มแล้วคงเก็บตัวเหมือนหลานสาวแม่โมค่ะ หาเวลาคุยด้วยยากมากค่ะพี่

รักษาสุขภาพนะคะ

โอ้ อ่านแล้วเสียวแว๊บๆเลยละครับ 555

อ.เต๊ะ ต้องรีบไล่เช็คปีที่ไปสอนเลย เพราะว่า ตอนคุณก๋าเรียน ลาดกระบังนี่ ปี38
ถ้าจำไม่ผิด อ.เต๊ะ เริ่มไปสอนที่ ลาดกระบัง น่าจะประมาณปี 47
แถม อ.เต๊ะ ยังเคยข้ามฝั่งไปสอน ครุ ถาปัด เทอมนึงด้วยนะครับ
แต่ อ.เต๊ะ เป็นอาจารย์พิเศษ"ไม่ใช่อาจารย์ประจำ สอนเฉพาะโปรแกรม 3D พวก perspective คงไม่ทันกัน และไม่น่าใช่อ.เต๊ะ เพราะ อ.เต๊ะ ขยัน สอนเกินเวลาทุกรอบ
และตั้งใจสอนม้ากกกก 555

แต่ความจริงก็คือ อาจารย์ประจำบางคน ถ้าฝั่งสถาปัตยกรรมเลยนี่
มักจะมีออฟฟิต แล้วก็ช่วงนั้น เศรษฐกิจน่าจะยังดีอยู่ งานเยอะ

อาจารย์บางทีเข้ามาสั่งงาน สั่งโปรเจค แล้วก็ให้ นศ.ไปหาข้อมูลในห้องสมุด ไม่ค่อยจะอยู่สอน ตอน อ.เต๊ะ เรียนก็เจอแบบนี้มาเหมือนกัน
สงสัยน่าจะเป็นอาจารย์ แก๊งค์นี้แหละ ทำเสียชื่อหมด น่าตีจริงๆ เย้ย555

ส่วนเรื่องลายมือนี่ ดูปุ๊บรู้ปั๊บเลย ว่าเรียน ถาปัด แหงๆ
แสดงว่าต้องผ่านการฝึกเขียนลายมือเสปคแบบ มาพอสมควร เส้นสวยเลยนะครับ

ปล.ตอนเรียน ป.ตรี นี่ อ.เต๊ะ เขียนเป็นแต่สีหมึกครับ
อยากเขียนสีโปสเตอร์เป็นเหมือนกัน ดูเท่ดี คล้ายๆสีน้ำมัน
แต่พอเรียน ป.โท นี่ไม่ได้เขียนมือแล้วละครับ ใข้คอมหมดทั้ง
เขียนแบบ ทั้ง perspective เขียนมือไม่เป็นแล้วละครับ ทิ้งไปนาน 555

รหัส 37 อย่างนี้ต้องเรียกคนจริง 2537

แรงใช่เล่นเลยพี่ก๋า ผมจำได้ว่าพี่ก๋าเล่าเรื่องนี้หลายครั้งมาก ดีแล้วครับที่ยังเก็บไว้ได้อ่านได้รู้ความคิดในสมัยนั้น

พี่ก๋าเขียนยันต์ได้เลยครับ 555

แหล่มเลย
คนจริงมากเลยน้องก๋า
ลายมือบอกว่าเรียนถาปัดจริง

ใช่ค่ะ
ในโลกใบนี้..ทุกคนมองเห็นปัญหา
แต่ไม่เห็นทางออก


ในการทำข้อสอบ..หรือการเขียนชิ้นงาน
ต้องมีทั้ง ปุจฉา และ วิปัสนา

บอกแนงทางในการแก้ไขด้วย..
เป็นการมอง 2ด้าน

เหมือนเพลง Both Side Now
เพลงเอกจากหนัง CODA

สวัสดีค่ะน้องก๋า วันนี้มาดึกอีกวันค่ะ
พอดีที่บ้านมีงานกว่าจะเสร็จงานก็ค่ำๆ
กว่าจะมีเวลาเข้าบล็อกดึกทุกวันเลยค่ะ

มาเห็นรายงานน้องก๋าสมัยเรียนมหาวิทยาลัยแล้วแสดงถึงความเป็นตัวของตัวเองสูงมากถึงขนาดเขียนความรู้สึกของตัวเองระบายมาให้อาจารย์ได้อ่านเลยนะคะ
ดีที่เจออาจารย์เข้าใจยอมรับฟังความคิดเห็นของนักศึกษานะคะ

พอมาเห็นลายเซ็นน้องก๋าแล้วพี่กิ่งว่าเหมือนยันต์จริงๆค่ะ อิอิ

โหวต บันทึกประสบการณ์ชีวิต ค่ะ

สวัสดีครับคุณก๋า

คุณก๋าเป็นคนที่มีความหนักแน่นและเด็ดเดี่ยวเลยนะครับ กล้าคิดกล้าแสดงออก

ผมเองเคยมีเรื่องกลุ้มที่สุดตอนเรียนมหาวิทยาลัย จากโปรเจ็ควิชานึงที่ผมรู้สึกว่าเราก็ไม่ใช่คนเกเรหรือขี้เกียจอะไร แต่ทำไมงานผ่านอาจารย์ผู้สอนท่านนี้ยากจัง มีครั้งนึงไปตรวจแล้วถูกตำหนิประมาณถ้าไม่ผ่านคงจะติดF นะ ช่วงนั้นใจแป้วเลยครับ แต่จำไม่ได้แล้วว่าหลังจากนั้นเป็นยังไง แต่ก็ผ่านและจบมาด้วยดี พูดถึงตอนนั้นผมก็รู้สึกแย่นะ เหมือนจ้องเล่นงานเราทั้งที่ไม่น่าจะมีประเด็นอะไร

เลยไปย้อนอ่านบล็อกคุณก๋าของเมื่อวานด้วย ชอบลายเส้นสมัย ปวช. นั่นนะครับ ดูบริสุทธิ์ ใสใสครับ รูปต้นไม้7คะแนนนั่นผมชอบนะครับ

แนวทางแก้ปัญหาส่งให้อาจารย์
แล้วได้ส่งหรือเปล่าครับ

สมัยก่อน เขียนรายงาน ผมก็เขียนเองครับ